Naar ……….
Het plan was om vroeg te gaan rijden maar we zijn druk met niets en gaan om 10.30 uiteindelijk naar En Ain -taoujdate . We vinden het in 1 keer en rijden eerst naar het huis van de Kaaskop deze Marokkaanse man spreekt Nederlands en hij kan dan mooi mee naar Said. Hij had ons 2 jaar geleden ook op sleeptouw mee genomen naar Fes en Meknes en we hebben lol met hem gehad. We komen bij zijn huis en we ontmoeten zijn dochter en haar man en dan horen we het vreselijke nieuws dat haar vader is overleden nog niet eens zo lang geleden. We drinken koffie en gaan dan naar Said. Hij is blij ons te zien en zijn vrouw is er nu ook. We verbazen ons erover hoe jong zij is het is een lieve vrouw en natuurlijk eerst eten! Dan gaan we het dorp dor en komen we op de markt terecht nou lees: rommelmarkt zo’n beetje alles uit de zak van Max ligt hier op de markt. We ontmoeten een andere Marokkaan die Nederlands spreekt en daar hebben we lol mee. We laten de auto wassen dit is geen overbodige actie er komt blubber af. De jongen van 2 jaar geleden die er werkte met z’n maat 47 is er niet jammer we hadden slipper mee gebracht omdat maat 47 in Marokko niet te krijgen is. Maar we vinden wel een andere slachtoffer en anders verkopen we ze op de markt!
donderdag 29 maart 2012
weer in Fes
Terug naar Fes.
Na een ontbijt rijden we terug naar de camping in Fes. We moeten even wassen en schoonmaken. Op de camping aangekomen horen we van de buren dat de laatste nacht toen wij er ook nog waren hun brommer is gestolen! Nou ja er is een hek om de camping en 2 bewakers! Blij dat we de fietsen op de camper hadden gezet anders waren die ook pleiten geweest. Dus zo veilig is een camping ook niet. Chris gaat nog terug naar Fes op de fiets om iets voor Bo te scoren. Ik was, slaap in de zon en klets met de buurvrouw dat is het leuke van reizen al die mensen die je onderweg tegenkomt en de gesprekken die dan los komen geweldig. We eten bloemkool met Spaanse worstjes en rollen moe ons bedje in.
Na een ontbijt rijden we terug naar de camping in Fes. We moeten even wassen en schoonmaken. Op de camping aangekomen horen we van de buren dat de laatste nacht toen wij er ook nog waren hun brommer is gestolen! Nou ja er is een hek om de camping en 2 bewakers! Blij dat we de fietsen op de camper hadden gezet anders waren die ook pleiten geweest. Dus zo veilig is een camping ook niet. Chris gaat nog terug naar Fes op de fiets om iets voor Bo te scoren. Ik was, slaap in de zon en klets met de buurvrouw dat is het leuke van reizen al die mensen die je onderweg tegenkomt en de gesprekken die dan los komen geweldig. We eten bloemkool met Spaanse worstjes en rollen moe ons bedje in.
Slapen op het platteland
Slapen op het platte land.
