Na ruim 3 jaar reizen met de vw exclusive moest er onderhoud komen. Een nieuwe bestuurders zitting ,zit chris ook weer recht Een draadboom in de deur helemaal vervangen ,ramen en slot ging soms niet meer openeen nieuwe was te duur dus alle draaden vervangen en alles werk weer.De zekerings kast moest er uit voor de draadboom en daar zag ik lekkage aan koppingscilinder dus ook vervangen,gaat nu stuk lichter.Olie en filter ook gedaan dus weer klaar voor de volgende 30000 km.Riemen zijn laatst al vervangen door vw campercentrum.De fietsendragers is ook gemaakt stom gezicht een camper zonder fietsendrager.Ook de binnen kant is weer eens onderhanden genomen gepoets dus alles is weer netjes.
De steenslag van Turkije aan wielkastrand wordt ook gespoten,en de band die na Marokko vierkant was geworden is besteld,Michelin is niet zo snel met een oplossing dus even zelf gedaan.
We gaan 24 sept richting Spanje nog even een zonnetje opzoeken. We willen lekker fietsen en wandelen in de buurt van de Pyreneeen.
maandag 6 september 2010
zondag 20 juni 2010
Balou Twisters Sundance 1994-2010
Wat zullen we haar missen de groote dame met haar lange haren altijd vrolijk en altijd eten vla,ijs waren haar lievelings eten,vele reizen is ze mee geweest tot dat ze moeilijker ging lopen,ook het zicht was slecht dus de neus was eigenlijk nog het best ,voor deze reis wisten we eigenlijk wel dat het de laatste dagen waren aangebroken maar ze liep nog steeds en en had nog geen pijn.Maar vanaf maandag 14 de ging het slechter en is ze vrijdag overleden.
Balou als er een hondenhemel is zal je daar nog veel lol hebben,als ze daar maar wel vla hebben.
slecht nieuws
Donderdag 17 juni.
We rijden verder binnendoor en het is een prachtige route alleen schiet het niet echt op. Maar we hebben geen haast en we hadden eigenlijk op mooi weer gerekend zodat we nog een dagje lekker in de zon kunnen zitten. Maar het wordt niet warmer dan 15 gr. We eten net voor Parijs en gaan dan om 21.00 door Parijs heen zodat het niet zo druk is. We slapen in Senlis op een parkeerplaats.
Vrijdag 18 juni.
We kopen ons ontbijtje bij een bakker waar we wel vaker brood hebben gehaald wel grappig dat we toch om de zelfde adresjes terug komen. Jammer dat het nog geen patat tijd is want 80km verderop zit een lekkere frietkot . We twijfelen of we in Nederland eerst gelijk de cabrio op halen dan hebben we dat maar vast gehad. Eerst maar Antwerpen door. En dan gaat de telefoon en krijgen we Bo helemaal overstuur aan de lijn. Ze heeft Balou dood gevonden. Ze had al gezegd dat ze heel erg slecht was de laatste 2 dagen en dat ze haar moest op tillen om voor de deur te laten plassen. Maar omdat we snel zouden thuis komen wilde ze op ons wachten. Maar Balou dacht er anders over. In de auto de begraafplaats gebeld en om 19.00 vanavond kunnen we haar begraven. Wat een thuis komst. Maar wat fijn dat we haar zelf hebben mogen begraven 16 jaar oud is onze Bearded Collie, Balou Twisters Sundance geworden en in vergelijking met de beesten in Marokko heeft ze als een prinses op de erwt geleefd. Maar we missen haar wel . We struikelen niet meer honderd keer per dag over haar we kunnen rustig eten geen geduw met een neus tegen je been omdat ze wel een hapje mee wil eten. Campina zal wel een omzet daling gaan meemaken want ze kreeg elke dag een lepel vanille vla!
Babs gaat mee naar de begraafplaats en dat is maar goed ook. Thuis heeft ze niet een keer aan Balou gesnuffeld maar op het moment dat we Balou in het grafje tillen wil ze alles besnuffelen we hebben haar de tijd gegeven en daarna het zand er op gelegd een mooi bloemetje had de man van de begraafplaats nog geplukt en een kaarsje er op. Nou we hebben er een goed gevoel bij dat we het zo hebben kunnen doen. Het is raar als we naar huis rijden ik achterin in een camper die al half is uitgepakt en nog naar vakantie ruikt, met een lege hondenmand en met Babs met Bo voorin.
We rijden verder binnendoor en het is een prachtige route alleen schiet het niet echt op. Maar we hebben geen haast en we hadden eigenlijk op mooi weer gerekend zodat we nog een dagje lekker in de zon kunnen zitten. Maar het wordt niet warmer dan 15 gr. We eten net voor Parijs en gaan dan om 21.00 door Parijs heen zodat het niet zo druk is. We slapen in Senlis op een parkeerplaats.
Vrijdag 18 juni.
We kopen ons ontbijtje bij een bakker waar we wel vaker brood hebben gehaald wel grappig dat we toch om de zelfde adresjes terug komen. Jammer dat het nog geen patat tijd is want 80km verderop zit een lekkere frietkot . We twijfelen of we in Nederland eerst gelijk de cabrio op halen dan hebben we dat maar vast gehad. Eerst maar Antwerpen door. En dan gaat de telefoon en krijgen we Bo helemaal overstuur aan de lijn. Ze heeft Balou dood gevonden. Ze had al gezegd dat ze heel erg slecht was de laatste 2 dagen en dat ze haar moest op tillen om voor de deur te laten plassen. Maar omdat we snel zouden thuis komen wilde ze op ons wachten. Maar Balou dacht er anders over. In de auto de begraafplaats gebeld en om 19.00 vanavond kunnen we haar begraven. Wat een thuis komst. Maar wat fijn dat we haar zelf hebben mogen begraven 16 jaar oud is onze Bearded Collie, Balou Twisters Sundance geworden en in vergelijking met de beesten in Marokko heeft ze als een prinses op de erwt geleefd. Maar we missen haar wel . We struikelen niet meer honderd keer per dag over haar we kunnen rustig eten geen geduw met een neus tegen je been omdat ze wel een hapje mee wil eten. Campina zal wel een omzet daling gaan meemaken want ze kreeg elke dag een lepel vanille vla!
Babs gaat mee naar de begraafplaats en dat is maar goed ook. Thuis heeft ze niet een keer aan Balou gesnuffeld maar op het moment dat we Balou in het grafje tillen wil ze alles besnuffelen we hebben haar de tijd gegeven en daarna het zand er op gelegd een mooi bloemetje had de man van de begraafplaats nog geplukt en een kaarsje er op. Nou we hebben er een goed gevoel bij dat we het zo hebben kunnen doen. Het is raar als we naar huis rijden ik achterin in een camper die al half is uitgepakt en nog naar vakantie ruikt, met een lege hondenmand en met Babs met Bo voorin.
Boot? WAAR DAN?
Zondag 13 juni.
Vandaag rijden we naar Tanger want het is geen mooi weer dus kunnen we net zo goed gaan rijden. We parkeren aan de rand van de stad en lopen naar het oude centrum. We worden lastig gevallen door zogenaamde gidsen en dit loopt bijna uit de hand als er een ook aan me gaat zitten. Ze roepen naar ons dat we moeten op fucken. Weetje ze zijn niet wijzer. We vinden de camping en we besluiten om morgen ochtend met de eerste boot te gaan 9.00. Dus vroeg op om, om 8 uur in de haven te zijn.
Maandag 14 juni.
We zijn om 7 uur wakker want er lopen zwerf honden blaffend over de camping. Lijkt Portugal wel daar was het op elke camping een drama met zwerfhonden. We gaan nog even tanken ,wat lekkers voor het ontbijt en een watermeloen kopen. We komen in de haven en dan krijgen we te horen dat de boot daar niet meer vandaan vaart maar 45 km verder op. Ja hoor dit is alleen een truck om ons een andere ticket te verkopen. Daar trappen we niet in . Maar dan begint het toch serieuze vormen aan te nemen en blijkt het echt waar te zijn. Sinds vandaag is de nieuwe haven in gebruik. Dus moeten we echt naar de nieuwe haven rijden. Als we daar aan komen blijkt het echt nog maar net open te zijn er zijn geen bordjes en we worden door medewerkers naar de juiste loketjes verwezen en uit eindelijk staan we op lijn voor de boot . Alleen de boot is er niet en niemand weet hoe laat en of er een boot komt. We ontbijten en dan horen we dat om 11.00 uur een boot komt. En ja hoor het is echt waar om 11.30 gaan we richting Spanje. We moeten opschieten want om 13.30 begint voetbal en we hebben ook nog een uur tijd verschil. Als we de boot af komen gaan we op zoek naar een tv Nou nergens en als we er een vinden zitten ze een soap te kijken en mag hij niet op voetballen. Hopen dat Spanje niet doorkomt kinderachtig gedoe. We rijden tot aan Almendralejo en daar gaan we even door het dorp lopen het is om 17.00 nog 27 gr . Het is een echt Spaans dorp met veel leuke parkjes. We horen ineens voetbal op tv en dan blijkt een herhaling Ned- Denmark en we zien de tweede helft als nog. We kopen in een Chinese winkel veel zeer goedkope spulletjes, nog meer rotzooi om mee te nemen. We eten bij het Chinese restaurant een menu van de dag voor 6 euro p.p Een 3 gangen menu en drinken lijkt Marokko wel. Het koelt toch wel lekker af en we slapen op een parkeerplaats naast een park.
Dinsdag 15 juni 5 weken onderweg.
We rijden naar Salamanca en we zien de Decathlon ( sportzaak) waar we een paar jaar geleden toen we hier op een camping stonden naar toe hadden gefietst. We kunnen ons niet beheersen en gaan naar binnen. Chris koopt een paar T-shirts en een regenjas. En dit blijkt de goden verzoeken. Want als we in San Sebastian aankomen begint het te regenen. We gaan op de nieuwe camperplek staan voor 3 euro. Na 15 juni 6 euro.
Woensdag 16 juni
Als we wakker worden regen. Na het ontbijt ,regen. En we hadden het zo leuk bedacht om op de fiets naar de stad te gaan. We gaan proberen om dichterbij te kunnen parkeren en dan te gaan lopen. Maar dit lukt niet dus toch fietsen . We lopen door de stad en herkennen veel van de stad . Wat jammer dat het echt niet droog wordt want het is zo´n leuke stad als het zonnetje schijnt. We schrikken van de prijzen 1.70 euro voor een tappa. We zijn tot onze onderbroek nat als we terug bij de camper komen. We eten wat en drinken warme thee en als we zijn bijgekomen gaan we rijden naar Frankrijk. Op de grens nog even tanken en 2 flessen crema de Catalana kopen. Nou het was leuk in Spanje maar we moeten verder. We gaan binnendoor om Bordeaux heen en komen in een wijnstreek terecht. We slapen op een municipale. Er leuk langs de rivier. Lekkere douche en we kunnen er weer even tegen aan.
Vandaag rijden we naar Tanger want het is geen mooi weer dus kunnen we net zo goed gaan rijden. We parkeren aan de rand van de stad en lopen naar het oude centrum. We worden lastig gevallen door zogenaamde gidsen en dit loopt bijna uit de hand als er een ook aan me gaat zitten. Ze roepen naar ons dat we moeten op fucken. Weetje ze zijn niet wijzer. We vinden de camping en we besluiten om morgen ochtend met de eerste boot te gaan 9.00. Dus vroeg op om, om 8 uur in de haven te zijn.
Maandag 14 juni.
We zijn om 7 uur wakker want er lopen zwerf honden blaffend over de camping. Lijkt Portugal wel daar was het op elke camping een drama met zwerfhonden. We gaan nog even tanken ,wat lekkers voor het ontbijt en een watermeloen kopen. We komen in de haven en dan krijgen we te horen dat de boot daar niet meer vandaan vaart maar 45 km verder op. Ja hoor dit is alleen een truck om ons een andere ticket te verkopen. Daar trappen we niet in . Maar dan begint het toch serieuze vormen aan te nemen en blijkt het echt waar te zijn. Sinds vandaag is de nieuwe haven in gebruik. Dus moeten we echt naar de nieuwe haven rijden. Als we daar aan komen blijkt het echt nog maar net open te zijn er zijn geen bordjes en we worden door medewerkers naar de juiste loketjes verwezen en uit eindelijk staan we op lijn voor de boot . Alleen de boot is er niet en niemand weet hoe laat en of er een boot komt. We ontbijten en dan horen we dat om 11.00 uur een boot komt. En ja hoor het is echt waar om 11.30 gaan we richting Spanje. We moeten opschieten want om 13.30 begint voetbal en we hebben ook nog een uur tijd verschil. Als we de boot af komen gaan we op zoek naar een tv Nou nergens en als we er een vinden zitten ze een soap te kijken en mag hij niet op voetballen. Hopen dat Spanje niet doorkomt kinderachtig gedoe. We rijden tot aan Almendralejo en daar gaan we even door het dorp lopen het is om 17.00 nog 27 gr . Het is een echt Spaans dorp met veel leuke parkjes. We horen ineens voetbal op tv en dan blijkt een herhaling Ned- Denmark en we zien de tweede helft als nog. We kopen in een Chinese winkel veel zeer goedkope spulletjes, nog meer rotzooi om mee te nemen. We eten bij het Chinese restaurant een menu van de dag voor 6 euro p.p Een 3 gangen menu en drinken lijkt Marokko wel. Het koelt toch wel lekker af en we slapen op een parkeerplaats naast een park.
Dinsdag 15 juni 5 weken onderweg.
We rijden naar Salamanca en we zien de Decathlon ( sportzaak) waar we een paar jaar geleden toen we hier op een camping stonden naar toe hadden gefietst. We kunnen ons niet beheersen en gaan naar binnen. Chris koopt een paar T-shirts en een regenjas. En dit blijkt de goden verzoeken. Want als we in San Sebastian aankomen begint het te regenen. We gaan op de nieuwe camperplek staan voor 3 euro. Na 15 juni 6 euro.
Woensdag 16 juni
Als we wakker worden regen. Na het ontbijt ,regen. En we hadden het zo leuk bedacht om op de fiets naar de stad te gaan. We gaan proberen om dichterbij te kunnen parkeren en dan te gaan lopen. Maar dit lukt niet dus toch fietsen . We lopen door de stad en herkennen veel van de stad . Wat jammer dat het echt niet droog wordt want het is zo´n leuke stad als het zonnetje schijnt. We schrikken van de prijzen 1.70 euro voor een tappa. We zijn tot onze onderbroek nat als we terug bij de camper komen. We eten wat en drinken warme thee en als we zijn bijgekomen gaan we rijden naar Frankrijk. Op de grens nog even tanken en 2 flessen crema de Catalana kopen. Nou het was leuk in Spanje maar we moeten verder. We gaan binnendoor om Bordeaux heen en komen in een wijnstreek terecht. We slapen op een municipale. Er leuk langs de rivier. Lekkere douche en we kunnen er weer even tegen aan.
boom weg en camper?
Donderdag 10 juni.
