wat een kou ,we zijn weer thuis bo had alles mooi schoongehouden,de honden waren in topvorm,ze is echt volwassen aan het worden ,we mochten wel weer weg van haar.De post was wel een hele stapel ,de tuin een bende ben er wel even zoet mee maar ik weet wel een goed tuinmannetje?De camper is ook weer leeg en schoon dus even rust. De foto,s zal ik spoedig online zetten.
Ik wil iedereen bedanken die ons gevolgt en gemaild hebben ,ook wil Henk Tan mijn dienstindeler van connexxion weer bedankt voor mijn verlofregeling.Albron is ook medewerkend geweest dus ook bedankt.
chris en monique
dinsdag 3 november 2009
de laatste km
Dinsdag 27 okt. Nog steeds regen.
We proberen dichter bij het centrum te parkeren maar dat lukt niet en het gaat weer regenen dus we beslissen maar om Athene te aten voor wat het is. We rijden dwars door de bergen naar Lavadaki een schattig bergdorp. Aan de winkels te zien komen hier toch veel toeristen door heen. We slapen op een parkeerplaats naast een kerkklok die tot 24.00 slaat en om 7.00 weer opnieuw begint en dan niet alleen om het half uur maar ook elk kwartier een deuntje.
Woensdag 28 okt. Olympische spelen zonder vuur. 8 weken van huis!
Het blijkt vandaag een feestdag te zijn. De NEE MOUSELINE DAG van 1940. Alles is gesloten en er worden in de dorpen op straat gedenkdiensten gehouden. Dus we moeten stoppen en wachten weer eens wat anders dan een kudde schapen op de weg! We komen in Olympus aan het dorp waar de eerste Olympisch spelen zijn gehouden en dan blijkt aan de kassa dat we niet hoeven te betalen. Of het wat met de feestdag te maken heeft weten we niet scheelt weer mooi 18 euro. Er is best nog veel bewaard gebleven en je krijgt een goed beeld hoe het er uit zou hebben gezien. Er moet ook een zwembad zijn geweest maar niet om wedstrijden in te zwemmen dat kwam pas veel later. Er werd toen hard gelopen en wat vechtsporten en iets met paarden en poëzie. We missen de vlam wij vinden eigenlijk dat hier toch een eeuwige vlam zou moeten branden als een soort eerbetoon. In het museum zijn prachtige beelden te zien die ze onder andere in het Olympische gedeelte hebben gevonden. Ik ben ervan onder de indruk Chris iets minder. We gaan in het dorp wat eten want de bakker is ook dicht. We willen proberen om een plekje aan het strand te vinden om te overnachten. We komen in een klein dorpje terecht waar in de haven een kudden aan cruiseschepen liggen heel apart. We kunnen niet bij het strand komen dus gaan we het ergens anders proberen. En dan lukt het pal op het strand er staat nog een camper. Chris gaat nog even zwemmen en dan word het al weer donker. Dat is een nadeel met die wintertijd.
Donderdag 29 okt. De laatste echte vakantie dag. Om 23.59 aan boord in Patra.
Het is mooi weer dus we blijven staan. Ik bagger eerst de camper uit wat een stof elke keer weer. We zonnen, lezen en zwemmen nog wat en om 16.00 gaan we naar Patra kunnen we nog wat boodschappen doen voor op de boot. Er is lastig een bakker te vinden maar na een half uur zoeken lukt het dan toch. Patra is een best groot en veel winkels. De ingang van de haven is even lastig te vinden maar uiteindelijk staan we in line 7 waar Minoan Lines ons aan boord neemt. We varen 36 uur naar Venetie en slapen op het camperdek in ons eigen bedje. Dat is heen ook gelukt en nu terug ziet het ook rooskleurig uit. Dus niet zo als verleden jaar dat gezeik met een andere boot. Het is een mooi schip met gezellige zit hoekjes overal en als de zon schijnt kun je lekker op het dek zitten.
Vrijdag 30 okt. Nog niet zeeziek.
We vermaken ons prima aan boord we zitten nog een paar uur in de zon de wind is wel koud maar hoe kan het ook anders bijna november. Het is raar om naar huis te gaan. Natuurlijk willen we Bo zien en de snoetjes. Balou leeft nog dus Bo heeft haar taak goed gedaan. Maar de kou en weer in de hectiek van het Hollandse leven dat zal wel tegen vallen. We kunnen terug kijken op een hele bijzondere reis we hebben erg veel gezien veel mensen ontmoet. En erg onder de indruk geraakt van het leven in het verre oosten van Turkije, Syrië en Jordanië . We hebben ons constant verbaasd wat de Islam voor invloed heeft op het dagelijks leven. En dan met name voor de vrouwen. Want dat vrouwen niet alleen naar buiten mogen en als 15 jarige worden uitgehuwelijkt kunnen we niet begrijpen . We vragen ons af of het ooit zal veranderen maar we zien het somber in. Want als ze iets doen wat niet mag dan worden de vrouwen zwaar gestraft en zelfs tot de dood toe. Chris is onder de indruk geraakt van het verhaal in Wadie Run dat daar vrouwen soms jaren niet buiten komen. Chris vind een vorm van gijzeling. Ik ben blij dat ik in een land woon waar ik kan doen en laten wat ik wil. Ook is de eerste zorg van de mensen wat en hoeveel heb ik te eten vanavond. En de ‘huizen’ waar ze in wonen. Of zeg maar tenten of krotten niet te geloven.We hadden wat kleine cadeautjes voor kinderen mee maar ik durfde ze niet te geven aan ze want ze willen liever geld om eten te kopen. We hebben veel bij de kraampjes langs de weg inkopen gedaan om zo toch de mensen aan omzet te helpen. En afdingen heb ik alleen in Damascus in de Soek ( bazaar) gedaan en in Side maar daar is het een soort nationale sport geworden. Er is een groot gedeelte langs de kust waar je met je euro betaald in Turkije maar dat is wat ons betreft een heeeel ander Turkije. Hoe geld een mens kan veranderen.
Zaterdag 31okt. Om 9.30 van de boot.
Het blijft heel apart zo dwars met de boot door Venetië varen. We moeten nu nog ruim 1200km rijden maar door Tirol is altijd leuk met die schattige dorpjes. Nu maar hopen dat er niet veel sneeuw ligt. We slapen nog een keer in de camper en het is maar 7 gr om 18.00 dus dat word dichtbij elkaar onder de dekens!
Nog wat grappige cijfers op een rijtje: We hebben 61 keer overnacht 20 keer op een camping en 37 keer vrij en 4 keer op een boot. Gemiddeld aan camping geld per nacht 9 euro.
Het verste punt gereden Aqaba : 6200 km in 4 weken tijd. Totaal 11250km gereden.
We hebben in totaal 71,5 uur gevaren.
We hebben 911 liter diesel getankt. Bijna 1op 13.
We hebben 4 keer een visum moeten kopen: 1 keer Turkije, 2 keer Syrië, 1 keer Jordanië.
We zijn niet een keer echt ziek geweest ja 1 keer aan de ietssiepietsei dunne maar dat mag geen naam hebben. Zou dat iets te maken hebben met ons eigen toiletje? En niet te vaak uit eten.
Zondag 25 okt Altijd al rondjes op een Grieks eiland willen rijden.
De zon schijnt en het is 25 gr. We waren bang dat we in slecht weer terecht zouden komen maar het is nog steeds lekker weer. De Grieken denken er anders over want zij vinden het winter. We komen bij het zwarte strand. Door een uitbarsting van een vulkaan ligt het hier vol met zwarte steentjes. Er zijn ook wat golven de zee is niet echt koud maar een keteltje warm water van Klukkluk is geen overbodige luxe. Er is ook een douche op het strand dus dat komt mooi uit. We raken aan de praat met een Amerikaanse Grieks en ze laat ons wat plekjes op de kaart zien die de moeite waard zijn. En zo komen we in een dorpje terecht waar de huizen heel apart zijn beschilderd. Ze zin eerst helemaal wil gemaakt en toen met een krabber figuren eruit gekrabd. Echt heel apart en hele kleine straatjes de balkonnetjes raken elkaar bijna aan. Wel handig als je de buurvrouw een hand wil geven. Omdat de winkels dicht zijn is er ook geen brood dus bakken we maar appelpannenkoeken. We rijden een mooie route langs de zee en het verbaasd me dat er zoveel en hoge bergen op het eiland zijn. Ook stikt het hier van de kattenecht niet normaal echt overal kom je ze tegen ook hele leuke kleintjes met lange haren. Zo jammer dat ik niet van katten houd. We bezoeken als laatste een verlaten dorpje wat ze helemaal aan het opknappen zijn. En dan moeten we naar de haven om onze boot naar Athene te boeken en het wordt al donker de wintertijd is ingegaan. We koken in de haven en om 22.00 varen we weg. We hebben een stoel in een bioscoopzaal waar de tv aan staat en de lichten branden dat wordt dus lekker slapen.
Maandag 26 okt. Athene, weer oude stenen en regen.
Van af de boot rijden we naar Athene en omdat we zo vroeg zijn kunnen we dicht bij het centrum parkeren er staat een bord met aan beide zijde verboden te parkeren maar het staat vol met auto’s dus we gokken het er maar op. Hoe was het in Griekenland ook al weer er zijn regels gemaakt om te overtreden! Eerst ontbijt en wassen en mijn band plakken van de fiets. Op de fiets blijkt dat we echt heel dicht bij het centrum zitten. We komen bij een replica van een Olympisch stadion terecht en dan gaan we langs het Arkropolis naar een parkje waar je uitzicht heb over de stad. Wat een huizen alles is dicht tegen elkaar gebouwd in de zomer zou er smok hangen nu gelukkig niet maar er komt wel een donkere lucht aan! Er staat ook een heel klein kerkje en er wordt een kerkdienst gehouden en dat kun je buiten volgen omdat er nogal luid door een microfoon wordt gepraat. Van mij mogen ze het hele gebeuren binnen de kerkmuren houden. Dan komt er een kerkelijke optocht langs de mensen dragen kaarsen kransen en beeldjes en gaan naar het kerkje. We kopen bij de bakker Griekse lekkernijen. En zien hoe illegale verkopers op de vlucht slaan als de politie er aan komt en met de zelfde gang weer terug komen als ze weg zijn en meteen weer wat verkopen. We gaan toch maar het Arkroplis in want dit moet je gezien hebben Het is de antieke bovenstad van Athene en de wereld beroemdste. Nu zijn we deze vakantie al heel wat wereldberoemde oude stenen tegen gekomen dus kan dit er ook nog wel bij! We zijn net lekker op dreef met alles te bekijken en dat begint het te regenen . We trekken ons er heel lang niets van aan maar dan houdt het op met zachtjes regen en als we op de fiets terug gaan naar de camper zijn we tot onze onderbroek nat. We zijn ook moe van het niet slapen en de regen bui duurt nog wel even dus gaan we maar een slaapje doen.
we doen iets out of order
Vrijdag 23 okt. Voor we het weten zijn we Turkije uit met de boot!
Via Kussadasi rijden we naar Cesme. Onderweg eten we op het strand en natuurlijk komt er een hond ons pesten helaas hij is te groot om mee te nemen hij heeft een oorbel in met nr 80. We rijden naar Cesme om te informeren of we naar Chios kunnen varen en van Chios naar Athene. En ja hoor het kan.We vertellen de man dat er op internet totaal geen informatie over is. Dat kan kloppen want ze zijn dit jaar pas met dit pondje gestart. Je kon wel als passagier over met een auto was het lastig. Het kost ons ongeveer 160 euro meer maar dan rijden we 1200km minder en 2 dagen langer “vakantie”’. We denken er even over ( echt Hollanders) Als we dit gaan doen betekend het dat we niet naar Cenakkele gaan en bij Bertus en zijn vrouw langs gaan. Maar als we met de boot gaan dan zien we wel weer een ander stukje Griekenland. Dus we gaan morgen maar boeken. We vinden een pension en vragen of we daar misschien kunnen douchen. Er is niemand thuis. De buurman komt vragen wat we willen. We leggen ons “probleem”uit en hij bied aan om zijn douche te gebruiken. Wat een gastvrijheid weer zo onverwachts. We krijgen ook nog appeltjes uit eigen tuin mee. We slapen bij hem voor de deur.
Zaterdag 24 okt. Nog even Turkse boodschappen doen.
We gaan het dorp in en kopen de laatste Turkse boodschappen ook omdat Griekenland duur is. Chris ziet een armband en een ring en laat zich er weer in lullen en koopt weer van alles en ook een armband die ik wel mooi vind maar veel te duur. Ze hebben wel heel lekker ijs in de haven met walnoten en een soort siroop er overheen. Om 17.00 gaan we met de boot naar het Griekse eiland Chesme. Daar komen we in het donker aan en we worden erg gastvrij ontvangen. De douane haalt de hele camper overhoop en wil over in kijken. Op zoek naar? Nadat de camper overhoop is gehaald en 6 keer op het dak had geklopt want dat klinkt erg hol is hij overtuigd. Maar Chris heeft wel de originele tekeningen en papieren moeten laten zien. Maar er is nog een toetje we moeten op de brug wat wie weet zit er nog wat onder de auto! Dus ik vind het wel een leuk grapje dat als hij onder de auto staat om de vuilwatertank even open te zetten!!!!!! We slapen op een parkeerplaats met uitzicht op zee
teer en weer teer
Woensdag 21 okt. 7 weken van huis. De auto onder het asfalt en de afvoer van de camper verstopt.
Vandaag rijden we van Kemer naar Kas. Deze route hadden we verleden jaar ook gereden maar je ziet toch weer hele andere dingen. We willen naar Saklikent Millie park want daar zou mooie kloof zijn. We zijn vroeg in Kas lopen we een rondje door het dorp. In dit dorp staan spaarpotten voor de winkels waar je geld in kan gooien om de straatkatten en honden te steunen. Het valt op dat de katten behoorlijk dik zijn dus het werkt wel. We besluiten om verder te rijden tot het donker is . We zijn het dorp nog niet uit en ja hoor zijn ze de weg aan het asfalteren aan 2 kanten tegelijk . Dus moeten we weer door de teer rijden. We rijden vloekend heel zachtjes om de schade te beperken. We stoppen gelijk wanneer het over is aan de kant van de weg om de camper schoon te maken. Het valt mee Chris komt op een helder idee en smeert de zijkanten in met boter. Dit gaat goed en we krijgen hulp van een hond die de boter plus de teer van de camper likt. Ik probeer hem weg te jagen want ik wil geen moord op mijn geweten hebben. Ik voer hem maar wat oud brood. We komen 8 km voor de kloof aan bij een benzinepomp waar we slapen want door donker rijden is in Turkije geen goed plan. Dan komen we er achter dat de afvoer van de keukenkraan verstopt zit shit. We bedenken hoe we dit kunnen oplossen maar na een paar pogingen nog steeds geen succes. Dan komt Chris op het idee om de slang van het water die voor de deur ligt te gebruiken omdat daar veel druk op zit. De eerste poging gaat goed maar toen de tweede keer de kraan open ging was ik gelijk gedoucht. Maar de afvoer loopt weer.
Donderdag 22 okt. Koude voetjes. Groente kopen bij de kapper. Slapen in een Engels shit hole!
We zijn vroeg bij de kloof we betalen 8 tl entree en lopen door een prachtige kloof van 18km lang de langste kloof van Turkije. En zo diep de zon bereikt nooit het water. We moeten oversteken door het water wat tot onze bovenbenen komt en het water is koud en krachtig dus de kunst is om niet te vallen. We redden het naar de overkant en lopen ongeveer 2 km door het water. Dan komen we bij een piep klein watervalletje en ik ga niet verder Chris wel maar stuit op een grote waterval en moet ook terug want anders word de fotocamera nat. Het water is zo koud je moet er gewoon van plassen! We kleden ons gauw om bij de camper en gaan de zon opzoeken om warm te worden. We drinken koffie in een tuin met hangmatten en leuke zitjes boven de rivier. We raken aan de praat met de baas en blijkt dat we daar met de camper kunnen staan. Daar hebben we nu geen tijd voor maar zeker de moeite waard om te onthouden. We eten in het dorp een visje met aardappelen en rauwkost. We zitten op kussens met een klein tafeltje heel grappig net Romeinen. Komt goed uit voor Chris want die gedraagt zich de hele vakantie al als een Romein. We kopen nog wat groente maar de man van het winkeltje is niet te vinden dan komt de kapper naar ons toe belt met de groenteman en we betalen. We vermoeden dat de groenteboer vroeg wat kopen ze dan. Het antwoord was oh wat tomaten, peren, uien, paprika en een meloen. Ohhh doe maar 5 tl. Wat een land! We rijden naar Didim en daar zoeken we het strand om daar te overnachten. We komen niet echt bij het strand en parkeren in de buurt. Na het eten lopen we het dorp nog even in en dan komen we tot de ontdekking dat er alleen maar Engelse zitten en dat je in ponden kan betalen. En dat ze er allemaal een eigen appartement hebben ze noemen het ook wel klein Engeland gatver het moet niet gekker worden. Maar ik koop er wel een leuke rosé sweater .
Vandaag rijden we van Kemer naar Kas. Deze route hadden we verleden jaar ook gereden maar je ziet toch weer hele andere dingen. We willen naar Saklikent Millie park want daar zou mooie kloof zijn. We zijn vroeg in Kas lopen we een rondje door het dorp. In dit dorp staan spaarpotten voor de winkels waar je geld in kan gooien om de straatkatten en honden te steunen. Het valt op dat de katten behoorlijk dik zijn dus het werkt wel. We besluiten om verder te rijden tot het donker is . We zijn het dorp nog niet uit en ja hoor zijn ze de weg aan het asfalteren aan 2 kanten tegelijk . Dus moeten we weer door de teer rijden. We rijden vloekend heel zachtjes om de schade te beperken. We stoppen gelijk wanneer het over is aan de kant van de weg om de camper schoon te maken. Het valt mee Chris komt op een helder idee en smeert de zijkanten in met boter. Dit gaat goed en we krijgen hulp van een hond die de boter plus de teer van de camper likt. Ik probeer hem weg te jagen want ik wil geen moord op mijn geweten hebben. Ik voer hem maar wat oud brood. We komen 8 km voor de kloof aan bij een benzinepomp waar we slapen want door donker rijden is in Turkije geen goed plan. Dan komen we er achter dat de afvoer van de keukenkraan verstopt zit shit. We bedenken hoe we dit kunnen oplossen maar na een paar pogingen nog steeds geen succes. Dan komt Chris op het idee om de slang van het water die voor de deur ligt te gebruiken omdat daar veel druk op zit. De eerste poging gaat goed maar toen de tweede keer de kraan open ging was ik gelijk gedoucht. Maar de afvoer loopt weer.