We nemen afscheid van de gastvrije mensen van de grot we wisselen adressen en cadeaus uit. De rest van de route is echt prachtig. Wat is dit toch een mooi stukje Marokko. We drinken een bakkie onderweg en dan komen we bij een splitsing waar de weg naar het dorp van het Engels sprekende vrouwtje heen gaat. We volgen die weg en als we het niet vinden dan kunnen we ook zo terug naar Fes. Na een paar telefoontjes komen we in haar dorp terecht. En dit is echt het platteland. Ze wonen in een mooi huis met prachtig uitzicht op het meer. De vader heeft in Frankrijk gewerkt en zij is in Frankrijk geboren en heeft gestudeerd en spreek perfect Engels. We krijgen eerst te eten! Dan laten we de moeder foto’s van Nederland zien ze is gek op onze koeien en bloemen. We gaan rondje dorp lopen en naar het meer. Er moet een klein nichtje mee want ze is bang voor de honden. Onderweg komen we family tegen met schapen of koeien en een neefje op een ezel die water is gaan halen. Het waait enorm en het zand stuift alle kanten op. Terug bij het huis komen we een jongetje tegen die zijn band van het achterwiel er helemaal af heeft hij is maar gaan lopen want fietsen gaat niet meer. We komen bij de buur tantes uit en we maken een praatje . Wij zijn weer een bezienswaardigheid maar met Najat erbij kunnen we met ze praten. We maken een foto maar1 dame schiet het huis in zij mag van haar man ( die in geen velden of wegen te zien is) niet op de foto. Najat geeft ons de tip wil je iemand op de foto zetten dan moet ik dat vragen want een man een vrouw foto graveren is niet gepast. Terug in het huis raken we met Najat in gesprek over allerlei zaken. Het komt er op neer dat zij de kans heeft gekregen om te studeren haar ouders zijn allebei analfabeet. Ze is 27 jaar en heeft gereisd is niet getrouwd en wil graag terug naar Marokko. Zij wordt in Frankrijk niet echt geaccepteerd . Door haar krijgen we een andere kijk op een aantal dingen. Zo verteld ze ook dat als zij met haar zus, die geen sluier draagt, inkopen doet zij het woord doet omdat ze anders de hoofdprijs betalen! En zij vind ook dat de vrouwen meer zeggenschap moeten krijgen en dat de kinderen naar school moeten. Het is een slimme jonge vrouw zij komt er wel maar we hopen wel dat ze met haar kennis een verschil kan maken in Marokko. We hopen ook dat ze ons komt opzoeken in Nederland. Het gesprek komt ook op A Sisters Hope en haar moeder heeft ook borstkanker gehad. In Marokko doet de vrouw van de Koning, zelf borstkanker patiënt, veel goed voor een organisatie voor borstkanker. Wie weet krijgen we de vrouwen hier ook ooit eens aan de wandel! Na het eten kopieert Najat een paar films om haar Engels op peil te houden. Haar moeder kan maar niet begrijpen dat we in de auto willen slapen en niet in een van de 4 slaapkamers. Maar als we ons bedje opmaken dan is ze wel overtuigd dat we prima in de camper slapen. Maar we zullen om 6 uur wakker worden door de schaapjes en koeien die uit de stal gaan! Nou wij horen niets en slapen als roosjes de wind giert om de camper.
We nemen afscheid van de gastvrije mensen van de grot we wisselen adressen en cadeaus uit. De rest van de route is echt prachtig. Wat is dit toch een mooi stukje Marokko. We drinken een bakkie onderweg en dan komen we bij een splitsing waar de weg naar het dorp van het Engels sprekende vrouwtje heen gaat. We volgen die weg en als we het niet vinden dan kunnen we ook zo terug naar Fes. Na een paar telefoontjes komen we in haar dorp terecht. En dit is echt het platteland. Ze wonen in een mooi huis met prachtig uitzicht op het meer. De vader heeft in Frankrijk gewerkt en zij is in Frankrijk geboren en heeft gestudeerd en spreek perfect Engels. We krijgen eerst te eten! Dan laten we de moeder foto’s van Nederland zien ze is gek op onze koeien en bloemen. We gaan rondje dorp lopen en naar het meer. Er moet een klein nichtje mee want ze is bang voor de honden. Onderweg komen we family tegen met schapen of koeien en een neefje op een ezel die water is gaan halen. Het waait enorm en het zand stuift alle kanten op. Terug bij het huis komen we een jongetje tegen die zijn band van het achterwiel er helemaal af heeft hij is maar gaan lopen want fietsen gaat niet meer. We komen bij de buur tantes uit en we maken een praatje . Wij zijn weer een bezienswaardigheid maar met Najat erbij kunnen we met ze praten. We maken een foto maar1 dame schiet het huis in zij mag van haar man ( die in geen velden of wegen te zien is) niet op de foto. Najat geeft ons de tip wil je iemand op de foto zetten dan moet ik dat vragen want een man een vrouw foto graveren is niet gepast. Terug in het huis raken we