Dinsdag 10 april
We drinken met de buurtjes eerst koffie met koekjes om mijn verjaardag te vieren. Dan gaan we bij de Marjanne wat boodschappen doen. De route door de bergen is prachtig en de besneeuwde bergtoppen komen steeds dichter bij. Door de vallei naar Imilil, waar de weg ophoud, je kan niet verder alleen te voet. In het dorp aangekomen bied iemand een camping aan we willen eigenlijk eerst kijken maar voor we het weten zit hij al in de auto en rijden een bijna onmogelijk pad naar boven en daar is een camping nou een parkeerplaats met douche! Hij vraag 100 mad ik zeg hem dat dat een belachelijke prijs is want we komen net van een camping voor 80 mad met zwembad ja maar ………….. Nou ik ben er klaar mee en wil weer weg. Dan gaat hij onderhandelen en we betalen 60 mad (5 euro 20) Het blijven prijen die nergens over gaan maar je moet wel de prijs betalen die hier normaal is. Dan begint hij over wandelen met een gids door de bergen. Hij vraagt weer de hoofdprijs. Nou we gaan wel even te voet het dorp in en dan kijken we wel. We komen bij Ibrahimi terecht hij heeft een winkeltje en is ook gids vraagt een normale prijs en legt goed uit hoe en welke route je kan lopen. Ook hij vind het verhaal van de ‘camping ‘ raar. We spreken af voor de volgende dag. Als we terug lopen komen we ezels tegen die de bagage van toeristen naar boven moeten brengen. We lopen terug naar de camper en dan komt er een brommer met 2 man als een gek naar beneden en de remmen doen het niet meer ! Veel keus heeft de bestuurder niet het is of de diepte in of kedeng tegen een muur. Hij kiest voor het laatste! De schade valt mee zo lijkt het.
Woensdag 11 april
Nadat we de lunch hebben gesmeerd gaan we met de gids op pad. Nu maar hopen dat de route echt makkelijk is zoals men zegt want anders ben ik er klaar mee. Ik neem wel 2 stokken mee voor de zekerheid. We klimmen gelijk wat meters omhoog en komen op een uitkijkpunt waar we een kopje thee drinken. Het is een smal pad maar goed te doen het lijkt wel een snelweg voor ezels! Bepakt met van alles gaan ze naar boven. Zelfs met kippen en een geit in de draagmand aan de zijkant van de ezel gaat naar boven. De route is erg mooi en dan komen bij een bergdorpje waar zomer en winter mensen wonen echt ongelooflijk. Er is niets alleen een waterval die langs het dorpje gaat. We eten de lunch op en dat komt er een stier naar boven lopen aan een touw met twee begeleiders en die moet een bruggetje over. Dit gaat niet en de stier valt bijna naar beneden. Wat misschien niet eens zo heel gek idee is want 3 keer raden waarom de stier 2 uur naar boven is komen lopen? Er komen gasten en die moeten eten! Is het dan niet makkelijker om de stier in kilo verpakking naar boven te brengen neeeeeee hij moet ter plekke hahlal geslacht worden. hij Er is ook een kleine moskee dit maakt het dorp ook tot een bedevaart oord. Er staat een groot bord verboden voor niet Moslims! Zoals op zoveel moskeeën in Marokko. We gaan weer naar beneden en komen bij een plek waar je wat kan drinken daar zijn ze aan het metselen en Chris kan het niet aan zien dat het zo scheef gaat en bemoeit zich ermee dit wordt hilarisch. Eenmaal terug in ht dorp besluiten om in het dorp te slapen en de volgende dag verder te gaan we parkeren achter een gasthuis en kunnen daar ook douchen. Het koelt enorm af en in de nacht regen en zo blijkt in de ochtend ook hagel/sneeuw!.
Donderdag 12 april.
