geiten koppen

Maandag 24 mei
We lopen het Spaanse dorp door. Er is niet veel Spaans meer te vinden want de Marokkanen maken er toch wel een zooitje van . Veel vuilnis op straat niet te geloven. We komen bij de winkelstraat terecht en bij de slager liggen de afgehakte geiten koppen tentoongesteld. Ik vind het helemaal niets. We komen ook langs een soort malle pietje nou als hij niet heeft wat je zoekt vindt je het in heel Marokko niet. We gaan koffie drinken alleen mijn thee komt wel de koffie van Chris komt nooit. Goeie bediening! We rijden terug naar Tiznit naar Tafroute. Een prachtige weg mar ook best eng ik noem dat een billenknijper. Elke keer als er een tegenligger komt schrik ik me rot. Het gaat gelukkig goed en het is ook de moeite waard het is een prachtig landschap. De regenval van, van de winter heeft echt zijn sporen nagelaten soms zijn er gewoon hele stukken asfalt weg! We komen aan op een camping met een gastheer die een beetje gek is. Hij kan volgens Chris 4 talen Arabisch , Frans, Engels en hij lult uit zijn nek. Zijn hele Family bezit en runt zo’n beetje Marokko! Maar je kan wel met hem lachen. We eten snel en gaan dan de mooie rotsen op de foto zetten. We moeten dan door een soort weiland met kleine kikkers gatver ik haat kikkers. We gaan ook het dorp in en het ziet er in het donker leuker uit. We kopen slippers rode voor Monique en gele voor Chris. Ik koop zelfs slippers tot grote vreugde van Chris want hij snapt niet dat ik ze niet kan vinden in een land met wel 100000 paar te kiezen. We kopen ook kruiden, een melange van 54 soorten. Terug op de camping is er een kikker concert begonnen wat een herrie wat zullen we lekker slapen.
Dinsdag 25 mei
Er moet in de buurt een rots partij zijn wat op de muts van Napoleon moet lijken. De weg er naar toe is al een beleving want het asfalt is effe weg. Nou we ( ik)zien veel in de rotsen maar geen muts. We komen ook bij het kunstwerk van een Belg die een partij rotsen blauw paars groen en rood heet geverfd. We weten niet of we dit nou mooi moeten vinden. Het is een fraai gezicht maar de achter liggende gedachte van dit project snappen we niet. Maar het was ook een Belg die kunstenaar! We rijden via de 105 naar Taroudant. OOHH shit weer een billenknijper. Soms is er gewoon geen asfalt genoeg en dan moeten we van de weg af het grind in om te passeren. Maar wij zijn steeds de lul op de greppel in te duiken het is een soort blufpoker. Wie blijft het langst op de weg. Nou we gokken maar niets. De waterkraan van de camper houd er ineens mee op dat is echt balen. Chris krijgt hem wel aan de praat maar hij blijft kuren houden. Het is inmiddels 40 gr geworden blij dat de airco wel werkt. In Taroudant aangekomen geen camping dat wisten we wel maar soms is er ineens wel of meer campings dan de boeken zeggen. We worden ook van elke parkeerplaats weggestuurd. We rijden de stads muren onderdoor en gaan dwars door de stad. Zo we hebben het dorp ook gezien dan maar 75 km verder om een camping te vinden! We vinden er een met een gevuld zwembad dus Chris duikt er maar in.