met Najat in gesprek over allerlei zaken. Het komt er op neer dat zij de kans heeft gekregen om te studeren haar ouders zijn allebei analfabeet. Ze is 27 jaar en heeft gereisd is niet getrouwd en wil graag terug naar Marokko. Zij wordt in Frankrijk niet echt geaccepteerd . Door haar krijgen we een andere kijk op een aantal dingen. Zo verteld ze ook dat als zij met haar zus, die geen sluier draagt, inkopen doet zij het woord doet omdat ze anders de hoofdprijs betalen! En zij vind ook dat de vrouwen meer zeggenschap moeten krijgen en dat de kinderen naar school moeten. Het is een slimme jonge vrouw zij komt er wel maar we hopen wel dat ze met haar kennis een verschil kan maken in Marokko. We hopen ook dat ze ons komt opzoeken in Nederland. Het gesprek komt ook op A Sisters Hope en haar moeder heeft ook borstkanker gehad. In Marokko doet de vrouw van de Koning, zelf borstkanker patiënt, veel goed voor een organisatie voor borstkanker. Wie weet krijgen we de vrouwen hier ook ooit eens aan de wandel! Na het eten kopieert Najat een paar films om haar Engels op peil te houden. Haar moeder kan maar niet begrijpen dat we in de auto willen slapen en niet in een van de 4 slaapkamers. Maar als we ons bedje opmaken dan is ze wel overtuigd dat we prima in de camper slapen. Maar we zullen om 6 uur wakker worden door de schaapjes en koeien die uit de stal gaan! Nou wij horen niets en slapen als roosjes de wind giert om de camper.
De grotten van Taza
Rondrit door het National park.
We gaan vanuit Fes de rondrit maken door het nationaal park die in Taza begint. We rijden de provinciale weg naar Taza en daar bekijken we de Medina we kopen wat kruiden en noten en brood. Het is een prachtige route. Er staan allemaal kindjes langs de weg met melk en bamboe stukken we kopen het maar hebben geen idee wat we er mee moeten. We mogen een foto van het meisje maken en ik geef haar een stuk chocolade. Na 30km komen we bij de grot en we gaan met een gids naar beneden . Met een lamp en helm. We moeten 5oo trappen af pfff dus straks ook weer op! Onze gids heet Coca en is gek op foto’s maken. Maar ik begin hem steeds meer te knijpen we moeten door een gangetje klimmen en het wordt steeds gladder met de klei onder mijn schoenen. En de trappen worden ronde stenen en ik zie niets en ik krijg het ineens Spaans benauwd! Ik sta te bibberen en door mijn hoogtevrees sta ik te trillen op mijn benen Coca krijgt het door en probeert me toch gerust te stellen en me verder de grot in te krijgen. Hij laat de mooie stale tieten ! enz zien maar ik heb nergens meer oog voor ik heb geen controle meer over mijn benen en als we bij een bruggetje komen lees: plank over de stenen ben ik er helemaal klaar mee ik ga niet verder! Coca wil er niets van weten en haalt alles uit de kast om me er overheen te krijgen maar ik ga op mijn kont zitten op een steen en weiger verder te gaan. Chris en Coca gaan uiteindelijk verder en daar zit ik dan op een steen in een donkere grot! Ik kan alleen maar bedenken dat ik ook het hele stuk weer terug moet shit waar ben ik aan begonnen. Op de terug weg neemt Coca me bij de arm sleurt me de keien op en helpt me op weg naar de trappen. En het ergste is hij loopt op SLIPPERS! draagt mijn rugzak en de fotocamera in zijn hand. Als we bij de trappen komen ontmoeten we een Marokkaans vrouwtje met haar vader zij spreekt goed Engels en we worden uitgenodigd om bij hun te komen slapen we slaan het af want we willen de rest van het park met daglicht zien. Eenmaal boven in de buitenlucht komt de rest van de mensen die daar werken erachter wat een muts Coca mee had! Er is een Marokkaanse man die perfect Nederlands praat en ik vraag of hij wat voor me wil vertalen. Ik had bedacht dat ik mijn eerste Nijmeegse kruisje ( die ik terug had gevonden in de camper) aan Coca wou geven hij moet 2 keer per dag 6 dagen in de week deze tocht maken nou die verdient een kruisje. Ik speld het kruisje op en er wordt hem verteld dat ik daar 160 km voor heb moeten lopen ik zie hem denken!!! Maar hij is apen trots op zijn onderscheiding en we worden op de foto gezet. We wisselen foto’s uit en ze willen foto’s van Europa zien. Al met al is het donker en we blijven daar eten en slapen. Er is een geit gekocht een schatje en die gaat de pan in. Tja we kunnen gewoon geen nee zeggen en 2 uur laten zitten we met 8 man en 1 vrouw te eten. Coca blijkt de clown van het stel te zijn. Hij kan niet lezen of schrijven maar loopt wel in 14 min 3000 meter de berg omhoog en is de snelste uit de omgeving. We hebben een lol en kijken op de tv de Marokkaanse versie van idols. We rollen moe ons bed in en zijn weer een avontuur rijker.
