pamukkale

Dinsdag 30 September
We vertrekken vroeg en het is behoorlijk warm maar hoe verder we het binnenland in komen hoe meer de temperatuur gaat zakken het blijft 15 gr. Ik vind dat raar want juist in het binnenland verwacht je hogere temperaturen. Maar de zon schijnt dus niets aan de hand. Onderweg komen we veel vol gepropte oude auto’s tegen met 6 tot 8 personen en kinderen voorin die allemaal naar Familie gaan om het suiker feest te vieren. Helaas loopt dit voor een gezin afschuwelijk af want we zien een vreselijk ongeluk met een bus. Bij Pamukkale aangekomen eerst eens kijken hoe het in zijn werk gaat . Het is 16.00 dus we vragen ons af of het niet beter is om morgenochtend naar binnen te gaan. Een bord met enige info over openingstijden is hier geen overbodige luxe! We gaan eerst naar een camping die om de hoek ligt en dan worden we wat wijzer want nu blijkt dat het museum en hotel waar je kunt zwemmen tot 17.00 open is maar dat je 24 uur per dag naar de kalksteenterrassen kunt. We besluiten om te gaan en dit blijkt later de juiste keus te zijn want bij zonsondergang is het weer heel anders en in het donker is het ook heel mooi om te zien dus 3 vliegen in een klap. Als je via het dorp naar de ingang gaat moet je op je blote voeten door het warme watertje van 35 gr naar boven lopen. Dit voelt heel prettig behalve als net je blaar op instorten staat! Maar het is heel bijzonder. Eenmaal boven komen we langs een pad naar weer andere terrassen en die zij nog mooier. Direct ernaast liggen ruines van het antieke Hierapolis die de Unesco samen met de kalksteenterrassen tot cultureel werelderfgoed heeft verklaard. We moeten ook op onze blote voetjes weer terug alleen nu is de zon weg dus best fris. Ik speel vals want ik doe stiekem mijn schoenen aan en weer gauw uit net voor de uitgang. Het was echt iets heel bijzonders en we hebben genoeg gefilmd en foto’s gemaakt want anders snapt het thuisfront er niets van. In het dorp een broodje gegeten en op weg naar de camper een puppy van 3 maanden gered het mormel zat in het donker midden op het kruispunt nou dat is in Turkije niet slim dus hem opgepakt en op de stoep gezet gelukkig liep hij met wat kinderen mee naar een restaurant en niet terug naar het kruispunt.

kas

myra

Zondag 28 September
Over 3 weken moeten al weer thuis zijn nu gaat het ineens snel!
Op weg naar naar Myra waar St Nicholas bisschop is geweest. Hij is geboren in Patra. Na zijn dood is hij in Myra begraven in een klein kerkje en daar is het graf leeg geroofd. Wat moet je nu met een dode Sinterklaas. Nu is er in Myra een museum waar je de graftombes in de bergen kunt zien hoe hoger je werd begraven hoe belangrijker je was. Er is ook en Theater en daar is het weer andersom. Iemand met status zit beneden en het gewone volk zat boven in ( waar je volgens mij het beste zit!)Het museum valt een beetje tegen omdat je eigenlijk de graftombes ook vanaf de parkeerplaats kunt zien. We rijden door naar Kas waar we de camping uit het boek vinden! Het is een terras camping en we staan boven aan met uitzicht op zee er is geen strand maar ze hebben vlonders gemaakt waar je op bedjes kan liggen en een groot vlot waar je vanaf kunt springen in de zee. Het ziet er erg leuk uit. Er staan ook veel Turken in kleine tentjes dit is voor het eerst dat we dat zien. Het zijn een beetje van die alternatievelingen. We besluiten om hier een dagje te blijven ondanks dat het een ‘dure’ camping is met koud douche. We gaan het dorp in op de fiets en vinden de bijzondere graftombe midden in het dorp met de 4 leeuwen koppen. Er zijn veel winkeltjes van kunstenaars erg leuk ik koop een gekke armband. We gaan in de middag lekker in de zon liggen op zo’n luxe bedje net vakantie. Nog even van de zee genieten want morgen gaan we het binnenland in naar Pamukkale de wereldberoemde kalksteenterrassen ( pamuk =Turks voor katoen of sneewwit)

Dinsdag 23 september.

Het is alweer mooi weer en we besluiten om nog en dag te blijven. Tijdens de koffie komt Chris na 3 keer checken erachter dat het 23 september is ik twijfel nog en dan kom ik erachter dat ik in mijn dagboek een fout heb gemaakt. Nou doen we het nog een keer over maar we zeggen niets tegen de buren!

Twee dagen 20 jaar getrouwd

Maandag 23 september 20 jaar getrouwd. Het is mooi weer dus we blijven een dagje luieren op ons strand. Als we op een vlot op de zee zitten 50 meten uit de kust horen we inens een bonk tegen het vlot oja nu gaat het gebeuren het monster komt naar boven! Maar nee hoor het was een schidpad die even een luchtje kwam scheppen. Het was wel een grootte. Later hoorde we dat de schildpadden niet veel meer daar in die baai komen omdat ze met de weg bezig zijn en door de trilling in zee weg blijven dus we hadden echt geluk. We hebben de hele dag lekker niets gedaan alleen wat gelezen.We zijn s'avonds in het restaurant gaan eten en kregen we van de buurtjes een toetje. Een bordje fruit met een kaarsje erg lief.

De weergoden zijn niet met ons!