Het is 0,5 graden tjonge we zijn toch niet op wintersport. Nu in dit dorp blijven is geen optie dus we gaan maar rijden. En dan begint de pret. Door de regen zijn er veel stenen op de weg gevallen en soms zo veel dat ik even moet uitstappen om de brokstukken aan de kant te leggen anders kunnen we er niet langs. En overal ontstaan spontaan kleine watervallen over de weg. Het is wel even een gedoe om de vallei uit te komen. Wat regen kan veroorzaken! Maar 5 jaar geleden was hier nog geen asfalt alleen een zandpad en dan is het helemaal een toestand na een regenbui. Dan komen we op de weg 203 uit en dit is beter maar ook hier is het oppassen. De Hoge Atlas is werkelijk prachtig we zijn de hele dag aan het rijden en kijken onze ogen uit. We geven de kindjes langs de weg pennen en schriftjes, snoep ze vinden het geweldig. Ze zijn erg verlegen en vragen nergens om dat is wel eens anders. Boven op de top is een restaurant wij eten in de camper ons broodje op het is wel koud maar prachtig uitzicht. Dan volgen we N10 naar Taroudant. We rijden de camping voorbij shit nu hopen dat we langs de stadsmuren mogen staan. Geen probleem en de parkeerwachter is aller vriendelijks (2 jaargeleden werden we hier weg gestuurd). We lopen het dorp nog even in een grote Medina met alweer winkeltjes. Dan komen we een bruidsstoet tegen alleen vrouwen die (denken we) de bruid gaan halen. Manden vol met cadeautjes, schoenen met hoge hakken en lingerie en er ligt een schaap levend vast gebonden op de kar. We maken stiekem foto’s maar ze hebben het door gelukkig ze zeggen er niets van.
Vrijdag 13 april
Gelukkig strak blauwe lucht en om 8.30 al 20 gr dat is beter. Hier in Taroudant zijn ook leerlooierijen en die gaan we bekijken. De stank valt mee maar ik houd mijn takje mint wel in de buurt van mijn neus voor de zekerheid. De jongen die ons rondleid is erg vriendelijk maar natuurlijk komen we bij een winkeltje uit. Chris wil een schapenvel kopen en ik zie wel een leuke tas en de geitenvellen zijn ook wel aardig. Daar gaan we weer………….. Ik moet flink afdingen want ik wil de tas voor weinig! Het heeft wat voeten in de aarde maar uiteindelijk lukt het en betalen we niet te veel. Maar dan zie ik in de winkel ernaast ook een leuk geitenvelletje nou oké kopen we die er ook bij! We rijden naar Tafraoute dit zou volgens de Trotter een van de mooiste wegen van Marokko zijn nou wij vinden dat niet ( te verwend ?of al te veel gezien?) Tafraoute is het schoenendorp hier hebben we in 2010 ook gestaan maar toen achteraf te weinig gezien. Snel een wasje en de camper uitsoppen want wat een stof zooi steeds.
Zaterdag 14 April
We gaan fietsen achter de camping langs waar we de grote rotsen goed kunnen zien die hier zomaar plots zijn. Zomaar uit het niets ineens joekels van rotsen. Dan komen we weer op de weg en ja hoor lekke band wat schrijf ik 2 lekke banden voor en achter. Chris natuurlijk weer niet. We lopen naar het dorp en dan zit er een banden boer we hebben zelf de plakspullen bij ons dus we hebben alleen lucht nodig. Hij is erg behulpzaam en binnen 10 min fietsen we weer. We willen de beschilderde rotsen zien dit is kunst van een Belg die ooit bedacht laat ik ze eens blauw ,ros en groen maken. We kunnen er niet komen want ze zijn met de weg/zandpad bezig. Nou jammer dus we zetten de afdaling maar weer in terug naar de camping. We hebben zin in koffie met wat lekkers maar kunnen niet echt wat vinden er is wel een hotel met een Marokkaanse feesttent de koffie duurt uren en iets lekkers is er niet maar we zijn moe van het fietsen dus we zitten wel effe lekker. We zijn behoorlijk verbrand door de zon.