Donderdag 22 okt. Koude voetjes. Groente kopen bij de kapper. Slapen in een Engels shit hole!
We zijn vroeg bij de kloof we betalen 8 tl entree en lopen door een prachtige kloof van 18km lang de langste kloof van Turkije. En zo diep de zon bereikt nooit het water. We moeten oversteken door het water wat tot onze bovenbenen komt en het water is koud en krachtig dus de kunst is om niet te vallen. We redden het naar de overkant en lopen ongeveer 2 km door het water. Dan komen we bij een piep klein watervalletje en ik ga niet verder Chris wel maar stuit op een grote waterval en moet ook terug want anders word de fotocamera nat. Het water is zo koud je moet er gewoon van plassen! We kleden ons gauw om bij de camper en gaan de zon opzoeken om warm te worden. We drinken koffie in een tuin met hangmatten en leuke zitjes boven de rivier. We raken aan de praat met de baas en blijkt dat we daar met de camper kunnen staan. Daar hebben we nu geen tijd voor maar zeker de moeite waard om te onthouden. We eten in het dorp een visje met aardappelen en rauwkost. We zitten op kussens met een klein tafeltje heel grappig net Romeinen. Komt goed uit voor Chris want die gedraagt zich de hele vakantie al als een Romein. We kopen nog wat groente maar de man van het winkeltje is niet te vinden dan komt de kapper naar ons toe belt met de groenteman en we betalen. We vermoeden dat de groenteboer vroeg wat kopen ze dan. Het antwoord was oh wat tomaten, peren, uien, paprika en een meloen. Ohhh doe maar 5 tl. Wat een land! We rijden naar Didim en daar zoeken we het strand om daar te overnachten. We komen niet echt bij het strand en parkeren in de buurt. Na het eten lopen we het dorp nog even in en dan komen we tot de ontdekking dat er alleen maar Engelse zitten en dat je in ponden kan betalen. En dat ze er allemaal een eigen appartement hebben ze noemen het ook wel klein Engeland gatver het moet niet gekker worden. Maar ik koop er wel een leuke rosé sweater .
maandag 26 oktober 2009
koffieprut
Donderdag 15 okt . Zeg nooit tegen een turk ik heb last van mijn darmen want ze voeren je koffieprut met citroensap.
Chris gaat even kijken wat een scoot huren kost en komt met de buurman van de camping aan de praat de ook heel toevallig mooie horloges verkoopt. Een Turk met een Belgisch accent heel grappig. Chris vertelde van mijn darm probleem en hij stuurde zijn personeel op pad om voor mij het meest smerige medicijn te maken. Moest zoveel ik op kon eten nou 4 happen lijkt me meer dan zat. Maar het hielp! We gaan op het strand liggen en verbasen ons over de badgasten die voor de hotels liggen met hun mooie armbandjes om. De kleur bepaalt welk hotel je zit. Of inrichting! We krijgen een smsje van Wil en John ze zijn ook in Side gearriveerd gezellig. We hebben elkaar een hoop te vertellen en gaan gezellig met z’n vieren uit eten. De medicijn man woont toch op de hoek!
Vrijdag 16 okt. We gaan verhuizen naar het strand want het is weer 30 gr en zon.
We gaan op het privé strand van Wil en John staan. Ik zeg niet waar anders is het volgend jaar bezet ha ha ha. Het is net een camping wc, stroom, water,bewaking, zee, zon wat wil een mens nog meer. De jongens die op het strand werken vonden het wel gezellig. Het seizoen is bijna ten einden dus hadden ze tijd voor een praatje. Er was weer een hondje maar deze was echt zo leuk een half jaar oud bruine vacht en heerlijk ontdeugend na een paar dagen kon Chris hem mee de zee in nemen en zwommen ze samen terug. Toen we weg gingen vonden de beachboys dat we hem maar mee moesten nemen hun baas keek toch niet naar hem om. We vermaken ons prima. Chris heeft er een baantje bij hij is de privé masseur van John geworden die met een knie probleem zit. We keutelen de hele dag maar wat aan en de tijd vliegt voorbij. s Avonds samen op pad wij op de fiets en Jon en Wilma op de scoot. Chris heeft zijn zinnen op een horloge gezet nu kijken waar de beste deal kan worden gemaakt John wil ook wel een klokje erbij dus samen iets kopen is een betere deal. Ik als horlogefan ( maar niet heus ) moet dus winkel in winkel uit. Na 3 uur geen horloge maar wel weer shirts.
Zaterdag 17 okt we blijven nog een dagje.
De weersvoorspelling zijn voor 100km verderop niet zo best dus blijven we nog. We vinden het raar dat we gewoon echt vakantie aan het vieren zijn. Het lijkt bijna of we aan de tweede vakantie zijn begonnen. We hebben het nog steeds gezellig met de buren en als we s avonds naar Side gaan en Wil gaat onderhandelen over een poncho loopt het hele dorp uit. Ze presteert het om met de sapjes man ( waar uiteindelijk het geld heen ging) zo ver te krijgen dat er niets van de prijs af gaat maar dat we allemaal een sapje krijgen nou zo gek zijn die Turken nou ook weer niet. Maar Wilma laat er geen gras over groeien en stapt achter het kraampje en gaat zelf granaatappels persen. Tot grote hilariteit van de rest van de turken. Maar ze gaat wel met een goedkope poncho naar huis. Als dat geen zakenvrouw is. De mannen nog steeds geen horloge.
Zondag 18 okt. Geen stoom geen studio sport!
Chris loopt de hele dag te bedenken hoe aan stoom te komen zodat hij bij Wil en John studiosport kan kijken. Hij regelt wat met de beach boy’s en al de grote baas weg is gaan we aan het stroom. Ook wel fijn voor onze koelkast. Chris is weer helemaal op de hoogte van het voetbalwereldje.
Maandag 19 okt. Wil stuurt Chris naar de juwelier nu moet het er maar eens van komen.
We gaan naar de Belg en Chris koopt eindelijk het horloge tjonge jonge. We drinken thee en kijken op zijn laptop wat het weer gaat doen. Het ziet er niet best uit ( 25 gr) voor het westen van Turkije maar we moeten toch echt morgen die kant op. Ik zie op de site van A Sisters Hope dat ze het miljoen hebben gehaald helemaal goed zijn al mijn inspanningen niet voor niets geweest. We gaan bij de BIM boodschappen doen en daar vallen de prijzen weer mee. We eten s’ avonds samen op ons strak geëgaliseerde plekje. Had John effe geregeld met de burgemeester van Side. Om de 5 min vraagt iemand aan Chris hoe laat is het!
Dinsdag 20 okt hiep hiep hoera Bo is jarig.
We gaan bij de Belg voor de deur even met Bo bellen via skype. Maar goed ook want Chris ziet dat er een schroefje uit zijn horloge is ooohhhhh nou dat weer! Bo klinkt jarig alweer 19 jaar. Ze heeft appeltaart voor de meiden gebakken en gaat s avonds uit eten. We gaan nu toch echt rijden . We gaan proberen of we een volkswagen garage kunnen vinden want we moeten nieuwe remmen en die zijn hier een stuk goedkoper. In Antalya slagen we en na 1 ½ uur rijden we verder met nieuwe remmen. We slapen in Kemer in de haven. Volgens een dorpeling hebben we te ver op de stoep geparkeerd en gaat hij de politie halen. We konden er op rekenen dat we binnen een kwartier weg moeten. Na een uur nog geen politie. De bewaker van e haven die aan de overkant staat komt een praatje maken en is geïnteresseerd in hoe en wat in de camper en vind het een te gek idee dat we blijven slapen!
Chris gaat even kijken wat een scoot huren kost en komt met de buurman van de camping aan de praat de ook heel toevallig mooie horloges verkoopt. Een Turk met een Belgisch accent heel grappig. Chris vertelde van mijn darm probleem en hij stuurde zijn personeel op pad om voor mij het meest smerige medicijn te maken. Moest zoveel ik op kon eten nou 4 happen lijkt me meer dan zat. Maar het hielp! We gaan op het strand liggen en verbasen ons over de badgasten die voor de hotels liggen met hun mooie armbandjes om. De kleur bepaalt welk hotel je zit. Of inrichting! We krijgen een smsje van Wil en John ze zijn ook in Side gearriveerd gezellig. We hebben elkaar een hoop te vertellen en gaan gezellig met z’n vieren uit eten. De medicijn man woont toch op de hoek!
Vrijdag 16 okt. We gaan verhuizen naar het strand want het is weer 30 gr en zon.
We gaan op het privé strand van Wil en John staan. Ik zeg niet waar anders is het volgend jaar bezet ha ha ha. Het is net een camping wc, stroom, water,bewaking, zee, zon wat wil een mens nog meer. De jongens die op het strand werken vonden het wel gezellig. Het seizoen is bijna ten einden dus hadden ze tijd voor een praatje. Er was weer een hondje maar deze was echt zo leuk een half jaar oud bruine vacht en heerlijk ontdeugend na een paar dagen kon Chris hem mee de zee in nemen en zwommen ze samen terug. Toen we weg gingen vonden de beachboys dat we hem maar mee moesten nemen hun baas keek toch niet naar hem om. We vermaken ons prima. Chris heeft er een baantje bij hij is de privé masseur van John geworden die met een knie probleem zit. We keutelen de hele dag maar wat aan en de tijd vliegt voorbij. s Avonds samen op pad wij op de fiets en Jon en Wilma op de scoot. Chris heeft zijn zinnen op een horloge gezet nu kijken waar de beste deal kan worden gemaakt John wil ook wel een klokje erbij dus samen iets kopen is een betere deal. Ik als horlogefan ( maar niet heus ) moet dus winkel in winkel uit. Na 3 uur geen horloge maar wel weer shirts.
Zaterdag 17 okt we blijven nog een dagje.
De weersvoorspelling zijn voor 100km verderop niet zo best dus blijven we nog. We vinden het raar dat we gewoon echt vakantie aan het vieren zijn. Het lijkt bijna of we aan de tweede vakantie zijn begonnen. We hebben het nog steeds gezellig met de buren en als we s avonds naar Side gaan en Wil gaat onderhandelen over een poncho loopt het hele dorp uit. Ze presteert het om met de sapjes man ( waar uiteindelijk het geld heen ging) zo ver te krijgen dat er niets van de prijs af gaat maar dat we allemaal een sapje krijgen nou zo gek zijn die Turken nou ook weer niet. Maar Wilma laat er geen gras over groeien en stapt achter het kraampje en gaat zelf granaatappels persen. Tot grote hilariteit van de rest van de turken. Maar ze gaat wel met een goedkope poncho naar huis. Als dat geen zakenvrouw is. De mannen nog steeds geen horloge.
Zondag 18 okt. Geen stoom geen studio sport!
Chris loopt de hele dag te bedenken hoe aan stoom te komen zodat hij bij Wil en John studiosport kan kijken. Hij regelt wat met de beach boy’s en al de grote baas weg is gaan we aan het stroom. Ook wel fijn voor onze koelkast. Chris is weer helemaal op de hoogte van het voetbalwereldje.
Maandag 19 okt. Wil stuurt Chris naar de juwelier nu moet het er maar eens van komen.
We gaan naar de Belg en Chris koopt eindelijk het horloge tjonge jonge. We drinken thee en kijken op zijn laptop wat het weer gaat doen. Het ziet er niet best uit ( 25 gr) voor het westen van Turkije maar we moeten toch echt morgen die kant op. Ik zie op de site van A Sisters Hope dat ze het miljoen hebben gehaald helemaal goed zijn al mijn inspanningen niet voor niets geweest. We gaan bij de BIM boodschappen doen en daar vallen de prijzen weer mee. We eten s’ avonds samen op ons strak geëgaliseerde plekje. Had John effe geregeld met de burgemeester van Side. Om de 5 min vraagt iemand aan Chris hoe laat is het!
Dinsdag 20 okt hiep hiep hoera Bo is jarig.
We gaan bij de Belg voor de deur even met Bo bellen via skype. Maar goed ook want Chris ziet dat er een schroefje uit zijn horloge is ooohhhhh nou dat weer! Bo klinkt jarig alweer 19 jaar. Ze heeft appeltaart voor de meiden gebakken en gaat s avonds uit eten. We gaan nu toch echt rijden . We gaan proberen of we een volkswagen garage kunnen vinden want we moeten nieuwe remmen en die zijn hier een stuk goedkoper. In Antalya slagen we en na 1 ½ uur rijden we verder met nieuwe remmen. We slapen in Kemer in de haven. Volgens een dorpeling hebben we te ver op de stoep geparkeerd en gaat hij de politie halen. We konden er op rekenen dat we binnen een kwartier weg moeten. Na een uur nog geen politie. De bewaker van e haven die aan de overkant staat komt een praatje maken en is geïnteresseerd in hoe en wat in de camper en vind het een te gek idee dat we blijven slapen!
Bounty eiland
10 tot 12 okt Eindelijk echt vakantie!!!!
We blijven een paar dagen op ons Bounty eiland staan. We ontmoeten de kangaroe’s en we weten zeker dat in groepsverband reizen voorlopig niets voor ons is. En dat we alleen het net zo goed kunnen op dit soort reizen. We hebben hier de hele dag internet verbinding en luisteren af en toe naar de Nederlandse radio . We horen dat het al herfst aan het worden is en wij hebben 33 gr raar hoor. Dus genieten we er maar van.
Dinsdag 13 okt. Naar de kapper om 23.00 in Side.
Na een lange tocht langs een soms enge kustweg komen we in side aan. We gaan op de camping staan want er breekt noodweer uit omweer niet normaal. En dan is het niet verstandig om op het strand te staan. De camping is eigenlijk een tuin waar appartementjes zijn deze zijn trouwens spot goedkoop en nog eens heel dicht bij centrum en strand misschien wat voor Bo.
Woensdag 14 okt . Na regen komt nog geen zonneschijn. De prijzen reizen de pan uit.
Het is slecht weer dus gaan we maar shoppen. We kopen voor Bo wat en Chris leeft zich helemaal uit. Voor dames is er minder keus. We willen een hapje eten maar schrikken van de prijzen 2 tl voor een turkse thee!!! Zijn ze gek geworden. Verleden jaar 1 tl en in Istanbul 0.50 tl cent. We gaan maar een broodje kabab eten. Het blijft regenen. Op de camping loopt een eend met een scheve kop rond en die vind de regen leuk want bij een trapje is het een soort watervalletje geworden en daar kon ze zwemmen maf beest. Er rennen ook kippen hier rond dus voor vanavond eten zat. Het verhaal van de kip in Jordanie had ik nog niet verteld. Chris neemt sommige dingen erg letterlijk. Ik stuur hem weg voor verse ik .Chris koopt een levende kip ( zet hem eerst nog op de foto) Dan hakken ze zijn kop eraf en plukken ze hem en dan door een machine. Maar wel Islamitisch geslacht! Dan wordt hij in stukken gehakt en heb je verse kip. En dan ook hele hele verse kip. Aangezien je alles van de kip mee krijg wilde Chris Krabbel de kat van Wilma en John verwennen Wilma had geen zin om het te koken en in de stank te zitten. Maar er liep een zielig hondje rond op de parkeerplaats dus wilde Chris hem een lekker maaltje geven. Dus Chris de hond zoeken deze was zo dankbaar voor dit lekkere maaltje dat ze meteen als waakhond voor de camper ging liggen en er kwam niemand meer in de buurt. We hebben de hele vakantie steeds honden en katten bij de camper als we ergens staan en soms met pijn in ons hart moeten we ze achter laten. Ik bewaar soms een paar dagen oud brood er is altijd wel een zielig geval in de buurt. Nog een tip van Wilma kip een dagje laten liggen en dan heerlijk op eten. Nou ik koop toch liever kip in de super. Ik had die kippen wel zien zitten en gehoopt dat het niet waar was wat ik al vermoede. Maar ik zag ook niemand met een levende kip lopen voor gezellig in de achtertuin.
We blijven een paar dagen op ons Bounty eiland staan. We ontmoeten de kangaroe’s en we weten zeker dat in groepsverband reizen voorlopig niets voor ons is. En dat we alleen het net zo goed kunnen op dit soort reizen. We hebben hier de hele dag internet verbinding en luisteren af en toe naar de Nederlandse radio . We horen dat het al herfst aan het worden is en wij hebben 33 gr raar hoor. Dus genieten we er maar van.
Dinsdag 13 okt. Naar de kapper om 23.00 in Side.
Na een lange tocht langs een soms enge kustweg komen we in side aan. We gaan op de camping staan want er breekt noodweer uit omweer niet normaal. En dan is het niet verstandig om op het strand te staan. De camping is eigenlijk een tuin waar appartementjes zijn deze zijn trouwens spot goedkoop en nog eens heel dicht bij centrum en strand misschien wat voor Bo.
Woensdag 14 okt . Na regen komt nog geen zonneschijn. De prijzen reizen de pan uit.