Vandaag vroeg op want om 6.50 worden we opgehaald om met de ballon mee te gaan. Het waait hard en ik voel af en toe een spatje regen. We staan netjes voor de camping te wachten en daar komt het busje aan .Niet om ons op te halen maar om te vertellen dat voor het eerst in 3 maanden de tweede vaart niet door gaat te veel wind! Normaal varen er 40 ballonnen nu maar 11. En de beter maatschappijen nemen gewoon geen risico en blijven dan ook aan de grond! En met zoveel bewolking zie je ook niet veel, en volgens de camping baas zou het slechte weer 4 dagen aanhouden dus wachten op beter weer daar hebben we geen tijd voor. Maar als we ooit misschien met Kangaroe reizen terug komen dan proberen we gewoon opnieuw en reserveren we via de camping eigenaar. We waren nu vroeg om weer verder te reizen en zijn eerst naar Derinkuyu gereden naar een onderegrondse stad. Ze hadden daar een gangen stelsel van 20 verdiepingen 85 meter diep er zouden 100000 christenen in noodsituaties tijdelijk gewoond hebben. Als ze moesten vluchten voor de vijand. Een molensteen van 500 kilo kon door 2 personen het hele gangenstelsel afsluiten.Chris heeft nog een Duitser met hartproblemen moeten redden. Door de smalle gangen en constant gebukt lopen komen veel oudere mensen in de problemen. Bij de uitgang zaten ze met z'n alle bij te komen.En zeiden nemals wieder! Het zou niet onverstandig zijn om net zo als bij de Pyton in de Efteling een bord te plaatsen bij de ingang om mensen te waarschuwen. Door het binnenland richting Mersin, weer heel veel armoede gezien de welvaart is hier nog niet ontdekt. Hier is ook niets voor toeristen. Ze verbouwen aardappels en dit word per 10 kilo aan de weg verkocht. Kunnen we het hele jaar nog van eten. De weg werd slecht en we moesten afdalen door een hooggebergte. Door de regen moesten we ook voorzichtig rijden maar gelukkig ook een stuk tolweg en onze tolkaart doet het ook nog. Bij een camping aangekomen aan de kust ontdekken we een andere mentaliteit. Het was hem teveel moeite om ons te woord te staan en vroeg hoeveel personen? En brulde 25 TL normaal 33TL nou mooi niet dan gaan we wel ergens vrij staan. We zijn hem achteraf dankbaar want de volgende camping leek op een Bounty eiland. Voor 20 TL hadden we een prive strand met 2 ligstoelen voor de deur picknik tafel en boompje voor de schaduw. Afstand van camper naar zee 8 meter. Het is een boerencamping want er lopen kippen konijnen katten en een hond dus keus genoeg wat er vanavond in de pan gaat!

verhuisd

Vandaag gaan we met de camper het gebied verkennen. We gaan van Urgup naar Avanos ,Nevsehir en terug naar Urgup we hebben nu veel van het gebied gezien maar natuurlijk nog lang niet alles maar dat is in 3 dagen ook niet te doen maar we bewaren nog wat voor later.En het lijkt ook heel veel op elkaar. En je kunt het niet omschrijven dit moet je met eigen ogen zien. We hebben vandaag boodschappen in een supermarkt gedaan waar je alleen maar vreterijen kunt kopen en dat hebben we dus ook gedaan. s' Avonds komen we er achter dat we geen aardappels groenten vlees hebben! Internet gepikt van een kazerne waar we weg gestuurd worden omdat we niet mogen parkeren we stonden al een uur en hadden aleen broodje gegeten en met Ma gebeld. Ze hebben waarschijnlijk een uur naar iemand gezocht die engels spreekt om ons weg te sturen! Op de Kaya camping aangekomen ( dit moet de mooiste camping van Turkije zijn)wilde we zwemmen maar het werd bewolkt en het ging hard waaien.

onze foto album op Picasa

http://picasaweb.google.com/chrismobovakantie/ChrisEnMoniqueCamperReizen?authkey=wouRc9dVJqs#

luchtballonnen

Vrijdag
Vroeg wakker want de luchtballonnen gaan heel laag over de camping. Het is een prachtig gezicht dit wil ook zo graag. Maar ik vind het ook doodeng we gaan kijken of we kunnen boeken voor een leuk prijsje. We zijn op de fiets het gebied gaan verkennen dit word zelfs door de reisboeken aan geraden dus doen wij eens niet iets heel bijzonders. We gaan eerst door het dorp en daar een klim naar boven naar een uitzicht punt met allemaal kraampjes. Het tufsteenlandschap is zo bijzonder vanwege de bizarre landschappen die zijn ontstaan door erosie. Je blijft kijken en van af elke kant en hoogte is het heel bijzonder. Het is heel helder weer en je kan dus heel ver kijken. We gaan verder omhoog en in het volgende dorpje naar het kasteel. Daar kun je helemaal boven op klimmen en nu kun je echt de hele vallei zien. Je wil alleen maar blijven kijken en zeker weten dat je dit nooit meer vergeet we hebben veel foto’s en film gemaakt. Terug naar het dorp en naar het openluchtmuseum. Wij naar binnen maar we waren niet de enigste hele bussen vol. Het zijn allemaal kleine kerkjes die in de rotsen zijn uitgehakt en sommige hebben mooie Fresco’s die zijn gemaakt door christenen die later verjaagd en vermoord zijn. Chris werd niet goed van al die bejaarden en uiteindelijk is hij maar naar de uitgang gegaan en de helft dus gemist! Hij heeft zijn beklag kunnen doen en er was een Engels sprekende Turk en Chris kreeg een vrijkaartje voor de volgende ochtend vroeg. Toen kwam het gesprek op ballonvaren en hij had een vriend die het voor een mooi prijsje kon regelen. Dit bleek op de camping te zijn die we niet konden vinden want aan de andere kant was het bord weg omdat ze met de weg bezig waren. Gelukkig het lag niet aan ons. We hebben geboekt en zondagochtend gaan we met de ballon mee. Terug bij het museum want de Turk had even voor taxi gespeeld was het zo rustig dat we als nog naar binnen zijn gegaan en we dus nog alles hebben gezien.