We slapen uit en gaan met de taxi naar het dorp er is markt. De markt ligt op de steile straatjes en je moet goed op letten waar je loopt en je evenwicht goed bewaren. Ook hier kun je van alles kopen zelfs levende geiten en schapen er zijn zelfs markten waar ze ter plekke slachten nou die zijn we gelukkig nog niet tegen gekomen. De vrouwen lopen in traditionele kleding mooie gekleurde schorten. Ik koop er ook een leuk voor thuis. Chris koopt 2 sinaasappelbomen en 2 citroenbomen en een ander soort palm. De taxi chauffeur vind het allemaal heel normaal als we dit in de auto proppen oja het is Marokko! Terug op de camping gaan we even een stukje wandelen en meteen komt er iemand om hasj te verkopen. Na 2 keer nee gaat hij gewoon weg niets aan de hand. Als we terug komen kan Chris zijn ogen niet geloven nog geen meter van de camper vandaan hebben ze een boom omgezaagd! De hele camper onder het zaagsel en dan wordt Chris toch kwaad en gaat effe als een rambo over de camping. Het gaat bijna mis maar na 1000000 excuses komt Chris tot bedaren. Hun argument het is toch goed gegaan er is geen schade! Oja het is Marokko. Ik ga maar koken want hier kunnen ze geen vrouw bij gebruiken.
Vrijdag 11 juni.
Na een nachtje slapen is Chris eigenlijk nog boos. Het sanitair is ook vreselijk want ze zijn aan het schilderen en alles is een puinhoop. Ik heb nog nooit is een verfpot gedoucht! De w.c is ook niet te gebruiken die ligt ook vol met verf. We komen tot de conclusie dat we gewoon niet gaan betalen na al dit gezeik. Dus als we weggaan geeft Chris de jongen die er rond loopt een briefje waar we in het Engels hebben opgeschreven niet blij te zijn met de gang van zaken en ons 06 nr. In het dorp kopen we voor Bo nog wat cadeautjes en drinken we koffie met gebak voor 2 euro. We rijden door het Rif gebergte terug naar de kust. Maar ohhh wat een rit verschrikkelijk ze zijn met de weg bezig en halverwege komen we er achter dat dit eigenlijk iet te doen is. Als we een heel steil pad met los grind op moeten rijden dan staat op het eind een werktuig die de doorgang blokkeert o nee he we moeten stoppen. Er komt er man aan gesjokt om hem even aan de kant te zetten Chris moet de helling proef van zijn leven doen. Met spinnende banden lukt het op door te rijden. Ik zit met mijn ogen dicht en hartkloppingen in de auto. Verder op worden we belaagd door 30 kinderen die allemaal een snoepje willen en we moeten hard door rijden want ze klimmen al op de fietsendrager. Dit hebben we nog nergens meegemaakt. Als we eindelijk aan de kust komen eten we eerst een broodje en effe bijkomen van deze helse tocht. Maar wat een mooie natuur daar echt geweldig. We rijden door via de N16 naar Martil deze weg is ook slecht maar we zijn wel wat gewend. Daar vinden we de camping vlak bij het strand. Er zijn veel Spaanse invloeden hier en het is gedaan met het Marokko wat wij zo leuk vinden hier lopen geen ezels dit is Scheveningen maar dan anders. De prijzen zijn ook anders nog wel goedkoop maar duurder als het binnenland. We blijven hier een dagje om lekker op het strand te liggen. We hebben het gevoel al maanden onderweg te zijn. Ik wil ook wel naar huis dit wil heel wat zeggen. Maar waarschijnlijk omdat ik weet dat we in het najaar nog wel weggaan waarheen? Dat weten we nog niet. En ik weet zeker dat we hier nog eens terug komen voor een paar maanden. We hebben ook internet en kunnen thuis en Amerika even bellen.
Zaterdag 12 juni
Het is mooi weer en we gaan op het strand liggen. Het is niet heel warm maar de zon is heerlijk. Maar de wind komt op zetten en we worden gezandstraald. Niet te geloven. We verbranden lekker maar we moeten toch bruin naar huis! We kijken voetbal in het dorp Amerika, Engeland.
volgende camper wordt een blauwe.
Dinsdag 8 juni.
Vandaag gaan we weer verder reizen want we moeten nog wel een stukje naar de boot en onderweg willen we nog wel van alles zien. Said is duidelijk niet blij met ons vertrek. We moeten beloven nog eens terug te komen nou dat zal echt wel gebeuren. We spelen nog een keer voor taxi kaaskop en de broer van Siad rijden mee tot aan Meknes. We drinken nog een bakkie met onze vriend en dan gaan we toch echt weg. Maar Chris wil nog petten komen met Marokko erop. Dus we gaan de stad nog even in. Dan komt de markt ons weer tegemoet rennen. Er staan overal kraampjes en dan ineens paniek de politie komt eraan en dan zetten ze het op het rennen met kraam en al om zo geen bekeuring te krijgen. Nou flesje wijn doet ook wonderen! Maar een half uur later staan ze er weer en dit gaat zo 3 keer per dag leuk spelletje! Als we de stad uit willen met de camper dan word ons geduld op de proef gesteld. We kunnen de juiste weg niet vinden. Geen borden, als ze met de weg bezig zijn halen ze voor het gemak alle borden ook maar weg, het kompas werkt ook niet echt mee en na 3 kwartier rondjes rijden komen we op de juiste weg. We gaan het dorp Moulay Idriss bezoeken genoemd naar de stichter van de stad. Hij ligt hier ook begraven maar opnieuw discriminatie wij niet Moslims mogen er niet in. We krijgen ongevraagd een gids en ik stuur hem weg maar hij blijft vol houden en brengt ons waar we al geweest waren hij wil geld en ik word echt kwaad op die man en als hij zegt 4 kleine kinderen te hebben, hij is zeker 60 jaar, ik ben er nu echt klaar mee en begin echt te schelden tegen hem. Ik moet echt een paar keer gebaren wegwezen Chris vindt dit lastig om te doen en is snel geneigd om wat te geven en dit geeft tussen ons weer strijd. Maar als we iedereen 1 euro geven moet ik aan het eind van de vakantie zelf tegen een muurtje met mijn hand omhoog gaan zitten! We bezoeken ook volubilis een Romeins opgraving hier hebben we er al heel wat van gezien maar toch weer iets nieuws een olie pers om olijfolie mee te persen. Terug bij de camper komt er een heel zielig teefje aanlopen die duidelijk een nest heeft we geven haar de pannenkoek en water. We gaan 8 km terug naar een camping slecht sanitair maar het is even niet anders.
Woensdag 9 juni.
We gaan over de N 13 naar Chefchaouen ook wel hasjdorp hier gaan allerlei verhalen over de ronde ze zouden hier onze camper vol plakken met hasj! Onderweg koopt Chris nog twee broeken in een grappig dorp. Er komt een ezel voorbij en ik denk wat heeft hij nou op zijn rug. Ik kijk goed en zie een koelkast! Onderweg kopen we olijven bij een heel schattig meisje. Ik had een kettinkje gekregen en heb het haar weer kado gedaan nou dat vond ze wat. We gaan in Chefchaouen meteen naar de camping en later met een taxie terug. Het gaat regenen en zo is het toch minder leuk. De straatjes zijn blauw geverfd om de muggen tegen te houden. Onze volgende camper word dus blauw! Er zijn heel veel leuke winkeltjes de regen maakt de straatjes spek glad en veel winkeliers sluiten de boel morgen nieuwe dage en hopelijk droog. We nemen ook de taxie terug tjonge jonge we worden echt lui en dat moet de Nijmeegse gaan lopen!
Vandaag gaan we weer verder reizen want we moeten nog wel een stukje naar de boot en onderweg willen we nog wel van alles zien. Said is duidelijk niet blij met ons vertrek. We moeten beloven nog eens terug te komen nou dat zal echt wel gebeuren. We spelen nog een keer voor taxi kaaskop en de broer van Siad rijden mee tot aan Meknes. We drinken nog een bakkie met onze vriend en dan gaan we toch echt weg. Maar Chris wil nog petten komen met Marokko erop. Dus we gaan de stad nog even in. Dan komt de markt ons weer tegemoet rennen. Er staan overal kraampjes en dan ineens paniek de politie komt eraan en dan zetten ze het op het rennen met kraam en al om zo geen bekeuring te krijgen. Nou flesje wijn doet ook wonderen! Maar een half uur later staan ze er weer en dit gaat zo 3 keer per dag leuk spelletje! Als we de stad uit willen met de camper dan word ons geduld op de proef gesteld. We kunnen de juiste weg niet vinden. Geen borden, als ze met de weg bezig zijn halen ze voor het gemak alle borden ook maar weg, het kompas werkt ook niet echt mee en na 3 kwartier rondjes rijden komen we op de juiste weg. We gaan het dorp Moulay Idriss bezoeken genoemd naar de stichter van de stad. Hij ligt hier ook begraven maar opnieuw discriminatie wij niet Moslims mogen er niet in. We krijgen ongevraagd een gids en ik stuur hem weg maar hij blijft vol houden en brengt ons waar we al geweest waren hij wil geld en ik word echt kwaad op die man en als hij zegt 4 kleine kinderen te hebben, hij is zeker 60 jaar, ik ben er nu echt klaar mee en begin echt te schelden tegen hem. Ik moet echt een paar keer gebaren wegwezen Chris vindt dit lastig om te doen en is snel geneigd om wat te geven en dit geeft tussen ons weer strijd. Maar als we iedereen 1 euro geven moet ik aan het eind van de vakantie zelf tegen een muurtje met mijn hand omhoog gaan zitten! We bezoeken ook volubilis een Romeins opgraving hier hebben we er al heel wat van gezien maar toch weer iets nieuws een olie pers om olijfolie mee te persen. Terug bij de camper komt er een heel zielig teefje aanlopen die duidelijk een nest heeft we geven haar de pannenkoek en water. We gaan 8 km terug naar een camping slecht sanitair maar het is even niet anders.
Woensdag 9 juni.
We gaan over de N 13 naar Chefchaouen ook wel hasjdorp hier gaan allerlei verhalen over de ronde ze zouden hier onze camper vol plakken met hasj! Onderweg koopt Chris nog twee broeken in een grappig dorp. Er komt een ezel voorbij en ik denk wat heeft hij nou op zijn rug. Ik kijk goed en zie een koelkast! Onderweg kopen we olijven bij een heel schattig meisje. Ik had een kettinkje gekregen en heb het haar weer kado gedaan nou dat vond ze wat. We gaan in Chefchaouen meteen naar de camping en later met een taxie terug. Het gaat regenen en zo is het toch minder leuk. De straatjes zijn blauw geverfd om de muggen tegen te houden. Onze volgende camper word dus blauw! Er zijn heel veel leuke winkeltjes de regen maakt de straatjes spek glad en veel winkeliers sluiten de boel morgen nieuwe dage en hopelijk droog. We nemen ook de taxie terug tjonge jonge we worden echt lui en dat moet de Nijmeegse gaan lopen!
In Meknes op ijsjes jacht.
Zondag 6 juni.
We zijn van plan om vroeg naar Meknes te gaan. We zetten een bakkie koffie in de camper en dan komt de vriend van de kaaskop langs en drinkt een bakkie mee. Hij was op zoek naar de kapper om te scheren maar geen kapper. Ik zie het in Nederland al voor me je gaat naar je werk en dan moet je eerst naar de kapper scheren en dan op een terrasje ontbijten! Chris loopt mee om de kapper te zoeken en komt de kaaskop tegen. We MOETEN ontbijten bij hem thuis en uiteindelijk gaan de twee mannen mee naar Meknes!Meknes is een grotere stad als Fes en heeft mooie stadsmuren. Weer een wirwar van winkeltjes en toch weer net even anders als andere steden. Chris koopt koekjes nou het zijn kleine kunstwerkjes. We gaan eten in een kippen schuur er is gelukkig geen levende kip te bekennen want ook daar zou ik niet raar van op kijken als we een levende kip kunnen uitzoeken. Ze hangen al kant en klaar aan het spit. Ik ben best trots op mezelf wat ik allemaal al aan dode beesten heb gezien of levend voor de deur van de slager en dan toch nog buiten de deur eten! Een koe, schaap ,geit,konijn of kip leeft maar voor een reden hier in Marokko en dat is om in de pan te belanden. Het is alleen wennen dat je, je eten langs de kant van de weg ziet lopen!Dan krijgt Chris ineens een geweldig plan. Hij wil een ijsje eten want dat had hij nog niet echt in Marokko gedaan. Nou onze vriend kaaskop weet wel een ijstent maar ze verkopen nu even geen ijs! Dit gaat wel drie tentjes door maar dan hebben we toch geluk en zitten we twee tellen later een heerlijk ijsje te eten. We rijden naar Infrane een mooie schone stad soort Wassenaar. Er is hier ook een cascade erg mooi. De terug weg naar huis gaat door het donker en dat is geen goed plan in Marokko we zijn blij als we heel thuis bij Said zijn. We eten samen met Said bij de kaaskop thuis en we rollen met gevulde buikjes in ons bed.
Maandag 7 Juni.
We ontbijten met Said en gaan dan met zijn auto het dorp door. We eten tussen de middag Tagine en dan koop ik bij een kraampje kleine tagine potjes leuk voor thuis. Hoor Bo al zeggen Mama wat moet je er mee! Er is een jochie van een jaar of 10 en als ik hem eens goed aankijk zeg ik tegen Chris moet je kijken hij lijkt op jou toen je zo oud was. En Chris pakt de foto uit zijn portemonnee van de vakantie in Marokko toen hij 16 jaar was. En ja we moesten toegeven sprekend Chris. Dus moet er een foto gemaakt worden van de twee. Het adres wordt opgeschreven en ze verwachten de foto´s over een tijdje te ontvangen. Op de valreep krijgen we nog een potje cadeau. We krijgen na veel gedoe eindelijk Bo te pakken via skype . Alles is goed alleen Balou wordt wel heel slecht.
We zijn van plan om vroeg naar Meknes te gaan. We zetten een bakkie koffie in de camper en dan komt de vriend van de kaaskop langs en drinkt een bakkie mee. Hij was op zoek naar de kapper om te scheren maar geen kapper. Ik zie het in Nederland al voor me je gaat naar je werk en dan moet je eerst naar de kapper scheren en dan op een terrasje ontbijten! Chris loopt mee om de kapper te zoeken en komt de kaaskop tegen. We MOETEN ontbijten bij hem thuis en uiteindelijk gaan de twee mannen mee naar Meknes!Meknes is een grotere stad als Fes en heeft mooie stadsmuren. Weer een wirwar van winkeltjes en toch weer net even anders als andere steden. Chris koopt koekjes nou het zijn kleine kunstwerkjes. We gaan eten in een kippen schuur er is gelukkig geen levende kip te bekennen want ook daar zou ik niet raar van op kijken als we een levende kip kunnen uitzoeken. Ze hangen al kant en klaar aan het spit. Ik ben best trots op mezelf wat ik allemaal al aan dode beesten heb gezien of levend voor de deur van de slager en dan toch nog buiten de deur eten! Een koe, schaap ,geit,konijn of kip leeft maar voor een reden hier in Marokko en dat is om in de pan te belanden. Het is alleen wennen dat je, je eten langs de kant van de weg ziet lopen!Dan krijgt Chris ineens een geweldig plan. Hij wil een ijsje eten want dat had hij nog niet echt in Marokko gedaan. Nou onze vriend kaaskop weet wel een ijstent maar ze verkopen nu even geen ijs! Dit gaat wel drie tentjes door maar dan hebben we toch geluk en zitten we twee tellen later een heerlijk ijsje te eten. We rijden naar Infrane een mooie schone stad soort Wassenaar. Er is hier ook een cascade erg mooi. De terug weg naar huis gaat door het donker en dat is geen goed plan in Marokko we zijn blij als we heel thuis bij Said zijn. We eten samen met Said bij de kaaskop thuis en we rollen met gevulde buikjes in ons bed.