Het is slecht weer dus gaan we maar shoppen. We kopen voor Bo wat en Chris leeft zich helemaal uit. Voor dames is er minder keus. We willen een hapje eten maar schrikken van de prijzen 2 tl voor een turkse thee!!! Zijn ze gek geworden. Verleden jaar 1 tl en in Istanbul 0.50 tl cent. We gaan maar een broodje kabab eten. Het blijft regenen. Op de camping loopt een eend met een scheve kop rond en die vind de regen leuk want bij een trapje is het een soort watervalletje geworden en daar kon ze zwemmen maf beest. Er rennen ook kippen hier rond dus voor vanavond eten zat. Het verhaal van de kip in Jordanie had ik nog niet verteld. Chris neemt sommige dingen erg letterlijk. Ik stuur hem weg voor verse ik .Chris koopt een levende kip ( zet hem eerst nog op de foto) Dan hakken ze zijn kop eraf en plukken ze hem en dan door een machine. Maar wel Islamitisch geslacht! Dan wordt hij in stukken gehakt en heb je verse kip. En dan ook hele hele verse kip. Aangezien je alles van de kip mee krijg wilde Chris Krabbel de kat van Wilma en John verwennen Wilma had geen zin om het te koken en in de stank te zitten. Maar er liep een zielig hondje rond op de parkeerplaats dus wilde Chris hem een lekker maaltje geven. Dus Chris de hond zoeken deze was zo dankbaar voor dit lekkere maaltje dat ze meteen als waakhond voor de camper ging liggen en er kwam niemand meer in de buurt. We hebben de hele vakantie steeds honden en katten bij de camper als we ergens staan en soms met pijn in ons hart moeten we ze achter laten. Ik bewaar soms een paar dagen oud brood er is altijd wel een zielig geval in de buurt. Nog een tip van Wilma kip een dagje laten liggen en dan heerlijk op eten. Nou ik koop toch liever kip in de super. Ik had die kippen wel zien zitten en gehoopt dat het niet waar was wat ik al vermoede. Maar ik zag ook niemand met een levende kip lopen voor gezellig in de achtertuin.
Turkije
Donderdag 8 okt. De camper onder de douche. En slapen tussen de sinaasappelbomen.
We doen eerst boodschappen in het dorpje en kopen bij elke winkel wel wat zo hebben ze allemaal een goede omzet! We hadden nog even in het boekje gekeken en er moet een museum in de buurt zitten met hele bijzondere mozaïekvloeren. Nou toch maar even kijken en inderdaad dit is heel bijzonder. Er zijn vloeren bij die echt bijna helemaal in tact zijn. Onderweg komen we een volkswagen garage tegen en Chris wil even voor de zekerheid vragen of de olie die hij bij de turbo had gezien verontrustend is. Niets aan de hand maar ze willen wel even alles nakijken en zo blijkt door de goedkope diesel in Syrie dat het filter verstopt zit. Dit wordt verholpen. Maar dat duurt effe en ik ga met de laptop achter een bureau zitten om de blog bij te werken. Ik krijg thee dus helemaal goed. Dan is alles klaar maar ze willen dan toch wel even de camper wassen want met zo’n smerige camper dat kan niet! We rijden door en slapen bij een benzine station en Chris krijgt een rondleiding langs de mandarijnen en sinasappelbomen. We mogen ook douchen wat aardig van de mannen.
Vrijdag 9 okt. Eerst ontbijten!!!!!
We willen eigenlijk weg rijden en zeggen de mannen gedag maar we moeten eerst (denken we) thee drinken. Maar even later blijkt dat we moeten ontbijten. Tomaten komkommer olijven kaas en brood enz. We hadden net ons beschuitje op! Maar het is wel een heel gastvrij gebaar dus we eten gewoon mee.
We rijden naar Adana en bezoeken de grootste moskee met de hoogste torens. Het is een nieuw gebouw en bijzonder om het verschil met al die oude moskee’s te zien. Er wil een man in een rolstoel naar binnen maar dat is even een gedoe je moet je schoenen uit doen omdat dit onrein is en je mag je teen nog niet buiten de mat doen. Dus er wordt een doek gepakt om de wielen eerst af te vegen en dan mag de man naar binnen! Oooooohhhhhhhhh wat een gedoe. We komen bij de auto en hebben internet dus daar maken even gebruik van. We willen Adana kebab eten maar dat wordt ons weer afgeraden door de eigenaar van een leuk eettentje. En natuurlijk zitten we even later van zijn specialiteit te smullen. Hij spreekt goed Engels had in San Diego een restaurant gehad. En nu weer in Adana. Maar hij deed goede zaken want vanuit de kantoren lieten ze broodjes bezorgen en die werden op de fiets gebracht. Leuk baantje voor ons. We rijden Mersin voorbij en gaan naar de camping waar we verleden jaar ook hebben gestaan het bounty eiland. Maar ik moet eerst hard aan het werk want we hebben geen schoon ondergoed meer. Half uur later hangt de onderbroeken parade uit. We bellen met Bo ze klinkt goed en Babs verschijnt voor de camera aaahhhhh mis de snoetjes wel hoor. We blijven 4 nachten op deze camping . Dat is voor ons doen heel lang. We zwemmen en zonnen en slapen en de tijd vliegt voorbij. We vragen ons af hoe lang dit mooie weer aan houd de voorspellingen worden slechter naar het westen maar we moeten toch echt dinsdag gaan rijden anders missen we de boot. Erg? Nou niet echt we willen nog wel een paar maanden hier blijven.
We doen eerst boodschappen in het dorpje en kopen bij elke winkel wel wat zo hebben ze allemaal een goede omzet! We hadden nog even in het boekje gekeken en er moet een museum in de buurt zitten met hele bijzondere mozaïekvloeren. Nou toch maar even kijken en inderdaad dit is heel bijzonder. Er zijn vloeren bij die echt bijna helemaal in tact zijn. Onderweg komen we een volkswagen garage tegen en Chris wil even voor de zekerheid vragen of de olie die hij bij de turbo had gezien verontrustend is. Niets aan de hand maar ze willen wel even alles nakijken en zo blijkt door de goedkope diesel in Syrie dat het filter verstopt zit. Dit wordt verholpen. Maar dat duurt effe en ik ga met de laptop achter een bureau zitten om de blog bij te werken. Ik krijg thee dus helemaal goed. Dan is alles klaar maar ze willen dan toch wel even de camper wassen want met zo’n smerige camper dat kan niet! We rijden door en slapen bij een benzine station en Chris krijgt een rondleiding langs de mandarijnen en sinasappelbomen. We mogen ook douchen wat aardig van de mannen.
Vrijdag 9 okt. Eerst ontbijten!!!!!
We willen eigenlijk weg rijden en zeggen de mannen gedag maar we moeten eerst (denken we) thee drinken. Maar even later blijkt dat we moeten ontbijten. Tomaten komkommer olijven kaas en brood enz. We hadden net ons beschuitje op! Maar het is wel een heel gastvrij gebaar dus we eten gewoon mee.
We rijden naar Adana en bezoeken de grootste moskee met de hoogste torens. Het is een nieuw gebouw en bijzonder om het verschil met al die oude moskee’s te zien. Er wil een man in een rolstoel naar binnen maar dat is even een gedoe je moet je schoenen uit doen omdat dit onrein is en je mag je teen nog niet buiten de mat doen. Dus er wordt een doek gepakt om de wielen eerst af te vegen en dan mag de man naar binnen! Oooooohhhhhhhhh wat een gedoe. We komen bij de auto en hebben internet dus daar maken even gebruik van. We willen Adana kebab eten maar dat wordt ons weer afgeraden door de eigenaar van een leuk eettentje. En natuurlijk zitten we even later van zijn specialiteit te smullen. Hij spreekt goed Engels had in San Diego een restaurant gehad. En nu weer in Adana. Maar hij deed goede zaken want vanuit de kantoren lieten ze broodjes bezorgen en die werden op de fiets gebracht. Leuk baantje voor ons. We rijden Mersin voorbij en gaan naar de camping waar we verleden jaar ook hebben gestaan het bounty eiland. Maar ik moet eerst hard aan het werk want we hebben geen schoon ondergoed meer. Half uur later hangt de onderbroeken parade uit. We bellen met Bo ze klinkt goed en Babs verschijnt voor de camera aaahhhhh mis de snoetjes wel hoor. We blijven 4 nachten op deze camping . Dat is voor ons doen heel lang. We zwemmen en zonnen en slapen en de tijd vliegt voorbij. We vragen ons af hoe lang dit mooie weer aan houd de voorspellingen worden slechter naar het westen maar we moeten toch echt dinsdag gaan rijden anders missen we de boot. Erg? Nou niet echt we willen nog wel een paar maanden hier blijven.
dinsdag 20 oktober 2009
maandag 12 oktober 2009
uur zoeken naar brievenbus
Woensdag 7 okt. Een uur zoeken naar een brievenbus.
Rijdend naar het noorden komen we in Tartus terecht een stadje aan de Middellandse zee. Mooie nieuwe boulevard en een modern stadje. We gaan op zoek naar een postkantoor. Nou dat wordt een opjacht naar de schat actie. De plattegrond liegt de mensen aan wie we het vragen weten het niet maar uiteindelijk stuurt een vrouw ons de goede kant op .Wat een bevalling, ik stop ook met kaarten versturen dit is geen doen. We rijden door naar Latakia en hopen nog een dag aan het strand te kunnen staan. Maar we zoeken de kust af en niet echt wat we willen . We kunnen wel op een strandje staan tegen betaling maar er is helemaal niemand en ik vertrouw het niet. Het is heel warm 34 gr en ineens ben ik Syrië spuugzat al dat getoeter van de auto’s en dat drukke verkeer. Dus besluiten we om alsnog naar de grens met Turkije te rijden dan komen we wel in heet donker aan in Turkije maar dat zien we dan wel weer. Eigenlijk hebben we helemaal geen zin in dat gezeik aan de grens en uren te wachten maar we hebben weinig keus. Het is een kleine grens overgang en na even wat gedoe en dreigen met de ambassade te bellen komen we snel Syrië uit. Turkije is helemaal geen probleem alleen even de auto papieren in orde maken en ons visum is gewoon geldig en niet zoals Syrië dat je terug opnieuw een visum moet kopen. We krijgen een flesje water en dan is het welkom in Turkije. We rijden 6 km naar het eerste dorp en paarkeren op het plein voor ( denken we ) het gemeentehuis. Wat een rust hier in het dorp en we gaan een stoofpotje eten in een klein tentje. Heerlijk vertrouwd Turkije.
Onze indruk van Syrië: een heel arm land voor ons spotgoedkoop. Hele aardige mensen maar aan de grens zijn ze heel erg corrupt echt niet normaal. Het land is een grote vuilnisbelt niet te geloven. Er zijn veel mooie dingen te zien zoals Palmyra en de citadel van Allepo het is goed te doen met de camper we hebben heel veel vrij gestaan en ons nooit onveilig gevoeld. Maar ook hier kunnen wij sommige acties omtrent het geloof niet volgen. Maar ook hier geld we zijn weer een ervaring rijker. En nu moet ik lachen dat ik me verleden jaar zo druk maakte dat we helemaal naar Turkije gingen en nu ben ik blij om weer in een normaal land te zijn!
Rijdend naar het noorden komen we in Tartus terecht een stadje aan de Middellandse zee. Mooie nieuwe boulevard en een modern stadje. We gaan op zoek naar een postkantoor. Nou dat wordt een opjacht naar de schat actie. De plattegrond liegt de mensen aan wie we het vragen weten het niet maar uiteindelijk stuurt een vrouw ons de goede kant op .Wat een bevalling, ik stop ook met kaarten versturen dit is geen doen. We rijden door naar Latakia en hopen nog een dag aan het strand te kunnen staan. Maar we zoeken de kust af en niet echt wat we willen . We kunnen wel op een strandje staan tegen betaling maar er is helemaal niemand en ik vertrouw het niet. Het is heel warm 34 gr en ineens ben ik Syrië spuugzat al dat getoeter van de auto’s en dat drukke verkeer. Dus besluiten we om alsnog naar de grens met Turkije te rijden dan komen we wel in heet donker aan in Turkije maar dat zien we dan wel weer. Eigenlijk hebben we helemaal geen zin in dat gezeik aan de grens en uren te wachten maar we hebben weinig keus. Het is een kleine grens overgang en na even wat gedoe en dreigen met de ambassade te bellen komen we snel Syrië uit. Turkije is helemaal geen probleem alleen even de auto papieren in orde maken en ons visum is gewoon geldig en niet zoals Syrië dat je terug opnieuw een visum moet kopen. We krijgen een flesje water en dan is het welkom in Turkije. We rijden 6 km naar het eerste dorp en paarkeren op het plein voor ( denken we ) het gemeentehuis. Wat een rust hier in het dorp en we gaan een stoofpotje eten in een klein tentje. Heerlijk vertrouwd Turkije.
Onze indruk van Syrië: een heel arm land voor ons spotgoedkoop. Hele aardige mensen maar aan de grens zijn ze heel erg corrupt echt niet normaal. Het land is een grote vuilnisbelt niet te geloven. Er zijn veel mooie dingen te zien zoals Palmyra en de citadel van Allepo het is goed te doen met de camper we hebben heel veel vrij gestaan en ons nooit onveilig gevoeld. Maar ook hier kunnen wij sommige acties omtrent het geloof niet volgen. Maar ook hier geld we zijn weer een ervaring rijker. En nu moet ik lachen dat ik me verleden jaar zo druk maakte dat we helemaal naar Turkije gingen en nu ben ik blij om weer in een normaal land te zijn!
zondag 11 oktober 2009
crack het kasteel
Dinsdag 6 okt. Ik mis een bord en bijna missen we crack de cavaliers het kasteel. Maar we vinden wel en camping met een douche.
Onderweg komen we langs Mamula daar kun je blauwe huisjes tegen de rotswand aan zien staan. We gaan kijken en het is inderdaad een grappig gezicht. We kopen brood en drinken en dan komt er een bus met toeristen aan en die lopen richting de heuvel op. Nou wij er achteraan want dan zal er wel wat te zien zijn. En inderdaad een mooi klein kloostertje zoals we ze in Griekenland hadden gezien Want hier zijn ze niet Moslim in het dorp maar leeft alles door elkaar ook christen. We bekijken de heilige grot en het kerkje. We rijden door naar Crack. Ik mis een bord en we gaan helemaal uit de richting. We proberen het via een andere weg maar dit is een slecht plan dus maar weer terug. Uiteindelijk komen we nog via een niet echt gebruiklelijke weg naar ons doel. De dorpsbewoners liggen in een deuk om ons en sturen ons recht door over een weg nou zeg maar boerenpad. Nou het kasteel moet wel heeeeel bijzonder zijn. Het is een kasteel uit de riddertijd en het best bewaard in zijn soort van de wereld ( heb ik meer gehoord) Maar het is waar de moeite waard en ook het uitzicht is bijzonder je kunt Libanon zien liggen! Er dreigt omweer . We zien een bord camping we gaan kijken het is een tuin van een hotel en we kunnen er douchen in een kamer geweldig want we wassen ons al 4 dagen in de camper. We eten er ook kip met van alles wat en heerlijke patat. Net vakantie.
Onderweg komen we langs Mamula daar kun je blauwe huisjes tegen de rotswand aan zien staan. We gaan kijken en het is inderdaad een grappig gezicht. We kopen brood en drinken en dan komt er een bus met toeristen aan en die lopen richting de heuvel op. Nou wij er achteraan want dan zal er wel wat te zien zijn. En inderdaad een mooi klein kloostertje zoals we ze in Griekenland hadden gezien Want hier zijn ze niet Moslim in het dorp maar leeft alles door elkaar ook christen. We bekijken de heilige grot en het kerkje. We rijden door naar Crack. Ik mis een bord en we gaan helemaal uit de richting. We proberen het via een andere weg maar dit is een slecht plan dus maar weer terug. Uiteindelijk komen we nog via een niet echt gebruiklelijke weg naar ons doel. De dorpsbewoners liggen in een deuk om ons en sturen ons recht door over een weg nou zeg maar boerenpad. Nou het kasteel moet wel heeeeel bijzonder zijn. Het is een kasteel uit de riddertijd en het best bewaard in zijn soort van de wereld ( heb ik meer gehoord) Maar het is waar de moeite waard en ook het uitzicht is bijzonder je kunt Libanon zien liggen! Er dreigt omweer . We zien een bord camping we gaan kijken het is een tuin van een hotel en we kunnen er douchen in een kamer geweldig want we wassen ons al 4 dagen in de camper. We eten er ook kip met van alles wat en heerlijke patat. Net vakantie.
damascus
Maandag 5 okt. Op de fiets naar Damascus. Door 2 privé gidsen zien we een ander Damascusen. In het donker de camper terug vinden is best lastig.