monique ziet armoede

DonderdagSlecht geslapen want een randdebiel vond het nodig om midden in de nacht de radio eens flink hard aan te zetten. Nu is het dubbel zo erg als het van die vreselijke Turkse Fans Bauer muziek is. Op de zelfde parkeerplaats bivakkeerde een gezin met 3 kleine kinderen .Ze sliepen in een gewone auto en niet in een luxe camper zoals wij. Ze kookte op hout en met doeken hadden ze een soort kamertje gemaakt. Ik kan hier niet zo goed tegen en ik vraag me dan af hoe heeft dit zo kunnen gebeuren?Chris had een goed idee als we weg gaan geef je een paar van onze omkoopschandaal cadeautjes.( die hadden we gekocht in geval van nood als we in een dorp geen slaapplek of iets konden vinden zodat we als bedankje wat voor de kinderen konden achter laten.) Dus ik naar die mensen toe gelopen en in eerste instantie hadden zoiets van wat komt die vrouw doen? Maar al gauw begrepen ze het en toen ik de bellenblaas voor deed en er een op mijn neus kapot spatte was het ijs gebroken. Er werd mij eten aangeboden ( ze hadden al zo veel) maar ik heb het heel vriendelijk afgewezen. Maar het feit dat ze gelijk wat terug wilde geven was voor mij toch heel bijzonder als je al zo weinig hebt. Hier kunnen wij en vele andere nog heel veel van leren. In Kaysrei aangekomen de camper in een woonwijk geparkeerd en met de fiets verder . Mooie stad het is een echte handels stad en de mensen hebben het hier goed er komen niet zo veel toeristen. Het is een moderne stad met hier en daar nog wat overblijfselen van lang gleden. Zo ook de bazaar we stonden wat om ons heen te kijken en werden aan gesproken door een jonge Turk die vroeg of hij ons mocht rondleiden want hij wilde zijn Engels zo graag in praktijk brengen Wij zeiden gelijk als je wat van ons wilt geld of wat dan ook dan zijn we er niet van gediend. Nee dat was niet de bedoeling. Hij liet ons nog 2 andere oude bazaars zien en een pleintje waar ze de wol van de schapen verhandelen heel apart en daar kwamen in een bazaar met alleen maar tapijten en ja hoor heeeel toevallig was zijn oom daar met een winkeltje en we moesten vooral even thee drinken. Ik meteen we kopen toch geen kleed van wegen onze honden. Nee alleen maar thee drinken nou na 5 minuten begon het verkoop praatje en ik ben helemaal uit mijn dak gegaan. Ik heb daar geen vrienden gemaakt Chris zegt dan maak je niet druk. Mij gaat het er om dat ik al van te voren die Turk had gewaarschuwd .In Goreme aangekomen konden we de camping niet vinden ( ook voor het eerst) Maar er was nog een andere camping en daar werden we welkom geheten door een Engels sprekende camping baas en kregen we uitleg over het gebied Cappadocie. Er ligt een nest van 10 kleine puppies tegen het toiletgebouw maar ze zijn gelukkig te klein om mee naar huis te nemen. Snel de was gedaan want we hebben geen schone handdoek meer over

camper onder de teer

Woensdag 17 September.
Vroeg wakker met America gebeld hoe het met de andere wereld reizigers was. Nu naar Sivas om zo naar cappedocie te gaan. We hebben een afslag gemist en dus een heel stuk terug rijden maar dan zien we het van twee kanten!!!! Aangehouden door de verkeerspolitie want we reden te hard 91 moeilijk doen om 1 km? Nee ze dachten dat we een minibus waren en die mogen 80 km maar Chris het ANWB handboek erbij en laten zien dat we gordels achterin hebben 100 maal excuus en we mochten verder en nog even kort over voetbal in Nederland oh van Hooidonk nou toen was alles goed!In een dorp onderweg brood gekocht en daar zijn we echt een bezienswaardigheid maar de kinderen spraken een woordje Engels: money nou als je er dan een wat geeft heb je het hele dorp op je nek dus maar een broodje en 8 eitjes gekocht. We waren onderweg over een net geasfalteerde weg gereden en de hele auto zat onder hoe krijgen we dit schoon? Bij een benzine station in Sivas met diesel ingesmeerd en het ergste was eraf en stinken niet normaal nog een spuitbus gekocht en daarmee nog wat weg kunnen krijgen. Het dorp in op de fiets maar het loopt weer tegen etenstijd en dan worden ze gek. Zo gek dat ik bijna aangereden ben op de fiets wat een mafkezen. We wilde wat eten maar het was overal zo druk en ik had het gevoel dat als ik 1 meter bij mijn fiets vandaan ben dat hij weg of kaal geplukt is. Dit is de eerste keer dat we het niet veilig vinden. Dus maar terug naar de camper en zelf gekookt. We hebben onze nummerplaten afgedekt voor de zodat ze niet zo snel konden zien waar we vandaan komen.

Aya sofia

Maandag 16 September.
We gaan vandaag het dorp in en een beetje rond kijken want het museum is op maandag dicht. Ook zo iets we willen een museum jaar kaart kopen want dat is voor ons heel aantrekkelijk. Maar dat is alleen voor de Turken hoe bedoel je discriminatie ik weet niet hoe dit in Nederland is maar als die regel ook bij ons geld vind ik het een belachelijk systeem. In het dorp was het een gekkenhuis met de dollemussen . We hebben de camper ergens kunnen parkeren en zijn lopend het dorp ingegaan. Toch weer heel anders als vele andere dorpen maar wel een heel modern winkelcentrum en een oude bazaar. Chris heeft een mooie zonnebril gekocht die hier een stuk voordeliger is. We merken voor het eerst iets van de rameldan want heel veel eet tenten zijn gewoon dicht maar in een straatje achteraf was een fast food open.
De volgende ochtend vroeg op want we hebben een druk programma. Eerst naar Aya Sofia is een kerk gesticht door de Grieken waar nog mooie Freso’ s te zien zijn. Heel bijzonder en de moeite waard om er een dagje voor te wachten. Nu gaan we door naar het Sumelaklooster in de bergen. Eerst betaal je om in het Nationale park te komen en dan vertellen ze je niet dat het beter is om beneden te parkeren dan met de auto naar boven te rijden. Ik heb met dicht geknepen billen in de camper gezeten meer wil ik er niet over kwijt! De camper maar geparkeerd want ze waren met de weg bezig eerst gedraaid ging ook zo makkelijk als er een auto achter ons zou parkeren kwamen we niet meer weg. Het klooster is uit de 4 de eeuw gesticht door 2 Griekse monniken. Het was echt bijzonder we hadden zoiets ook al in Spanje gezien maar toch weer heel anders en ongelooflijk dat er mensen hebben gewoond. En hoe ze al die stenen omhoog hebben gekregen. Op de terug weg bij een beekje gegeten en Chris even gezwommen. Nu op weg naar Cappadocie. In Erzincan bij een benzine pomp gevraagd of het goed was als we daar overnachten want het was alweer bijna donker . Geen probleem ze waren net aan het eten en we moesten vooral mee eten en thee drinken. Er werd een Turk van stal gehaald die Nederlands spreekt .