Maandag 7 Juni.
We ontbijten met Said en gaan dan met zijn auto het dorp door. We eten tussen de middag Tagine en dan koop ik bij een kraampje kleine tagine potjes leuk voor thuis. Hoor Bo al zeggen Mama wat moet je er mee! Er is een jochie van een jaar of 10 en als ik hem eens goed aankijk zeg ik tegen Chris moet je kijken hij lijkt op jou toen je zo oud was. En Chris pakt de foto uit zijn portemonnee van de vakantie in Marokko toen hij 16 jaar was. En ja we moesten toegeven sprekend Chris. Dus moet er een foto gemaakt worden van de twee. Het adres wordt opgeschreven en ze verwachten de foto´s over een tijdje te ontvangen. Op de valreep krijgen we nog een potje cadeau. We krijgen na veel gedoe eindelijk Bo te pakken via skype . Alles is goed alleen Balou wordt wel heel slecht.
zaterdag 12 juni 2010
hebben ze hier altijd vloerverwarming aan ?
Zaterdag 5 juni
We hebben slecht geslapen en zijn vroeg wakker. Het blijft zo warm in huis niet normaal. We “vluchten”via het winkeltje naar buiten. We lopen naar de kapper maar die is nog niet open. We vinden de kapper op het terras en ontbijten met hem. Hij haalt jam , soort boter en brood voor ons dat eten we dan op,op het terras waar we koffie drinken kan allemaal hier. Dan gaan we haren knippenen en halen we de vriend van Said op we noemen hem kaaskop, hij heeft zo’n moeilijke naam. We gaan samen naar fes het is een doolhof van winkeltjes. We kopen twee leren tassen voor een mooi prijsje. We bezoeken de leerlooierij het valt wel mee met de stank alleen onze gids is een beetje een vervelend mannetje ( welke gids niet) Het is gewoon niet normaal hoe die mannen daar moeten werken. Op blote voeten staan ze in die stenen kuipen en sjouwen ze met de vachten heen en weer. Ik heb bijna spijt dat ik zo heb lopen afdingen op die tas. Maar het loon van deze mensen gaat toch niet omhoog. En staken voor loonsverhoging zit er niet in voor hun 100 anderen want de werkloosheid is heel erg hoog in Marokko. We horen berichten dat de mannen 5 euro per dag verdienen en soms nog minder. Maar er is niemand dakloos in Marokko hoe je dakje er ook uit ziet van golfplaten of palmtakken of een pannendak je hebt een dak boven je hoofd en het is dan jou huis. Onderweg nar huis eten we tagine ( stoofpotje van vlees en groenten) in een soort van der Valk erg gezellig! Maar wel lekker. Thuis gaan we nog even naar het paardenfeest en als we terug komen is de stroom uitgevallen en alles dus donker. Chris pakt de gaslamp en onze ledlamp . Zo kan de kok ons eten maken . Dit eettentje is ook van Said en hij vind zo’n lamp wel handig. Chris legt uit hoe je hem kan opladen en geeft hem cadeau nou dat vind hij geweldig. We douchen met kaarslicht! Tja dat komt er van als je, je spullen weggeeft!
We hebben slecht geslapen en zijn vroeg wakker. Het blijft zo warm in huis niet normaal. We “vluchten”via het winkeltje naar buiten. We lopen naar de kapper maar die is nog niet open. We vinden de kapper op het terras en ontbijten met hem. Hij haalt jam , soort boter en brood voor ons dat eten we dan op,op het terras waar we koffie drinken kan allemaal hier. Dan gaan we haren knippenen en halen we de vriend van Said op we noemen hem kaaskop, hij heeft zo’n moeilijke naam. We gaan samen naar fes het is een doolhof van winkeltjes. We kopen twee leren tassen voor een mooi prijsje. We bezoeken de leerlooierij het valt wel mee met de stank alleen onze gids is een beetje een vervelend mannetje ( welke gids niet) Het is gewoon niet normaal hoe die mannen daar moeten werken. Op blote voeten staan ze in die stenen kuipen en sjouwen ze met de vachten heen en weer. Ik heb bijna spijt dat ik zo heb lopen afdingen op die tas. Maar het loon van deze mensen gaat toch niet omhoog. En staken voor loonsverhoging zit er niet in voor hun 100 anderen want de werkloosheid is heel erg hoog in Marokko. We horen berichten dat de mannen 5 euro per dag verdienen en soms nog minder. Maar er is niemand dakloos in Marokko hoe je dakje er ook uit ziet van golfplaten of palmtakken of een pannendak je hebt een dak boven je hoofd en het is dan jou huis. Onderweg nar huis eten we tagine ( stoofpotje van vlees en groenten) in een soort van der Valk erg gezellig! Maar wel lekker. Thuis gaan we nog even naar het paardenfeest en als we terug komen is de stroom uitgevallen en alles dus donker. Chris pakt de gaslamp en onze ledlamp . Zo kan de kok ons eten maken . Dit eettentje is ook van Said en hij vind zo’n lamp wel handig. Chris legt uit hoe je hem kan opladen en geeft hem cadeau nou dat vind hij geweldig. We douchen met kaarslicht! Tja dat komt er van als je, je spullen weggeeft!
vrijdag 11 juni 2010
vinden Marokkaanse familie alleen wonen ze in Baarn
Vrijdag 4 juni
We zijn laat wakker dus we besluiten om eerst op zoek naar de Fam te gaan waar Chris op zijn vijftiende jaar 6 weken heeft gewoond. Het dorpje is groter geworden en Chris herkent niet echt iets. We kijken op de foto en gaan op zoek naar de bouw van dat huis. We vragen het aan een man wie weet! En niet te geloven we staan op de hoek van het nieuwe huis van Said! Hij heeft 3 winkeltjes 1 waar je melk brood en weet ik veel koopt en ook kan zitten. 1 telefoon winkel en 1 eettentje waar je gegrild vlees kan eten. Said is helemaal verbaasd dat we op de stoep staan hij herkend Chris gelijk. We moeten eten drinken enz. We laten foto’s via de laptop zien van Astrid en Tiny. Dat de Flip niet meer leeft doet hem zeer. Zijn vader Amerous waar Chris eigenlijk naar op zoek is leeft nog wel maar woont niet hier. 3 x raden hij woont in Baarn!!!!!!!! Chris vraagt ook over een festival met paarden en schieten dat had veel indruk gemaakt. En wat blijkt dat feest begint vandaag. We lopen naar het veld en zijn een attractie geworden. We mogen in de tent van doeken zitten en krijgen thee. Dan gaan de paarden door het dorp en begint het feest. De paarden gaan in galop naast elkaar en aan het einde moet er 1 knal komen uit alle geweren die de mannen te paard dragen. De paarden en ruiters zijn in traditionele kleding. We komen een vriend van Said tegen en eten samen. We spreken met de vriend af voor de volgende dag dat we naar Fes gaan. Dan komt er een soort stoelendans met de auto waar we nou moeten staan voor de nacht. De politie had ook al om papieren gevraagd en een beetje interessant gedaan. We mogen niet in de auto slapen maar in het huis. Said praat bijna geen Nederlands dus dat is lastig we krijgen een video van de bruiloft van zijn dochter te zien nou wat een belevenis is dat voor een 18 jarig meisje. We slapen op banken we willen liever in de camper slapen maar durven dat niet te zeggen! We merken aan Said dat hij best een beetje van slag is van dit onverwachte bezoek.
We zijn laat wakker dus we besluiten om eerst op zoek naar de Fam te gaan waar Chris op zijn vijftiende jaar 6 weken heeft gewoond. Het dorpje is groter geworden en Chris herkent niet echt iets. We kijken op de foto en gaan op zoek naar de bouw van dat huis. We vragen het aan een man wie weet! En niet te geloven we staan op de hoek van het nieuwe huis van Said! Hij heeft 3 winkeltjes 1 waar je melk brood en weet ik veel koopt en ook kan zitten. 1 telefoon winkel en 1 eettentje waar je gegrild vlees kan eten. Said is helemaal verbaasd dat we op de stoep staan hij herkend Chris gelijk. We moeten eten drinken enz. We laten foto’s via de laptop zien van Astrid en Tiny. Dat de Flip niet meer leeft doet hem zeer. Zijn vader Amerous waar Chris eigenlijk naar op zoek is leeft nog wel maar woont niet hier. 3 x raden hij woont in Baarn!!!!!!!! Chris vraagt ook over een festival met paarden en schieten dat had veel indruk gemaakt. En wat blijkt dat feest begint vandaag. We lopen naar het veld en zijn een attractie geworden. We mogen in de tent van doeken zitten en krijgen thee. Dan gaan de paarden door het dorp en begint het feest. De paarden gaan in galop naast elkaar en aan het einde moet er 1 knal komen uit alle geweren die de mannen te paard dragen. De paarden en ruiters zijn in traditionele kleding. We komen een vriend van Said tegen en eten samen. We spreken met de vriend af voor de volgende dag dat we naar Fes gaan. Dan komt er een soort stoelendans met de auto waar we nou moeten staan voor de nacht. De politie had ook al om papieren gevraagd en een beetje interessant gedaan. We mogen niet in de auto slapen maar in het huis. Said praat bijna geen Nederlands dus dat is lastig we krijgen een video van de bruiloft van zijn dochter te zien nou wat een belevenis is dat voor een 18 jarig meisje. We slapen op banken we willen liever in de camper slapen maar durven dat niet te zeggen! We merken aan Said dat hij best een beetje van slag is van dit onverwachte bezoek.
20 meter ondergronds in een mijn van 1meter breed
Donderdag 3 juni
We gaan precies om 9.00 op pad nou dat zijn we niet gewend een Marokkaan die zich aan de tijd houdt! We komen aan bij en veld met mijnen . De mensen wonen daar ook een aantal dagen als ze op zoek gaan naar stenen. Chris gaat met de gids en de eigenaar van de mijn op zoek naar stenen. Ik ga niet mee want wat blijkt je moet je in een gat vergelijkbaar als een waterput laten glijden en dan door allemaal gangetjes kruipen waar Chris veel te groot voor is. Wat een avontuur. Chris moet ook een lange broek aan doen dat blijkt achteraf helemaal geen gek idee te zijn. Chris komt met een paar mooie stenen terug en is erg onder de indruk van deze honden baan van die eigenaar van die mijn. We geven hem wat geld en de koektrommel met de koekjes van de mevr van de boot. We gaan naar een andere mijn waar je redelijk door heen kan lopen. We nemen een lamp mee gevuld met carbid als dat maar goed gaat. We vinden mooie stenen en het is zelfs zo de moeite waard dat Chris gereedschap uit de camper gaat halen om het eruit te hakken. We drinken thee bij een meneer die daar “woont”en een bekende van de gids is. Ze vertellen dat als je 8 dagen in de mijn werkt je niet meer weet of het dag of nacht is je eet en slaapt wanneer het je uit komt. Dus wanneer je naar buiten gaat loop je de kans om midden in de nacht buiten de grot staat! We gaan ook naar de loodmijn die al 15 jaar dicht is. We moeten over een onmogelijke weg maar het blijkt toch allemaal weer net te kunnen. Daar klimmen Chris en de gids omhoog en ik blijf beneden. Ik ga mijn enkels niets breken ik heb nog een Nijmeegse 4 daagse voor de boeg. Ze worden ook gewaarschuwd dat het niet veilig is om in een andere mijn binnen te gaan omdat die tocht wel op instorten staat. Ik moet van de gids ook in de buurt blijven want hij wil niet dat ze me lastig vallen. Moe maar voldaan gaan we terug naar het winkeltje en de daar moeten we couscous eten het stelt niet zo heel veel voor maar deze mensen zijn ook niet zo heel rijk. Ze zijn een nieuw stukje aan de winkel aan het aanbouwen en dit gaat echt op zijn Marokkaans. We hebben ook nog een voorbeeld voor hem gemaakt in het Nederlands dat campers welkom om te slapen. Prachtig vond hij het. Chris heeft ook mooie foto’s in de mijn gemaakt en we gaan ze thuis op een papier plakken en plastificeren en dan sturen we het op en kan hij het mooi in zijn nieuwe winkeltje hangen. We kopen een lamp van wit steen. En we geven geld voor de rondleiding en een delf blauw potje. Blijkbaar is hij erg tevreden want als we in de auto zitten komt hij nog een cadeautje brengen. En als we bijna de weg op draaien komen er nog 2 doosjes met steentjes en fossielen aan. We zullen veel reclame voor deze jongen gaan maken en op de campersite wat info geven hoe en waar precies de winkel is. Want deze jongen weet zo veel af van de stenen die verdiend gewoon wat klandizie. We rijden 25 km en komen op een camping terecht hier is ook een groep met Nederlanders en een paar met een caravan nou dat is een uitdaging met deze wegen . We hebben eerst de camper uitgemest want wat een zand en stof zooi niet te geloven. Na een filmpje kijken lekker slapen wat een dag!