We gaan fietsen ook weer zo’n verhaal want je moet niet nadenken wat er allemaal kan gebeuren maar gewoon mee met het verkeer, een engeltje op je schouder heb jewel hard nodig. We twijfelen welke kant we op moeten en vragen het aan een passant. Toevallig moet hij naar de moskee waar we naar op zoek zijn dus we lopen achter hem aan en dan komen we door een stukje Damascus want niet iedereen ziet. Allemaal kleine straatjes met winkeltjes waar de toeristen niet komen geweldig zo dat hebben we mooi weer gezien. De jongen blijkt in de soek ( bazaar) te werken en we denken op een naaiatelier waar ze prachtige jurken maken van prachtige stoffen. Trouwen is hier ook zo’n ding want de trouwjurken zijn echt heel bijzonder. We nemen afscheid en vinden de moskee. Hij is inderdaad heel bijzonder we moeten ons weer helemaal in doeken wikkelen want ojee ojee je zal een stukje been zien! Ik bindt onze schoenen aan de rugzak vast want anders raken we ze kwijt het is heel druk. Er zijn ook bussen vol mensen ( voornamelijk vrouwen) uit Iran dit blijkt een soort bedevaart tocht naar deze moskee te zijn. Want het hoofd van Johannes de Dooper ligt hier en nog een ander hoofd maar dat begrijpen we niet en ons boek zegt er ook niets over thuis nog eens uitzoeken. De vrouwen moeten links en mannen rechts naar de graftombe. Ze raken met groenen doekjes de tralies aan en huilen, Je kan ook bloemen of geld naar binnen gooien. Het is een hysterisch gedoe en een geduw ik ga maar gauw weg. De moskee is wel heel mooi van binnen en weer anders dan alle andere. We gaan naar buiten en lopen door de soek. Dit is veel overzichtelijker dan die in Turkije. Je kan ook hier van alles kopen en dat doen we dan ook want we hadden heen geen winkel gezien die waren vanwege Suikerfeest dicht ( scheelt enorm veel geld, onzin het is hier spotgoedkoop) We kopen souvenirs en Chris laat koffiebonen malen. En ik laat wat voor Bo maken. Dan gaan we terug naar de fietsen om zo op zoek naar het paleis te gaan. We hadden ze in de ochtend tegen een lantaarnpaal gezet. Nu staan ze in het midden van een vierkant met een lint eromheen en worden de duiven gevoerd we liggen dubbel van het lachen. Beetje jammer dat ze onze fietsen onder schijten. We worden aangesproken in het Engels waar we vandaan komen. De man Woont in Damascus en heeft veel van Europa gezien en wil ons heel graag rondleiden. Oké we gaan mee hij laat ons inderdaad heel veel mooie dingen zien veel oude huizen het paleis en dan opent hij een paar deuren waar ongelooflijke mooie restaurants verstopt zitten. Je verwacht dat helemaal niet in die steegjes zulke grote panden. Het paleis is ook heel mooi en we gaan ook nog naar een andere moskee . Maar daar zijn de Iranese vrouwen weer dus is het zeer druk en weer een hysterisch gedoe want hier is de graftombe van een kindje van 3 jaar de dochter van de profeet Mohammed. We drinken nog wat met onze gids en nemen afscheid. We moeten in het donker de weg terug vinden naar de camper ik vind het niet echt fijn om te fietsen maar er is geen andere optie. Daar denk een taxie chauffeer anders over want die wil ons en de fietsen wel brengen hoe? Dat weet hij ook niet. We fietsen verder en vragen het 2 keer de weg en dan komen doodmoe maar
We gaan fietsen ook weer zo’n verhaal want je moet niet nadenken wat er allemaal kan gebeuren maar gewoon mee met het verkeer, een engeltje op je schouder heb jewel hard nodig. We twijfelen welke kant we op moeten en vragen het aan een passant. Toevallig moet hij naar de moskee waar we naar op zoek zijn dus we lopen achter hem aan en dan komen we door een stukje Damascus want niet iedereen ziet. Allemaal kleine straatjes met winkeltjes waar de toeristen niet komen geweldig zo dat hebben we mooi weer gezien. De jongen blijkt in de soek ( bazaar) te werken en we denken op een naaiatelier waar ze prachtige jurken maken van prachtige stoffen. Trouwen is hier ook zo’n ding want de trouwjurken zijn echt heel bijzonder. We nemen afscheid en vinden de moskee. Hij is inderdaad heel bijzonder we moeten ons weer helemaal in doeken wikkelen want ojee ojee je zal een stukje been zien! Ik bindt onze schoenen aan de rugzak vast want anders raken we ze kwijt het is heel druk. Er zijn ook bussen vol mensen ( voornamelijk vrouwen) uit Iran dit blijkt een soort bedevaart tocht naar deze moskee te zijn. Want het hoofd van Johannes de Dooper ligt hier en nog een ander hoofd maar dat begrijpen we niet en ons boek zegt er ook niets over thuis nog eens uitzoeken. De vrouwen moeten links en mannen rechts naar de graftombe. Ze raken met groenen doekjes de tralies aan en huilen, Je kan ook bloemen of geld naar binnen gooien. Het is een hysterisch gedoe en een geduw ik ga maar gauw weg. De moskee is wel heel mooi van binnen en weer anders dan alle andere. We gaan naar buiten en lopen door de soek. Dit is veel overzichtelijker dan die in Turkije. Je kan ook hier van alles kopen en dat doen we dan ook want we hadden heen geen winkel gezien die waren vanwege Suikerfeest dicht ( scheelt enorm veel geld, onzin het is hier spotgoedkoop) We kopen souvenirs en Chris laat koffiebonen malen. En ik laat wat voor Bo maken. Dan gaan we terug naar de fietsen om zo op zoek naar het paleis te gaan. We hadden ze in de ochtend tegen een lantaarnpaal gezet. Nu staan ze in het midden van een vierkant met een lint eromheen en worden de duiven gevoerd we liggen dubbel van het lachen. Beetje jammer dat ze onze fietsen onder schijten. We worden aangesproken in het Engels waar we vandaan komen. De man Woont in Damascus en heeft veel van Europa gezien en wil ons heel graag rondleiden. Oké we gaan mee hij laat ons inderdaad heel veel mooie dingen zien veel oude huizen het paleis en dan opent hij een paar deuren waar ongelooflijke mooie restaurants verstopt zitten. Je verwacht dat helemaal niet in die steegjes zulke grote panden. Het paleis is ook heel mooi en we gaan ook nog naar een andere moskee . Maar daar zijn de Iranese vrouwen weer dus is het zeer druk en weer een hysterisch gedoe want hier is de graftombe van een kindje van 3 jaar de dochter van de profeet Mohammed. We drinken nog wat met onze gids en nemen afscheid. We moeten in het donker de weg terug vinden naar de camper ik vind het niet echt fijn om te fietsen maar er is geen andere optie. Daar denk een taxie chauffeer anders over want die wil ons en de fietsen wel brengen hoe? Dat weet hij ook niet. We fietsen verder en vragen het 2 keer de weg en dan komen doodmoe maar
vervolg serie
Vervolg 4 okt Terug Syrië in.
We besluiten om naar de grens te rijden en hopen dat het niet al te lang gaat duren. Jordanië uit is geen probleem ik krijg een handkus van de douanier van Jordanië en we zeggen good by. Mijn blonde haren en blauwe ogen komen soms toch van pas!
Onze indruk van Jordanie : mooi land, aardige mensen maar soms ook vreselijk irritant. Het gedrag omtrent het geloof soms voor ons niet te begrijpen.80% is net zo duur als Nederland dus we vragen ons af hoe de lokale bevolking rond komt. Wadi rum en het koraal in Aqaba waren de hoogte punten. Met een camper door het land reizen is goed te doen maar een eigen w.c tje aan boord is toch echt aan te raden. Soms lastig om de weg te vinden als het alleen in het Arabisch staat maar met ons kompas redden we het wel. Je moet niet te ver van de bewoonde wereld af gaan maar dat is voor ons lastig. We zijn een enorme ervaring rijker. We hebben ons nooit onveilig gevoeld. Er zijn veel militairen onderweg en check points. Meestal mogen we door want ze willen geen problemen met toeristen. Je zit nou eenmaal in een land omringd door landen waar het niet altijd koek en ei is dus logisch dat er controle is.
Syrie in geeft weer iets meer gedoe maar na 2,5 uur zijn we er door ( en weer een hoop geld armer)We rijden door naar Damascus. We stoppen bij een benzinestation maar dan is er een stel wat ons duidelijk maakt dat het daar niet veilig is. Ze gebaren dat we achter ze aan moeten rijden. De vrouw rijd, op zich al heel bijzonder. Maar ze rijd op de “vluchtstrook”met de alarmlichten aan 50 km per uur. Op zich niet zo heel raar want ze rijden ook op een brommer hier aan de kant van de weg of ze parkeren even of er loopt een kudde schapen alles kan hier. Dan stopt ze en gaat ze zeuren over de lampen van de camper die haar hinderen. Daar heeft ze wel een punt! We rijden ver achter haar maar ze blijft zo langzaam rijden nou de groeten we geven gas en we gaan zelf wel zoeken. We komen aan de rand van Damascus terecht en gaan daar slapen we zien morgen wel verder.
We besluiten om naar de grens te rijden en hopen dat het niet al te lang gaat duren. Jordanië uit is geen probleem ik krijg een handkus van de douanier van Jordanië en we zeggen good by. Mijn blonde haren en blauwe ogen komen soms toch van pas!
Onze indruk van Jordanie : mooi land, aardige mensen maar soms ook vreselijk irritant. Het gedrag omtrent het geloof soms voor ons niet te begrijpen.80% is net zo duur als Nederland dus we vragen ons af hoe de lokale bevolking rond komt. Wadi rum en het koraal in Aqaba waren de hoogte punten. Met een camper door het land reizen is goed te doen maar een eigen w.c tje aan boord is toch echt aan te raden. Soms lastig om de weg te vinden als het alleen in het Arabisch staat maar met ons kompas redden we het wel. Je moet niet te ver van de bewoonde wereld af gaan maar dat is voor ons lastig. We zijn een enorme ervaring rijker. We hebben ons nooit onveilig gevoeld. Er zijn veel militairen onderweg en check points. Meestal mogen we door want ze willen geen problemen met toeristen. Je zit nou eenmaal in een land omringd door landen waar het niet altijd koek en ei is dus logisch dat er controle is.
Syrie in geeft weer iets meer gedoe maar na 2,5 uur zijn we er door ( en weer een hoop geld armer)We rijden door naar Damascus. We stoppen bij een benzinestation maar dan is er een stel wat ons duidelijk maakt dat het daar niet veilig is. Ze gebaren dat we achter ze aan moeten rijden. De vrouw rijd, op zich al heel bijzonder. Maar ze rijd op de “vluchtstrook”met de alarmlichten aan 50 km per uur. Op zich niet zo heel raar want ze rijden ook op een brommer hier aan de kant van de weg of ze parkeren even of er loopt een kudde schapen alles kan hier. Dan stopt ze en gaat ze zeuren over de lampen van de camper die haar hinderen. Daar heeft ze wel een punt! We rijden ver achter haar maar ze blijft zo langzaam rijden nou de groeten we geven gas en we gaan zelf wel zoeken. We komen aan de rand van Damascus terecht en gaan daar slapen we zien morgen wel verder.
vrijdag 9 oktober 2009
kado van de koning!
Woensdag 30 sept We krijgen het cadeau van de koning.
We wachten op de Spaanse meiden die rijden mee naar Aqaba. Ze komen niet alleen maar met 2 jongens aangelopen. Dat hebben ze snel voor elkaar!!! De mannen willen ook een lift. Oke met 6 man en 4 rugzakken vertrekken we naar Aqaba. Onderweg stapt de Hobbit uit (uit new zeeland)en gaat liften naar Aman. Wij gaan in Aqaba naar het strand en de rest gaat hun eigen weg. We hebben wel om ze gelachen en als we ooit in Bilbao Spanje komen moeten we langs de meiden. We gaan eerst boodschappen doen en scoren heel lekker bruin brood. Dan komen op south beach terecht met rieten parasolletjes en een douche. Dit heeft de koning aan het volk cadeau gedaan. We gaan zwemmen en dan komt er iemand naar ons toe of we willen snorkelen. Ik niet Chris wel. Hij komt helemaal enthousiast terug 2 meter uit de kant begint het koraal al en botjes vissen. Tuurlijk Chris ik ga het met mijn eigen ogen bekijken en ja hoor er zwemmen prachtige vissen . Alleen wel heel dicht bij, en het koraal zo mooi nog nooit gezien. Ik word alleen een beetje moe van al die vrouwen hier ze gaan met kleren aan zwemmen en ook onder de douche en ze lachen me echt uit nou ze bekijken het maar ik ga in mijn badpak zitten het is bloedheet. We blijven op de parkeerplaats slapen waar het druk blijft want de lokals komen hier picknicken en ze slapen op het strand en in eerste instantie moeilijk doen dat wij in de camper slapen!
Donderdag 1 okt visjes voeren. En we verbranden onder de parasol.
Chris gaat met brood de zee in om zo de vissen te lokken en foto’s te maken het schijnt te lukken. Ik ga heerlijk lezen en we houden een echte vakantie dag. We zijn soms zo druk dat voor je het weet de dag voorbij is. We proberen stroom te regelen want de accu is bijna leeg we hebben geen vlees meer dus heel erg is het niet. Maar de parkeerwachters zijn eigenlijk een stel eikels en na veel ergernis zitten we een uur aan het stroom want dan krijgen we ineens een verhaal te horen dat de stroom zo duur is. Laat maar gaan ze snappen er niets van.
Vrijdag 2 okt onder militaire begeleiding naar Aman.
Na een duik rijden we in een keer naar Aman. Maar eerst nog een broodje en een gebakje halen. We vinden na lang zoeken de supermarkt in Aqaba en ze hebben zelf vlees. Onderweg nemen we een militair mee die staat te liften hij praat 3 woorden Engels. Waar moet hij er uit? Hij roept van zelf stop hoopt Chris. Hij doet op een gegeven moment zijn baret op en roept ho en wijst naar de weg. Hij heeft maar mooi een lift van 150 km gehad. We vinden geen plek om te slapen in Salt. Het is ook al donker 18.30 .Zal het nu dan toch mis gaan. Ik herinner me het verhaal van Wil dat ze gewoon een oprit zijn opgereden en heel gastvrij zijn behandeld. We proberen het er zitten mensen buiten en Chris gaat vragen of ze een plek weten in de hoop dat ze zeggen kom maar op de oprit staan. Er is een man die Engels spreekt en brengt ons naar een plek. Later blijkt dat het niet zijn huis was dus kon hij ons ook niet uitnodigen op de oprit. We vinden het allang best. Hij wil ons morgen de stad laten zien we moeten hem maar bellen. We zien wel.
Zaterdag 3 okt Jammer dat we geen Arabisch kunnen lezen.
We gaan naar Salt en komen de man weer tegen we drinken bij hem thuis een kopje thee. Hij had wel gezegd dat we bij hem thuis konden slapen maar we twijfelde stom want nu blijkt hij een prachtig huis te hebben. We tanken de camper vol met water en nemen afscheid van hem en zijn family. We willen naar de glasfabriek maar we kunnen het niet vinden we vragen het maar het wil niet lukken. Na een omweg komen we wel bij het kasteel. We gaan het bekijken en rijden dan naar Jerash we zien de herdershonden op de parkeerplaats staan en we gaan er naast staan er staat ook een Duitser dus blijkbaar zijn campers hier van harte welkom.
Zondag 4 okt Camper in staking. Na een handkus Syri weer in.
We bekijken eerst Jerash. Een pretpark met oude stenen. Er zijn allemaal souvenirs kraampjes die door de overheid worden gesubsidieerd. En ik koop 2 armbandjes die door bedoeïen vrouwen worden gemaakt dit heeft de vrouw van de koning opgezet zodat ze wat inkomen hebben altijd goed. Het is echt de moeite waard het Romeins theater is niet tegen een berg aangebouwd wat bijzonder is en ze maken muziek om zo de akoestiek te laten horen. Het lijkt alsof er 10 trommels zijn. Er is zijn ook mozaïek vloeren nog redelijk intact. En al die prachtige zuilen met de zon erop echt heel mooi. Blijk dat we na lang twijfelen toch ook deze oude stenen hebben bekeken. Want we zijn een beetje oude sten moe aan het worden!!! Dus ik heb al besloten dat we niet naar Athene gaan dat doen we wel over 10 jaar. We besluiten om de grens over te gaan we hebben alles gezien. Maar de camper denkt er anders over geen beweging in te krijgen. Nee he. Het contact had de hele nacht aangestaan nadat we de ramen hadden dicht gedaan slim. Chris het dorp in en iemand geregeld en voor 2 euro een startkabel geleend ( ze zullen eens niet aan je verdienen) Met 2 man sterk terug met een auto naar de camper. En in een poep en een scheet deed hij het weer. De mannen willen niets drinken maar chocola!!!!!! Nou dat is te regelen ik geef de laatste Nederlandse repen weg.
We wachten op de Spaanse meiden die rijden mee naar Aqaba. Ze komen niet alleen maar met 2 jongens aangelopen. Dat hebben ze snel voor elkaar!!! De mannen willen ook een lift. Oke met 6 man en 4 rugzakken vertrekken we naar Aqaba. Onderweg stapt de Hobbit uit (uit new zeeland)en gaat liften naar Aman. Wij gaan in Aqaba naar het strand en de rest gaat hun eigen weg. We hebben wel om ze gelachen en als we ooit in Bilbao Spanje komen moeten we langs de meiden. We gaan eerst boodschappen doen en scoren heel lekker bruin brood. Dan komen op south beach terecht met rieten parasolletjes en een douche. Dit heeft de koning aan het volk cadeau gedaan. We gaan zwemmen en dan komt er iemand naar ons toe of we willen snorkelen. Ik niet Chris wel. Hij komt helemaal enthousiast terug 2 meter uit de kant begint het koraal al en botjes vissen. Tuurlijk Chris ik ga het met mijn eigen ogen bekijken en ja hoor er zwemmen prachtige vissen . Alleen wel heel dicht bij, en het koraal zo mooi nog nooit gezien. Ik word alleen een beetje moe van al die vrouwen hier ze gaan met kleren aan zwemmen en ook onder de douche en ze lachen me echt uit nou ze bekijken het maar ik ga in mijn badpak zitten het is bloedheet. We blijven op de parkeerplaats slapen waar het druk blijft want de lokals komen hier picknicken en ze slapen op het strand en in eerste instantie moeilijk doen dat wij in de camper slapen!
Donderdag 1 okt visjes voeren. En we verbranden onder de parasol.
Chris gaat met brood de zee in om zo de vissen te lokken en foto’s te maken het schijnt te lukken. Ik ga heerlijk lezen en we houden een echte vakantie dag. We zijn soms zo druk dat voor je het weet de dag voorbij is. We proberen stroom te regelen want de accu is bijna leeg we hebben geen vlees meer dus heel erg is het niet. Maar de parkeerwachters zijn eigenlijk een stel eikels en na veel ergernis zitten we een uur aan het stroom want dan krijgen we ineens een verhaal te horen dat de stroom zo duur is. Laat maar gaan ze snappen er niets van.
Vrijdag 2 okt onder militaire begeleiding naar Aman.