4253 km van huis

Van Sinop naar Trabzon.
Vandaag hoeven we niet ver te reizen. In Trabzon aangekomen snel voor het bord een foto gemaakt want dit is voor deze vakantie het meest oostelijke doel. We hebben er nu 4253 km op zitten In 19 dagen we hebben het rustig aan gedaan en alles wat we wilde zien ook gezien. We hadden niet verwacht dat er ook zulke mooie ritten tussen zitten. Alleen de wegen zijn soms vreselijk en ze zijn overal bezig met de weg op zich prima alleen voor ons lastig.Het waait heel hard en het de luchtvochtigheid is erg hoog. We zijn op zoek gegaan naar de camping die we via een Turk in Nederland hadden opgekregen en het is familie van hem en hij zou in September ook in Turkije zijn. Nou niemand bij de camping wat ook geen camping was begreep er iets van en niemand sprak Engels nou de groeten we gaan weer. Maar waar gaan we nu slapen en nog 35 minuten en dan is het donker. Bij een benzine station waren we niet welkom nou dat beloofd wat de eerste indruk van Trabzon is al op een laag pitje. We zien een parkeerplek aan zee prima er staat een auto en al snel komen er 3 bij ik zeg nog tegen Chris zo is het een homo ontmoeting plaats. Ik was al bezig om weer te vertrekken!Komt een van de jongens naar ons toe om uit te leggen in vloeibaar Engels dat ze met 6 vrienden een maaltijd gaan eten op de parkeerplaats dit doen ze wel vaker in de Rameldan tijd. Ze waren ergens anders niet welkom omdat ze daar geen alcohol mochten gebruiken maar ze hadden ook nergens wat kunnen kopen dus ze zaten op een droogje. Maar we moesten vooral mee eten want ze hadden veel te veel eten. Ze gingen een vuur maken en grillen maar de weergoden waren niet eensgezind en het begon te regenen nou gieten. Dus wij de paraplu’s gepakt de regencapes gegeven en de parasol boven het vuur gehouden. Het werd droog en we hebben heerlijk gegeten en zo gelachen met die jongens er was er een bij die was zo grappig ook al verstonden we de helft we hebben erg gelachen. E-mail adressen uitgewisseld en ze na een Hollands kopje koffie uitgezwaaid ze gingen naar een voetbal wedstrijd en als ze hadden gewonnen kwamen ze dat nog even vieren het bleef stil gelijk spel. We kwamen tijdens de maaltijd er achter dat we onder de lampen van de landingsbaan van het vliegveld staan geparkeerd! Dus zo stil was het nou ook niet die nacht

slapen met honden bewaking

Eerst lekker in de zee gezwommen want die hadden we toch voor de deur! En op het strand met de jerrycan ons afgespoeld er was toch niemand. Bij een benzine station diesel en water getankt bandenspanning nagekeken en de auto word als extra service gewassen( was ook helemaal niet nodig) Op weg naar Samsun het stadje was niet zo bijzonder maar de boulevard weer wel er was een fietspad van wel 5 km lang langs allemaal parkjes en een monument ( de zoveelste ) van Ata Turk. Op weg naar weer een camping daar aangekomen waren we de enigste het seizoen loopt ten einde. Van Chris mocht ik niet naar het toiletgebouw! En daar betalen we dan 5 euro en 70 cent voor. We hebben wel lekker buiten met kaarslicht gegeten en daar na maar een film gekeken pas de tweede want we zijn druk ik heb ook nog geen boek gelezen ja reisboeken met info over wat en waar we allemaal nog gaan zien.Zondag14 sept eerst een echt zondagontbijt met eitje en croissants ui de sizaspan wat een luxe ik wilde wel zwemmen in de zee maar ik zag kwallen voorbij komen en toen ik er een langs mijn been voelde was ik er klaar mee dus toen maar onder een hele bijzondere douche hij was buiten en koud tja je moet er wat voor over hebben om te kamperen in Turkije je kan hier aan de deze kant ook alleen maar met een camper met minimaal een w.c aan boord rondreizen

nu douche in turkszwembad

Vrijdag 12 September
Het was lekker afgekoeld dus heerlijk geslapen. Lekker kunnen douche in het zwembad en op de fiets naar het dorp gegaan. Bij een kruispunt aan een voorbijganger gevraagd waar het vvv was. Nou dat werd lachen we moesten maar achter hem aan! Bij een restaurantje werd een plattegrond in een mooi boekje overhandigd maar dat was nog niet genoeg want de jongen had bedacht dat hij ons wel even rond kon leiden. Hij is dames kapper en had vakantie of hij in het dorp woonde was niet duidelijk hij sprak 8 woorden Engels dus dat gaat lukken. Maar we hebben in snel tempo het dorp gezien en hij haalde overal eten uit de winkeltjes om te proeven en zelf at hij niets van wegen de rameldan . Chris heeft zijn schoen nog laten maken en ook dat wilde hij betalen hoe gast vrij kun je ziin! Bij een klokkentoren lag een heel zielig hondje te slapen en ik moest mezelf echt tot de orde roepen want Chris zegt steeds Monique we nemen niet 33 zielige honden mee naar huis. Wat ook zo zielig is:er liggen heel veel dode honden langs de weg. Vaak hun eigen schuld want ze liggen echt op de weg te slapen of steken gewoon over . En dat is niet slim met het rijgedrag van de Turken.
We zijn door gereden naar Sinop een hele mooie route. Alleen liggen daar heel veel mensen aan de kant van de weg begraven soms met 3 graven bij elkaar en soms wel 20 heel raar. Misschien is het wel heilige grond thuis maar eens nakijken. We moesten een berg over waar nooit een einde aan kwam maar wel heel mooi. Onderweg staan overal kraampjes en daar word van alles in verkocht meestal meloen en tomaten. Ook stond er een jochie met hazelnoten hij was duidelijk op pad gestuurd om wat geld te verdienen. In Sinop zou een camping zijn nou wij hebben gezocht en konden het niet vinden ja er was iets wat op een zigeunerkamp leek en geen sanitair gebouw erbij nou dat hoeft van ons niet. En we moeten voor 18.30 wat vinden anders is het donker en hier in het donker rijden is echt vragen om ellende. Dus zijn we terecht gekomen op een parkeerplaatje aan de zwarte zee. Er was een waakstraathond die ging naast de camper liggen hij had geen honger wel dorst. Hij blaft naar elke auto die langs komt dus dat wordt lekker slapen.