We gaan precies om 9.00 op pad nou dat zijn we niet gewend een Marokkaan die zich aan de tijd houdt! We komen aan bij en veld met mijnen . De mensen wonen daar ook een aantal dagen als ze op zoek gaan naar stenen. Chris gaat met de gids en de eigenaar van de mijn op zoek naar stenen. Ik ga niet mee want wat blijkt je moet je in een gat vergelijkbaar als een waterput laten glijden en dan door allemaal gangetjes kruipen waar Chris veel te groot voor is. Wat een avontuur. Chris moet ook een lange broek aan doen dat blijkt achteraf helemaal geen gek idee te zijn. Chris komt met een paar mooie stenen terug en is erg onder de indruk van deze honden baan van die eigenaar van die mijn. We geven hem wat geld en de koektrommel met de koekjes van de mevr van de boot. We gaan naar een andere mijn waar je redelijk door heen kan lopen. We nemen een lamp mee gevuld met carbid als dat maar goed gaat. We vinden mooie stenen en het is zelfs zo de moeite waard dat Chris gereedschap uit de camper gaat halen om het eruit te hakken. We drinken thee bij een meneer die daar “woont”en een bekende van de gids is. Ze vertellen dat als je 8 dagen in de mijn werkt je niet meer weet of het dag of nacht is je eet en slaapt wanneer het je uit komt. Dus wanneer je naar buiten gaat loop je de kans om midden in de nacht buiten de grot staat! We gaan ook naar de loodmijn die al 15 jaar dicht is. We moeten over een onmogelijke weg maar het blijkt toch allemaal weer net te kunnen. Daar klimmen Chris en de gids omhoog en ik blijf beneden. Ik ga mijn enkels niets breken ik heb nog een Nijmeegse 4 daagse voor de boeg. Ze worden ook gewaarschuwd dat het niet veilig is om in een andere mijn binnen te gaan omdat die tocht wel op instorten staat. Ik moet van de gids ook in de buurt blijven want hij wil niet dat ze me lastig vallen. Moe maar voldaan gaan we terug naar het winkeltje en de daar moeten we couscous eten het stelt niet zo heel veel voor maar deze mensen zijn ook niet zo heel rijk. Ze zijn een nieuw stukje aan de winkel aan het aanbouwen en dit gaat echt op zijn Marokkaans. We hebben ook nog een voorbeeld voor hem gemaakt in het Nederlands dat campers welkom om te slapen. Prachtig vond hij het. Chris heeft ook mooie foto’s in de mijn gemaakt en we gaan ze thuis op een papier plakken en plastificeren en dan sturen we het op en kan hij het mooi in zijn nieuwe winkeltje hangen. We kopen een lamp van wit steen. En we geven geld voor de rondleiding en een delf blauw potje. Blijkbaar is hij erg tevreden want als we in de auto zitten komt hij nog een cadeautje brengen. En als we bijna de weg op draaien komen er nog 2 doosjes met steentjes en fossielen aan. We zullen veel reclame voor deze jongen gaan maken en op de campersite wat info geven hoe en waar precies de winkel is. Want deze jongen weet zo veel af van de stenen die verdiend gewoon wat klandizie. We rijden 25 km en komen op een camping terecht hier is ook een groep met Nederlanders en een paar met een caravan nou dat is een uitdaging met deze wegen . We hebben eerst de camper uitgemest want wat een zand en stof zooi niet te geloven. Na een filmpje kijken lekker slapen wat een dag!
fietsen tussen de wilde dieren
Maandag 31 Mei
Eerst even naar de lokale markt een van de grootste uit de regio’s . Je kunt hier in onze ogen er veel troep kopen. We kopen een mandje van palmbomen riet die ze hier langs de ezel hangen maar ik vind het leuk voor thuis. We betalen veel te veel maar ach afdingen hoeft niet altijd. Er is een Marokkaan die ons begeleid over de markt alsof we dat niet alleen kunnen maar daar komt de aap uit de mouw hij heeft een winkeltje!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ik poeier hem af dat gezeik elke keer Chris kan dan nog wel beleefd blijven ik niet wegwezen. We rijden door naar Mergouza en aan het eind van de weg zien we de rode zandduinen. Het is inmiddels 40gr maar wat wil je anders in de woestijn. We worden naar een camping/hotel gelokt en er is een zwembad. We nemen een duik heerlijk. Chris gaat naar het topje van de zandduin om de zonsondergang te kijken. Het koet af naar 26 gr dus we slapen heerlijk maar niet heus!
Dinsdag 1 juni
Vandaag Astrid jarig dus niet vergeten te bellen. We gaan op de fiets naar het meer wat hier in de buurt ligt. Daar zijn flamingo’s en wilde dromedarissen. Het is wel warm maar het gaat nog net. We hebben een route beschrijving op een papiertje gekregen. We vinden het meer en de wilde dromedarissen en de flamingo’s echt heel bijzonder. We komen op de camping terug en zijn helemaal brak van de hitte. De man van de route beschrijving was al met zijn brommer gaan kijken waar we bleven hij had ons in de verte gezien en was gerust gesteld . Toch fijn dat we ook op die manier in de gaten worden gehouden. Chris had hem scheermesjes gegeven want die waren volgens hem heel duur en bijna niet te krijgen. Ook had zijn familie brood voor ons gebakken en hij had 3 palmstekken voor ons geregeld. Dus Chris mee achter de brommer aan. De stekken zijn al 2 jaar oud en 80cm hoog nou ik hoop dat we nog gaan meemaken dat het een boom wordt. We betalen 15 euro natuurlijk veel te veel maar we gunnen die mensen ook wat extra’s. Ik ben overal op mijn voeten en boven benen gestoken door een muskiet niet normaal wordt gek van de jeuk. De mieren in die andere woestijn hadden mij ook al te pakken gehad.
Woensdag 2 juni
Heel slecht geslapen we zijn vroeg wakker en gaan meteen rijden. Er is niemand om af te rekenen dus doen we geld tussen de deur van de receptie en hopen dat de juiste persoon het vindt. We rijden naar Midelt. Hier zijn mijnen met stenen en fossielen. We kunnen geen camping vinden en het dorp lijkt ook niets aan. We hebben een bord hier slafen gezien dus maar even terug. Het is tegenover een hotel el. Een winkeltje waar allerlei fossielen en stenen buiten liggen. De jongen praat een beetje Duits en Chris krijgt een cursus edelstenen en fossielen. laten nog wat foto’s van Europa zien en hij laat merken nooit verder dan zijn eigen dorp te komen. We slapen voor de deur tussen de kip en de haan en 2 kleine katjes. De moeder was dood gereden toen ze 2 weken oud waren .Een van de twee is echt een leukerd en brutaal klimt in een paal en wil alleen maar spelen.
Eerst even naar de lokale markt een van de grootste uit de regio’s . Je kunt hier in onze ogen er veel troep kopen. We kopen een mandje van palmbomen riet die ze hier langs de ezel hangen maar ik vind het leuk voor thuis. We betalen veel te veel maar ach afdingen hoeft niet altijd. Er is een Marokkaan die ons begeleid over de markt alsof we dat niet alleen kunnen maar daar komt de aap uit de mouw hij heeft een winkeltje!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ik poeier hem af dat gezeik elke keer Chris kan dan nog wel beleefd blijven ik niet wegwezen. We rijden door naar Mergouza en aan het eind van de weg zien we de rode zandduinen. Het is inmiddels 40gr maar wat wil je anders in de woestijn. We worden naar een camping/hotel gelokt en er is een zwembad. We nemen een duik heerlijk. Chris gaat naar het topje van de zandduin om de zonsondergang te kijken. Het koet af naar 26 gr dus we slapen heerlijk maar niet heus!
Dinsdag 1 juni
Vandaag Astrid jarig dus niet vergeten te bellen. We gaan op de fiets naar het meer wat hier in de buurt ligt. Daar zijn flamingo’s en wilde dromedarissen. Het is wel warm maar het gaat nog net. We hebben een route beschrijving op een papiertje gekregen. We vinden het meer en de wilde dromedarissen en de flamingo’s echt heel bijzonder. We komen op de camping terug en zijn helemaal brak van de hitte. De man van de route beschrijving was al met zijn brommer gaan kijken waar we bleven hij had ons in de verte gezien en was gerust gesteld . Toch fijn dat we ook op die manier in de gaten worden gehouden. Chris had hem scheermesjes gegeven want die waren volgens hem heel duur en bijna niet te krijgen. Ook had zijn familie brood voor ons gebakken en hij had 3 palmstekken voor ons geregeld. Dus Chris mee achter de brommer aan. De stekken zijn al 2 jaar oud en 80cm hoog nou ik hoop dat we nog gaan meemaken dat het een boom wordt. We betalen 15 euro natuurlijk veel te veel maar we gunnen die mensen ook wat extra’s. Ik ben overal op mijn voeten en boven benen gestoken door een muskiet niet normaal wordt gek van de jeuk. De mieren in die andere woestijn hadden mij ook al te pakken gehad.
Woensdag 2 juni
Heel slecht geslapen we zijn vroeg wakker en gaan meteen rijden. Er is niemand om af te rekenen dus doen we geld tussen de deur van de receptie en hopen dat de juiste persoon het vindt. We rijden naar Midelt. Hier zijn mijnen met stenen en fossielen. We kunnen geen camping vinden en het dorp lijkt ook niets aan. We hebben een bord hier slafen gezien dus maar even terug. Het is tegenover een hotel el. Een winkeltje waar allerlei fossielen en stenen buiten liggen. De jongen praat een beetje Duits en Chris krijgt een cursus edelstenen en fossielen. laten nog wat foto’s van Europa zien en hij laat merken nooit verder dan zijn eigen dorp te komen. We slapen voor de deur tussen de kip en de haan en 2 kleine katjes. De moeder was dood gereden toen ze 2 weken oud waren .Een van de twee is echt een leukerd en brutaal klimt in een paal en wil alleen maar spelen.
gekko
Zaterdag 29 mei
We gaan over de N 10 naar Boumahe Dades Na 120 km gaan we de George du Dades in. Het is en prachtig rood landschap. We klimmen omhoog en aan het einde van de weg kun je alleen maar met 4x4 verder. Nou deze weg is al een belevenis want hier en daar was er geen weg meer. Dus we moeten terug. We hadden onderweg een hotel gezien met camping en een leuke tuin erbij. We komen daar aan en blijken er 4 Nederlanders te zijn en 2 Amerikanen. We eten samen en vertellen reisverhalen aan elkaar.
Zondag 30 mei
Vandaag een andere kloof de George van Todgha. Het is weer een prachtig landschap er zijn hier veel campings. Nu is camping een ruim begrip hier maar we hoeven niet langs de weg te slapen. Het is zelfs een luxe elke dag een douche soms koud soms warm. We komen op een plateau waar je over de mooiste palmtuin van Marokko uitkijkt. Daar ontmoeten we een Marokkaan die Family in Amersfoort heeft wonen. Hier zijn de mensen niet echt arm maar rijk is anders. Ze hebben te eten en een dak boven hun hoofd. Hij heeft een dromedaris van 15 jaar die Jimmy Hendriks heet ik aai hem maar ik ben een beetje bang als hij zijn tanden laat zien. Ik krijg een ketting cadeau omdat we hem Hollandse koffie en chocolade hebben gegeven. Zo gaat het nou elke keer we geven wat en ondanks hun armoe krijgen we altijd veel meer terug. Kunnen wij in Europa nog wat van leren. We gaan op een camping staan waar de eigenaar 105 jaar oud is!Hij loopt met een stok . En wil nog alles weten wat er gebeurd op de camping. Zijn zonen regelen de boel. We staan in de palmbomen tuin. We gaan op de fiets de kloof in en we komen in een zondagse picknick terecht. Het is een drukte in de kloof er word gegeten ,gezwommen, een demonstratie karate en als je auto echt vies is dan rijd je hem het riviertje in en ga je hem wassen alles kan hier in Marokko. We vinden het geweldig. Terug op de camping gaan we de palmbomen tuin in. Er komt meteen iemand op ons af en we krijgen een rondleiding maar goed ook want we waren er nooit meer uitgekomen. Er groeit van alles in de tuin er staan veel soorten fruitbomen. Ook zien we de Gekko ( vogel).Er is ook een oude kasbha verscholen tussen het groen ongelooflijk dat hier mensen hebben gewoond. Ik verbaas me wat je allemaal van een palmboom kan maken. De schors kan je als brandhout gebruiken de boom zelf kun je in planken zagen en als balken in je huis gebruiken. Van het blad kun je van alles vlechten matten, mandjes enz. Ook gebruiken ze de bladen met steel om het dak dicht te maken. De huizen bouwen ze hier met de aarde/klei uit de berg ze mengen het met stro en je krijgt daar een heel aparte “steen” van heel grappig om te zien. Alleen echt heel stevig blijkt het niet te zijn want met de enorme regen van deze winter zijn er in de Sahara heel wat huizen weggespoeld.
We gaan over de N 10 naar Boumahe Dades Na 120 km gaan we de George du Dades in. Het is en prachtig rood landschap. We klimmen omhoog en aan het einde van de weg kun je alleen maar met 4x4 verder. Nou deze weg is al een belevenis want hier en daar was er geen weg meer. Dus we moeten terug. We hadden onderweg een hotel gezien met camping en een leuke tuin erbij. We komen daar aan en blijken er 4 Nederlanders te zijn en 2 Amerikanen. We eten samen en vertellen reisverhalen aan elkaar.
Zondag 30 mei
Vandaag een andere kloof de George van Todgha. Het is weer een prachtig landschap er zijn hier veel campings. Nu is camping een ruim begrip hier maar we hoeven niet langs de weg te slapen. Het is zelfs een luxe elke dag een douche soms koud soms warm. We komen op een plateau waar je over de mooiste palmtuin van Marokko uitkijkt. Daar ontmoeten we een Marokkaan die Family in Amersfoort heeft wonen. Hier zijn de mensen niet echt arm maar rijk is anders. Ze hebben te eten en een dak boven hun hoofd. Hij heeft een dromedaris van 15 jaar die Jimmy Hendriks heet ik aai hem maar ik ben een beetje bang als hij zijn tanden laat zien. Ik krijg een ketting cadeau omdat we hem Hollandse koffie en chocolade hebben gegeven. Zo gaat het nou elke keer we geven wat en ondanks hun armoe krijgen we altijd veel meer terug. Kunnen wij in Europa nog wat van leren. We gaan op een camping staan waar de eigenaar 105 jaar oud is!Hij loopt met een stok . En wil nog alles weten wat er gebeurd op de camping. Zijn zonen regelen de boel. We staan in de palmbomen tuin. We gaan op de fiets de kloof in en we komen in een zondagse picknick terecht. Het is een drukte in de kloof er word gegeten ,gezwommen, een demonstratie karate en als je auto echt vies is dan rijd je hem het riviertje in en ga je hem wassen alles kan hier in Marokko. We vinden het geweldig. Terug op de camping gaan we de palmbomen tuin in. Er komt meteen iemand op ons af en we krijgen een rondleiding maar goed ook want we waren er nooit meer uitgekomen. Er groeit van alles in de tuin er staan veel soorten fruitbomen. Ook zien we de Gekko ( vogel).Er is ook een oude kasbha verscholen tussen het groen ongelooflijk dat hier mensen hebben gewoond. Ik verbaas me wat je allemaal van een palmboom kan maken. De schors kan je als brandhout gebruiken de boom zelf kun je in planken zagen en als balken in je huis gebruiken. Van het blad kun je van alles vlechten matten, mandjes enz. Ook gebruiken ze de bladen met steel om het dak dicht te maken. De huizen bouwen ze hier met de aarde/klei uit de berg ze mengen het met stro en je krijgt daar een heel aparte “steen” van heel grappig om te zien. Alleen echt heel stevig blijkt het niet te zijn want met de enorme regen van deze winter zijn er in de Sahara heel wat huizen weggespoeld.
slapen in een zandbak en sieraden ruilen voor wijn!
Vrijdag 28 mei.