We gaan vanuit Fes de rondrit maken door het nationaal park die in Taza begint. We rijden de provinciale weg naar Taza en daar bekijken we de Medina we kopen wat kruiden en noten en brood. Het is een prachtige route. Er staan allemaal kindjes langs de weg met melk en bamboe stukken we kopen het maar hebben geen idee wat we er mee moeten. We mogen een foto van het meisje maken en ik geef haar een stuk chocolade. Na 30km komen we bij de grot en we gaan met een gids naar beneden . Met een lamp en helm. We moeten 5oo trappen af pfff dus straks ook weer op! Onze gids heet Coca en is gek op foto’s maken. Maar ik begin hem steeds meer te knijpen we moeten door een gangetje klimmen en het wordt steeds gladder met de klei onder mijn schoenen. En de trappen worden ronde stenen en ik zie niets en ik krijg het ineens Spaans benauwd! Ik sta te bibberen en door mijn hoogtevrees sta ik te trillen op mijn benen Coca krijgt het door en probeert me toch gerust te stellen en me verder de grot in te krijgen. Hij laat de mooie stale tieten ! enz zien maar ik heb nergens meer oog voor ik heb geen controle meer over mijn benen en als we bij een bruggetje komen lees: plank over de stenen ben ik er helemaal klaar mee ik ga niet verder! Coca wil er niets van weten en haalt alles uit de kast om me er overheen te krijgen maar ik ga op mijn kont zitten op een steen en weiger verder te gaan. Chris en Coca gaan uiteindelijk verder en daar zit ik dan op een steen in een donkere grot! Ik kan alleen maar bedenken dat ik ook het hele stuk weer terug moet shit waar ben ik aan begonnen. Op de terug weg neemt Coca me bij de arm sleurt me de keien op en helpt me op weg naar de trappen. En het ergste is hij loopt op SLIPPERS! draagt mijn rugzak en de fotocamera in zijn hand. Als we bij de trappen komen ontmoeten we een Marokkaans vrouwtje met haar vader zij spreekt goed Engels en we worden uitgenodigd om bij hun te komen slapen we slaan het af want we willen de rest van het park met daglicht zien. Eenmaal boven in de buitenlucht komt de rest van de mensen die daar werken erachter wat een muts Coca mee had! Er is een Marokkaanse man die perfect Nederlands praat en ik vraag of hij wat voor me wil vertalen. Ik had bedacht dat ik mijn eerste Nijmeegse kruisje ( die ik terug had gevonden in de camper) aan Coca wou geven hij moet 2 keer per dag 6 dagen in de week deze tocht maken nou die verdient een kruisje. Ik speld het kruisje op en er wordt hem verteld dat ik daar 160 km voor heb moeten lopen ik zie hem denken!!! Maar hij is apen trots op zijn onderscheiding en we worden op de foto gezet. We wisselen foto’s uit en ze willen foto’s van Europa zien. Al met al is het donker en we blijven daar eten en slapen. Er is een geit gekocht een schatje en die gaat de pan in. Tja we kunnen gewoon geen nee zeggen en 2 uur laten zitten we met 8 man en 1 vrouw te eten. Coca blijkt de clown van het stel te zijn. Hij kan niet lezen of schrijven maar loopt wel in 14 min 3000 meter de berg omhoog en is de snelste uit de omgeving. We hebben een lol en kijken op de tv de Marokkaanse versie van idols. We rollen moe ons bed in en zijn weer een avontuur rijker.
Fes
We hebben een leuk stekkie op de camping alleen wordt ik beroerd wakker hoofdpijn enz.Dus we blijven op de camping en niet op de fiets naar Fes. Maar morgen weer een dag.
Vrijdag 23 Maart
We gaan fietsen naar Fes.De Medina vinden we in 1 keer en parkeren de fietsen in een hok.Het is rustig omdat het vrijdag gebedsdag is na 12.00 alles dicht maar dat is geen probleem zijn de vervelende verkopers ook effe weg!In het restaurant wat we volgens de Trotter niet mogen missen eten we een hapje. Op de terug weg kopen we bij de coöperatieve vakopleiding wat prullen om ze zo te ondersteunen. De houten lepel blijkt later een succes.Op de terugweg verdwalen we een beetje maar daardoor kan Chris wel een ijsje scooren bij de supermarkt. Het begint te regen en dat is niet erg maar eerst komt er alleen maar stof naar beneden!
Vrijdag 23 Maart
We gaan fietsen naar Fes.De Medina vinden we in 1 keer en parkeren de fietsen in een hok.Het is rustig omdat het vrijdag gebedsdag is na 12.00 alles dicht maar dat is geen probleem zijn de vervelende verkopers ook effe weg!In het restaurant wat we volgens de Trotter niet mogen missen eten we een hapje. Op de terug weg kopen we bij de coöperatieve vakopleiding wat prullen om ze zo te ondersteunen. De houten lepel blijkt later een succes.Op de terugweg verdwalen we een beetje maar daardoor kan Chris wel een ijsje scooren bij de supermarkt. Het begint te regen en dat is niet erg maar eerst komt er alleen maar stof naar beneden!
hasj en nog eens hasj
We verlaten chefchouen en rijden door de Rif naar Fes. Het is een prachtige route alleen worden we wel 100 keer gevraagd of we hasj willen kopen.We worden zelfs 2 keer klem gereden! De dorpen waar we door heen rijden is een grote bende. En ook daar allemaal verkopers. De wegen zijn slecht. We komen in schemer aan in Fes en nu de camping vinden. Dit gaat gelukkig goed wel aan de verkeerde kant van de camping maar we mogen door het hek van het zwembad naar binnen. Morgen bij daglicht maar eens kijken waar we beland zijn.
woensdag 21 maart 2012
Het smurfen dorp
We rijden van Martil naar Chefchaouen.
Hier zijn we 2 jaar geleden ook geweest. we parkeren meteen in het dorp en gaan de medina in. We drinken koffie met gebak en lopen rond in het dorpje waar alle straatjes en huizen blauw geverfd zijn in alle tinten blauw die je kunt bedenken. Ze zeggen tegen de insecten maar ik denk gewoon om op te vallen.
We worden lekker lastig gevallen door de verkopers maar we trekken ons eigen plan we komen morgen wel terug.
Op de camping aangekomen verbazen we ons dat het vol is ohhh daarom moeten 2 jaar terug de bomen worden omgezaagd!
Er staat een Styer tegen over ons en en een Daf 4440. Chris is de eerste 3 uur zoet en ik lees in de zon mijn boek net vakantie.s'Nachts is het best koud overdag 19 gr en straal blauwe lucht.
weer on the road
Woensdag 14 maart 2012 vertrokken vanuit Soesterberg richting Marokko.
Zondag met de boot over en doorgereden naar Martil waar we al eerder op de camping hebben gestaan.
Maandag zijn we op de fiets naar tetouan gegaan. Daar hebben we de medina bekenen en de eertse Marokkaanse sfeer geproefd. We hebben een dongel gekocht zodat we met het thuis frond in contact kunnen blijven.We eten in een klein eettentje een kippie aan een sokkie en een Marokkanse paella! Best lekkker en zeker niet duur.We nemen een kijkje bij de begraafplaats en daar lopen de geiten het gras en bloemen van de graven te eten! We fietsen terug en zo zit de eertse dag Marokko erop.
Abonneren op:
Posts (Atom)