sefraanboul

Vandaag Naar Safraanboul een mooie route er naar toe het heeft wel wat weg van de Spaanse Pyreneeën . In het dorp aangekomen werden we door een politie agent aan de kant van de weg gezet nu zul je het gaan beleven! Nee hoor met een big smile Welkom in Safraanboul. Hij vertelde waar we allemaal konden parkeren en waar het vvv kantoor was. Kijkend naar de camper begreep hij dat we niet door de smalle straatjes konden en hij waarschuwde hier wel 10 keer voor. We hebben een mooi plekje kunnen vinden en zijn lopend het dorp ingegaan. Alle straatjes zijn met zwerfkeien bestraat. We hadden het vvv kantoor snel gevonden en met een plattegrond op zak moet het allemaal te vinden zijn. Het dorp staat op de Unesco lijst het is een oude handels stad waar ze erg trots op zijn en terecht het is een mooi dorp en goed onderhouden geen viezigheid op straat en een ambachtelijk dorp. Er was een bakker waar ze traditioneel brood bakken en je kon zien hoe ze Truks fruit maken. En er was een hele oude bazaar onder de druiven takken en daar zaten de vrouwen te handwerken tafelkleden tassen enz. We hebben wat gekocht alleen al om haar omzet wat op te schroeven want ze vragen er ook nog eens bijna niets voor. En dan is afdingen er al helemaal niet bij doen we trouwens helemaal niet want de mensen zijn hier zo arm en als we het te duur vinden kopen we het gewoon niet. Ik was op de plattegrond aan het kijken wat het volgende bezienswaardigheid was word de kaart uit mijn handen gerukt en moesten we een man volgen want hij zou ons er wel even heen brengen. Bij het antieke badhuis aangekomen heeft hij met handen en voeten duidelijk gemaakt waar de mannen en waar de vrouwen ingang zat. Door wat straatjes heen kwamen we langs een school en die kinderen vonden het geweldig en gingen allemaal lachen en hello roepen we hebben ze op de foto gezet dat vonden ze ook leuk. We voelen ons soms net buitenaardse wezens we worden echt bekeken wij bekijken hun ook maar daar voor zijn we hier heen gekomen! Daarna komen we in een straatje terecht waar allemaal smederij waren en daar vroeg een smid were are jou from? Nou uit holanda nou ik werd zijn smederij in gesleurd want hij had allemaal krantenknipsel hangen ook een uit Nederland. We kregen allerlei boekjes te lezen waar andere ‘slachtoffers’ wat hadden ingeschreven geweldig en toen kreeg ik ook de massage waar ik al over had gelezen. Hij begon mijn armen en mijn nek te masseren ik weet niet waar hij dat had geleerd maar bijzonder was het wel. Chris reageerde nergens op die vond het wel best hij had ook een verzameling met munten. Chris had nog een gulden in zijn portemonnee dus die hebben we hem kado gedaan. We hebben ook een lampion gekocht waarvan hij zegt dat hij hem zelf heeft gemaakt maar daar hebben we onze twijfels over. We wilde wat gaan eten maar dat was allemaal niet zo duidelijk in dat tentje ze had ook niet echt zin om ons te willen snappen en toen we zeiden dat we een broodje wilde kregen we een mandje met stukjes brood ik was er helemaal klaar mee we zijn weggegaan en hebben we een brood bij de bakker gekocht. In Kastamonu aangekomen hebben we de camper op een parkeerplaats bij een sportcomplex gezet met 24 uur per dag bewaking. Ze vonden het prima dat we bleven slapen en Chris heeft het voor elkaar gekregen dat we de volgende ochtend konden douchen in het zwembad. We hebben het kasteel bezocht en daar kon je mooi de stad zien liggen en we telde wel 18 moskee’s . We werden nog ingehaald door een paar koeien toen we met de fiets naar beneden wilde en een koe dook de speeltuin in want daar was lekker gras. Bij een moskee was een man aan het snoeien en Chris moest zich er weer tegen aan bemoeien hij uitgelegd hoe hij het nog beter kon doen en dat in het Turks. Maar de Turk leerde snel en werd zelfs heel enthousiast. Misschien is hij wel ontslagen omdat hij voor een leek het boompje heeft verklooit. Wij kregen turkse koffie en een hand. Toen we zaten te eten in de camper kwam er iemand van de bewaking een stuk watermeloen brengen en een fles cola. Het moet niet gekker worden

douche bij duitse turk

Dinsdag 9 september
We hebben van de camping baas een kaart gekregen met alle campings in heel turkije niu precies wat we nodig hebben al is hier camping een ruim begrip. Boodschappen gedaan en postzegels gehaald die zijn hier zo groot dat je bijna niets meer kan schrijven. Onderweg aan het strand gegeten. In Bartin naar iets van de Romeinen gezocht wat we niet konden vinden. Naar Amarse gereden en daar staan we op en parkeerplaats met uitzicht op zee en tegen een Romeins kerkhof aan!Woensdag 10 september vandaag zijn we 2 weken onderweg. We hebben het dorpje bekeken en over een Romeinse brug gefietst. Wat souvenirs gekocht en een rondje door de haven gefietst het schijnt hier 5 maanden per jaar te regenen. Terug bij de camper kregen we bezoek van een turkse man die in Duitsland had gewerkt en redelijk Duits spreekt. Hij had heel veel interesse in de camper wat dat wilde hij ook wel en hij kwam nog veel in Duitsland want zijn 4 kinderen wonen daar en hij had al eens naar zo’n camper gekeken hij was verbaasd wat er allemaal op en aan zat. Hij vroeg of we wat nodig hadden stoom of wat dan ook. We mochten ook bij hem slapen nou douchen vonden we mooi zat. Wij op de fiets achter hem aan. Zijn vrouw vond het allemaal best . Na wat praten en een computerles van Chris zijn we weer naar de camper gegaan.