We worden wakker van de wind. Echt afkoelen doet het niet s’nachts dus niet echt lekker geslapen. Er ligt 1 cm zand op de ruitenwissers! We ontbijten maar in de camper anders waait de hagelslag van de beschuit. Ik zou hier niet kunnen wonen ik snap nu ook waarom ze zich helemaal in doeken wikkelen je word gezandstraald. Chris koopt dan ook maar zo’n doek alleen moet hij nog even oefenen hoe het om zijn hoofd moet. Onderweg komt er een jochie naar de camper wanneer Chris drinken kopen is en vlecht een gazelle voor me erg knap ik neem het aan maar hij wil er natuurlijk wel wat voor hebben dus ik vraag wat dan…. Nou een pet, T-shirt of horlogen was wel een deal tjaa dat snap ik. We geven hem een pen een schriftje. We balen wel dat we zoveel verschillende mensen hebben gevraagd: wat kunnen we meenemen voor de mensen in Marokko. Iedereen zei pennen en schriftjes nou ze willen kleding, petten, sokkenen aspirines. Zelfs in de winkels kun je ruilen met deze spullen in plaats van kopen. Als we dat hadden geweten! Volgende keer beter. Want dat we hier terug komen is wel zeker. Chris koopt op een parkeerplaats waar je het uitzicht kan bekijken een armband voor Bo en een hanger voor 200 dinar en 1 fles van die dure wijn! Ik brul nog jullie moslims drinken toch niet! Oeps foute opmerking. Ik kan hier als vrouw wel meer zeggen dan b.v in Jordanië en dat ik als vrouw ga afdingen ( en goed ook) accepteren ze wel. Je moet gewoon een spel spelen. Iemand wilde me kruiden verkopen . Ik zeg ik kook nooit. Eten altijd in een restaurant. Ja maar in Holland dan? Dan moet ik werken geen tijd en daar hem ik een Marokkaanse die voor ons kookt. Nou dan koop je toch voor haar de kruiden!!! We missen Wil wel want als er een kan afdingen. Ik denk dat ze op een gegeven moment het land is uitgegooid. Ik vind het een Nationale sport geweldig helemaal als ze boos worden. Maar al die kleine bedragen lopen toch nog best op maar de verleiding is en blijft groot. We komen terug in Ouarzazate en gaan naar het filmmuseum erg leuk ook hier zijn weer films opgenomen. Je mag ook over op zitten b.v een troon of ik lig ineens in een bed. We komen langs de kostuumafdeling en er loopt een mannetje die me in een pak hijst van de Gladiator, en een jurk een lol dat hij heeft hij pakt het fototoestel van Chris en gaat zelfs foto’s maken. Ik lig in een deuk wat een lol. Het is ook helemaal niet druk dus hij is blij met wat afleiding. Het seizoen is over volgens de Marokkanen nou wij vinden het geweldig dat het niet druk is. Op de camping krijgt Chris les hoe hij die doek om zijn hoofd moet doen en ze hijsen hem in een blauwe jurk waar de mannen allemaal in lopen. Chris voert een toneelstuk op en danst met een man met een gitaartje( niet Ardes!) En als Chris probeert te spelen krijgen we een medley van de Beatles. Die jongens van de camping vinden het prachtig. De man met gitaartje ook want Chris stopt hem wat muntjes toe. Chris trapt na het eten nog een balletje met die jongens . Een beetje beweging kan geen kwaad want Chris is verslaafd aan de Marokkaanse koekjes. Hij vraagt zich af hoe lang ze goed blijven dan kan hij een paar kilo op het dak meenemen.
We worden wakker van de wind. Echt afkoelen doet het niet s’nachts dus niet echt lekker geslapen. Er ligt 1 cm zand op de ruitenwissers! We ontbijten maar in de camper anders waait de hagelslag van de beschuit. Ik zou hier niet kunnen wonen ik snap nu ook waarom ze zich helemaal in doeken wikkelen je word gezandstraald. Chris koopt dan ook maar zo’n doek alleen moet hij nog even oefenen hoe het om zijn hoofd moet. Onderweg komt er een jochie naar de camper wanneer Chris drinken kopen is en vlecht een gazelle voor me erg knap ik neem het aan maar hij wil er natuurlijk wel wat voor hebben dus ik vraag wat dan…. Nou een pet, T-shirt of horlogen was wel een deal tjaa dat snap ik. We geven hem een pen een schriftje. We balen wel dat we zoveel verschillende mensen hebben gevraagd: wat kunnen we meenemen voor de mensen in Marokko. Iedereen zei pennen en schriftjes nou ze willen kleding, petten, sokkenen aspirines. Zelfs in de winkels kun je ruilen met deze spullen in plaats van kopen. Als we dat hadden geweten! Volgende keer beter. Want dat we hier terug komen is wel zeker. Chris koopt op een parkeerplaats waar je het uitzicht kan bekijken een armband voor Bo en een hanger voor 200 dinar en 1 fles van die dure wijn! Ik brul nog jullie moslims drinken toch niet! Oeps foute opmerking. Ik kan hier als vrouw wel meer zeggen dan b.v in Jordanië en dat ik als vrouw ga afdingen ( en goed ook) accepteren ze wel. Je moet gewoon een spel spelen. Iemand wilde me kruiden verkopen . Ik zeg ik kook nooit. Eten altijd in een restaurant. Ja maar in Holland dan? Dan moet ik werken geen tijd en daar hem ik een Marokkaanse die voor ons kookt. Nou dan koop je toch voor haar de kruiden!!! We missen Wil wel want als er een kan afdingen. Ik denk dat ze op een gegeven moment het land is uitgegooid. Ik vind het een Nationale sport geweldig helemaal als ze boos worden. Maar al die kleine bedragen lopen toch nog best op maar de verleiding is en blijft groot. We komen terug in Ouarzazate en gaan naar het filmmuseum erg leuk ook hier zijn weer films opgenomen. Je mag ook over op zitten b.v een troon of ik lig ineens in een bed. We komen langs de kostuumafdeling en er loopt een mannetje die me in een pak hijst van de Gladiator, en een jurk een lol dat hij heeft hij pakt het fototoestel van Chris en gaat zelfs foto’s maken. Ik lig in een deuk wat een lol. Het is ook helemaal niet druk dus hij is blij met wat afleiding. Het seizoen is over volgens de Marokkanen nou wij vinden het geweldig dat het niet druk is. Op de camping krijgt Chris les hoe hij die doek om zijn hoofd moet doen en ze hijsen hem in een blauwe jurk waar de mannen allemaal in lopen. Chris voert een toneelstuk op en danst met een man met een gitaartje( niet Ardes!) En als Chris probeert te spelen krijgen we een medley van de Beatles. Die jongens van de camping vinden het prachtig. De man met gitaartje ook want Chris stopt hem wat muntjes toe. Chris trapt na het eten nog een balletje met die jongens . Een beetje beweging kan geen kwaad want Chris is verslaafd aan de Marokkaanse koekjes. Hij vraagt zich af hoe lang ze goed blijven dan kan hij een paar kilo op het dak meenemen.
filmstudio net echt
Woensdag 26 mei.
We rijden naar Quarzazate weer het zelfde verhaal met de weg. Onderweg drinken we koffie en lopen door het dorp. Ligt er een levend( nog wel) schaap op de stoep bij de slager met zijn pootjes aan elkaar gebonden. Ik weet niet wat ik er van moet vinden. We komen onderweg ook steeds auto’s tegen met schapen op de laadklep op weg naar de slager. Of dubbeldekkers met 2 of 3 verdiepingen. We gaan op een camping staan en fietsen naar de filmstudio’s . We hebben wind tegen en het is een beetje vals plat Chris is aan het piepen en vind het maar niets deze inspanning Wat een watje( moet ook nog de Nijmeegse gaan lopen) we zitten al 2 weken op ons kont in de camper. Ik heb hem al gewaarschuwd als we echt lang weggaan moeten we echt elke week 1 dag sporten anders groeien we dicht. Chris denkt ook dat er niets is bij de studio’s en dat het gesloten is. Nou we hebben geluk voor 5 euro p.p krijgen we een rondleiding door de studio’s. Er zijn hier veel filmscènes opgenomen. Zoals de Juwel of de Nijl, Astriks en Obelisk en de Gladiator. Die heb ik laats nog gezien. Alles is nep. Het is of van piepschuim of van een soort plastic maar het ziet er echt uit knap hoor. En erg leuk om te zien. Als er opnames zijn mag je er niet in. De gids verteld dat hij dan wel altijd even mag kijken en hij heeft al veel bekende gezien. Leuk baantje. Hij doet ook erg zijn best om ons alles in Engels te vertellen. Terug in het dorp koop ik een grappige ketting bij een oud mannetje zonder tanden wel een schatje ik ga niet eens afdingen. Chris koopt een hanger aan een veel te klein ketting maar maakt die man wijs dat hij nog maar 190 dinar in zijn zak heeft. Nou oke hij doet het er voor. Ik boos want ik heb eigenlijk wel honger gekregen en niet veel zin om te koken Nou dan maar naar de camper. Op de fiets haalt Chris gled uit zijn broekzak ha ha je was er ook ingetrapt! Ik durf nu niet ergens te gaan eten want als die man ons ziet breekt de pleures uit. Maar in een andere wijk dicht bij de camping gaan we toch maar een pizza eten.
Donderdag 27 mei
We gaan naar Mhamid hier stopt het asfalt en begint de woestijn. En ligt op 40 km van Algerijnse grens. We rijden door de draa vallei met prachtige palmbomen. Je moet heen en weer de zelfde weg maar dat is geen straf. Het is echt een hele mooie route wel warm 35 gr maar het is ook de woestijn. Maar er is leven genoeg op de weg er zijn veel kinderen onderweg van of naar school. We slapen op een camping aan de rand van de zandbak! We krijgen een rondleiding door het hotel wat net af is en het is echt heel erg mooi. Prachtige kleuren en de palmboom die eigenlijk in de weg stond is niet om gezaagd maar er is om heen gebouwd en komt nu uit op het dakterras!
We rijden naar Quarzazate weer het zelfde verhaal met de weg. Onderweg drinken we koffie en lopen door het dorp. Ligt er een levend( nog wel) schaap op de stoep bij de slager met zijn pootjes aan elkaar gebonden. Ik weet niet wat ik er van moet vinden. We komen onderweg ook steeds auto’s tegen met schapen op de laadklep op weg naar de slager. Of dubbeldekkers met 2 of 3 verdiepingen. We gaan op een camping staan en fietsen naar de filmstudio’s . We hebben wind tegen en het is een beetje vals plat Chris is aan het piepen en vind het maar niets deze inspanning Wat een watje( moet ook nog de Nijmeegse gaan lopen) we zitten al 2 weken op ons kont in de camper. Ik heb hem al gewaarschuwd als we echt lang weggaan moeten we echt elke week 1 dag sporten anders groeien we dicht. Chris denkt ook dat er niets is bij de studio’s en dat het gesloten is. Nou we hebben geluk voor 5 euro p.p krijgen we een rondleiding door de studio’s. Er zijn hier veel filmscènes opgenomen. Zoals de Juwel of de Nijl, Astriks en Obelisk en de Gladiator. Die heb ik laats nog gezien. Alles is nep. Het is of van piepschuim of van een soort plastic maar het ziet er echt uit knap hoor. En erg leuk om te zien. Als er opnames zijn mag je er niet in. De gids verteld dat hij dan wel altijd even mag kijken en hij heeft al veel bekende gezien. Leuk baantje. Hij doet ook erg zijn best om ons alles in Engels te vertellen. Terug in het dorp koop ik een grappige ketting bij een oud mannetje zonder tanden wel een schatje ik ga niet eens afdingen. Chris koopt een hanger aan een veel te klein ketting maar maakt die man wijs dat hij nog maar 190 dinar in zijn zak heeft. Nou oke hij doet het er voor. Ik boos want ik heb eigenlijk wel honger gekregen en niet veel zin om te koken Nou dan maar naar de camper. Op de fiets haalt Chris gled uit zijn broekzak ha ha je was er ook ingetrapt! Ik durf nu niet ergens te gaan eten want als die man ons ziet breekt de pleures uit. Maar in een andere wijk dicht bij de camping gaan we toch maar een pizza eten.
Donderdag 27 mei
We gaan naar Mhamid hier stopt het asfalt en begint de woestijn. En ligt op 40 km van Algerijnse grens. We rijden door de draa vallei met prachtige palmbomen. Je moet heen en weer de zelfde weg maar dat is geen straf. Het is echt een hele mooie route wel warm 35 gr maar het is ook de woestijn. Maar er is leven genoeg op de weg er zijn veel kinderen onderweg van of naar school. We slapen op een camping aan de rand van de zandbak! We krijgen een rondleiding door het hotel wat net af is en het is echt heel erg mooi. Prachtige kleuren en de palmboom die eigenlijk in de weg stond is niet om gezaagd maar er is om heen gebouwd en komt nu uit op het dakterras!
geiten koppen
Maandag 24 mei
We lopen het Spaanse dorp door. Er is niet veel Spaans meer te vinden want de Marokkanen maken er toch wel een zooitje van . Veel vuilnis op straat niet te geloven. We komen bij de winkelstraat terecht en bij de slager liggen de afgehakte geiten koppen tentoongesteld. Ik vind het helemaal niets. We komen ook langs een soort malle pietje nou als hij niet heeft wat je zoekt vindt je het in heel Marokko niet. We gaan koffie drinken alleen mijn thee komt wel de koffie van Chris komt nooit. Goeie bediening! We rijden terug naar Tiznit naar Tafroute. Een prachtige weg mar ook best eng ik noem dat een billenknijper. Elke keer als er een tegenligger komt schrik ik me rot. Het gaat gelukkig goed en het is ook de moeite waard het is een prachtig landschap. De regenval van, van de winter heeft echt zijn sporen nagelaten soms zijn er gewoon hele stukken asfalt weg! We komen aan op een camping met een gastheer die een beetje gek is. Hij kan volgens Chris 4 talen Arabisch , Frans, Engels en hij lult uit zijn nek. Zijn hele Family bezit en runt zo’n beetje Marokko! Maar je kan wel met hem lachen. We eten snel en gaan dan de mooie rotsen op de foto zetten. We moeten dan door een soort weiland met kleine kikkers gatver ik haat kikkers. We gaan ook het dorp in en het ziet er in het donker leuker uit. We kopen slippers rode voor Monique en gele voor Chris. Ik koop zelfs slippers tot grote vreugde van Chris want hij snapt niet dat ik ze niet kan vinden in een land met wel 100000 paar te kiezen. We kopen ook kruiden, een melange van 54 soorten. Terug op de camping is er een kikker concert begonnen wat een herrie wat zullen we lekker slapen.