Zondag 15 april
Gelezen in de Trotter dat er een mooie fietstocht is door een kloof Ait-Mansour en de palmen tuinen. Eerst een prachtige weg naar de kloof toe dan zou je op een parkeerplaats komen en dan houd de weg op en kun je een rondje van 37km rijden. Nou klinkt goed het is niet te warm dus we gaan er voor. De weg houd niet op en we rijden door blijkt later veel te ver en echt fietsen door de palmen tuin is ook niet echt zoals wij het in gedachten hebben. Bij een kruising krijgen we ‘ hulp” van een bijdehand wijffie van een jaar of 8 ze legt op een soort plattegrond bord uit waar we zijn en waar we volgens haar naar toe moeten! We proberen uit te leggen dat we willen fietsen en zijn snapt er niets van. Nee zij leest ook geen Trotter! Ik geef ze allemaal een pen en schriftjes en wat toffies. Dan gebaar ik dat de jongste 2/3 van het stel dat nog niet mag eten en zij stopt de vinger in het bekkie van het jochie om te laten zien dat hij echt wel tanden heeft. Geweldig wat een grietje. We rijden terug naar de parkeerplaats drinken een kopje thee geven de parkeerwachtster ook een kopje want het is best fris hier zo hoog in de bergen. Dan komen we er achter dat we dus al met de auto een heel stuk van de fietsroute hebben gereden. Want de weg houd dus niet op hij gaat nu door! Al met al besluiten we om een stuk te gaan lopen. We lopen langs de palmen en door een dorpje echt prachtig is het hier en die kloof geweldig. Terug bij de camper gaan we lunchen. We geven de parkeervrouw! de eerste en de laatste die we tegen komen! Nog een reep chocola en een Delf blauw klompje en natuurlijk het parkeergeld. Terug zien we vanaf de weg de beschilderde rotsen toch nog liggen en zien er een andere weg naar toe. We rijden er naar toe en kunnen toch nog wat foto’s maken. De camper weer klaar voor vertrek maken want morgen richting Agadir. De zee in plaats van bergen.
We drinken met de buurtjes eerst koffie met koekjes om mijn verjaardag te vieren. Dan gaan we bij de Marjanne wat boodschappen doen. De route door de bergen is prachtig en de besneeuwde bergtoppen komen steeds dichter bij. Door de vallei naar Imilil, waar de weg ophoud, je kan niet verder alleen te voet. In het dorp aangekomen bied iemand een camping aan we willen eigenlijk eerst kijken maar voor we het weten zit hij al in de auto en rijden een bijna onmogelijk pad naar boven en daar is een camping nou een parkeerplaats met douche! Hij vraag 100 mad ik zeg hem dat dat een belachelijke prijs is want we komen net van een camping voor 80 mad met zwembad ja maar ………….. Nou ik ben er klaar mee en wil weer weg. Dan gaat hij onderhandelen en we betalen 60 mad (5 euro 20) Het blijven prijen die nergens over gaan maar je moet wel de prijs betalen die hier normaal is. Dan begint hij over wandelen met een gids door de bergen. Hij vraagt weer de hoofdprijs. Nou we gaan wel even te voet het dorp in en dan kijken we wel. We komen bij Ibrahimi terecht hij heeft een winkeltje en is ook gids vraagt een normale prijs en legt goed uit hoe en welke route je kan lopen. Ook hij vind het verhaal van de ‘camping ‘ raar. We spreken af voor de volgende dag. Als we terug lopen komen we ezels tegen die de bagage van toeristen naar boven moeten brengen. We lopen terug naar de camper en dan komt er een brommer met 2 man als een gek naar beneden en de remmen doen het niet meer ! Veel keus heeft de bestuurder niet het is of de diepte in of kedeng tegen een muur. Hij kiest voor het laatste! De schade valt mee zo lijkt het.