naar de zwarte zee

Maandag 8 september.Istanbul uit was een enorm gevecht . Maar na bijna twee uur waren we er dan uit en konden we over de brug Azie in. Over de Bosporus kwamen we bij een tolpoortje aan er zaten geen mensen achter dus camper geparkeerd en een kaartje kopen binnen in een kantoortje waar niemand engels kon. Na wat uitleggen wat we wilden kregen we een pasje die voor alle tolwegen en bruggen geldig is Hoe lang en hoe vaak? Dat merken we als de slagboom dicht blijf zitten. Ook gaat er een toeter af als we er door heen gingen. Ik denk dat we te lang of te hoog zijn. Langs de kust gereden richting Izmit wat een saai industrie gebied is. Nadat we de straat van Mamares verlaten hebben gingen we naar de zwarte zee. De tolweg af en een stuk binnen door daar kwamen we langs de hazelnoot plantages daar leven de mensen echt in armoede kinderen werken net zo hard mee en gaan dus waarschijnlijk niet naar school. In Akcakoca aangekomen hebben we een camping gevonden wel duur maar schoon sanitair wasje gedaan en de w.c geleegd en lekker gedoucht na 3 dagen istanbul was dit ook nodig.In het dorp gegeten met handen en voeten uitgelegd wat we wilden hebben en het was veel en lekker. Ik zag de bui al hangen wanneer de rekening zou komen maar dat viel mee 12 euro nou koopje

Overleven in Istanbul.

Na een rit van 200 km Ederin naar Istanbul met een stop aan de kust en gezwommen in de zee van marmaris belanden we in de verkeer chaos van de stad. Auto rijden is hier een soort spel zonder regels .Je moet je door het verkeer heen wringen strepen zijn niet meer te zien van 3 wordt het 2 baans en dan sta je tussen de strepen en die gebruiken ze niet dus staan we tussen alles in en die lui meteen toeteren en voorrang krijg je hier NOOIT .Het gaat altijd goed je moet gewoon voorrang nemen en alle verkeersregels die bij ons gelden vergeten dat is wel lastig want dat ben je niet gewent .Toeteren daar doe ik niet aan mee want ik ken die mensen niet zij doen dat naar iedereen die ze tegen komen!!! Soms schrik je en dan is er niets aan de hand .
Via een tip wisten we een parkeerplaats midden in de stad te vinden voor 6euro per dag met uit zicht op de gouden hoorn en de Galata brug naast de grote bazaar. Hier staan we redelijk veilig en voor ons liggen de boten waar je een rondvaart mee kan maken en daar is ook altijd iemand. Na het eten zijn we even over de brug gelopen en een eerste indruk opgedaan. Ik werd meteen slachtoffer door dat ik weer eens de helpende hand gaf aan de schoenen poetser die zijn borstel liet vallen. Ik raapte de borstel op en hij was zo dankbaar dat hij meteen Chris zijn schoenen begon poetsen. Ik had mijn sandalen aan dus viel er weinig te poetsen. Toen kam zijn maatje erbij en die wist mijn schoen ook te poetsen. We vonden het aardig en wilde een fooitje geven. En toen ging het fout wat hij wilde alleen papier geld en geen muntjes. Nou wij bepalen zelf wel hoeveel we geven en we hadden niet om deze poetserij gevraagd! Dus we zijn snel door gelopen. Later bleek dat dit de truc is en dat de Turken zelf dit de maffia noemen!
De eerste dag zijn we oud Istanbul in gegaan hier fietsen dat is niet mogelijk door een wir war van straatjes hadden we het al snel gevonden het is ongelooflijk op iedere vierkante cm zit wel een winkeltje er blijf geen plekje ongebruikt. De eerste bazaar was met heel veel kruiden en thee en ze proberen je van alles aan te smeren. De grote bazaar is ook een verhaal apart een hele grote hal met allemaal winkeltjes en er wordt van alles verkocht. Daarna naar de blauwe moskee die is wel mooi maar er zijn zoveel toeristen dat het bijna niet meer leuk is. Daarna zijn we langs de graven waar een paar sultans begaven liggen dit is wel heel apart om te zien. Ook zijn we in een onder grond water reservoir uit de Romeinse tijd geweest. Er stonden 336 verschillende zuilen waarvan 2 met een afbeelding van een Romeins hoofd. Niemand weet hoe ze daar komen, volgens Chris is dit heel eenvoudig: het is gewoon afval materiaal wat ze toch nog ergens voor konden gebruiken. Langs het paleis gelopen en met Ma gebeld hoe de operatie was gegaan. Ma heeft een nieuwe knie gekregen en alles is goed gegaan.
De tweede dag was een zondag en dan is het wat rustiger in de stad dus besloten we om te gaan fietsen! Ilona : we hebben het bewijs geleverd dat je door Istanbul kan fietsen zonder dat ze je plat rijden. Alleen een klein opstootje met een dame die voor een verkeerslicht uit de taxi stapte en de deur open gooide terwijl Monique daar stond ik moest aan de kant springen want zij moest uitstappen na een scheldpartij in het Engels begreep ze dat ze een domme doos was! Al fietsend zijn we door de wijken Biesiktas en Galataserij komen in een soort Kalverstraat terecht waar niet de vrouwen met hoofddoek maar de vrouwen op naaldhakken met hun mastercard aan het shoppen zijn. Daar rijd ook het kortste tramlijntje ter wereld rijd. Daarna nog wat rond gefietst en in een buurt terecht gekomen onder de brug die over de Bosporus gaat . Daar waar ook weer allemaal winkeltjes en eet kraampjes met een uitgeholde aardappel en daarin kun je allerlei soorten vulling in krijgen het zag er wel lekker uit maar we hadden net gegeten. Wat ik erg leuk vind van Turkije er zijn echt overal bankjes je kunt overal lekker zitten. De mannen zitten ook wel heel veel op die kleine krukjes bij de theehuizen . Nu tijdens de rameldan! Niet zo heel veel maar daar zou het normaal ook wel vol zitten. De vrouwen zijn thuis. Op de parkeerplaats waar we stonden kregen we al gauw bezoek van de Ciske de rat van Istanbul. Een jochie van een jaar of 11 Assies kwam zakdoekjes verkopen en had heel veel interesse voor de fiets hij wilde 1 rondje fietsen dit heeft hij 380 keer gevraagd. Zondagochtend heeft hij Chris naar de bakker gebracht en een brood gekregen hij wilde er wel hagelslag op en aan 2 kanten boter! De rest van het brood nam hij niet mee want dan was hij niet zielig genoeg wat schooien om geld met een zakje brood aan je hand maakt geen indruk. Hij zei dat hij alleen een moeder had maar hij kon wel lezen en zat in groep 4. Zijn schoenen waren helemaal versleten en dan wil je eigenlijk niets liever dan hem een paar nieuwe schoen geven maar er lopen heel veel van dit soort kinderen door de stad. Dat hij op school zat gaf een goed gevoel dan zou er toch wel iemand naar hem omkijken. Door de andere Turken van de bootjes werd hij steeds bij ons weg gestuurd wij zijn toeristen en die laat je met rust. Twee tellen later staan ze zelf te schreeuwen wie wil er met mijn boot mee varen! Na drie dagen waren we de drukte zat en besloten naar de Zwarte zee te rijden. Istanbul uit met de camper is ook een verhaal apart. Het komt er op neer dat we na 2 uur eindelijk op de brug over de Bosporus Azie binnen reden. Wat een avontuur. Istanbul moet je gezien hebben maar we zijn er nu voorlopig klaar mee.