Dinsdag 25 mei
Er moet in de buurt een rots partij zijn wat op de muts van Napoleon moet lijken. De weg er naar toe is al een beleving want het asfalt is effe weg. Nou we ( ik)zien veel in de rotsen maar geen muts. We komen ook bij het kunstwerk van een Belg die een partij rotsen blauw paars groen en rood heet geverfd. We weten niet of we dit nou mooi moeten vinden. Het is een fraai gezicht maar de achter liggende gedachte van dit project snappen we niet. Maar het was ook een Belg die kunstenaar! We rijden via de 105 naar Taroudant. OOHH shit weer een billenknijper. Soms is er gewoon geen asfalt genoeg en dan moeten we van de weg af het grind in om te passeren. Maar wij zijn steeds de lul op de greppel in te duiken het is een soort blufpoker. Wie blijft het langst op de weg. Nou we gokken maar niets. De waterkraan van de camper houd er ineens mee op dat is echt balen. Chris krijgt hem wel aan de praat maar hij blijft kuren houden. Het is inmiddels 40 gr geworden blij dat de airco wel werkt. In Taroudant aangekomen geen camping dat wisten we wel maar soms is er ineens wel of meer campings dan de boeken zeggen. We worden ook van elke parkeerplaats weggestuurd. We rijden de stads muren onderdoor en gaan dwars door de stad. Zo we hebben het dorp ook gezien dan maar 75 km verder om een camping te vinden! We vinden er een met een gevuld zwembad dus Chris duikt er maar in.
We lopen het Spaanse dorp door. Er is niet veel Spaans meer te vinden want de Marokkanen maken er toch wel een zooitje van . Veel vuilnis op straat niet te geloven. We komen bij de winkelstraat terecht en bij de slager liggen de afgehakte geiten koppen tentoongesteld. Ik vind het helemaal niets. We komen ook langs een soort malle pietje nou als hij niet heeft wat je zoekt vindt je het in heel Marokko niet. We gaan koffie drinken alleen mijn thee komt wel de koffie van Chris komt nooit. Goeie bediening! We rijden terug naar Tiznit naar Tafroute. Een prachtige weg mar ook best eng ik noem dat een billenknijper. Elke keer als er een tegenligger komt schrik ik me rot. Het gaat gelukkig goed en het is ook de moeite waard het is een prachtig landschap. De regenval van, van de winter heeft echt zijn sporen nagelaten soms zijn er gewoon hele stukken asfalt weg! We komen aan op een camping met een gastheer die een beetje gek is. Hij kan volgens Chris 4 talen Arabisch , Frans, Engels en hij lult uit zijn nek. Zijn hele Family bezit en runt zo’n beetje Marokko! Maar je kan wel met hem lachen. We eten snel en gaan dan de mooie rotsen op de foto zetten. We moeten dan door een soort weiland met kleine kikkers gatver ik haat kikkers. We gaan ook het dorp in en het ziet er in het donker leuker uit. We kopen slippers rode voor Monique en gele voor Chris. Ik koop zelfs slippers tot grote vreugde van Chris want hij snapt niet dat ik ze niet kan vinden in een land met wel 100000 paar te kiezen. We kopen ook kruiden, een melange van 54 soorten. Terug op de camping is er een kikker concert begonnen wat een herrie wat zullen we lekker slapen.
Dinsdag 25 mei
Er moet in de buurt een rots partij zijn wat op de muts van Napoleon moet lijken. De weg er naar toe is al een beleving want het asfalt is effe weg. Nou we ( ik)zien veel in de rotsen maar geen muts. We komen ook bij het kunstwerk van een Belg die een partij rotsen blauw paars groen en rood heet geverfd. We weten niet of we dit nou mooi moeten vinden. Het is een fraai gezicht maar de achter liggende gedachte van dit project snappen we niet. Maar het was ook een Belg die kunstenaar! We rijden via de 105 naar Taroudant. OOHH shit weer een billenknijper. Soms is er gewoon geen asfalt genoeg en dan moeten we van de weg af het grind in om te passeren. Maar wij zijn steeds de lul op de greppel in te duiken het is een soort blufpoker. Wie blijft het langst op de weg. Nou we gokken maar niets. De waterkraan van de camper houd er ineens mee op dat is echt balen. Chris krijgt hem wel aan de praat maar hij blijft kuren houden. Het is inmiddels 40 gr geworden blij dat de airco wel werkt. In Taroudant aangekomen geen camping dat wisten we wel maar soms is er ineens wel of meer campings dan de boeken zeggen. We worden ook van elke parkeerplaats weggestuurd. We rijden de stads muren onderdoor en gaan dwars door de stad. Zo we hebben het dorp ook gezien dan maar 75 km verder om een camping te vinden! We vinden er een met een gevuld zwembad dus Chris duikt er maar in.
donderdag 27 mei 2010
hoe komt u aan die panelen nou gejat in spanje
Zaterdag 22 mei.
We rijden naar Tiznit maar eerst komen langs een verscholen vissersdorpje. De weg houdt op en je moet te voet 400 meter om in het dorp te komen. De bewoners wonen dus echt geïsoleerd van de bewoonde wereld je kan er alleen met een ezel komen. De vissersboten komen binnen en ze laten ze zo ver mogelijk op de kant komen dan wordt de buitenboord motor er af gehaald en de boot word opgetild met stokken en zo het strand opgedragen. En dit gaat aan de lopende band wat een gedoe. We worden vriendelijke gedag gezegd en ze gaan rustig door met hun werk. Ik moet zeggen dat ik tot nu toe echt geen last heb van de mannen ze kijken wel maar verder niets ook kan ik rustig in een korte broek lopen geen probleem. Ook de vrouwen laten me met rust word niet uitgelachen. De jongeren lopen ook in korte broek dat hebben we in Turkije nooit gezien. In Tiznit vinden we de camping we gaan een rondje dorp en hier zitten ook konijnen in een hok te wachten op de pan. Gelukkig zijn het (sorry) stomme witte konijnen en hoef ik ze niet van de dood te redden. We hebben hier nog geen kip gekocht we hebben lekker een kant en klare in de supermarkt gekocht. In een zilverfabriekje zie ik een mooie ketting maar hij moet 140 euro kosten nou nog effe een nachtje over slapen. Op aanraden van John en Wil gaan we op zoek naar de man met de zonnepanelen. We vinden hem niet maar later gaat Chris nog eens proberen op de fiets en dan lukt het. S avonds komt hij even kijken en hij wil zijn vrije zondag er wel voor opofferen hij wil graag wat verdienen.
Zondag 23 mei.
Om 11.00 zijn we bij de werkplaats en laten we de zonnepaneel plaatsen. Het is even een gedoe waar hij dan moet komen maar na 3 uur werkt het en zijn we helemaal blij. We gaan naar Sidi Ifni dit is een dorp waar tot 1970 Spanjaarden hebben gezeten. De camping is echt heel grappig het heeft een beetje een Mexicaans tintje. We gaan nog even naar de markt / soek in Turkije is een soek overdekte winkeltjes hier is het de weekmarkt. We zien een paar leuke armbanden maar de verkoper is een vreselijke irritante man. Hij wil geen prijs noemen maar we moeten vooral veel stuks kopen dan word de prijs ook aantrekkelijk. Tja wat een logica. Dan blijkt het samen 700 dinar( 70 euro) te zijn is hij helemaal GEK geworden. We lopen weg en dan begint het gedonder of wel afdingen en daar is Chris goed in maar niet heus. Wegwezen en we lopen door en beloven terug te komen. Halverwege de markt staat die Pipo voor ons wat onze prijs is. Nou wegwezen ik loop door maar Chris gaat bakkeleien en uiteindelijk voor 200( 20 euro) mag hij het hebben! Maar of Chris dan niet wat wil ruilen kleding of een cadeautje nou een paar pennen en een typisch delfs blauw potje kan hij krijgen en ls Chris het brengt krijgt hij weer een armbandje erbij wat een handel drijven. We vermoeden dat hij contanten nodig had. Ik koop wat groente en fruit ik mag alles in een afwasteiltje doen en van de grond rapen geweldig. Dan word alles meloen tomaten enz gewogen en blijkt het een prijs te zijn voor 1 euro 20 zijn we klaar. Dat word weer wennen straks bij de Plus thuis. Op de camping hebben we skype en we praten een uur met Bo alles is goed zelfs Balou is er nog PPFFFFF
We rijden naar Tiznit maar eerst komen langs een verscholen vissersdorpje. De weg houdt op en je moet te voet 400 meter om in het dorp te komen. De bewoners wonen dus echt geïsoleerd van de bewoonde wereld je kan er alleen met een ezel komen. De vissersboten komen binnen en ze laten ze zo ver mogelijk op de kant komen dan wordt de buitenboord motor er af gehaald en de boot word opgetild met stokken en zo het strand opgedragen. En dit gaat aan de lopende band wat een gedoe. We worden vriendelijke gedag gezegd en ze gaan rustig door met hun werk. Ik moet zeggen dat ik tot nu toe echt geen last heb van de mannen ze kijken wel maar verder niets ook kan ik rustig in een korte broek lopen geen probleem. Ook de vrouwen laten me met rust word niet uitgelachen. De jongeren lopen ook in korte broek dat hebben we in Turkije nooit gezien. In Tiznit vinden we de camping we gaan een rondje dorp en hier zitten ook konijnen in een hok te wachten op de pan. Gelukkig zijn het (sorry) stomme witte konijnen en hoef ik ze niet van de dood te redden. We hebben hier nog geen kip gekocht we hebben lekker een kant en klare in de supermarkt gekocht. In een zilverfabriekje zie ik een mooie ketting maar hij moet 140 euro kosten nou nog effe een nachtje over slapen. Op aanraden van John en Wil gaan we op zoek naar de man met de zonnepanelen. We vinden hem niet maar later gaat Chris nog eens proberen op de fiets en dan lukt het. S avonds komt hij even kijken en hij wil zijn vrije zondag er wel voor opofferen hij wil graag wat verdienen.
Zondag 23 mei.
Om 11.00 zijn we bij de werkplaats en laten we de zonnepaneel plaatsen. Het is even een gedoe waar hij dan moet komen maar na 3 uur werkt het en zijn we helemaal blij. We gaan naar Sidi Ifni dit is een dorp waar tot 1970 Spanjaarden hebben gezeten. De camping is echt heel grappig het heeft een beetje een Mexicaans tintje. We gaan nog even naar de markt / soek in Turkije is een soek overdekte winkeltjes hier is het de weekmarkt. We zien een paar leuke armbanden maar de verkoper is een vreselijke irritante man. Hij wil geen prijs noemen maar we moeten vooral veel stuks kopen dan word de prijs ook aantrekkelijk. Tja wat een logica. Dan blijkt het samen 700 dinar( 70 euro) te zijn is hij helemaal GEK geworden. We lopen weg en dan begint het gedonder of wel afdingen en daar is Chris goed in maar niet heus. Wegwezen en we lopen door en beloven terug te komen. Halverwege de markt staat die Pipo voor ons wat onze prijs is. Nou wegwezen ik loop door maar Chris gaat bakkeleien en uiteindelijk voor 200( 20 euro) mag hij het hebben! Maar of Chris dan niet wat wil ruilen kleding of een cadeautje nou een paar pennen en een typisch delfs blauw potje kan hij krijgen en ls Chris het brengt krijgt hij weer een armbandje erbij wat een handel drijven. We vermoeden dat hij contanten nodig had. Ik koop wat groente en fruit ik mag alles in een afwasteiltje doen en van de grond rapen geweldig. Dan word alles meloen tomaten enz gewogen en blijkt het een prijs te zijn voor 1 euro 20 zijn we klaar. Dat word weer wennen straks bij de Plus thuis. Op de camping hebben we skype en we praten een uur met Bo alles is goed zelfs Balou is er nog PPFFFFF
schilderen met de mond
Donderdag 20 mei
We lopen eerst naar de haven want de schipper komen met de visvangst binnen. Het stink verschrikkelijk maar het is echt de moeite waard om dit te bekijken. Er lopen heel veel (dikke) katten en die smullen er op los. Er is een boot met een heel groot net en de kleine visjes die er uit vallen worden weggegeven. We gaan naar het dorp en willen geld wisselen. Dit kan buiten in een automaat je stopt er euro’s in en er rollen dinars uit geweldig. We zien een invalide man zitten op het plein en hij maakt mondschilderingen we kopen een kaartje en een schilderijtje van hem . Hij praat Engels maar hij is bijna niet te verstaan we begrijpen dat hij op de foto wil en beroemd wil worden in een Engels boek. Zijn adres en e-mail staat achter op de kaart thuis maar eens kijken. Kijk van zo’n man kopen we altijd wat hij doet zijn best om zo geld te verdienen en zit niet zielig tegen de muur aan te bedelen. Hij zag er ook keurig verzorgd uit. We lopen alle straatjes door en vinden het een geweldig dorp. We geven de dorpsgek van de parkeerplaats een paar sokken. Chris is zo blij dat zijn sokken een nieuw record nooit meer wassen en 4 jaar dragen krijgen! We rijden naar Agadir langs de kust. We vinden de camping maar die is zo vies dat doen we niet. Dus 15 km terug en op een 4 sterren camping van wel 9 euro gaan staan. We staan aan zee en deze toiletgebouwen verdienen de schoonheid prijs niet te geloven zo mooi. De camping is nog nieuw en volgens iedereen staat het in Januari en februari helemaal vol overal in Marokko. Het is geen gezellige camping maar je kan ook niet alles hebben!
Vrijdag 21 mei
We blijven een dagje en gaan naar het strand waar veel surfers zijn die op de juiste golf wachten. De zee is wel koud Chris gaat zwemmen ik niet. We verbranden lekker maar we moeten toch een beetje gekleurd terug komen. We doen een wasje en ruimen de camper op. Er is wel een mist in de ochtend en later op de middag ook dus s’avonds niet echt lekker buiten zitten. We zijn nu een week in Marokko we zijn al aardig gewend. We vergelijken het steeds met Turkije en Syrië en Jordanië. We hebben het luxe met de campings dat scheelt soms wel stres. We hebben wel skype maar kunnen niet op internet vandaar dat de blog zo lang duurt. We zijn blij dat de kinderen niet bedelen en we worden niet lastig gevallen in de dorpen. Tot nu toe valt het allemaal reuze mee.
We lopen eerst naar de haven want de schipper komen met de visvangst binnen. Het stink verschrikkelijk maar het is echt de moeite waard om dit te bekijken. Er lopen heel veel (dikke) katten en die smullen er op los. Er is een boot met een heel groot net en de kleine visjes die er uit vallen worden weggegeven. We gaan naar het dorp en willen geld wisselen. Dit kan buiten in een automaat je stopt er euro’s in en er rollen dinars uit geweldig. We zien een invalide man zitten op het plein en hij maakt mondschilderingen we kopen een kaartje en een schilderijtje van hem . Hij praat Engels maar hij is bijna niet te verstaan we begrijpen dat hij op de foto wil en beroemd wil worden in een Engels boek. Zijn adres en e-mail staat achter op de kaart thuis maar eens kijken. Kijk van zo’n man kopen we altijd wat hij doet zijn best om zo geld te verdienen en zit niet zielig tegen de muur aan te bedelen. Hij zag er ook keurig verzorgd uit. We lopen alle straatjes door en vinden het een geweldig dorp. We geven de dorpsgek van de parkeerplaats een paar sokken. Chris is zo blij dat zijn sokken een nieuw record nooit meer wassen en 4 jaar dragen krijgen! We rijden naar Agadir langs de kust. We vinden de camping maar die is zo vies dat doen we niet. Dus 15 km terug en op een 4 sterren camping van wel 9 euro gaan staan. We staan aan zee en deze toiletgebouwen verdienen de schoonheid prijs niet te geloven zo mooi. De camping is nog nieuw en volgens iedereen staat het in Januari en februari helemaal vol overal in Marokko. Het is geen gezellige camping maar je kan ook niet alles hebben!
Vrijdag 21 mei
We blijven een dagje en gaan naar het strand waar veel surfers zijn die op de juiste golf wachten. De zee is wel koud Chris gaat zwemmen ik niet. We verbranden lekker maar we moeten toch een beetje gekleurd terug komen. We doen een wasje en ruimen de camper op. Er is wel een mist in de ochtend en later op de middag ook dus s’avonds niet echt lekker buiten zitten. We zijn nu een week in Marokko we zijn al aardig gewend. We vergelijken het steeds met Turkije en Syrië en Jordanië. We hebben het luxe met de campings dat scheelt soms wel stres. We hebben wel skype maar kunnen niet op internet vandaar dat de blog zo lang duurt. We zijn blij dat de kinderen niet bedelen en we worden niet lastig gevallen in de dorpen. Tot nu toe valt het allemaal reuze mee.
Cursus pottenbakken.
Woensdag 19 mei
We gaan naar Het dorp Safi een pottenbakkers dorp. Het museum is dicht ze zijn het aan het renoveren maar we krijgen een klein rondleiding langs de rest wat wel open is. We parkeren de camper in het dorp en krijgen een rondleiding door een pottenbakkersfabriekje. Het is niet 1 gebouw nee we gaan langs wel 10 plekken waar elke keer een andere handeling plaats vindt. Eerst de klei klein slaan. Dan in een bad met wateren de natte klei eruit. Het wordt in vierkante blokken op de grond gelegd. De kunstenaar maakt er een pot of wat dan ook van. Deze mensen staan in een gat in de grond achter een draaischijf in een erg benauwd hok. Dan moet het in de oven en nog een likje verf erop en klaar is kees. Ik ben vast wel wat vergeten. Voor elke handeling krijgt de persoon die het uitvoert zijn geld. De kunstenaar het meest en ze worden per stuk betaald. Hoe ze dit bij houden geen idee.en soms krijgen ze opdrachten voor b.v 100 stuks van een vaas. Dan is het met de kunst ver te zoeken het wordt massa productie. Aan het eind van de rondleiding komn we natuurlijk in een winkeltje terecht waar ze alleen de beste spullen verkopen. Niets is geprijsd en we moeten esrt mar wat uitzoeken en bij 3 stuks wordt het een mooi prijsje. 65 euro voor 1 potje en een schaal met schoteltje. Nou dacht het niet na veel bakkeleien kopen we alleen het potje. We gaan met onze gids koffie drinken die beter smaakt als ik had verwacht. Het is een leuk jong van 25 jaar hij heeft ooit een ongeluk gehad met de oven leeg halen en heeft zijn duim beschadigd . Nu werkt hij als gids en helpt zijn oom op de parkeerplaats. Chris geeft een oude gsm aan hem cadeau. We laten onze telefoon kraken om goedkoop te kunnen bellen dit lukt alleen niet binnen de gemaakte tijdslimiet. Onze gids voelt zich schuldig en koopt dat schoteltje in de zelfde kleur voor ons en als bedankje voor de gsm. Maar wij hebben eerst de hoofdprijs voor de rondleiding moeten betalen. Wat een logica! We rijden door naar Essaouria we worden door de politie aan de kant gezet we rijden 93 en je mag 60 nou ik geloof er gen barst van. Chris moet mee en de agent laat zien wat het gaan kosten 45 euro maar hij mag ook wat geven wat hij er voor over heeft. Mar 3 speelgoedauto’s (heeft 3 kids) stoepkrijt en een fles wijn van 1 euro komen er van af. In de bosjes zie ik een tasje liggen met nog meer omkoop schandaal. De Spanjaarden die voor ons reden ook te hard waren er met sigaretten af gekomen. Misschien moeten we onderweg afspreken met de rest van de weggebruikers wie wat geeft! Zo zielig voor deze hard werkende agent als hij elke dag met de zelfde spullen thuis komt. We mogen verder en ineens schiet Chris in de lach ik heb nog nooit een agent omgekocht. Nou schat eens moet de eerste keer zijn. In Essaouria gaan we op de parkeerplaats staan en er komt een dorpsgek om sokken vragen. De regen is weg we hadden even omweer. We gaan in het dorp eten. Het is erg lekker we hebben een wat duurder restaurant uitgezocht zodat we hopelijk geen buik klachten krijgen.
We gaan naar Het dorp Safi een pottenbakkers dorp. Het museum is dicht ze zijn het aan het renoveren maar we krijgen een klein rondleiding langs de rest wat wel open is. We parkeren de camper in het dorp en krijgen een rondleiding door een pottenbakkersfabriekje. Het is niet 1 gebouw nee we gaan langs wel 10 plekken waar elke keer een andere handeling plaats vindt. Eerst de klei klein slaan. Dan in een bad met wateren de natte klei eruit. Het wordt in vierkante blokken op de grond gelegd. De kunstenaar maakt er een pot of wat dan ook van. Deze mensen staan in een gat in de grond achter een draaischijf in een erg benauwd hok. Dan moet het in de oven en nog een likje verf erop en klaar is kees. Ik ben vast wel wat vergeten. Voor elke handeling krijgt de persoon die het uitvoert zijn geld. De kunstenaar het meest en ze worden per stuk betaald. Hoe ze dit bij houden geen idee.en soms krijgen ze opdrachten voor b.v 100 stuks van een vaas. Dan is het met de kunst ver te zoeken het wordt massa productie. Aan het eind van de rondleiding komn we natuurlijk in een winkeltje terecht waar ze alleen de beste spullen verkopen. Niets is geprijsd en we moeten esrt mar wat uitzoeken en bij 3 stuks wordt het een mooi prijsje. 65 euro voor 1 potje en een schaal met schoteltje. Nou dacht het niet na veel bakkeleien kopen we alleen het potje. We gaan met onze gids koffie drinken die beter smaakt als ik had verwacht. Het is een leuk jong van 25 jaar hij heeft ooit een ongeluk gehad met de oven leeg halen en heeft zijn duim beschadigd . Nu werkt hij als gids en helpt zijn oom op de parkeerplaats. Chris geeft een oude gsm aan hem cadeau. We laten onze telefoon kraken om goedkoop te kunnen bellen dit lukt alleen niet binnen de gemaakte tijdslimiet. Onze gids voelt zich schuldig en koopt dat schoteltje in de zelfde kleur voor ons en als bedankje voor de gsm. Maar wij hebben eerst de hoofdprijs voor de rondleiding moeten betalen. Wat een logica! We rijden door naar Essaouria we worden door de politie aan de kant gezet we rijden 93 en je mag 60 nou ik geloof er gen barst van. Chris moet mee en de agent laat zien wat het gaan kosten 45 euro maar hij mag ook wat geven wat hij er voor over heeft. Mar 3 speelgoedauto’s (heeft 3 kids) stoepkrijt en een fles wijn van 1 euro komen er van af. In de bosjes zie ik een tasje liggen met nog meer omkoop schandaal. De Spanjaarden die voor ons reden ook te hard waren er met sigaretten af gekomen. Misschien moeten we onderweg afspreken met de rest van de weggebruikers wie wat geeft! Zo zielig voor deze hard werkende agent als hij elke dag met de zelfde spullen thuis komt. We mogen verder en ineens schiet Chris in de lach ik heb nog nooit een agent omgekocht. Nou schat eens moet de eerste keer zijn. In Essaouria gaan we op de parkeerplaats staan en er komt een dorpsgek om sokken vragen. De regen is weg we hadden even omweer. We gaan in het dorp eten. Het is erg lekker we hebben een wat duurder restaurant uitgezocht zodat we hopelijk geen buik klachten krijgen.
We spelen weer voor ANWB
Maandag
Wanneer we de camping verlaten treffen we Duitser met motor pech. We brengen ze naar de motor en Chris heeft een sleutel in de camper waarmee het achter wiel los kan. Ik zet een kopje thee en geef ze een ontbijt koek. Ze zijn ons erg dankbaar. Wij hopen altijd maar dat als wij een keer hulp nodig hebben we ook iemand ontmoeten die ons helpt. We rijden naar Casa Blanca wat een verkeerschaos we zijn blij als we er zonder deuken uit zijn en we gaan ook niet op zoek naar de moskee. We houden het voor gezien. We gaan in El- Jadida op een camping staan. We komen niet veel Nederlandse campers tegen raar alleen maar fransen. Na het eten gaan we op de fiets naar het dorp. Er ligt een zwerver in een doos op de stoep zo dronken als een tor. Maar hij is wel instaat om liggend te pissen dat is dan weer knap! Dat ze het toelaten dat hij daat woont want het is tegenover een school.Er komt overal pas na 18.00 leven in de brouwerij. We zijn voor het donker terug.
Dinsdag 17 mei.
We willen douchen maar moeten eerst de sleutel halen van een huisje en mogen daar douchen. Het zal ons een worst wezen. We gaan naar het dorp en bezoeken het Portugeze water reservoir het is niet zo groot als in Istanbul maar wel erg mooi. We zien ook de bovenkant waar de soldaten sliepen en de wapens opgeslagen lagen. We kopen fruit en gaan vis in de haven eten. Wil ( onze reisgids op een velletje papier) schrijft vis uit zakken eten. Nou wij krijgen ze netjes op een schoteltje. Maar het ziet er nog zo als vis uit met ogen vinnen enz dat ik echt effe met verstand op nul aan dit maaltje moet beginnen. Om 12.00 verlaten we de camping en we hoeven niets extra’s te betalen. Het is ook niet druk op de camping dat zal we schelen. We gaan naar Safi. Onderweg stoppen we aan het strand en Chris gaat zwemmen het is wel heel koud held! We vinden in Safi in een keer de camping. We moeten elke keer op campings staan want het is echt verboden en niet echt veilig om vrij te staan wel jammer want langs het strand zien we geweldige plekken. Overdag is daar een bewaker maar na 20.00 uur gaan ze weg en dan ben je aan de goden overgelaten. Het is dus wel erg relax elke dag op een camping. Maar het echte avontuur is er wel een beetje af. Maar onze veiligheid staat voorop! Ik kan zelfs af en toe wassen wat een luxe. In Jordanië heb ik wel eens in een parkje bij een kraan wat moeten wassen omdat we geen schone washandjes meer hadden. Op de camping is een jonge hond die om koekjes komt vragen. Moet gelijk aan Balou denken zou ze er na de vakantie nog zijn? Met tranen in onze ogen hebben we Balou gedag gezegd toen we van huis vertrokken Er loopt ook een pauw rond met een enorm verenkleed maar hij laat het niet zien jammer.
Wanneer we de camping verlaten treffen we Duitser met motor pech. We brengen ze naar de motor en Chris heeft een sleutel in de camper waarmee het achter wiel los kan. Ik zet een kopje thee en geef ze een ontbijt koek. Ze zijn ons erg dankbaar. Wij hopen altijd maar dat als wij een keer hulp nodig hebben we ook iemand ontmoeten die ons helpt. We rijden naar Casa Blanca wat een verkeerschaos we zijn blij als we er zonder deuken uit zijn en we gaan ook niet op zoek naar de moskee. We houden het voor gezien. We gaan in El- Jadida op een camping staan. We komen niet veel Nederlandse campers tegen raar alleen maar fransen. Na het eten gaan we op de fiets naar het dorp. Er ligt een zwerver in een doos op de stoep zo dronken als een tor. Maar hij is wel instaat om liggend te pissen dat is dan weer knap! Dat ze het toelaten dat hij daat woont want het is tegenover een school.Er komt overal pas na 18.00 leven in de brouwerij. We zijn voor het donker terug.
Dinsdag 17 mei.
We willen douchen maar moeten eerst de sleutel halen van een huisje en mogen daar douchen. Het zal ons een worst wezen. We gaan naar het dorp en bezoeken het Portugeze water reservoir het is niet zo groot als in Istanbul maar wel erg mooi. We zien ook de bovenkant waar de soldaten sliepen en de wapens opgeslagen lagen. We kopen fruit en gaan vis in de haven eten. Wil ( onze reisgids op een velletje papier) schrijft vis uit zakken eten. Nou wij krijgen ze netjes op een schoteltje. Maar het ziet er nog zo als vis uit met ogen vinnen enz dat ik echt effe met verstand op nul aan dit maaltje moet beginnen. Om 12.00 verlaten we de camping en we hoeven niets extra’s te betalen. Het is ook niet druk op de camping dat zal we schelen. We gaan naar Safi. Onderweg stoppen we aan het strand en Chris gaat zwemmen het is wel heel koud held! We vinden in Safi in een keer de camping. We moeten elke keer op campings staan want het is echt verboden en niet echt veilig om vrij te staan wel jammer want langs het strand zien we geweldige plekken. Overdag is daar een bewaker maar na 20.00 uur gaan ze weg en dan ben je aan de goden overgelaten. Het is dus wel erg relax elke dag op een camping. Maar het echte avontuur is er wel een beetje af. Maar onze veiligheid staat voorop! Ik kan zelfs af en toe wassen wat een luxe. In Jordanië heb ik wel eens in een parkje bij een kraan wat moeten wassen omdat we geen schone washandjes meer hadden. Op de camping is een jonge hond die om koekjes komt vragen. Moet gelijk aan Balou denken zou ze er na de vakantie nog zijn? Met tranen in onze ogen hebben we Balou gedag gezegd toen we van huis vertrokken Er loopt ook een pauw rond met een enorm verenkleed maar hij laat het niet zien jammer.
De eerste belevenissen in Marokko
Zaterdag 14 mei
We staan langs het strand en het waait enorm. Het is koud en we weten niet hoe laat het is omdat hier ook zomertijd is. Volgens de Duitse buurman is het nog heel vroeg want hij komt boos uit de camper vragen of Chris en de parkeerwachter wat zachter kunnen zijn! Ga lekker aan de andere kant van de parkeerplaats staan muts denk ik. We gaan naar het dorpje maar daar slaapt iedereen nog. We rijden naar Moulay Boussel . Onderweg zien we van alles wat ons verbaasd. Het lijkt wel of we terecht zijn gekomen op de set van het kleine huis op de prairies! Ze zijn met twee ossen en een ploeg van een stok het land aan het bewerken. Ze dragen allemaal leuke gekleurde rieten hoedjes. In Larache is het een bende in de stad wat een rotzooi. We gaan op een camping staan en Chris springt onder de douche na een gevecht met de warm water kraan was het hem toch gelukt om warm te douchen. Om 14.30 is het water hoog genoeg en kunnen we met een bootje de lagune op. We zien veel vogels de vissen springen boven het water uit en uiteindelijk de flamingo’s . Onze kapitein wil niet al te dicht in de buurt want dan vliegen ze weg. Als we ze op de foto hebben willen we wel dichterbij. Ze vliegen weg en het is echt een geweldig gezicht. Ze hebben mooie rosé vleugels. We lopen later het dorp nog even in. De mensen zijn niet opdringerig. We komen op een markt terecht en kopen aardbeien. Dan lopen we buiten langs terug en ineens een vreselijke lucht een vuilnisbelt midden in het dorp. Ik ga bijna over mijn nek gatver en dan is het nog geen eens echt warm dat wordt wat als het 40gr is! Wat een vies volk. Op de camping komt een man met een stok aardappelen e.d verkopen we krijgen een zielig verhaal over zijn 5 kindjes die ook willen eten. Ik heb daar een uitgesproken mening over en maar goed dat hij het niet verstaat! Nog van slag hoe laat het nu echt is gaan we toch maar eten onze magen knorren dus etenstijd. Nou dit was onze eerste dag in Marokko!