Woensdag 11 april
Nadat we de lunch hebben gesmeerd gaan we met de gids op pad. Nu maar hopen dat de route echt makkelijk is zoals men zegt want anders ben ik er klaar mee. Ik neem wel 2 stokken mee voor de zekerheid. We klimmen gelijk wat meters omhoog en komen op een uitkijkpunt waar we een kopje thee drinken. Het is een smal pad maar goed te doen het lijkt wel een snelweg voor ezels! Bepakt met van alles gaan ze naar boven. Zelfs met kippen en een geit in de draagmand aan de zijkant van de ezel gaat naar boven. De route is erg mooi en dan komen bij een bergdorpje waar zomer en winter mensen wonen echt ongelooflijk. Er is niets alleen een waterval die langs het dorpje gaat. We eten de lunch op en dat komt er een stier naar boven lopen aan een touw met twee begeleiders en die moet een bruggetje over. Dit gaat niet en de stier valt bijna naar beneden. Wat misschien niet eens zo heel gek idee is want 3 keer raden waarom de stier 2 uur naar boven is komen lopen? Er komen gasten en die moeten eten! Is het dan niet makkelijker om de stier in kilo verpakking naar boven te brengen neeeeeee hij moet ter plekke hahlal geslacht worden. hij Er is ook een kleine moskee dit maakt het dorp ook tot een bedevaart oord. Er staat een groot bord verboden voor niet Moslims! Zoals op zoveel moskeeën in Marokko. We gaan weer naar beneden en komen bij een plek waar je wat kan drinken daar zijn ze aan het metselen en Chris kan het niet aan zien dat het zo scheef gaat en bemoeit zich ermee dit wordt hilarisch. Eenmaal terug in ht dorp besluiten om in het dorp te slapen en de volgende dag verder te gaan we parkeren achter een gasthuis en kunnen daar ook douchen. Het koelt enorm af en in de nacht regen en zo blijkt in de ochtend ook hagel/sneeuw!.
Donderdag 12 april.
Het is 0,5 graden tjonge we zijn toch niet op wintersport. Nu in dit dorp blijven is geen optie dus we gaan maar rijden. En dan begint de pret. Door de regen zijn er veel stenen op de weg gevallen en soms zo veel dat ik even moet uitstappen om de brokstukken aan de kant te leggen anders kunnen we er niet langs. En overal ontstaan spontaan kleine watervallen over de weg. Het is wel even een gedoe om de vallei uit te komen. Wat regen kan veroorzaken! Maar 5 jaar geleden was hier nog geen asfalt alleen een zandpad en dan is het helemaal een toestand na een regenbui. Dan komen we op de weg 203 uit en dit is beter maar ook hier is het oppassen. De Hoge Atlas is werkelijk prachtig we zijn de hele dag aan het rijden en kijken onze ogen uit. We geven de kindjes langs de weg pennen en schriftjes, snoep ze vinden het geweldig. Ze zijn erg verlegen en vragen nergens om dat is wel eens anders. Boven op de top is een restaurant wij eten in de camper ons broodje op het is wel koud maar prachtig uitzicht. Dan volgen we N10 naar Taroudant. We rijden de camping voorbij shit nu hopen dat we langs de stadsmuren mogen staan. Geen probleem en de parkeerwachter is aller vriendelijks (2 jaargeleden werden we hier weg gestuurd). We lopen het dorp nog even in een grote Medina met alweer winkeltjes. Dan komen we een bruidsstoet tegen alleen vrouwen die (denken we) de bruid gaan halen. Manden vol met cadeautjes, schoenen met hoge hakken en lingerie en er ligt een schaap levend vast gebonden op de kar. We maken stiekem foto’s maar ze hebben het door gelukkig ze zeggen er niets van.