Turkije

Na 2540 km de grens Turkije. Bulgarije uit geen probleem weer een blik naar het achterraam want dat vinden ze toch wel vreemd. De poortjes in Turkije waren zo smal dat we er maar net door heen konden. Na 2 poortjes werden onze paspoorten vastgehouden en moesten we een visum kopen of eigenlijk een sticker. Weer terug bij het poortje werdt de sticker in ons paspoort geplakt en weer 20 euro armer. Ze waren erg grintereseerd hoe het nou allemaal zat in de camper waar we sliepen enz. En ze willen graag weten waar we naar toe gaan.

Daarna weer door een ander poortje en daar controle groenekaart en toen stond er een man niet in een uiniform dus wie en wat hij was niet duidelijk ik zei al dat is de 'baas' van Turkije! Elke auto werdt door hem doorzocht nu maar hopen dat we de boel niet hoeven uit te pakken want dan zijn wij nog wel even bezig. Hij was druk aan het bellen dus misschien hadden we geluk. Nee hoor toch stoppen en de deur open en toen werdt meneer ineens heel geintereseerd in de camper waar slapen we dan en ook nog een w.c aan boord en een wastafeltje. Onderhand moet hij wel gespesialiseerd zijn in al die verschillende soorten campers. Maar wij waren duidelijk een bijzonder geval. En weer waar gaan we heen enz. We kregen zijn handtekening in ons paspoort en we mochten door naar het laatste poortje en he he we zijn in Turkije al met al snel gedaan want wat moet dit in het hoogseizoen een toestand zijn.

Bij Edrine een camping gevonden waar we door een duits sprekende camping bazin met hdhdxxl vriendelijk werden ontvangen ze is blij als er gasten zijn. Maar wij wilde koken eten en slapen.

De volgende ochtend zijn we op de fiets naar de stad gegaan dit ging heel goed alleen waren we wel een bezienswaardigheid of dit nu door onze helmen komt ik weet het niet je moet gewoon net zo brutaal als hun zijn in het verkeer en ze toeteren en ik kan niet terug bellen want die heb ik niet.

De moskee in en dat is toch wel iets heel bijzonders. Bij de ingang is een gelegenheid om je handen en voeten te wassen en dit wordt ook door de turken veel gedaan ik zag een man zo fanatiek zijn handen wassen het leek wel of hij een operatie ging doen. Je schoenen uit en ik moet een hoofddoek om en een rokje om mijn benen te bedekken dus bij elke moskee een hele verkleedpartij.

Het is een mooie stad het ligt 9 km van Griekenlamd en 11 km van Bulgarij vandaan Het is wel ineens ook echt een hele andere wereld.

Bulgarije

Na Servie naar de grens van Bulgarije.We hebben geen bezoek aan Sofia gedaan want het zag er niet gezellig uit overal is het een bende alles wordt maar langs de kant van de weg gegooid.
En smog.
Bulgarije in was wel grappig weer een vingent kopen voor 7 dagen dus ik zag de bui al hangen maar het viel mee 5 euro. Bij het eerste poortje werden alle gegevens van de auto ingevoerd en van de paspoorten, dit was niet zo erg want het was een leuke jonge dame!. We kregen een usb stick mee en bij elk poortje moest het stickje worden afgelezen na het 5de poortje en controle van de groenekaart mochten we het stickje inleveren best handig systeem. De rondweg om Sofia was zo slecht dat het meer op een karrespoor leek. Ik zou hier nooit met een caravan gaan rijden en gaten van wel 40 cm diep. We wilde perse in een keer door naar Turkije want een ovrnachting in Bulgarije is geen goed plan.