Zondag 15 mei
Ontbijt w.c schoonmaken, water tappen, lozen zo kunnen we er weer tegen aan. Via de A 1 naar Sale daar blijkt de camping niet meer te bestaan. We lopen naar het dorp langs de begraafplaats niet te geloven zo groot en langs de rand van de stad met uitzicht op zee. Op zich een mooi plekje. We kopen brood en eten in de camper. De parkeerwachter blijkt een irritant mannetje te zijn . We geven hem cake en hij vraagt er koffie bij en later geven we hem drinken en wil hij een sigaret Chris zegt ik ben een moslim geen drank en sigaretten! Hij vind ook dat we hem te weinig geld geven en kijkt heel boos. Nou we zijn onder de indruk! We gaan over de brug naar Rabbat. Daar staan we midden in de stad op een parkeerplaats. We gaan naar de Medina en worden lastig gevallen door een “gids” door hem raken we de kluts kwijt en het lijkt erop dat we alles mis lopen. Uiteindelijk vinden we de tuin en het museum. De toegang prijzen zijn hier laag. We lopen naar de Hassan toren en het mausoleum van koning Mohamed V nou die ligt er netjes bij indrukwekkend. We lopen terug naar de camper en onderweg gaan we yoghurt eten met vers fruit voor 1 euro per stuk en het is echt heel lekker. We rijden verder en komen langs een camping nou een weiland met een hok erop en drie vrouwen ( die ons dan beschermen voor de nacht) geen water of toilet gebouw voor 5 euro nou ik dacht het niet. We rijden verder en komen op een camping terecht met internet met Bo alles goed.
We staan langs het strand en het waait enorm. Het is koud en we weten niet hoe laat het is omdat hier ook zomertijd is. Volgens de Duitse buurman is het nog heel vroeg want hij komt boos uit de camper vragen of Chris en de parkeerwachter wat zachter kunnen zijn! Ga lekker aan de andere kant van de parkeerplaats staan muts denk ik. We gaan naar het dorpje maar daar slaapt iedereen nog. We rijden naar Moulay Boussel . Onderweg zien we van alles wat ons verbaasd. Het lijkt wel of we terecht zijn gekomen op de set van het kleine huis op de prairies! Ze zijn met twee ossen en een ploeg van een stok het land aan het bewerken. Ze dragen allemaal leuke gekleurde rieten hoedjes. In Larache is het een bende in de stad wat een rotzooi. We gaan op een camping staan en Chris springt onder de douche na een gevecht met de warm water kraan was het hem toch gelukt om warm te douchen. Om 14.30 is het water hoog genoeg en kunnen we met een bootje de lagune op. We zien veel vogels de vissen springen boven het water uit en uiteindelijk de flamingo’s . Onze kapitein wil niet al te dicht in de buurt want dan vliegen ze weg. Als we ze op de foto hebben willen we wel dichterbij. Ze vliegen weg en het is echt een geweldig gezicht. Ze hebben mooie rosé vleugels. We lopen later het dorp nog even in. De mensen zijn niet opdringerig. We komen op een markt terecht en kopen aardbeien. Dan lopen we buiten langs terug en ineens een vreselijke lucht een vuilnisbelt midden in het dorp. Ik ga bijna over mijn nek gatver en dan is het nog geen eens echt warm dat wordt wat als het 40gr is! Wat een vies volk. Op de camping komt een man met een stok aardappelen e.d verkopen we krijgen een zielig verhaal over zijn 5 kindjes die ook willen eten. Ik heb daar een uitgesproken mening over en maar goed dat hij het niet verstaat! Nog van slag hoe laat het nu echt is gaan we toch maar eten onze magen knorren dus etenstijd. Nou dit was onze eerste dag in Marokko!
Zondag 15 mei
Ontbijt w.c schoonmaken, water tappen, lozen zo kunnen we er weer tegen aan. Via de A 1 naar Sale daar blijkt de camping niet meer te bestaan. We lopen naar het dorp langs de begraafplaats niet te geloven zo groot en langs de rand van de stad met uitzicht op zee. Op zich een mooi plekje. We kopen brood en eten in de camper. De parkeerwachter blijkt een irritant mannetje te zijn . We geven hem cake en hij vraagt er koffie bij en later geven we hem drinken en wil hij een sigaret Chris zegt ik ben een moslim geen drank en sigaretten! Hij vind ook dat we hem te weinig geld geven en kijkt heel boos. Nou we zijn onder de indruk! We gaan over de brug naar Rabbat. Daar staan we midden in de stad op een parkeerplaats. We gaan naar de Medina en worden lastig gevallen door een “gids” door hem raken we de kluts kwijt en het lijkt erop dat we alles mis lopen. Uiteindelijk vinden we de tuin en het museum. De toegang prijzen zijn hier laag. We lopen naar de Hassan toren en het mausoleum van koning Mohamed V nou die ligt er netjes bij indrukwekkend. We lopen terug naar de camper en onderweg gaan we yoghurt eten met vers fruit voor 1 euro per stuk en het is echt heel lekker. We rijden verder en komen langs een camping nou een weiland met een hok erop en drie vrouwen ( die ons dan beschermen voor de nacht) geen water of toilet gebouw voor 5 euro nou ik dacht het niet. We rijden verder en komen op een camping terecht met internet met Bo alles goed.
Eindelijk internet
Dinsdag 11 mei vertrekken we naar Marokko.
Eerst brengen we de cabrio naar Arnhem. Daar vertrekken we om 13.30 naar Frankrijk. Het is koud onderweg 5 gr. We rijden laat op de avond dwars door Parijs ( lekker rustig!) de tom tom loodst ons er goed door heen. Om bijna middenacht slapen we in een dorpje op een parkeerplaats .De eerste 670 km zit erop.
Woensdag 12 mei.
We hebben file in Bordeaux. Het is droog gebleven en 11 gr. We vinden een camperplek die eigenlijk nog niet open is. We worden door een hert verwelkomt. 1400km gereden.
Donderdag 13 mei.
Na een uur rijden gaan we van 10 gr naar 2 gr in Spanje. Er ligt zelfs sneeuw! We nemen een stuk tolweg we zien een Decathlon en moeten effe shoppen. Chris koopt een dure zwembroek 5 euro en een zonnebril ik koop sandalen. We komen helemaal niet in de vakantie stemming maar dat komt waarschijnlijk door het koude weer. We gaan in Caeres op zoek naar een camping 22 euro nou alleen om te slapen dat doen we niet. We gaan op een parkeerplaats van een benzinepomp eerst maar eens eten. We mogen blijven staan. Er lopen koeien met bellen om als ze vannacht maar niet gaan rennen door het weiland! We hebben onderweg heel veel ooievaars en roofvogels gezien. 2662 km gereden.
Vrijdag 14 mei
We rijden alles over de tolweg naar Algiers en komen in de middag aan. Het is nu 2 gr. We kunnen eerst niet de Carrefour vinden die Wil ons adviseert maar dat komt omdat wij uit een andere richting komen. We kopen een ticket voor de boot. De vrouw achter het loket wint de prijs voor meest klantvriendelijke verkoopster van het jaar. Wat een muts. Ze was niet duidelijk en wij snapte er niets van na 4 keer vragen blijkt dat we een open ticket voor heen en terug kopen voor 170 euro koopje! We krijgen er een gevulde koektrommel bij. De winkels zijn dicht feestdag oja we zijn in Spanje daar is het elke dag een feestdag. Maar in het andere dorp is er wel een supermarkt open en we slaan voor een paar dagen vlees in. We besluiten om de boot van 18.30 te nemen en hopen dat we dan de camping in Tanger vinden. De boot gaat echt hard met de nodige schommelingen ik word bijna zeeziek. Op de boot ontmoeten we een Marokkaanse Nederlander (of andersom) hij rijdt 2 keer in de maand heen en weer met goederen. Hij verteld ons van alles over Marokko en zijn schoonvader wil Chris over halen om moslim te worden! We komen aan in Tanger en gaan snel van de boot dan moeten we de camper over de grens krijgen . Dit gaat met het nodige heen en weer lopen met de papieren en na een uurtje mogen we door . Nou dat is vlot we zijn wel wat anders gewend na ons avontuur in Syrië en Jordanië! Het is inmiddels donker geworden we wisselen nog wat geld en gaan op zoek naar de camping. Die vinden we niet en dan rijden we maar door naar Asilah. We krijgen op een rotonde van een politieagent een zaklamp in ons gezicht en dat zou betekenen stoppen nou de groeten we rijden door. De volgende rotonde moeten we stoppen. De agent begint in het Frans maar dan komt hij er achter dat we Nederlanders zijn en mogen we snel door! We slapen op een bewaakte parkeerplaats(geen bewaker te zien alleen 3 katjes op een stoeltje) aan zee. Zo hé, hé we zijn in Marokko maar we hebben er nog geen moer van gezien dat beloofd wat als we wakker worden.
Eerst brengen we de cabrio naar Arnhem. Daar vertrekken we om 13.30 naar Frankrijk. Het is koud onderweg 5 gr. We rijden laat op de avond dwars door Parijs ( lekker rustig!) de tom tom loodst ons er goed door heen. Om bijna middenacht slapen we in een dorpje op een parkeerplaats .De eerste 670 km zit erop.
Woensdag 12 mei.
We hebben file in Bordeaux. Het is droog gebleven en 11 gr. We vinden een camperplek die eigenlijk nog niet open is. We worden door een hert verwelkomt. 1400km gereden.
Donderdag 13 mei.
Na een uur rijden gaan we van 10 gr naar 2 gr in Spanje. Er ligt zelfs sneeuw! We nemen een stuk tolweg we zien een Decathlon en moeten effe shoppen. Chris koopt een dure zwembroek 5 euro en een zonnebril ik koop sandalen. We komen helemaal niet in de vakantie stemming maar dat komt waarschijnlijk door het koude weer. We gaan in Caeres op zoek naar een camping 22 euro nou alleen om te slapen dat doen we niet. We gaan op een parkeerplaats van een benzinepomp eerst maar eens eten. We mogen blijven staan. Er lopen koeien met bellen om als ze vannacht maar niet gaan rennen door het weiland! We hebben onderweg heel veel ooievaars en roofvogels gezien. 2662 km gereden.
Vrijdag 14 mei
We rijden alles over de tolweg naar Algiers en komen in de middag aan. Het is nu 2 gr. We kunnen eerst niet de Carrefour vinden die Wil ons adviseert maar dat komt omdat wij uit een andere richting komen. We kopen een ticket voor de boot. De vrouw achter het loket wint de prijs voor meest klantvriendelijke verkoopster van het jaar. Wat een muts. Ze was niet duidelijk en wij snapte er niets van na 4 keer vragen blijkt dat we een open ticket voor heen en terug kopen voor 170 euro koopje! We krijgen er een gevulde koektrommel bij. De winkels zijn dicht feestdag oja we zijn in Spanje daar is het elke dag een feestdag. Maar in het andere dorp is er wel een supermarkt open en we slaan voor een paar dagen vlees in. We besluiten om de boot van 18.30 te nemen en hopen dat we dan de camping in Tanger vinden. De boot gaat echt hard met de nodige schommelingen ik word bijna zeeziek. Op de boot ontmoeten we een Marokkaanse Nederlander (of andersom) hij rijdt 2 keer in de maand heen en weer met goederen. Hij verteld ons van alles over Marokko en zijn schoonvader wil Chris over halen om moslim te worden! We komen aan in Tanger en gaan snel van de boot dan moeten we de camper over de grens krijgen . Dit gaat met het nodige heen en weer lopen met de papieren en na een uurtje mogen we door . Nou dat is vlot we zijn wel wat anders gewend na ons avontuur in Syrië en Jordanië! Het is inmiddels donker geworden we wisselen nog wat geld en gaan op zoek naar de camping. Die vinden we niet en dan rijden we maar door naar Asilah. We krijgen op een rotonde van een politieagent een zaklamp in ons gezicht en dat zou betekenen stoppen nou de groeten we rijden door. De volgende rotonde moeten we stoppen. De agent begint in het Frans maar dan komt hij er achter dat we Nederlanders zijn en mogen we snel door! We slapen op een bewaakte parkeerplaats(geen bewaker te zien alleen 3 katjes op een stoeltje) aan zee. Zo hé, hé we zijn in Marokko maar we hebben er nog geen moer van gezien dat beloofd wat als we wakker worden.
zaterdag 6 maart 2010
geen ijsland maar marokko
De boot naar ijsland werd ons te duur ,van die 1800 euro kan ik heel wat km rijden,volgend jaar proberen we het nog wel eens.
Marokko is voor chris een bekend gebeid hij is daar al 2 maal geweest,maar dat is lang geleden.De planning is 5 tot 6 weken met de boot over in algiras naar tanger en dan richting agadir ook de bergen moeten we zien de atlas en het rif zijn de moeite waard.
Marokko is voor chris een bekend gebeid hij is daar al 2 maal geweest,maar dat is lang geleden.De planning is 5 tot 6 weken met de boot over in algiras naar tanger en dan richting agadir ook de bergen moeten we zien de atlas en het rif zijn de moeite waard.
woensdag 27 januari 2010
mogelijk geen boot
na enige weken proberen boot te regelen is er alleen een dure oplossing 1700 euro vind ik we nogal veel dus zoeken we nog veder,ook andere reisdoelen is een optie.
vrijdag 15 januari 2010
van de sneeuw richting sneeuw
Na wat weken werken en feestdagen weer achter de rug moeten we weer nieuwe plannen maken en de keuze wordt ijsland in het voorjaar ,zal wel door de witte kerst komen.
Alleen de boot moet nog geregeld worden en het is druk,mogelijk op 15mei is er een plek.dit horen we snel.
Op de vakantie beurs werd ik zo enthousiast dat moniuque meteen ja zei,bo wil al jaren naar dit ruige land,maar door stage kan ze niet mee.
Alleen de boot moet nog geregeld worden en het is druk,mogelijk op 15mei is er een plek.dit horen we snel.
Op de vakantie beurs werd ik zo enthousiast dat moniuque meteen ja zei,bo wil al jaren naar dit ruige land,maar door stage kan ze niet mee.
Abonneren op:
Posts (Atom)