Na een duik rijden we in een keer naar Aman. Maar eerst nog een broodje en een gebakje halen. We vinden na lang zoeken de supermarkt in Aqaba en ze hebben zelf vlees. Onderweg nemen we een militair mee die staat te liften hij praat 3 woorden Engels. Waar moet hij er uit? Hij roept van zelf stop hoopt Chris. Hij doet op een gegeven moment zijn baret op en roept ho en wijst naar de weg. Hij heeft maar mooi een lift van 150 km gehad. We vinden geen plek om te slapen in Salt. Het is ook al donker 18.30 .Zal het nu dan toch mis gaan. Ik herinner me het verhaal van Wil dat ze gewoon een oprit zijn opgereden en heel gastvrij zijn behandeld. We proberen het er zitten mensen buiten en Chris gaat vragen of ze een plek weten in de hoop dat ze zeggen kom maar op de oprit staan. Er is een man die Engels spreekt en brengt ons naar een plek. Later blijkt dat het niet zijn huis was dus kon hij ons ook niet uitnodigen op de oprit. We vinden het allang best. Hij wil ons morgen de stad laten zien we moeten hem maar bellen. We zien wel.
Zaterdag 3 okt Jammer dat we geen Arabisch kunnen lezen.
We gaan naar Salt en komen de man weer tegen we drinken bij hem thuis een kopje thee. Hij had wel gezegd dat we bij hem thuis konden slapen maar we twijfelde stom want nu blijkt hij een prachtig huis te hebben. We tanken de camper vol met water en nemen afscheid van hem en zijn family. We willen naar de glasfabriek maar we kunnen het niet vinden we vragen het maar het wil niet lukken. Na een omweg komen we wel bij het kasteel. We gaan het bekijken en rijden dan naar Jerash we zien de herdershonden op de parkeerplaats staan en we gaan er naast staan er staat ook een Duitser dus blijkbaar zijn campers hier van harte welkom.
Zondag 4 okt Camper in staking. Na een handkus Syri weer in.
We bekijken eerst Jerash. Een pretpark met oude stenen. Er zijn allemaal souvenirs kraampjes die door de overheid worden gesubsidieerd. En ik koop 2 armbandjes die door bedoeïen vrouwen worden gemaakt dit heeft de vrouw van de koning opgezet zodat ze wat inkomen hebben altijd goed. Het is echt de moeite waard het Romeins theater is niet tegen een berg aangebouwd wat bijzonder is en ze maken muziek om zo de akoestiek te laten horen. Het lijkt alsof er 10 trommels zijn. Er is zijn ook mozaïek vloeren nog redelijk intact. En al die prachtige zuilen met de zon erop echt heel mooi. Blijk dat we na lang twijfelen toch ook deze oude stenen hebben bekeken. Want we zijn een beetje oude sten moe aan het worden!!! Dus ik heb al besloten dat we niet naar Athene gaan dat doen we wel over 10 jaar. We besluiten om de grens over te gaan we hebben alles gezien. Maar de camper denkt er anders over geen beweging in te krijgen. Nee he. Het contact had de hele nacht aangestaan nadat we de ramen hadden dicht gedaan slim. Chris het dorp in en iemand geregeld en voor 2 euro een startkabel geleend ( ze zullen eens niet aan je verdienen) Met 2 man sterk terug met een auto naar de camper. En in een poep en een scheet deed hij het weer. De mannen willen niets drinken maar chocola!!!!!! Nou dat is te regelen ik geef de laatste Nederlandse repen weg.
weer internet
Vrijdag 25 sept. grens over naar Jordanië.
In Borsa gaan we het Romeinse theater bekijken. Het is de moeite waard de oude stad is ook nog redelijk in tact we lopen nog een rondje en kopen bij en jochie wat souvenirs. Hij spreekt goed Engels ik vraag of hij naar school gaat ja maar vandaag niet hier zijn ze(moslims) op vrijdag vrij. We bekijken nog wat andere stadjes in de omgeving. We krijgen een sms’je van Bo de verzekering met Nederland voor Jordanië is geregeld dus kunnen we de grens over. We weten niet wat ons te wachten staat. Chris gaat het proberen en komt er al gauw achter dat het een drama gaat worden. Om een heeeellllll lang verhaal kort te maken…….Ik ga mee en mijn blauwe ogen doen wonderen. En we krijgen hulp van Engels sprekende mensen. Er is een Amerikaanse vrouw( getrouwd met een Syrische man en woont in Jordanië) die ons verteld dat we voor 500 sp een uitschrijf formulier moeten kopen. ( betalen om het land uit te gaan!!!!) We komen bij het loket en de man zegt dat het 12 dollar p.p is en ik zeg no way en loop terug naar de vrouw en zij stuurt haar man mee en die maakt effe duidelijk dat hij de boel besodemieterd. Hij kijkt me aan met een blik k wijf . Nou mooi pech hij stopt ons geld niet in zijn eigen zak! De auto uitklaren is ook een heel probleem. En Chris wordt echt heel boos en dan komt er ineens actie en worden we geholpen en kunnen door. Na 3 uur zijn we Syrië uit en kunnen we Jordanië in. Dan Komen we bij de loketten in Jordanie. Daar staat een man die Engels spreekt hij is doktor en hij bied aan om ons te helpen. Na 2 uur wisselen we adressen en als een van zijn neefjes naar Nederland wil komen is hij van harte welkom. Dus 5 uur later zitten we in Jordanië en is het inmiddels stik donker. We rijden naar Aman en gaan midden in de stad staan voor het (alweer) Romeinse theater! We zitten om 23.00 aan het eten wat een dag!
Zaterdag 26 sept Zwemmen in de dode zee!!!!
We bekijken de citadel niet echt onder de indruk. We rijden via de Kings Road naar Petra. We komen bij Nebo Mountain waar Mozes naar het beloofde land zou hebben gekeken. De paus is hier ook geweest en daar wordt een hoop op hef over gemaakt. We hebben uitzicht op Jeruzalem raar hoor . Ik besef dat we nu wel erg ver van huis zijn. We zien ook de dode zee liggen. We gaan proberen om er ergens naar de zee te komen. Maar eerst belande we op een vuilnis belt tjonge jonge wat maken ze er een troep van. Dan komen bij een hotel en moeten we 12 jd ( 12 euro ) betalen nou nee hoor dat doen we niet. Bij de volgende betalen we 7 en even later liggen we in de zee te dobberen. Zwemmen lukt echt niet. Je moet gewoon op je rug gaan liggen. Je mag niet te ver van de kant dat is niet omdat je kan verdrinken maar we vermoeden omdat de grens met Israel in het midden van de zee is. Er is ook over controle en hekken. We smeren ons in met de klei en zout korrels en schubben ons schoon. Maar goed dat er douches zijn even later sta ik onder de douche ( in badpak) met zonsondergang mijn haar te wassen en ben ik weer een attractie want de vrouwen gaan met kleren aan de zee in.
Zondag 27 sept schaapherder op bezoek. Drinken thee in natuurpark . En weer bekogeld.
In Karak bezoeken we het kasteel wat heel groot is. We kopen brood en eieren en krijgen een snoepje wat aardig. We komen langs Dana een natuur reservaat. Daar mag je slapen voor 24 euro. En dan mag je daar vanuit alleen maar te voet of met een gids verder. Nou het is nog vroeg op de dag en daar hebben we geen zin in. De man snapt er niets van waarom we dit niet willen en biedt ons maar een kopje thee aan. We mogen wel gratis op het parkeerterrein staan! We gaan verder en eten een broodje dan komt er een schaapherder naar ons toe. Hij wil op de fiets fietsen. Misschien denkt hij dat ,dat beter is dan op een ezel te rijden. Hij is een beetje gek en moet steeds weg rennen om de schapen van de weg te houden. We geven hem drinken en drop en dan nemen we afscheid. Dan komen we een kudde kamelen tegen. En vliegen er roofvogels boven ons hoofd. Onderweg worden we voor een school bekogeld door kinderen. Chris vliegt de auto uit en ziet direct naast de kinderen een politie auto staan. Nou die zullen wel in actie komen. Maar nee ze liggen te slapen!!!!!!!!!!!!!!!!!! We komen in Petra aan en kunnen voor 5 euro op de parkeerplaats direct voor de ingang staan. We ontmoeten een Nederlands stel en drinken s avonds een kopje koffie en lachen gieren brullen om elkaars verhalen. Een ding leren we van ze je moet nooit vragen of je ergens mag staan maar wachten tot ze je weg sturen. Die houden we erin. Morgen heel vroeg op om 6,30 gaat het Petra pretpark open. Het likt hier wel Volendam met die prijzen .
Maandag 28 sept Chris is niet onder de indruk! Van het wereld wonder.
De wandeling door de sik ( kloof) is prachtig en dan komen we bij de schatkamer van Petra en dat is echt heel bijzonder. Het is nog heel rustig omdat we zo vroeg zijn en de verkopers liggen nog te slapen lekker rustig. We horen hier en daar een aggregaat lopen wat een hinderlijk geluid in zo’n natuurlijke omgeving. En alleen om de restaurant te voorzien van stroom. We lopen 800 treden omhoog naar het klooster. PPPFFFFF je kan ook op een ezel nou dat wil ik het beest niet aan doen en dat is ook nog eens doodeng ( aan de gezichten van die luie mensen te zien) En we geven geen geld uit aan mensen die zo onbehoorlijk omgaan met de ezels ze slaan ze niet normaal. Eenmaal boven is het de moeite waard. Chris is niet echt onder de indruk van de grafkamers maar de rotsen e.d vind hij wel mooi. Vroeger woonde de bedoeïenen in deze grotten van de oude hoofdstad van de Nabeteeen . Maar in de jaren 80 zijn ze verjaagd door de overheid en hebben ze een nieuw dorp gekregen. Ze mogen nu elke dag souvenirs verkopen. Nu gaat het verhaal dat ze daar behoorlijk pissig over zijn en de toeristen de schuld geven van dit verhaal. Want de toeristen leveren meer geld op voor de overheid. En daarom bekogelen de kinderen de toeristen die krijgen thuis ook maar een verhaal te horen. De bedoeïenen zien er vies uit lopen op blote voeten en ik zie een meisje van 12/ 14 jaar een sigaar roken!! Verderop zit er vrouw borstvoeding te geven en eten mannen brood wat ze dopen in olijfolie. Na 7 uur rond lopen zijn we het zat we hebben niet alles gezien maar we hebben een goed beeld van Petra. We zijn doodmoe en na een douche naast de camper gaan we slapen.
Zondag 29 sept We nemen Spaanse meisje mee in de woestijn. Ze willen niet bij Chris maar bij de Bedoeïen slapen!!!!
We gaan naar Wadi Rum. Na wat onderhandelen gaan we met z’n zessen de woestijn in. Wil en John en de Spaanse meiden. Die waren allang blij met ons want ze vonden die kerels een beetje eng. Ze wilde ook alleen in de tenten slapen nadat ze zeker wisten dat er nog meer toeristen waren. Erg verstandig. We worden rond gehobbeld in een jeep door een 18 jarige jongen waarvan we bijna zeker weten dat hij geen rijbewijs heeft . Maar dat is ook niet nodig je hoeft alleen maar de sporen in het zand te volgen! Ook start de jeep een keer niet maar na wat gerommel onder de motorkap dot hij het weer. Ik maak me nergens druk om want Chris en John blijken alles van de auto af te weten. En anders is 10km door de woestijn lopen ook weer een ervaring! Het is een hele mooi route en een prachtig gezicht die rode/ rosé rotsen. Wil vindt het mooier dan de woestijn in Marokko. We drinken thee. Eerst houtjes zoeken voor een vuurtje en dan komt er een jerrycan van motor olie te voorschijn met water voor de thee. Als we straks zwart plassen weten we waar het van komt. We komen ook bij een natuurlijke brug en Chris klimt met de meiden omhoog . Ik maak wel foto’s! We zetten de meiden af bij het tentenkamp en wij gaan terug naar het dorp. We slapen op een parkeerplaats waar meer campers staan. Wil en John blijven ook. Even later komt de toeristenpolitie…… ojee vragen of alles oke is en dat ze 24 uur er zijn en ons bewaken. Chris verteld het verhaal over de kinderen die met stenen gooien en de man neemt dit erg serieus en vraagt of Chris een officiële klacht wil in dienen want een politie agent die slaapt is not done.
In Borsa gaan we het Romeinse theater bekijken. Het is de moeite waard de oude stad is ook nog redelijk in tact we lopen nog een rondje en kopen bij en jochie wat souvenirs. Hij spreekt goed Engels ik vraag of hij naar school gaat ja maar vandaag niet hier zijn ze(moslims) op vrijdag vrij. We bekijken nog wat andere stadjes in de omgeving. We krijgen een sms’je van Bo de verzekering met Nederland voor Jordanië is geregeld dus kunnen we de grens over. We weten niet wat ons te wachten staat. Chris gaat het proberen en komt er al gauw achter dat het een drama gaat worden. Om een heeeellllll lang verhaal kort te maken…….Ik ga mee en mijn blauwe ogen doen wonderen. En we krijgen hulp van Engels sprekende mensen. Er is een Amerikaanse vrouw( getrouwd met een Syrische man en woont in Jordanië) die ons verteld dat we voor 500 sp een uitschrijf formulier moeten kopen. ( betalen om het land uit te gaan!!!!) We komen bij het loket en de man zegt dat het 12 dollar p.p is en ik zeg no way en loop terug naar de vrouw en zij stuurt haar man mee en die maakt effe duidelijk dat hij de boel besodemieterd. Hij kijkt me aan met een blik k wijf . Nou mooi pech hij stopt ons geld niet in zijn eigen zak! De auto uitklaren is ook een heel probleem. En Chris wordt echt heel boos en dan komt er ineens actie en worden we geholpen en kunnen door. Na 3 uur zijn we Syrië uit en kunnen we Jordanië in. Dan Komen we bij de loketten in Jordanie. Daar staat een man die Engels spreekt hij is doktor en hij bied aan om ons te helpen. Na 2 uur wisselen we adressen en als een van zijn neefjes naar Nederland wil komen is hij van harte welkom. Dus 5 uur later zitten we in Jordanië en is het inmiddels stik donker. We rijden naar Aman en gaan midden in de stad staan voor het (alweer) Romeinse theater! We zitten om 23.00 aan het eten wat een dag!
Zaterdag 26 sept Zwemmen in de dode zee!!!!
We bekijken de citadel niet echt onder de indruk. We rijden via de Kings Road naar Petra. We komen bij Nebo Mountain waar Mozes naar het beloofde land zou hebben gekeken. De paus is hier ook geweest en daar wordt een hoop op hef over gemaakt. We hebben uitzicht op Jeruzalem raar hoor . Ik besef dat we nu wel erg ver van huis zijn. We zien ook de dode zee liggen. We gaan proberen om er ergens naar de zee te komen. Maar eerst belande we op een vuilnis belt tjonge jonge wat maken ze er een troep van. Dan komen bij een hotel en moeten we 12 jd ( 12 euro ) betalen nou nee hoor dat doen we niet. Bij de volgende betalen we 7 en even later liggen we in de zee te dobberen. Zwemmen lukt echt niet. Je moet gewoon op je rug gaan liggen. Je mag niet te ver van de kant dat is niet omdat je kan verdrinken maar we vermoeden omdat de grens met Israel in het midden van de zee is. Er is ook over controle en hekken. We smeren ons in met de klei en zout korrels en schubben ons schoon. Maar goed dat er douches zijn even later sta ik onder de douche ( in badpak) met zonsondergang mijn haar te wassen en ben ik weer een attractie want de vrouwen gaan met kleren aan de zee in.
Zondag 27 sept schaapherder op bezoek. Drinken thee in natuurpark . En weer bekogeld.
In Karak bezoeken we het kasteel wat heel groot is. We kopen brood en eieren en krijgen een snoepje wat aardig. We komen langs Dana een natuur reservaat. Daar mag je slapen voor 24 euro. En dan mag je daar vanuit alleen maar te voet of met een gids verder. Nou het is nog vroeg op de dag en daar hebben we geen zin in. De man snapt er niets van waarom we dit niet willen en biedt ons maar een kopje thee aan. We mogen wel gratis op het parkeerterrein staan! We gaan verder en eten een broodje dan komt er een schaapherder naar ons toe. Hij wil op de fiets fietsen. Misschien denkt hij dat ,dat beter is dan op een ezel te rijden. Hij is een beetje gek en moet steeds weg rennen om de schapen van de weg te houden. We geven hem drinken en drop en dan nemen we afscheid. Dan komen we een kudde kamelen tegen. En vliegen er roofvogels boven ons hoofd. Onderweg worden we voor een school bekogeld door kinderen. Chris vliegt de auto uit en ziet direct naast de kinderen een politie auto staan. Nou die zullen wel in actie komen. Maar nee ze liggen te slapen!!!!!!!!!!!!!!!!!! We komen in Petra aan en kunnen voor 5 euro op de parkeerplaats direct voor de ingang staan. We ontmoeten een Nederlands stel en drinken s avonds een kopje koffie en lachen gieren brullen om elkaars verhalen. Een ding leren we van ze je moet nooit vragen of je ergens mag staan maar wachten tot ze je weg sturen. Die houden we erin. Morgen heel vroeg op om 6,30 gaat het Petra pretpark open. Het likt hier wel Volendam met die prijzen .
Maandag 28 sept Chris is niet onder de indruk! Van het wereld wonder.
De wandeling door de sik ( kloof) is prachtig en dan komen we bij de schatkamer van Petra en dat is echt heel bijzonder. Het is nog heel rustig omdat we zo vroeg zijn en de verkopers liggen nog te slapen lekker rustig. We horen hier en daar een aggregaat lopen wat een hinderlijk geluid in zo’n natuurlijke omgeving. En alleen om de restaurant te voorzien van stroom. We lopen 800 treden omhoog naar het klooster. PPPFFFFF je kan ook op een ezel nou dat wil ik het beest niet aan doen en dat is ook nog eens doodeng ( aan de gezichten van die luie mensen te zien) En we geven geen geld uit aan mensen die zo onbehoorlijk omgaan met de ezels ze slaan ze niet normaal. Eenmaal boven is het de moeite waard. Chris is niet echt onder de indruk van de grafkamers maar de rotsen e.d vind hij wel mooi. Vroeger woonde de bedoeïenen in deze grotten van de oude hoofdstad van de Nabeteeen . Maar in de jaren 80 zijn ze verjaagd door de overheid en hebben ze een nieuw dorp gekregen. Ze mogen nu elke dag souvenirs verkopen. Nu gaat het verhaal dat ze daar behoorlijk pissig over zijn en de toeristen de schuld geven van dit verhaal. Want de toeristen leveren meer geld op voor de overheid. En daarom bekogelen de kinderen de toeristen die krijgen thuis ook maar een verhaal te horen. De bedoeïenen zien er vies uit lopen op blote voeten en ik zie een meisje van 12/ 14 jaar een sigaar roken!! Verderop zit er vrouw borstvoeding te geven en eten mannen brood wat ze dopen in olijfolie. Na 7 uur rond lopen zijn we het zat we hebben niet alles gezien maar we hebben een goed beeld van Petra. We zijn doodmoe en na een douche naast de camper gaan we slapen.
Zondag 29 sept We nemen Spaanse meisje mee in de woestijn. Ze willen niet bij Chris maar bij de Bedoeïen slapen!!!!
We gaan naar Wadi Rum. Na wat onderhandelen gaan we met z’n zessen de woestijn in. Wil en John en de Spaanse meiden. Die waren allang blij met ons want ze vonden die kerels een beetje eng. Ze wilde ook alleen in de tenten slapen nadat ze zeker wisten dat er nog meer toeristen waren. Erg verstandig. We worden rond gehobbeld in een jeep door een 18 jarige jongen waarvan we bijna zeker weten dat hij geen rijbewijs heeft . Maar dat is ook niet nodig je hoeft alleen maar de sporen in het zand te volgen! Ook start de jeep een keer niet maar na wat gerommel onder de motorkap dot hij het weer. Ik maak me nergens druk om want Chris en John blijken alles van de auto af te weten. En anders is 10km door de woestijn lopen ook weer een ervaring! Het is een hele mooi route en een prachtig gezicht die rode/ rosé rotsen. Wil vindt het mooier dan de woestijn in Marokko. We drinken thee. Eerst houtjes zoeken voor een vuurtje en dan komt er een jerrycan van motor olie te voorschijn met water voor de thee. Als we straks zwart plassen weten we waar het van komt. We komen ook bij een natuurlijke brug en Chris klimt met de meiden omhoog . Ik maak wel foto’s! We zetten de meiden af bij het tentenkamp en wij gaan terug naar het dorp. We slapen op een parkeerplaats waar meer campers staan. Wil en John blijven ook. Even later komt de toeristenpolitie…… ojee vragen of alles oke is en dat ze 24 uur er zijn en ons bewaken. Chris verteld het verhaal over de kinderen die met stenen gooien en de man neemt dit erg serieus en vraagt of Chris een officiële klacht wil in dienen want een politie agent die slaapt is not done.
vrijdag 2 oktober 2009
jordanie
We zitten nu al 6 dagen in Jordanie. Het uitgebreide verhaal komt later.
Het is lastig om internet te vinden vandaar dt we een aantal dagen niet in de lucht zijn.
We hebben Petra en Wadi Run gezien het doel is dus bereikt we zitten nu in Aqaba. We hebben 2 dagen op het strand gestaan. Prachtig koraal 2 meter uit de kust. Chris heeft botje zien zwemmen. De indruk van Jordanie is wisselend er zijn echt hele arme mensen. En best rijke.
De mentaliteit van de locals is niet altijd vriendelijk. We zijn weer met stenen bekogeld maar daar wordt nu serieus werk van gemaakt. We zijn nu 62oo km van huis en gaan nu de terug reis plannen. Het is hier mooi weer. 40 gr in de schaduw. Ik schrijf dit in een internetcafe. We hopen dat jullie ons blijven volgen al duurd het soms lang dat er een bericht komt.
groetjes Chris en Monique
Het is lastig om internet te vinden vandaar dt we een aantal dagen niet in de lucht zijn.
We hebben Petra en Wadi Run gezien het doel is dus bereikt we zitten nu in Aqaba. We hebben 2 dagen op het strand gestaan. Prachtig koraal 2 meter uit de kust. Chris heeft botje zien zwemmen. De indruk van Jordanie is wisselend er zijn echt hele arme mensen. En best rijke.
De mentaliteit van de locals is niet altijd vriendelijk. We zijn weer met stenen bekogeld maar daar wordt nu serieus werk van gemaakt. We zijn nu 62oo km van huis en gaan nu de terug reis plannen. Het is hier mooi weer. 40 gr in de schaduw. Ik schrijf dit in een internetcafe. We hopen dat jullie ons blijven volgen al duurd het soms lang dat er een bericht komt.
groetjes Chris en Monique
op weg naar jordanie
Donderdag 24 sept. Voor het eerst zijn er winkels open!
We zijn al een paar dagen in Syrie maar van wegen Suikerfeest zijn er veel winkels dicht maar we komen op weg naar Borsa een bakker en groentewinkel tegen. Het kost allemaal niets dus we slaan onze slag. In Borsa slapen we voor een hotel voor te veel geld maar we staan veilig en rustig.
Vrijdag 25 sept. We gaan proberen de grens over te komen naar Jordanië .
In Borsa is een mooi Romeins theater. De stenen zijn zwart . De antieke stad is heel groot en goed bewaard gebleven . Er wonen nu nog mensen alleen die hebben de stenen wit geverfd zodat het wat koeler aan voelt. We kopen van een jochie wat souvenirs hij praat een beetje Engels. We bekijken nog wat andere dorpjes in de buurt en dan krijgen we van Bo een sms je dat de extra verzekering voor Jordanie geregeld is. Dus we gokken het en rijden naar de grens.
Hoe de grens overgang verloopt schrijf ik volgende keer.
We zijn al een paar dagen in Syrie maar van wegen Suikerfeest zijn er veel winkels dicht maar we komen op weg naar Borsa een bakker en groentewinkel tegen. Het kost allemaal niets dus we slaan onze slag. In Borsa slapen we voor een hotel voor te veel geld maar we staan veilig en rustig.
Vrijdag 25 sept. We gaan proberen de grens over te komen naar Jordanië .
In Borsa is een mooi Romeins theater. De stenen zijn zwart . De antieke stad is heel groot en goed bewaard gebleven . Er wonen nu nog mensen alleen die hebben de stenen wit geverfd zodat het wat koeler aan voelt. We kopen van een jochie wat souvenirs hij praat een beetje Engels. We bekijken nog wat andere dorpjes in de buurt en dan krijgen we van Bo een sms je dat de extra verzekering voor Jordanie geregeld is. Dus we gokken het en rijden naar de grens.
Hoe de grens overgang verloopt schrijf ik volgende keer.
camping in syrie
Dinsdag 22 sept. Zwemmen in de woestijn, eten in een bedoeïenen tent .
We worden wakker van het gekreun en gesteun van de waterwielen. Na het ontbijt gaan we ze bekijken. Het is een heel indrukwekkend gezicht en wat een geluid. We bekijken ze allemaal en rijden dan richting Damascus. Halverwege zien we op de kaart dat het slimmer is om naar Palmyra te rijden. Dit 150 km om en dwars door de steppe. We missen een bord en we moeten om rijden shit ook dat nog. Nu maar hopen dat het allemaal de moeite waard is. We komen onderweg bedoeïenen tegen. Ik kan het me niet voostellen hoe je midden in de steppe in de kokende zon in een tent zonder water leiding en toilet kan leven. Ze hebben wel een schotel dus ook tv!!!!! Wat hebben wij het dan luxe in de camper. We komen aan in Palmyra en merken al gauw dit is een pretpark met Romeinse stenen. Net als in Cide ( Turkije) maar dan veel groter maar alle bezienswaardigheden liggen langs de weg! We worden belaagd door de bevolking voor eten slapen en allerlei tochtjes overal naar toe. We gaan eerst het museum in en daar maak ik voor het eerst kennis met een mummie. Er liggen veel mooie beelden van de Beltempel in het museum we zijn onder de indruk. En ze hebben pas laat in 1940/75 dit alles gevonden wie weet wat er allemaal nog ligt. Morgen maar eens gaan zoeken! We slapen op een camping met een douche en warm water en een zwembad voor nog geen 2 euro. We eten in een bedoeïen tent we krijgen 6 schoteltjes met van alles en nog wat en rijst met kip. Erg lekker we zitten wat uit te buiken komt er ineens een muisje om de hoek kijken oooohhhhh nee he. Nu snappen we waarom die kat hier zo dik is. Later blijkt het een soort hamster te zijn met een pluim staart. Er lopen ook kikkers rond ja in de woestijn maar dat komt omdat er veel water van het zwembad in de tuin loopt en dit is een paradijs voor kikkers geworden.
Woensdag 23 sept. 21 jaar getrouwd. 3 weken van huis.
We fietsen door de ‘brokstukken’ naar de Beltempel met een reusachtig binnenhof van 210 meter bij 205 meter het is weer heel bijzonder en de zon maakt er een mooi kleuren spel van. We fietsen een heel stuk door de antieke stad en komen zo bij de graftombes terecht. We hebben geluk hij gaat net open. Het is raar om daar zo door heen te lopen. We moeten Syrie een compliment geven want er staat heel veel in het Engels geschreven bij de bezienswaardigheden en dat is in Turkije niet zo. In de oudheid begroef men de dode buiten de stad. Hier zijn het familiegraven. Maar daar hoorden ook de slaven en dienaren bij. In sleuven in de muren werden in lagen boven elkaar in de sarcofagen geschoven En een portretbuste van de dode op de voorkant van de afdekplaat. We komen een man met 2 zonen en 7 dochters tegen en ze zijn de hele tijd aan het giechelen want ze vinden mij maar raar. Ik vraag of ze met me op de foto willen nou dat willen ze wel en toen ook ineens allemaal en ik krijg een baby in mijn handen geduwd en ook dat moet op de foto. Een maal buiten wil er een meisje wel fietsen op mijn fiets nou vooruit dan maar. Ze kan fietsen alleen remmen gaat niet helmaal goed. Chris gaat op de brommer van de campingbaas een stukje rijden ik later achterop Wat een lol. Om 18.00 nemen we de taxie naar boven voor de zonsondergang dit stelt niet veel voor maar het uitzicht over de verlichte stad is wel mooi. Als we terug komen is het druk op de camping geworden met 4 franse campers en 6 lelijke eendjes. We eten in het restaurantje van de camping we krijgen kip. We staan met de camper tegenover het kippenhok ik ben vergeten te tellen hoeveel er vanmorgen nog in zaten!
We worden wakker van het gekreun en gesteun van de waterwielen. Na het ontbijt gaan we ze bekijken. Het is een heel indrukwekkend gezicht en wat een geluid. We bekijken ze allemaal en rijden dan richting Damascus. Halverwege zien we op de kaart dat het slimmer is om naar Palmyra te rijden. Dit 150 km om en dwars door de steppe. We missen een bord en we moeten om rijden shit ook dat nog. Nu maar hopen dat het allemaal de moeite waard is. We komen onderweg bedoeïenen tegen. Ik kan het me niet voostellen hoe je midden in de steppe in de kokende zon in een tent zonder water leiding en toilet kan leven. Ze hebben wel een schotel dus ook tv!!!!! Wat hebben wij het dan luxe in de camper. We komen aan in Palmyra en merken al gauw dit is een pretpark met Romeinse stenen. Net als in Cide ( Turkije) maar dan veel groter maar alle bezienswaardigheden liggen langs de weg! We worden belaagd door de bevolking voor eten slapen en allerlei tochtjes overal naar toe. We gaan eerst het museum in en daar maak ik voor het eerst kennis met een mummie. Er liggen veel mooie beelden van de Beltempel in het museum we zijn onder de indruk. En ze hebben pas laat in 1940/75 dit alles gevonden wie weet wat er allemaal nog ligt. Morgen maar eens gaan zoeken! We slapen op een camping met een douche en warm water en een zwembad voor nog geen 2 euro. We eten in een bedoeïen tent we krijgen 6 schoteltjes met van alles en nog wat en rijst met kip. Erg lekker we zitten wat uit te buiken komt er ineens een muisje om de hoek kijken oooohhhhh nee he. Nu snappen we waarom die kat hier zo dik is. Later blijkt het een soort hamster te zijn met een pluim staart. Er lopen ook kikkers rond ja in de woestijn maar dat komt omdat er veel water van het zwembad in de tuin loopt en dit is een paradijs voor kikkers geworden.
Woensdag 23 sept. 21 jaar getrouwd. 3 weken van huis.
We fietsen door de ‘brokstukken’ naar de Beltempel met een reusachtig binnenhof van 210 meter bij 205 meter het is weer heel bijzonder en de zon maakt er een mooi kleuren spel van. We fietsen een heel stuk door de antieke stad en komen zo bij de graftombes terecht. We hebben geluk hij gaat net open. Het is raar om daar zo door heen te lopen. We moeten Syrie een compliment geven want er staat heel veel in het Engels geschreven bij de bezienswaardigheden en dat is in Turkije niet zo. In de oudheid begroef men de dode buiten de stad. Hier zijn het familiegraven. Maar daar hoorden ook de slaven en dienaren bij. In sleuven in de muren werden in lagen boven elkaar in de sarcofagen geschoven En een portretbuste van de dode op de voorkant van de afdekplaat. We komen een man met 2 zonen en 7 dochters tegen en ze zijn de hele tijd aan het giechelen want ze vinden mij maar raar. Ik vraag of ze met me op de foto willen nou dat willen ze wel en toen ook ineens allemaal en ik krijg een baby in mijn handen geduwd en ook dat moet op de foto. Een maal buiten wil er een meisje wel fietsen op mijn fiets nou vooruit dan maar. Ze kan fietsen alleen remmen gaat niet helmaal goed. Chris gaat op de brommer van de campingbaas een stukje rijden ik later achterop Wat een lol. Om 18.00 nemen we de taxie naar boven voor de zonsondergang dit stelt niet veel voor maar het uitzicht over de verlichte stad is wel mooi. Als we terug komen is het druk op de camping geworden met 4 franse campers en 6 lelijke eendjes. We eten in het restaurantje van de camping we krijgen kip. We staan met de camper tegenover het kippenhok ik ben vergeten te tellen hoeveel er vanmorgen nog in zaten!
even geduld
Zondag 20 sept We gaan proberen de grens over te komen naar Syrië.
Eerst gaan we naar Harran een oud stadje met leemhuisjes de enige in Turkije. We hebben gehoord dat de inwoners van het dorp erg agressief zijn naar toeristen we zullen zien. We worden meteen aangesproken door en Engels sprekende gids hij wil ons wel het dorp en zo laten zien. Na afdingen gaan we mee de camper staat veilig en we gokken het erop. Hij laat ons wat brokstukken zien en een ingericht leem huisjes en dat was het dan. Oke we gaan er van door want echt prettig voelen we ons hier niet. We rijden naar de grens. Aan de Turkse kant gaat er iemand effe vragen of Syrie wel open is! Dit blijkt zo te zijn en we gokken het erop. De auto moet uitgeschreven worden in Turkije. Dit duurt even maar we krijgen snoep en kopje thee. Chris gaat chocola repen uitdelen in de hoop dat het wat sneller gaat. Nou na 1 uur mogen we verder. In Syrië staan er veel militairen en andere interessante mensen. Nu gaat het feest beginnen. Ze snappen niets van de auto papieren ze kunnen het ook niet lezen. De directeur van Syrie word erbij gehaald en verteld ons dat we een boete voor de diesel moeten betalen. ( dat wisten wij wel maar we doen net of we hartstikke gek zijn) Ze hebben wel 10 keer op de nummerplaten gekeken Chris is 6 keer met de papieren heen en weer geweest naar een hokje en uiteindelijk 168 euro betalen voor de boete en verzekering. Nou dat is snel na 2 uur. We gaan. Maar nee toen moesten de visums nog geregeld worden weer 46 euro armer. En 1 uur verder. Eindelijk we gaan maar nee nog een poort. Daar werd in de paspoorten gekeken en moeten we vertellen waar we heen gaan enz en toen was het WELOKOM IN SYRIE .Nou dat was best snel na 3 uur bakeleien! We rijden naar Allepo. We parkeren midden in de stad en gaan wat eten op de hoek en we verbazen ons hoe goedkoop het is. De jongen van het restaurant sprak 6 woorden Engels en vond het geweldig dat we bij hem kwamen eten we kregen het toetje kado!
Eerst gaan we naar Harran een oud stadje met leemhuisjes de enige in Turkije. We hebben gehoord dat de inwoners van het dorp erg agressief zijn naar toeristen we zullen zien. We worden meteen aangesproken door en Engels sprekende gids hij wil ons wel het dorp en zo laten zien. Na afdingen gaan we mee de camper staat veilig en we gokken het erop. Hij laat ons wat brokstukken zien en een ingericht leem huisjes en dat was het dan. Oke we gaan er van door want echt prettig voelen we ons hier niet. We rijden naar de grens. Aan de Turkse kant gaat er iemand effe vragen of Syrie wel open is! Dit blijkt zo te zijn en we gokken het erop. De auto moet uitgeschreven worden in Turkije. Dit duurt even maar we krijgen snoep en kopje thee. Chris gaat chocola repen uitdelen in de hoop dat het wat sneller gaat. Nou na 1 uur mogen we verder. In Syrië staan er veel militairen en andere interessante mensen. Nu gaat het feest beginnen. Ze snappen niets van de auto papieren ze kunnen het ook niet lezen. De directeur van Syrie word erbij gehaald en verteld ons dat we een boete voor de diesel moeten betalen. ( dat wisten wij wel maar we doen net of we hartstikke gek zijn) Ze hebben wel 10 keer op de nummerplaten gekeken Chris is 6 keer met de papieren heen en weer geweest naar een hokje en uiteindelijk 168 euro betalen voor de boete en verzekering. Nou dat is snel na 2 uur. We gaan. Maar nee toen moesten de visums nog geregeld worden weer 46 euro armer. En 1 uur verder. Eindelijk we gaan maar nee nog een poort. Daar werd in de paspoorten gekeken en moeten we vertellen waar we heen gaan enz en toen was het WELOKOM IN SYRIE .Nou dat was best snel na 3 uur bakeleien! We rijden naar Allepo. We parkeren midden in de stad en gaan wat eten op de hoek en we verbazen ons hoe goedkoop het is. De jongen van het restaurant sprak 6 woorden Engels en vond het geweldig dat we bij hem kwamen eten we kregen het toetje kado!
naar het onbekende
Vrijdag 18 sept . Met de dollemus de berg op.
We gaan vroeg rijden en komen in Katha terecht. Daar willen we de berg op om de beelden te bekijken maar niet met eigen camper want dat wordt door iedereen afgeraden ( later blijkt dat dit ook niet te doen is met de camper) We krijgen een deal van een camping baas om voor weinig met de dollemus te gaan en gelijk de campingplaats. Oke we doen het, snel eten want over een uur vertrekken we! We gaan langs een hoop interessante dingen. Bij e en Romeinse brug kunnen we zwemmen maar wij hebben natuurlijk geen badkleding mee en in onderbroek is geen goed plan met al die nieuwsgierige turken in de buurt! Onze andere passagiers gaan wel het water in maar het blijkt heel koud te zijn. We gaan verder en komen bij een kasteel. En na nog een uur rijden komen bij de berg met de graf heuvel op 2500 meter met de wereld beroemde beelden. We moeten eerst de heuvel op klimmen en dan komen we bij het eerste terras. Ze zijn veel kleiner dan ik had gedacht we wachten tot de zon weg is om foto’s te maken. Dan lopen we naar het andere terras en daar staan nog meer beelden. We wachten op de zonsondergang. Elke minuut veranderd het licht het is heel bijzonder op dit mee temaken. Dan gaat de zon onder en er komt een mooie rosé gloed echt heel mooi Ik noem het altijd elfjes lucht. We drinken thee omdat het koud is geworden en dan moeten we in het donker dezelfde weg . We zitten voorin en ik doe af en toe maar mijn ogen dicht. We komen veilig thuis. We gaan douchen op de camping en dit is volgens Chris veel gevaarlijker omdat de elektriciteit echt uit de middeleeuwen is.
Zaterdag 19 sept. Naar Urfa de stad waar Abraham tot zijn zevende jaar in een grot verborgen heeft gezeten voor de koning.
We komen eerst langs de ataturk dam dit is groot project. In Urfa is een vijver waar volgens het boek heilige karpers in zwemmen. Wie ze wil vangen wordt met blindheid geslagen dit verklaard waarom er nu zoveel in de vijver zwemmen. Het verhaal gaat dat Abraham na zijn zevende jaar opgroeide in Urfa. Toen hij volwassen werd veroordeelde hij de verafgoding van beelden enz. De koning veroordeelde hem tot de brandstapel. God kwam tussen beiden en blies de vuurstapel uit. Het as veranderd in karpers. Het is vandaag einde rameldam en het is ontzettend druk in de stad. Iedereen koopt snoepjes en koek. We willen er wel een proeven maar ze gaan per plasticzak. Er is ook een markt wat er op onze kleedjes markt lijkt op 30 april. We slapen midden in de stad op een parking onder een afdak. We krijgen thee en de volgende ochtend snoep omdat het Suikerfeest is.
We gaan vroeg rijden en komen in Katha terecht. Daar willen we de berg op om de beelden te bekijken maar niet met eigen camper want dat wordt door iedereen afgeraden ( later blijkt dat dit ook niet te doen is met de camper) We krijgen een deal van een camping baas om voor weinig met de dollemus te gaan en gelijk de campingplaats. Oke we doen het, snel eten want over een uur vertrekken we! We gaan langs een hoop interessante dingen. Bij e en Romeinse brug kunnen we zwemmen maar wij hebben natuurlijk geen badkleding mee en in onderbroek is geen goed plan met al die nieuwsgierige turken in de buurt! Onze andere passagiers gaan wel het water in maar het blijkt heel koud te zijn. We gaan verder en komen bij een kasteel. En na nog een uur rijden komen bij de berg met de graf heuvel op 2500 meter met de wereld beroemde beelden. We moeten eerst de heuvel op klimmen en dan komen we bij het eerste terras. Ze zijn veel kleiner dan ik had gedacht we wachten tot de zon weg is om foto’s te maken. Dan lopen we naar het andere terras en daar staan nog meer beelden. We wachten op de zonsondergang. Elke minuut veranderd het licht het is heel bijzonder op dit mee temaken. Dan gaat de zon onder en er komt een mooie rosé gloed echt heel mooi Ik noem het altijd elfjes lucht. We drinken thee omdat het koud is geworden en dan moeten we in het donker dezelfde weg . We zitten voorin en ik doe af en toe maar mijn ogen dicht. We komen veilig thuis. We gaan douchen op de camping en dit is volgens Chris veel gevaarlijker omdat de elektriciteit echt uit de middeleeuwen is.
Zaterdag 19 sept. Naar Urfa de stad waar Abraham tot zijn zevende jaar in een grot verborgen heeft gezeten voor de koning.
We komen eerst langs de ataturk dam dit is groot project. In Urfa is een vijver waar volgens het boek heilige karpers in zwemmen. Wie ze wil vangen wordt met blindheid geslagen dit verklaard waarom er nu zoveel in de vijver zwemmen. Het verhaal gaat dat Abraham na zijn zevende jaar opgroeide in Urfa. Toen hij volwassen werd veroordeelde hij de verafgoding van beelden enz. De koning veroordeelde hem tot de brandstapel. God kwam tussen beiden en blies de vuurstapel uit. Het as veranderd in karpers. Het is vandaag einde rameldam en het is ontzettend druk in de stad. Iedereen koopt snoepjes en koek. We willen er wel een proeven maar ze gaan per plasticzak. Er is ook een markt wat er op onze kleedjes markt lijkt op 30 april. We slapen midden in de stad op een parking onder een afdak. We krijgen thee en de volgende ochtend snoep omdat het Suikerfeest is.
woensdag 16 september 2009
Maandag 14 sept Naar Cappadocie.
We komen aan op de Kaya camping in Cappadocie. We gaan lopen door de kloof en het is bij elke bocht weer een bijzonder uitzicht. Er is zelf een thee tentje. De eigenaar gaat met zijn motor tot hij niet verder kan en gaat dan te voet verder. Als we terug komen op de camping bespreken een ballon vaart nu hopen dat het wel door gaat.
Dinsdag 15 sept. Fietsen . En het weer slaat om.
Het is mooi weer en we gaan fietsen eerst door de kloof Chris vind het prachtig ik soms best eng. Het lijkt hier en daar wel net of je door een gootje fiets met aan 2 kanten rotsen. We gaan helemaal om de berg heen en dat is soms een pittig kolletje. Maar echt de moeite waard want we zien weer hele andere dingen als verleden jaar. We eten in een dorpje wat. Nu met de rameldan is het wel overal stil in de eettentjes. s’Avonds komt de campingbaas ons vertellen dat het beter is om de ballonvaart nog een dagje uit te stellen want de verwachtingen voor de volgende ochtend vroeg zijn slechter. Goh wanneer heb ik dat meer gehoord. Ik zei al tegen Chris we krijgen nog eens een verbod om hier te komen.
We komen aan op de Kaya camping in Cappadocie. We gaan lopen door de kloof en het is bij elke bocht weer een bijzonder uitzicht. Er is zelf een thee tentje. De eigenaar gaat met zijn motor tot hij niet verder kan en gaat dan te voet verder. Als we terug komen op de camping bespreken een ballon vaart nu hopen dat het wel door gaat.
Dinsdag 15 sept. Fietsen . En het weer slaat om.
Het is mooi weer en we gaan fietsen eerst door de kloof Chris vind het prachtig ik soms best eng. Het lijkt hier en daar wel net of je door een gootje fiets met aan 2 kanten rotsen. We gaan helemaal om de berg heen en dat is soms een pittig kolletje. Maar echt de moeite waard want we zien weer hele andere dingen als verleden jaar. We eten in een dorpje wat. Nu met de rameldan is het wel overal stil in de eettentjes. s’Avonds komt de campingbaas ons vertellen dat het beter is om de ballonvaart nog een dagje uit te stellen want de verwachtingen voor de volgende ochtend vroeg zijn slechter. Goh wanneer heb ik dat meer gehoord. Ik zei al tegen Chris we krijgen nog eens een verbod om hier te komen.
slapen bij de politie in bursa
Vrijdag 11sept. Slapen bij de politie op de stoep.
De markt was de moeite waard we hebben kleding gekocht en een koe. We nemen afscheid van ons gastgezin en gaan op weg naar Bursa. Een vreselijke slechte weg en weer regen. In Bursa komen we terecht in het cultuur park en staan naast een politie post. Ze rijden af en aan en elke keer zwaaien of effe de sirene aan de eerste keer schrok ik me rot en hun lachen. We gaan s’avonds de stad in en nu met de rameldan is het tot 23.00 druk in de stad.
Zaterdag 12 sept .Op pad het mobiele VVV van Bursa.
We gaan opnieuw naar de stad we bezoeken de moskee die niet heel bijzonder van kleur is . Het is een grote moskee met binnen een mooie fontein. Dat hadden we nog niet eerder gezien. Buiten staan er een aantal jongeren met een t- shirt aan Mobiel vvv. We raken aan de praat. Ze zijn allemaal 15 jaar en spreken goed Engels. Bursa is de eerste stad ter wereld met dit project geweldig hier kunnen veel steden en jongeren een voorbeeld aan nemen. Ze studeren allemaal en hebben grootse plannen voor de toekomst. We lopen met de van hun verder door de stad en ze laten ons een aantal bezienswaardigheden zien die we zonder hun niet hadden gevonden. Ze mogen absoluut niet mee winkels in want er mag geen indruk worden gewekt dat ze ergens provisie van krijgen. We nemen afscheid we hebben e-mail adressen uitgewisseld en als ze naar Nederland komen kunnen ze komen logeren. Chris koopt een voetbalshirt van Besitas niet omdat hij fan is maar het is het mooiste shirt! Mannenlogica. Als we bij de camper zijn omweer en weer regen. We gaan rijden richting Ankara. Komen op een parkeerplaats bij een benzine station terecht waar we slapen.
Zondag 13 sept Onder de indruk van Ataturk.
Omdat het mausoleum van Ataturk buiten de stad ligt gaan we er toch naar toe want de stad zelf willen we niet in. Het is een mooi aangelegd park en je moet door een beveiliging poortje. We verbazen ons dat we geen entree geld hoeven te betalen. Overal wordt de wacht gehouden en dit ziet er zeer indrukwekkend uit. Ze verblikken of blozen niet nou ik zou na een minuut al in de lach schieten. We lopen rond en bekijken het museum wat de moeite waars is. De sarcofaag van rood marmer is indrukwekkend met zijn 40 ton aan gewicht. We gaan verder rijden richting cappadocie de weg is weer heel slecht met gaten zo diep dat de navigator en Brum op de grond vielen. In Aksaray vinden we een camping een hele echte! Het kost wat 12 euro er wordt geen prijs in TL genoemd maar dan heb je ook wat: warm water, wc met wc papier, douche met warm water , afwas bakjes, een wasmachine met een draaischroef , en internet maar geen buren.
De markt was de moeite waard we hebben kleding gekocht en een koe. We nemen afscheid van ons gastgezin en gaan op weg naar Bursa. Een vreselijke slechte weg en weer regen. In Bursa komen we terecht in het cultuur park en staan naast een politie post. Ze rijden af en aan en elke keer zwaaien of effe de sirene aan de eerste keer schrok ik me rot en hun lachen. We gaan s’avonds de stad in en nu met de rameldan is het tot 23.00 druk in de stad.
Zaterdag 12 sept .Op pad het mobiele VVV van Bursa.
We gaan opnieuw naar de stad we bezoeken de moskee die niet heel bijzonder van kleur is . Het is een grote moskee met binnen een mooie fontein. Dat hadden we nog niet eerder gezien. Buiten staan er een aantal jongeren met een t- shirt aan Mobiel vvv. We raken aan de praat. Ze zijn allemaal 15 jaar en spreken goed Engels. Bursa is de eerste stad ter wereld met dit project geweldig hier kunnen veel steden en jongeren een voorbeeld aan nemen. Ze studeren allemaal en hebben grootse plannen voor de toekomst. We lopen met de van hun verder door de stad en ze laten ons een aantal bezienswaardigheden zien die we zonder hun niet hadden gevonden. Ze mogen absoluut niet mee winkels in want er mag geen indruk worden gewekt dat ze ergens provisie van krijgen. We nemen afscheid we hebben e-mail adressen uitgewisseld en als ze naar Nederland komen kunnen ze komen logeren. Chris koopt een voetbalshirt van Besitas niet omdat hij fan is maar het is het mooiste shirt! Mannenlogica. Als we bij de camper zijn omweer en weer regen. We gaan rijden richting Ankara. Komen op een parkeerplaats bij een benzine station terecht waar we slapen.
Zondag 13 sept Onder de indruk van Ataturk.
Omdat het mausoleum van Ataturk buiten de stad ligt gaan we er toch naar toe want de stad zelf willen we niet in. Het is een mooi aangelegd park en je moet door een beveiliging poortje. We verbazen ons dat we geen entree geld hoeven te betalen. Overal wordt de wacht gehouden en dit ziet er zeer indrukwekkend uit. Ze verblikken of blozen niet nou ik zou na een minuut al in de lach schieten. We lopen rond en bekijken het museum wat de moeite waars is. De sarcofaag van rood marmer is indrukwekkend met zijn 40 ton aan gewicht. We gaan verder rijden richting cappadocie de weg is weer heel slecht met gaten zo diep dat de navigator en Brum op de grond vielen. In Aksaray vinden we een camping een hele echte! Het kost wat 12 euro er wordt geen prijs in TL genoemd maar dan heb je ook wat: warm water, wc met wc papier, douche met warm water , afwas bakjes, een wasmachine met een draaischroef , en internet maar geen buren.
donderdag 10 september 2009
foto's
schade aan de camper door de grieken
door de griekse canyon
aan boord van mijn boot
aan boord van mijn boot
venetie van af de boot
we zijn onderweg.
Woensdag 2 september.
Eindelijk gaan we vertrekken. We rijden om 15.30 weg en de km teller op 186080. Voor we echt weg rijden krijg ik een cadeau van Chris een nieuw fototoestel! OOh dat wordt wat maar ik heb tijd zat om te oefenen. We rijden tot Limburg ( Duitsland) en gaan daar ons toetje, ijsje eten en koffie drinken. We slapen in het dorp.
Donderdag 3 sept . Regen regen en nog eens regen.
Staan we voor een mooie picknick tafel waar we aan kunnen ontbijten regen. Dan maar in de camper eten. Onderweg gaat het zo te keer dat we voor ons een auto in de vangrail zien verdwijnen. Er wordt ook echt veel te hard gereden je ziet 50 meter voor je de auto’s al niet meer rijden. We doen het rustig aan en wanneer het droog is gaan op een parking eten maar bij de laatste hap regen. In Kempten zijn we even door het dorp gelopen want we waren het rijden nu al spuugzat!!!!In Oosterijk zijn we in het zelfde dorp terecht gekomen waar we verleden jaar op de terug weg hadden geslapen. Hebben we morgenochtend lekker vers brood want de bakker is op de hoek.
Vrijdag 4 sept . Lunchen voor een dichte supermarkt en voor 11 euro op een Italiaanse camping.
Het regent nog steeds jammer want we hadden ons verheugd op de mooie route door Tirol met een mooie strak blauwe lucht en een zonnetje. Op de valreep nog een boodschapgedaan in een supermarkt die daarna 1 ½ uur dicht ging. We blijven op de parkeerplaats staan om een broodje te eten en we liggen in een deuk wanneer er elke keer mensen voor de deur van de supermarkt staan en niet snappen waarom de deur niet open gaat net canded camera! Eindelijk wordt het droog en vinden we een camping aan een meer voor 11 euro en gaat ook de zon nog schijnen! We gaan nog even op het strandje liggen. Er zijn het weekeind roeiwedstrijden en de camping staat vol met kids die daaraan mee gaan doen . Nou als ze net zo hard roeien als dat ze praten zullen ze zeker winnen.
Zaterdag 5 sept. Naar de boot in Venetie . Eten op onze croks in het ala card restaurant.
We gaan helemaal binnendoor naar Venetië nu hopen dat we de haven snel vinden. Wonder boven wonder rijden we in 1 keer naar de haven en zijn we mooi op tijd. Het inchecken is zo gepiept en de juiste boot met camperdek ligt al op ons in de haven te wachten. Het is bijna eng! Want het drama van verleden jaar ligt ons nog vers in het geheugen. Ter compensatie voor die toestanden hebben we een gratis maaltijd gekregen maar dat moeten we aan boord nog even regelen en dat lukt en zo zitten we een paar uur later lekker te eten. We slapen in de camper en dat is wel heel prettig zo je eigen bedje. Het is wel slecht weer op zee en we worden zo in slaap geschommeld.
Zondag 6 sept . Stiekem koffie zetten en een eitje koken.
Na een douche ontbijtje. Je mag geen gas gebruiken maar daar houdt volgens mij niet iedereen zich aan wij ook niet gauw een keteltje water en eitjes koken anders is het geen zondag! Het is mooi weer dus gaan we lekker op het dek zitten. Maar er komt een donkere wolk aan en ja hoor regen! Maar het klaart weer op en de rest van de dag schijnt de zon en kunnen we lekker bruin worden. We zijn om 8 uur in Griekenland en we slapen in de haven want het is al donker dus heeft het geen zin om te gaan rijden. Er liggen Albanezen met kleine kinderen op de parkeerplaats te slapen. Ze zijn naar de haven gekomen om zo illegaal in Italië te komen. Dan moeten ze het wel heel slecht daar hebben om dat in te ruilen en op de stoep te gaan slapen.
Maandag 7 sept. Slapen bij de brandweer veiliger kan niet!