grensovergangen Servie, Bulgarije, Turkije

Van Boedapest naar Servie. Prima weg bij de grens van Hongrije niets aan de hand. Servie in was iets lastiger papiren van de auto en de paspoorten werden nagekeken en of de achterklep open mocht. Nou dat is lastig want die hebben we niet de zijdeur was ook goed een blik naar binnen en het was goed. Stempel in ons paspoort en we mogen verder rijden.
De wegen zijn heel slecht en de zogenaamde tolegen waar we een vermogen voor betalen totaal 60.euro zijn ook niet al te best. En overal borden 40km, 60, 80,130 enz. Er was een bord camping maar daar was niemand alleen twee honden die blaffend voor de camper gingen lopen. Bij de receptie van het hotel vertelde ze dat het 5 euro p.p was en 5 uro voor een douche. Maar er was geen bewaking niets dus maar weer verder. Bij een motel aangekomen mochten we op de parkeerplaas staan geen probleem.Maar 2 tellen later was het beter om voor het restaurant te gaan staan onder de camera's. En dat was 20 euro!!!! het werd al donker dus veel keus hadden we niet maar dan mochten we van de w.c en douche gebruik maken. Toch maar in het restaurant gegeten want te moe om te koken. We moesten wel dezelfde avond betalen.De volgende ochtend op een kamer van het motel een douche genomen begon er iemand van het restaurant te brullen dat we 2 europ.p moesten betalen nou ik dacht het niet!!!
we hadden geen zin om daar te eten dus maar gelijk vertrokken naar Bulgarije.
Chris wil dit land niet in de E.U ze zijn alleen op onze euro's uit en helemaal geen aardige mensen en corrupt.

Boedapest

Zaterdag: een lange dag rijden om 17.30 aangekomen op een stads camping in Boedapest.

Het systeem van de camping is: er is geen systeem en je mag dus daar gaan staan waar je wil en het resultaat is dat alles kris kras door elkaar staat, maar dan staan we ook 3 km buiten het centrum.

Zondagochtend al vroeg op pad.

Het voordeel van de zondag is dat het niet zo druk is met auto's dus dat is wat prettiger op de fiets. Eerst maar eens wat rond kijken en in het begin had ik het gevoel dat ik net vanalles mistte.

Maar eenmaal bij het park aangekomen ging het goed en bij het kasteel was een cultureel gedoetje aan de gang en na een kleine vergoeding mochten we naar binnen.

We kregen een bandje om als of we in een inrichting zaten.

Er was een koor aan het zingen en later een poppenkast voor de kids maar het was een bijzondere Jan klaase hij sloeg als z'n tegenspelers met een houten stok op z'n kop!

na een middeleeuws broodje zijn we terug naar de stad gegaan. Langs het Heldenplein zo het Parlement wat vanaf Pest niet zo bijzonder is.

Bij de basaliek was een hele grote groep die masaal naar binnen ging dus dat konden we vergeten .

Er zou een rechter hand van iemand liggen en de voetballer Poeskas zou hier liggen wat heel bijzonder is. Chris vraagt zich af waar ze Johan Cruiff ooit gaan begraven!

Een lekker ijsje gegeten en nog wat rond gefietst en zo kom je van alles tegen.

De bedoeling was om ergens wat te gaan eten maar we konden het niet echt vinden dus maar op de camping gegeten. Later bleek dat het straatje met alle eettentjes ook lastig was om te vinden want het was afgesloten maar de buurvrouw heeft op de kaart laten zien waar het zit dus morgen in de herkansing want ik wil wel hongaarse goulash soep eten.

Tot nu toe zijn we enthousiast over Boedapest.

Maandag 1 september.

Vandaag staat Boeda op het programma.

Eerst naar de markthal lijkt een beetje op de markthal zoals we ze van Spanje kennen alleen veel groter.

Allerlei typisch Hongaarse spulletjes te koop.

Wat op viel is dat de verkopers zeer vriendelijk zijn maar helemaal niet opdringerig.

Ze laten je rustig kijken en als je wat wil kopen komen ze in actie of zou het met maandagochtend te maken hebben?

We hebben salamie gekocht en twee zakjes met paprika poeder en sweet en hot ik denk dat ik de hot aan Merel mijn spaanse juf schenk.

Over de brug fietsen en in Boeda was een fietspad dat ging dus geweldig en zo had je mooi uitzicht op Pest.

Hier zijn minder bouwwerken en kerkjes .

We zijn naar boven gegaan naar de burcht en daar was ook van alles te zien een marktje en heel mooi uitzicht op Pest.

We hebben de soep gegeten was wel lekker.

Weer naar beneden en over de andere brug naar Pest Chris wilde een ijsje eten want ze maakte er een kunstwerkje van. Een ijsje in de vorm van een roos niet duur en nog lekker ook.

Ik zat al weer naar de Basaliek te loeren ( zelfde pleintje) en we zijn toch maar naar binnen gegaan. Erg mooi van binnen en de rechterhand gezien Chris vind het allemaal niet zo interesant en volgens hem is het gewoon een afgehakte hand van een boef !!!!!!wie zal het zeggen.

Op naar het museum house off teror waar je de niet leuke dingen over Boedapest kunt bekijken. Maar maandag gesloten we hadden het kunnen weten.

Besloten om terug naar de camping te gaan maar toen was het tijd voor het stuntje van de dag: lekke band en de plak spullen uit de tas gehaald slim!

Chris had in Boeda een fietsen winkel gezien dus eerst samen terug naar de brug en daar ben ik gaan zitten en Chris op mijn fiets met achtewiel weer over de brug naar de fietsenwinkel.

Bandenplak was 500 en dan moest Chris hem zelf plakken want dat doen ze hier niet en een nieuwe band was 600 en 400 voor het wisselen. dus voor 1000 ( 4 euro ) weer klaar.

Zo waren we weer een uurtje verder dus maar besloten om meteen wat te gaan eten. Menu voor twee en een toetje. Omdat het allemaal niet zo vlot ging inmiddels donker dus weer naar de brug en Boedapest in het donker gezien ook leuk.

We hebben heel goed de stad op de fiets kunnen bekijken en dat scheelt tijd en heel veel loopwerk. De Hongaren zijn aardige mensen.

Morgen naar Servie.