Vrijdag 13 april
Gelukkig strak blauwe lucht en om 8.30 al 20 gr dat is beter. Hier in Taroudant zijn ook leerlooierijen en die gaan we bekijken. De stank valt mee maar ik houd mijn takje mint wel in de buurt van mijn neus voor de zekerheid. De jongen die ons rondleid is erg vriendelijk maar natuurlijk komen we bij een winkeltje uit. Chris wil een schapenvel kopen en ik zie wel een leuke tas en de geitenvellen zijn ook wel aardig. Daar gaan we weer………….. Ik moet flink afdingen want ik wil de tas voor weinig! Het heeft wat voeten in de aarde maar uiteindelijk lukt het en betalen we niet te veel. Maar dan zie ik in de winkel ernaast ook een leuk geitenvelletje nou oké kopen we die er ook bij! We rijden naar Tafraoute dit zou volgens de Trotter een van de mooiste wegen van Marokko zijn nou wij vinden dat niet ( te verwend ?of al te veel gezien?) Tafraoute is het schoenendorp hier hebben we in 2010 ook gestaan maar toen achteraf te weinig gezien. Snel een wasje en de camper uitsoppen want wat een stof zooi steeds.
Zaterdag 14 April
We gaan fietsen achter de camping langs waar we de grote rotsen goed kunnen zien die hier zomaar plots zijn. Zomaar uit het niets ineens joekels van rotsen. Dan komen we weer op de weg en ja hoor lekke band wat schrijf ik 2 lekke banden voor en achter. Chris natuurlijk weer niet. We lopen naar het dorp en dan zit er een banden boer we hebben zelf de plakspullen bij ons dus we hebben alleen lucht nodig. Hij is erg behulpzaam en binnen 10 min fietsen we weer. We willen de beschilderde rotsen zien dit is kunst van een Belg die ooit bedacht laat ik ze eens blauw ,ros en groen maken. We kunnen er niet komen want ze zijn met de weg/zandpad bezig. Nou jammer dus we zetten de afdaling maar weer in terug naar de camping. We hebben zin in koffie met wat lekkers maar kunnen niet echt wat vinden er is wel een hotel met een Marokkaanse feesttent de koffie duurt uren en iets lekkers is er niet maar we zijn moe van het fietsen dus we zitten wel effe lekker. We zijn behoorlijk verbrand door de zon.
Zondag 15 april
Gelezen in de Trotter dat er een mooie fietstocht is door een kloof Ait-Mansour en de palmen tuinen. Eerst een prachtige weg naar de kloof toe dan zou je op een parkeerplaats komen en dan houd de weg op en kun je een rondje van 37km rijden. Nou klinkt goed het is niet te warm dus we gaan er voor. De weg houd niet op en we rijden door blijkt later veel te ver en echt fietsen door de palmen tuin is ook niet echt zoals wij het in gedachten hebben. Bij een kruising krijgen we ‘ hulp” van een bijdehand wijffie van een jaar of 8 ze legt op een soort plattegrond bord uit waar we zijn en waar we volgens haar naar toe moeten! We proberen uit te leggen dat we willen fietsen en zijn snapt er niets van. Nee zij leest ook geen Trotter! Ik geef ze allemaal een pen en schriftjes en wat toffies. Dan gebaar ik dat de jongste 2/3 van het stel dat nog niet mag eten en zij stopt de vinger in het bekkie van het jochie om te laten zien dat hij echt wel tanden heeft. Geweldig wat een grietje. We rijden terug naar de parkeerplaats drinken een kopje thee geven de parkeerwachtster ook een kopje want het is best fris hier zo hoog in de bergen. Dan komen we er achter dat we dus al met de auto een heel stuk van de fietsroute hebben gereden. Want de weg houd dus niet op hij gaat nu door! Al met al besluiten we om een stuk te gaan lopen. We lopen langs de palmen en door een dorpje echt prachtig is het hier en die kloof geweldig. Terug bij de camper gaan we lunchen. We geven de parkeervrouw! de eerste en de laatste die we tegen komen! Nog een reep chocola en een Delf blauw klompje en natuurlijk het parkeergeld. Terug zien we vanaf de weg de beschilderde rotsen toch nog liggen en zien er een andere weg naar toe. We rijden er naar toe en kunnen toch nog wat foto’s maken. De camper weer klaar voor vertrek maken want morgen richting Agadir. De zee in plaats van bergen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten