Naar de zee

Maandag 16 april


De weg naar Tiznit is mooi. We hadden deze weg vanaf de andere kant al gereden. Onderweg komen we langs een rivier met een plek waar een vrouw met haar dochtertje aan het wassen is. Ik loop naar ze toe om het meisje belleblaas en een pen met schriftje te geven. Ze is een beetje voorzichtig maar dan zegt haar moeder dat het goed is en pakt ze het aan. Ze heeft een portemonnee bij zich met van alles erin en dat is ze ook aan het “wassen”! Als we weer weg rijden wordt er flink door de twee gezwaaid, schatjes. In Tiznit gaan we op de gemeente camping staan. Hier staan de Franse de hele winter ik begrijp dat niet want er is geen bal aan op deze camping. We gaan het dorpje in en kopen wat groente en fruit bij de kleine winkeltjes want de supermarkt is te duur. We lopen langs de eettentjes en zien dat de prijzen heel gaan we eerst naar de winkel waar we een zonnepaneel 2 jaar geleden hebben gekocht. De man herkende ons en vond het leuk dat we hem gedag kwamen zeggen . We hebben wat info over evt de zonnepanelen voor Lappie gevraagd. Het scheelt echt veel geld dus we houden het in gedachten. We gaan eten in een klein tentje en de bediening vind het helemaal leuk dat er twee toeristen zijn en ze halen alles uit de kast! We eten lekker voor 5 euro en we geven de kok en het meisje van de bediening allebei 1 euro fooi! Dat is veel als je bedenkt dat ze 5 tot 7 euro per dag verdienen. Wij zijn van mening als ze voor ons iets extra’s willen doen en op hun manier behulpzaam zijn nou dan geven we ze een mooie fooi. En dan zal een Marokaan nooit kijken waar je bij bent hoeveel dat is maar als je weg loopt dan hebben ze heel snel gekeken en soms kijk ik dan even om en zie ze dan met een lach ons nog uitzwaaien.

Dinsdag 17 april

Richting Agadir. Er is op de route een nationaal park de Sous Masa waar je vogels kan spotten en deze maand zijn de vogels er ook en met de verrekijker van ome Joop moet dit wel wat worden. Wanneer je in Marokko reist is het erg handig als je erg veel info bij de hand heb waar je heen moet rijden en dan is het ook wel fijn als er een bordje langs de kant van de weg staat met de richting waar je heen wilt. Hoeft geen groot bord te zijn als het maar een bord is! Wij kunnen het dus niet in een keer vinden en met handen en voeten taal komen we uiteindelijk op de plaats van bestemming. We gaan met een gids het park in. Langs de rivier de Masa die uitkomt in de zee dus zoet en zout water vermengd hier met elkaar. We zien de flamingo’s die op 1 poot staan te slapen best knap voor zo’n grote vogel. Bij de waterput zit een steenuil Chris is net te laat met de verrekijker en de uil vliegt de waterput weer in. Er zitten ook schorpioenen onder de stenen kleintjes ik had ze nog nooit in het echt gezien dit is een klein soort .We lopen naar het strand waar natuurlijk weer gevoetbald wordt er lopen wat talentjes rond in Marokko. Meestal spelen ze op slippers of blote voeten en met een plof bal! We gaan bij een vriend van de gids thee drinken hij woont in een grot op het strand. Hij vist en die verkoopt hij en in de zomer maanden is hij de badmeester. Hij heeft een puppy van 4 maanden oud en die luistert al heel goed. De pup moet ook goed leren zwemmen! We eten onze broodjes op en dan gaat die jongen pannenkoeken bakken. Hij heeft geen klopper en moet dus met 2 vorken aan de gang. Ik beloof dat ik mijn klopper uit de camper mee geef aan de gids zodat dit wat makkelijker gaat. Na de lunch lopen we weer terug en komen een paar vrouwen op ezel tegen ze gaan naar een family waar een vrouw de dag ervoor is overleden na een ongeluk met een bus. Dan voel je ,je ineens te veel als toerist. Terug bij de camper drinken we nog wat en we betalen de afgesproken prijs en geven er nog een flesje wijn bij en de klopper. De gids blijft achter moet op kraamvisite en wij nemen een andere jongen mee tot aan de weg. Dan zien we de gekke blauwe vogeltjes weer en we proberen ze op de foto te krijgen.

We rijden naar de camping die hier in de buurt zit want nu naar Agadir rijden is te laat. De camping is onverwachts helemaal te gek met het uitzicht op de zee. Er is hier verder niets dus toch wel erg handig dat we een kleine voorraad aan eten bij ons hebben. Zo houden we het wel een extra dagje uit!

Woensdag 18 april.

We blijven een dagje op de camping. Het is lekker weer. Als we op het strand lopen zien we hoe dicht we dan bij het Nationaal park zitten. Over de weg is het best een stukkie rijden en nu over het strand 2 km grappig. Het is druk met Marokkanen op het strand. Laat in de middag komt er een jongen vis verkopen en dat is toevallig de jongen van de grot. We kopen vis en eten die s’avonds op.

Donderdag 19 april.

We rijden nu naar Agadir. In het dorpje net voor Agadir doen we boodschappen. In Agadir vinden we nu wel de soek in 1 keer gelukkig maar anders heb ik Wilma heel wat uit te leggen! 2 jaar geleden wilde dit niet lukken. Het is een mooie Soek en er is van alles te koop. We kopen dus weer veel te veel. Het liefst willen we hier vrij staan op het strand maar dat gaat toch niet echt lukken. We nemen geen risico. We rijden naar de camping en zijn verbaasd hoe de bomen en struiken zijn gegroeid het was in 2010 net een landingsbaan en nu is het wel een aardige camping. Bij de vrouwen is de douche koud maar dan ga je gewoon bij de heren die is altijd warm! Aan het eind van de camping is een restaurant gekomen en het ziet er allemaal erg mooi uit het strand is schoongemaakt en dat is een hele vooruit gang. En het zwembad is af niet dat we er ingaan toch nog iets te fris. Het ziet er goed uit allemaal blijven de toeristen komen en dat brengt geld in het laadje!

Vrijdag 20 april

We lopen over het strand naar Tagazoud Hier verblijven erg veel surfers van de wereld. Vroeger was dit een hippie dorp. Het verhaal is at Amerikanen een stuk grond hebben gekocht maar er uiteindelijk niets mee hebben gedaan. Het is een leuk dorpje we drinken koffie met uitzicht op zee. We kopen twee dezelfde leren bandjes en hebben flink kunnen afdingen. We vinden niet echt een tentje om wat te eten. Na wat gemopper gaan we terug naar de camping en bakken we pannenkoeken. We gaan nog even op het strand liggen en zo is er weer een dag voorbij.

Zaterdag 21 april

We gaan op de fiets naar Agadir. Eerst langs de haven waar de boten vol sardines binnen komen. Het is een drukte van je welste en het stinkt enorm. We kunnen op ons gemak alles bekijken. Er staat 1 jongen tussen de vis in de boot de sardines er uit te scheppen in mandjes en die worden weer door gegeven. Dit is erg zwaar werk en vies werk. We lopen nog wat rond en maken wat foto’s. Dan gaan we over de boulevard fietsen deze is 8 km lang. Aan de ene kant de zee en aan de andere kant allemaal hotels in alle soorten en maten en prijzen. Ook zit hier de Mac Donald, Pizza Hut en een lekker ijs tentje het ziet er schoon uit en het is er druk dus we durven wel een ijsje te eten. Er is een park met allerlei soorten vogels en beesten een soort kinderboerderij volgens de Trotter betaal je entree maar nu is het gratis. Het is schoon en de beesten hebben redelijk grote hokken. We lopen er doorheen en gaan dan op de fiets naar de Portugese tuin nou dit is helemaal niets meer het is vervallen en we vinden het helemaal niets dus we zijn hier gauw klaar. We fietsen langs een winkel waar ze stoffen verkopen we gaan even kijken of er wat tussen zit om lappie te bekleden. Er is van alles mogelijk dus tegen die tijd moeten we maar eens kijken wat verstandig is om te doen. We komen in de buurt van de soek en lopen er nog een keer doorheen. We kopen nog een paar sjaaltjes en eten een soort pannenkoek zo hup van het vuur. De dames die ze staan te bakken willen niet op de foto maar de pannenkoeken mag ik wel foto graveren. We fietsen over de boulevard terug en dan moeten we flink in de pedalen naar de camping. Maar een beetje bewegen kan geen kwaad!

Zondag 22 april.

Vandaag klusjes dag . De camper eens goed uitsoppen zodat we met een redelijk schone camper aan de terug reis kunnen beginnen. Chris maakt de ventilator van de koelkast schoon geen overbodige luxe. Stof kruipt echt overal tussen en als je het niet bijhoudt is de ramp niet te overzien. Het wordt warm 28 gr en we gaan de rest van de dag naar het strand. We hebben twijfels hoe we terug naar het noorden gaan rijden want d. weersvoorspellingen voor dat gebied zijn slecht maar we kunnen hier niet echt heel veel langer blijven

Ezel taxi

Monique jarig

Dinsdag 10 april


We drinken met de buurtjes eerst koffie met koekjes om mijn verjaardag te vieren. Dan gaan we bij de Marjanne wat boodschappen doen. De route door de bergen is prachtig en de besneeuwde bergtoppen komen steeds dichter bij. Door de vallei naar Imilil, waar de weg ophoud, je kan niet verder alleen te voet. In het dorp aangekomen bied iemand een camping aan we willen eigenlijk eerst kijken maar voor we het weten zit hij al in de auto en rijden een bijna onmogelijk pad naar boven en daar is een camping nou een parkeerplaats met douche! Hij vraag 100 mad ik zeg hem dat dat een belachelijke prijs is want we komen net van een camping voor 80 mad met zwembad ja maar ………….. Nou ik ben er klaar mee en wil weer weg. Dan gaat hij onderhandelen en we betalen 60 mad (5 euro 20) Het blijven prijen die nergens over gaan maar je moet wel de prijs betalen die hier normaal is. Dan begint hij over wandelen met een gids door de bergen. Hij vraagt weer de hoofdprijs. Nou we gaan wel even te voet het dorp in en dan kijken we wel. We komen bij Ibrahimi terecht hij heeft een winkeltje en is ook gids vraagt een normale prijs en legt goed uit hoe en welke route je kan lopen. Ook hij vind het verhaal van de ‘camping ‘ raar. We spreken af voor de volgende dag. Als we terug lopen komen we ezels tegen die de bagage van toeristen naar boven moeten brengen. We lopen terug naar de camper en dan komt er een brommer met 2 man als een gek naar beneden en de remmen doen het niet meer ! Veel keus heeft de bestuurder niet het is of de diepte in of kedeng tegen een muur. Hij kiest voor het laatste! De schade valt mee zo lijkt het.

Woensdag 11 april

Nadat we de lunch hebben gesmeerd gaan we met de gids op pad. Nu maar hopen dat de route echt makkelijk is zoals men zegt want anders ben ik er klaar mee. Ik neem wel 2 stokken mee voor de zekerheid. We klimmen gelijk wat meters omhoog en komen op een uitkijkpunt waar we een kopje thee drinken. Het is een smal pad maar goed te doen het lijkt wel een snelweg voor ezels! Bepakt met van alles gaan ze naar boven. Zelfs met kippen en een geit in de draagmand aan de zijkant van de ezel gaat naar boven. De route is erg mooi en dan komen bij een bergdorpje waar zomer en winter mensen wonen echt ongelooflijk. Er is niets alleen een waterval die langs het dorpje gaat. We eten de lunch op en dat komt er een stier naar boven lopen aan een touw met twee begeleiders en die moet een bruggetje over. Dit gaat niet en de stier valt bijna naar beneden. Wat misschien niet eens zo heel gek idee is want 3 keer raden waarom de stier 2 uur naar boven is komen lopen? Er komen gasten en die moeten eten! Is het dan niet makkelijker om de stier in kilo verpakking naar boven te brengen neeeeeee hij moet ter plekke hahlal geslacht worden. hij Er is ook een kleine moskee dit maakt het dorp ook tot een bedevaart oord. Er staat een groot bord verboden voor niet Moslims! Zoals op zoveel moskeeën in Marokko. We gaan weer naar beneden en komen bij een plek waar je wat kan drinken daar zijn ze aan het metselen en Chris kan het niet aan zien dat het zo scheef gaat en bemoeit zich ermee dit wordt hilarisch. Eenmaal terug in ht dorp besluiten om in het dorp te slapen en de volgende dag verder te gaan we parkeren achter een gasthuis en kunnen daar ook douchen. Het koelt enorm af en in de nacht regen en zo blijkt in de ochtend ook hagel/sneeuw!.

Donderdag 12 april.

Het is 0,5 graden tjonge we zijn toch niet op wintersport. Nu in dit dorp blijven is geen optie dus we gaan maar rijden. En dan begint de pret. Door de regen zijn er veel stenen op de weg gevallen en soms zo veel dat ik even moet uitstappen om de brokstukken aan de kant te leggen anders kunnen we er niet langs. En overal ontstaan spontaan kleine watervallen over de weg. Het is wel even een gedoe om de vallei uit te komen. Wat regen kan veroorzaken! Maar 5 jaar geleden was hier nog geen asfalt alleen een zandpad en dan is het helemaal een toestand na een regenbui. Dan komen we op de weg 203 uit en dit is beter maar ook hier is het oppassen. De Hoge Atlas is werkelijk prachtig we zijn de hele dag aan het rijden en kijken onze ogen uit. We geven de kindjes langs de weg pennen en schriftjes, snoep ze vinden het geweldig. Ze zijn erg verlegen en vragen nergens om dat is wel eens anders. Boven op de top is een restaurant wij eten in de camper ons broodje op het is wel koud maar prachtig uitzicht. Dan volgen we N10 naar Taroudant. We rijden de camping voorbij shit nu hopen dat we langs de stadsmuren mogen staan. Geen probleem en de parkeerwachter is aller vriendelijks (2 jaargeleden werden we hier weg gestuurd). We lopen het dorp nog even in een grote Medina met alweer winkeltjes. Dan komen we een bruidsstoet tegen alleen vrouwen die (denken we) de bruid gaan halen. Manden vol met cadeautjes, schoenen met hoge hakken en lingerie en er ligt een schaap levend vast gebonden op de kar. We maken stiekem foto’s maar ze hebben het door gelukkig ze zeggen er niets van.

Vrijdag 13 april

Gelukkig strak blauwe lucht en om 8.30 al 20 gr dat is beter. Hier in Taroudant zijn ook leerlooierijen en die gaan we bekijken. De stank valt mee maar ik houd mijn takje mint wel in de buurt van mijn neus voor de zekerheid. De jongen die ons rondleid is erg vriendelijk maar natuurlijk komen we bij een winkeltje uit. Chris wil een schapenvel kopen en ik zie wel een leuke tas en de geitenvellen zijn ook wel aardig. Daar gaan we weer………….. Ik moet flink afdingen want ik wil de tas voor weinig! Het heeft wat voeten in de aarde maar uiteindelijk lukt het en betalen we niet te veel. Maar dan zie ik in de winkel ernaast ook een leuk geitenvelletje nou oké kopen we die er ook bij! We rijden naar Tafraoute dit zou volgens de Trotter een van de mooiste wegen van Marokko zijn nou wij vinden dat niet ( te verwend ?of al te veel gezien?) Tafraoute is het schoenendorp hier hebben we in 2010 ook gestaan maar toen achteraf te weinig gezien. Snel een wasje en de camper uitsoppen want wat een stof zooi steeds.

Zaterdag 14 April

We gaan fietsen achter de camping langs waar we de grote rotsen goed kunnen zien die hier zomaar plots zijn. Zomaar uit het niets ineens joekels van rotsen. Dan komen we weer op de weg en ja hoor lekke band wat schrijf ik 2 lekke banden voor en achter. Chris natuurlijk weer niet. We lopen naar het dorp en dan zit er een banden boer we hebben zelf de plakspullen bij ons dus we hebben alleen lucht nodig. Hij is erg behulpzaam en binnen 10 min fietsen we weer. We willen de beschilderde rotsen zien dit is kunst van een Belg die ooit bedacht laat ik ze eens blauw ,ros en groen maken. We kunnen er niet komen want ze zijn met de weg/zandpad bezig. Nou jammer dus we zetten de afdaling maar weer in terug naar de camping. We hebben zin in koffie met wat lekkers maar kunnen niet echt wat vinden er is wel een hotel met een Marokkaanse feesttent de koffie duurt uren en iets lekkers is er niet maar we zijn moe van het fietsen dus we zitten wel effe lekker. We zijn behoorlijk verbrand door de zon.

Zondag 15 april

Gelezen in de Trotter dat er een mooie fietstocht is door een kloof Ait-Mansour en de palmen tuinen. Eerst een prachtige weg naar de kloof toe dan zou je op een parkeerplaats komen en dan houd de weg op en kun je een rondje van 37km rijden. Nou klinkt goed het is niet te warm dus we gaan er voor. De weg houd niet op en we rijden door blijkt later veel te ver en echt fietsen door de palmen tuin is ook niet echt zoals wij het in gedachten hebben. Bij een kruising krijgen we ‘ hulp” van een bijdehand wijffie van een jaar of 8 ze legt op een soort plattegrond bord uit waar we zijn en waar we volgens haar naar toe moeten! We proberen uit te leggen dat we willen fietsen en zijn snapt er niets van. Nee zij leest ook geen Trotter! Ik geef ze allemaal een pen en schriftjes en wat toffies. Dan gebaar ik dat de jongste 2/3 van het stel dat nog niet mag eten en zij stopt de vinger in het bekkie van het jochie om te laten zien dat hij echt wel tanden heeft. Geweldig wat een grietje. We rijden terug naar de parkeerplaats drinken een kopje thee geven de parkeerwachtster ook een kopje want het is best fris hier zo hoog in de bergen. Dan komen we er achter dat we dus al met de auto een heel stuk van de fietsroute hebben gereden. Want de weg houd dus niet op hij gaat nu door! Al met al besluiten we om een stuk te gaan lopen. We lopen langs de palmen en door een dorpje echt prachtig is het hier en die kloof geweldig. Terug bij de camper gaan we lunchen. We geven de parkeervrouw! de eerste en de laatste die we tegen komen! Nog een reep chocola en een Delf blauw klompje en natuurlijk het parkeergeld. Terug zien we vanaf de weg de beschilderde rotsen toch nog liggen en zien er een andere weg naar toe. We rijden er naar toe en kunnen toch nog wat foto’s maken. De camper weer klaar voor vertrek maken want morgen richting Agadir. De zee in plaats van bergen.