We rijden naar de Viskos kloof. Onderweg gaan we een broodje halen bij de bakker en daar werkt een meisje die Duits spreekt . Ze staat ons netjes te woord en wijst ons de weg. De weg er naar toe is mooi en volgens het boekje zijn hier weinig toeristen raar want het is de diepste kloof ter wereld. Het wandelpad er naar toe is best lastig en halverwege haak ik af ik vertrouw mijn schoenen niet en heb toch last van hoogte vrees. Ik loop nog liever de 4 daagse! Dus Chris gaat alleen. Terug worden we begeleid door een zwerfhond. We willen hem drinken geven maar echt dorst heeft hij niet. We rijden de E 90 naar Neapoli en eten eerst in het dorp. Chris gaat vragen bij de brandweer of we in het parkje mogen staan. Nee kom maar achter de kazerne veel veiliger! We lopen door het dorp en worden later door de brandweermannen uitgenodigd voor een kopje koffie. 2 praten er Engels en ze willen van alles weten over ons belasting systeem. Als we over de hondenbelasting vertellen rollen ze over de bank van het lachen. We gaan om 22.00 terug naar de camping nadat we 2 meloenen mee krijgen. We zijn onder de indruk van hun gastvrijheid wat een aardige Grieken. We zijn nog geen 2 minuten in de camper en een KLAP beng een stuk steen of wat dan ook tegen de camper! Chris naar buiten niemand te zien en meteen terug naar de brandweermannen die ook meteen op zoek gingen naar de dader maar weg. We moesten meteen aan de andere kant in het licht gaan staan en ze baalde dat ons dit gebeurde. Chris naar het politie bureau maar moest de volgende dag maar terug komen. Je weet dat dit je kan overkomen als je reist en vrij gaat staan maar het slaat natuurlijk nergens op. Misschien hebben ze gedacht dat we Turken waren met onze witte kentekenplaten achter op.
Dinsdag 8 sept. Naar Alexandroupoli.
We gaan over de tol en komen op de camping waar we verleden jaar ook hebben geslapen aan in Alexandroupoli .We doen een wasje en gaan boodschappen doen. We worden door de Nederlandse buren gewaarschuwd over de zware regen val in Turkije. We zien wel als de weg ophoud moeten we terug.
Woensdag 9 sept. Vogels spotten,roofjes kijken en schildpaddensoep.
Er is een delta gebied in de buurt waar heel veel vogels zitten. We gaan naar het informatie centrum en kopen een boekje met vogels. We gaan niet eerder terug voordat we ze allemaal gezien hebben!We zien gelijk een reiger en dan een ijsvogeltje en dan een die niet in het boekje staat dus dat is volgens ons een hele bijzondere! En dan zie ik ineens een hele bijzondere vogel een schildpad hhheeeeelllll hard rennen op het pad en nog en nog een dus we eten vanavond schildpaddensoep. We lopen een heel eind langs de delta en inderdaad we zien veel vogels en als ze gaan vliegen is het een prachtig gezicht. We gaan ook nog naar het Dadi wood en daar kun je roofvogels zien. We gaan met een busje naar boven en de chauffeur is een aso eerste klas hij begroet ons niet eens hij houd zijn hand op en dan blijkt dat we 3 euro moeten betalen. Dan gaat hij de hele weg ruzie zitten maken met zijn collega. Eenmaal boven komen we bij een uitkijkpost en dan kunnen we ze zien via een telelens gaaf om ze zo te zien zitten. Ze worden een keer in de week gevoerd dan krijgen ze een lekker kadaver voorgeschoteld. Zodoende komen ze steeds terug. Het wordt tijd om verder te gaan want we gaan vandaag nog de grens over. We zijn vrij laat in de middag bij de grens en nu maar hopen dat het snel gaat. Griekenland uit geen probleem. Turkije in gaat ook best snel alleen is het visum ineens 5 euro duurder! Maar dan zitten er nu wel mooie bloemetjes op. Als we eenmaal de grens over zijn is het al bijna donker dus moeten we snel een slaapplekje vinden. We komen bij een benzinestation en daar is een wc en douche.
donderdag 10 sept . Op bezoek Bij drh Boon!
We rijden naar de pont in Cenakkle we kopen een kaartje en dan is de verwarring groot waar en welke boot we nu moeten nemen. Maar naar 3 keer een rondje rijden komen we op de juiste boot. We weten de weg naar het adres waar we moeten zijn nog goed te vinden. We worden hartelijk begroet en de saté saus wordt goed ontvangen. We eten wat en gaan met Murat het dorp in en hij laat ons alles zien. Morgen naar de markt de grootste van de regio dus dat zal wel kippen en schapen kopen worden. We slapen op de parkeerplaats voor de deur.
Eindelijk gaan we vertrekken. We rijden om 15.30 weg en de km teller op 186080. Voor we echt weg rijden krijg ik een cadeau van Chris een nieuw fototoestel! OOh dat wordt wat maar ik heb tijd zat om te oefenen. We rijden tot Limburg ( Duitsland) en gaan daar ons toetje, ijsje eten en koffie drinken. We slapen in het dorp.
Donderdag 3 sept . Regen regen en nog eens regen.
Staan we voor een mooie picknick tafel waar we aan kunnen ontbijten regen. Dan maar in de camper eten. Onderweg gaat het zo te keer dat we voor ons een auto in de vangrail zien verdwijnen. Er wordt ook echt veel te hard gereden je ziet 50 meter voor je de auto’s al niet meer rijden. We doen het rustig aan en wanneer het droog is gaan op een parking eten maar bij de laatste hap regen. In Kempten zijn we even door het dorp gelopen want we waren het rijden nu al spuugzat!!!!In Oosterijk zijn we in het zelfde dorp terecht gekomen waar we verleden jaar op de terug weg hadden geslapen. Hebben we morgenochtend lekker vers brood want de bakker is op de hoek.
Vrijdag 4 sept . Lunchen voor een dichte supermarkt en voor 11 euro op een Italiaanse camping.
Het regent nog steeds jammer want we hadden ons verheugd op de mooie route door Tirol met een mooie strak blauwe lucht en een zonnetje. Op de valreep nog een boodschapgedaan in een supermarkt die daarna 1 ½ uur dicht ging. We blijven op de parkeerplaats staan om een broodje te eten en we liggen in een deuk wanneer er elke keer mensen voor de deur van de supermarkt staan en niet snappen waarom de deur niet open gaat net canded camera! Eindelijk wordt het droog en vinden we een camping aan een meer voor 11 euro en gaat ook de zon nog schijnen! We gaan nog even op het strandje liggen. Er zijn het weekeind roeiwedstrijden en de camping staat vol met kids die daaraan mee gaan doen . Nou als ze net zo hard roeien als dat ze praten zullen ze zeker winnen.
Zaterdag 5 sept. Naar de boot in Venetie . Eten op onze croks in het ala card restaurant.
We gaan helemaal binnendoor naar Venetië nu hopen dat we de haven snel vinden. Wonder boven wonder rijden we in 1 keer naar de haven en zijn we mooi op tijd. Het inchecken is zo gepiept en de juiste boot met camperdek ligt al op ons in de haven te wachten. Het is bijna eng! Want het drama van verleden jaar ligt ons nog vers in het geheugen. Ter compensatie voor die toestanden hebben we een gratis maaltijd gekregen maar dat moeten we aan boord nog even regelen en dat lukt en zo zitten we een paar uur later lekker te eten. We slapen in de camper en dat is wel heel prettig zo je eigen bedje. Het is wel slecht weer op zee en we worden zo in slaap geschommeld.
Zondag 6 sept . Stiekem koffie zetten en een eitje koken.
Na een douche ontbijtje. Je mag geen gas gebruiken maar daar houdt volgens mij niet iedereen zich aan wij ook niet gauw een keteltje water en eitjes koken anders is het geen zondag! Het is mooi weer dus gaan we lekker op het dek zitten. Maar er komt een donkere wolk aan en ja hoor regen! Maar het klaart weer op en de rest van de dag schijnt de zon en kunnen we lekker bruin worden. We zijn om 8 uur in Griekenland en we slapen in de haven want het is al donker dus heeft het geen zin om te gaan rijden. Er liggen Albanezen met kleine kinderen op de parkeerplaats te slapen. Ze zijn naar de haven gekomen om zo illegaal in Italië te komen. Dan moeten ze het wel heel slecht daar hebben om dat in te ruilen en op de stoep te gaan slapen.
Maandag 7 sept. Slapen bij de brandweer veiliger kan niet!
We rijden naar de Viskos kloof. Onderweg gaan we een broodje halen bij de bakker en daar werkt een meisje die Duits spreekt . Ze staat ons netjes te woord en wijst ons de weg. De weg er naar toe is mooi en volgens het boekje zijn hier weinig toeristen raar want het is de diepste kloof ter wereld. Het wandelpad er naar toe is best lastig en halverwege haak ik af ik vertrouw mijn schoenen niet en heb toch last van hoogte vrees. Ik loop nog liever de 4 daagse! Dus Chris gaat alleen. Terug worden we begeleid door een zwerfhond. We willen hem drinken geven maar echt dorst heeft hij niet. We rijden de E 90 naar Neapoli en eten eerst in het dorp. Chris gaat vragen bij de brandweer of we in het parkje mogen staan. Nee kom maar achter de kazerne veel veiliger! We lopen door het dorp en worden later door de brandweermannen uitgenodigd voor een kopje koffie. 2 praten er Engels en ze willen van alles weten over ons belasting systeem. Als we over de hondenbelasting vertellen rollen ze over de bank van het lachen. We gaan om 22.00 terug naar de camping nadat we 2 meloenen mee krijgen. We zijn onder de indruk van hun gastvrijheid wat een aardige Grieken. We zijn nog geen 2 minuten in de camper en een KLAP beng een stuk steen of wat dan ook tegen de camper! Chris naar buiten niemand te zien en meteen terug naar de brandweermannen die ook meteen op zoek gingen naar de dader maar weg. We moesten meteen aan de andere kant in het licht gaan staan en ze baalde dat ons dit gebeurde. Chris naar het politie bureau maar moest de volgende dag maar terug komen. Je weet dat dit je kan overkomen als je reist en vrij gaat staan maar het slaat natuurlijk nergens op. Misschien hebben ze gedacht dat we Turken waren met onze witte kentekenplaten achter op.
Dinsdag 8 sept. Naar Alexandroupoli.
We gaan over de tol en komen op de camping waar we verleden jaar ook hebben geslapen aan in Alexandroupoli .We doen een wasje en gaan boodschappen doen. We worden door de Nederlandse buren gewaarschuwd over de zware regen val in Turkije. We zien wel als de weg ophoud moeten we terug.
Woensdag 9 sept. Vogels spotten,roofjes kijken en schildpaddensoep.
Er is een delta gebied in de buurt waar heel veel vogels zitten. We gaan naar het informatie centrum en kopen een boekje met vogels. We gaan niet eerder terug voordat we ze allemaal gezien hebben!We zien gelijk een reiger en dan een ijsvogeltje en dan een die niet in het boekje staat dus dat is volgens ons een hele bijzondere! En dan zie ik ineens een hele bijzondere vogel een schildpad hhheeeeelllll hard rennen op het pad en nog en nog een dus we eten vanavond schildpaddensoep. We lopen een heel eind langs de delta en inderdaad we zien veel vogels en als ze gaan vliegen is het een prachtig gezicht. We gaan ook nog naar het Dadi wood en daar kun je roofvogels zien. We gaan met een busje naar boven en de chauffeur is een aso eerste klas hij begroet ons niet eens hij houd zijn hand op en dan blijkt dat we 3 euro moeten betalen. Dan gaat hij de hele weg ruzie zitten maken met zijn collega. Eenmaal boven komen we bij een uitkijkpost en dan kunnen we ze zien via een telelens gaaf om ze zo te zien zitten. Ze worden een keer in de week gevoerd dan krijgen ze een lekker kadaver voorgeschoteld. Zodoende komen ze steeds terug. Het wordt tijd om verder te gaan want we gaan vandaag nog de grens over. We zijn vrij laat in de middag bij de grens en nu maar hopen dat het snel gaat. Griekenland uit geen probleem. Turkije in gaat ook best snel alleen is het visum ineens 5 euro duurder! Maar dan zitten er nu wel mooie bloemetjes op. Als we eenmaal de grens over zijn is het al bijna donker dus moeten we snel een slaapplekje vinden. We komen bij een benzinestation en daar is een wc en douche.
donderdag 10 sept . Op bezoek Bij drh Boon!
We rijden naar de pont in Cenakkle we kopen een kaartje en dan is de verwarring groot waar en welke boot we nu moeten nemen. Maar naar 3 keer een rondje rijden komen we op de juiste boot. We weten de weg naar het adres waar we moeten zijn nog goed te vinden. We worden hartelijk begroet en de saté saus wordt goed ontvangen. We eten wat en gaan met Murat het dorp in en hij laat ons alles zien. Morgen naar de markt de grootste van de regio dus dat zal wel kippen en schapen kopen worden. We slapen op de parkeerplaats voor de deur.
dinsdag 1 september 2009
alles gepakt
eerste vakantiedag alles gepakt fietsen op de auto,en nog keeperstrainen gegeven en afsscheid genomen van mijn speelmaatjes en mijn zus een fijne vakantie in amerika gewenst.morgen gaan we verder inpakken en in de loop van de dag vertekken we.
zondag 16 augustus 2009
We gaan weer op avontuur.
Bijna is het weer zo ver de camper heeft 4 nieuwe schoenen gekregen van michelin,en er is een buiten douche gemonteerd.Dus nu zullen we wel helemaal geen camping meer zien.
Rob nog bedankt voor de tip!
De camper is in top conditie verzekeringen zijn altijd in orde alleen voor Jordanie moeten we een extra polis afsluiten.
De reis gaat richting Duitsland,Oosterijk via de dolle tieten,naar Venetie waar we met de boot over gaan naar Griekenland en naar Turkije rijden. Dan doorTurkije hoe? weten we nog niet.
Naar de grens van Syrie. We betalen een toeslag voor de diesel voor een week.
En gaan Jordanie in en daar kunnen we 2 weken zijn zolang loopt de verzekering.
Weer terug Syrie in weer toeslag voor de diesel en dan na een week weer Turkije in.
We hopen dat we meer info over overtochten via de boot kunnen krijgen zodat we niet weer het hele stuk terug moeten rijden. Via internet is het niet duidelijk dus gaan we wel in de haven shoppen als we aankomen in Venetie.
Dit is het plan maar in de praktijk zal het wel weer heel anders gaan maar dat is het leukste van het reizen in een camper.
Rob nog bedankt voor de tip!
De camper is in top conditie verzekeringen zijn altijd in orde alleen voor Jordanie moeten we een extra polis afsluiten.
De reis gaat richting Duitsland,Oosterijk via de dolle tieten,naar Venetie waar we met de boot over gaan naar Griekenland en naar Turkije rijden. Dan doorTurkije hoe? weten we nog niet.
Naar de grens van Syrie. We betalen een toeslag voor de diesel voor een week.
En gaan Jordanie in en daar kunnen we 2 weken zijn zolang loopt de verzekering.
Weer terug Syrie in weer toeslag voor de diesel en dan na een week weer Turkije in.
We hopen dat we meer info over overtochten via de boot kunnen krijgen zodat we niet weer het hele stuk terug moeten rijden. Via internet is het niet duidelijk dus gaan we wel in de haven shoppen als we aankomen in Venetie.
Dit is het plan maar in de praktijk zal het wel weer heel anders gaan maar dat is het leukste van het reizen in een camper.
woensdag 25 maart 2009
Monique gaat het pieterpad fietsen.
Woensdag 25 maart.
In december besloten dat ik voor A S isters Hope het pieterpad ga fietsen 574 km vanaf 2 april dit als alternatief omdat ik de wandeling in oktober niet kan lopen.
En ik wil geld blijven inzamelen want preventief onderzoek is heel hard nodig.
De slaapplaatsen zijn geregeld.Van Mijn schoonmoeder een donatie kaart voor vrienden op de fiets gekregen. Je slaapt dan in huiselijke kring voor 18 euro en een ontbijtje.
Het geld stroomt weer van alle kanten binnen. Mijn tassen verkopen goed. En het sponsorproject loopt ook goed mijn schoonzus heeft zelfs 190 euro bij elkaar gekregen .Dit dankzij de klanten van Misty Morning geweldig. Statiegeld bonnetjes bij A-H in Soest loopt goed.
De teller staat nu op 1592,o6!
Vandaag is mijn fiets naar de fietsenmaker voor onderhoud en de spaarpot is gemonteerd.
Nu is het bidden voor mooi weer want dat is toch wel een belangrijk iets als het maar droog is.
jullie kunnen ook op mijn hyve's http://babsenbalou.hyves.nl/ kijken.
In december besloten dat ik voor A S isters Hope het pieterpad ga fietsen 574 km vanaf 2 april dit als alternatief omdat ik de wandeling in oktober niet kan lopen.
En ik wil geld blijven inzamelen want preventief onderzoek is heel hard nodig.
De slaapplaatsen zijn geregeld.Van Mijn schoonmoeder een donatie kaart voor vrienden op de fiets gekregen. Je slaapt dan in huiselijke kring voor 18 euro en een ontbijtje.
Het geld stroomt weer van alle kanten binnen. Mijn tassen verkopen goed. En het sponsorproject loopt ook goed mijn schoonzus heeft zelfs 190 euro bij elkaar gekregen .Dit dankzij de klanten van Misty Morning geweldig. Statiegeld bonnetjes bij A-H in Soest loopt goed.
De teller staat nu op 1592,o6!
Vandaag is mijn fiets naar de fietsenmaker voor onderhoud en de spaarpot is gemonteerd.
Nu is het bidden voor mooi weer want dat is toch wel een belangrijk iets als het maar droog is.
jullie kunnen ook op mijn hyve's http://babsenbalou.hyves.nl/ kijken.
dinsdag 20 januari 2009
we hebben weer geboekt.
na toch wat twijfels hebben we de ferry geboekt het zat al bijna vol dus we moesten beslissen,het wordt 5sep van af venetie naar iggomanisa en 28 okt van patra weer naar venetie.doel van de reis veel zien,waar heen turkije ,serie,jordanie en weer richting huis. we gaan nu plannen maken en weer verlof sparen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
