TROTAMUNDOS

Maandag 4 Februari 2013.


Dit is het laatste berichtje.

23 Februari 2011 hebben we een Volvo TGB gekocht. Omdat we lange verre reizen willen gaan maken en dit niet met de Volkswagen kunnen doen zijn we tot dit besluit gekomen. De Volkswagen is niet geschikt voor ruig terrein en off road te rijden. We hebben altijd met erg veel plezier gereisd met de Volkswagen. We hebben erg veel van Europa, Engeland, Azië, Syrië , Jordanië , Marokko gezien. Maar nu willen we verder. Het plan was naar de Himalaya maar omdat het Midden Oosten zo onrustig is willen we geen risico nemen dat we halve wegen stranden en niet verder kunnen of zelf terug moeten. Dit is zonde van ons onbetaalde verlof en spaargeld. Na veel prachtige presentaties over Zuid Amerika en erg enthousiaste verhalen zijn we erg geïnteresseerd geraakt in Zuid Amerika. En Nu de Volvo bijna af is zijn we gaan informeren of we evt met de boot mee kunnen in het najaar. Dit is nu in volle gang dus we wachten het af.

We willen onze volgers bedanken voor jullie interesse voor onze avonturen en dus ook uitnodigen om ons te volgen op de nieuwe site waar we ons Volvo avontuur zijn begonnen.

www.chrismobo.webnode.nl

face book: chrismoboexpedition of Monique hoek.

Chris en Monique van den Hoek

TROTAMUNDOS

weer thuis

30 april de terugreis.


Als we net ons ontbijt op hebben komt er een wat oudere man bij ons zitten en bied ons een kopje koffie aan. Later blijkt dat Chris al met de man had gesproken. We praten wat en voor we het weten zijn we aan de overkant. We zijn snel van de boot en door de douane. We rijden naar het dorpje Almendralejo in zuid Spanje ooit per ongelijk terecht gekomen en we kunnen hier prima vrij staan. Dan duikt net voor de afslag de Marokkaanse man van de boot op! Hij stopt en zegt tegen Chris waar was je nou? HUH? Wat blijkt de man had aan Chris op de boot gevraagd om achterelkaar aan rijden naar Antwerpen!!!!! 2000km lang? Hij gaat met ons mee en we gaan bij de Chinees eten. We gaan nog naar de Chinese euro winkel en man kijkt zijn ogen uit. We drinken nog koffie in de camper en dan gaan we slapen. Hij in zij bus wij in de camper.

1mei.

We zijn vroeg wakker hoe laat het echt is weten we niet want wij hebben nog Marokkaanse tijd en hoeveel dat met Europa scheelt zijn we effe kwijt omdat niet overal de zomer tijd geld in Marokko. Hassan had het koud gehad eigen schuld we hadden nog een deken aangeboden! Onderweg komen we er achter dat alles dicht is 1 Mei dag van de arbeid. Nou we hebben gelukkig nog genoeg aan boord. Hassan rijd keurig achter ons aan Wij hadden afgesproken dat als het evt een gevaarlijke situatie zou worden we Hassan zouden afschudden. Maar hij is beroeps chauffeur in België geweest en rijd prima. Het is een aardige man blijkt al 77 jaar te zijn. En om de 2 maanden heen en weer te rijden naar Marokko. In Agelme slapen we op een prachtige parking aan het strand. We lopen naar het strand en dan komen bij een toilet gebouwtje. Er staat een bak water voor de hond voor de deur. Hassan ziet zijn kans waar en neemt de bak mee naar de wc. Doet daar zijn was ritueel en komt weer uit de wc. En dan mag hij straks bidden! Als je reist mag je ook het was ritueel met een steen doen. De bak water plaats hij netjes terug en wij zijn te verbaasd om te lachen. Maar met Marokko vers in mijn geheugen snap ik deze actie heel goed. Hassan is blij met deze compleet service! Mooi verhaal om op een verjaardag te vertellen zoals we thuis zeggen! Ik maak pasta van de sardine uit blik en Hassan vindt het heerlijk. Dat vind ik wel erg grappig hij wilt alles proeven zolang het maar geen knor knor is. Hassan eet ook gewoon met mes en vork. We gaan slapen we zijn moe, Morgen weer een lange dag.

2 Mei.

Hassan klopt al op de camper. Effe geduld! Het is niet echt heel mooi weer dus een dagje strand zit er niet in. Toch nog een beetje te vroeg in het seizoen. We ontbijten en rijden door Bordeaux geen probleem lekker rustig. In Poitiers gaan we naar de Decathlon Hassan gaat helemaal los hij vindt het geweldig hij koopt een stretcher voor in de bus om op te slapen slaapzak en 2 stoeltjes. Chris slaagt voor een t shirt en ik koop wandel sokken! We lunchen erg laat en rijden dan door tot net voor Parijs. We eten in een chauffeurs cafe en Hassan wil perse trakteren. We rijden door Parijs heen het is al wel erg laat 23.00 maar wel lekker rustig! We slapen in een dorpje.

3 Mei.

We zijn toch weer vroeg wakker. En na het ontbijt gaan we weer rijden. We hebben afgesproken om samen tot Anwerpen te rijden daar nog wat te eten en dan nemen we afscheid van Hassan. Hij wilde heel graag dat we mee naar zijn huis gaan om daar te eten maar de kans dat we daar weer uren zitten is groot dus dat doen we maar niet. Hassan neemt met tranen in zijn ogen afscheid van ons geeft Chris een dikke knuffel ( hij is 2 koppen kleiner).Het was toch wel een hele bijzondere ervaring deze terug reis. We hebben zijn adres dus we beloven hem een keer op te zoeken in Antwerpen of in Marokko. We stappen in de camper hij in zijn bus en we zwaaien naar elkaar. Omdat we toch op de route richting John en Wilma zitten besluiten we daar heen te gaan. Daar worden we zoals altijd heel gastvrij ontvangen. We hebben heel wat te vertellen en gaan dan laat naar Soesterberg. Ons Marokko avontuur zit erop. We hopen volgend jaar met Lappie de Volvo die kant op te kunnen om proef te rijden voordat we echt lang weggaan.

Op de boot

Donderdag 26 april


Vandaag naar Rabat. Dit wordt een drama. Er is een tunnel gekomen en die missen we in eerste instantie om op de parkeerplaats te komen waar we de weg vandaan weten. We gaan dwalen en het wordt er niet gezelliger op. Uiteindelijk vinden we een parkeerplaats. We lopen door de Medina en kopen yoghurt met vers fruit we eten er 1 op en nemen er mee naar de camper. We gaan naar het Mausoleum waar de vader van de huidige Koning ligt er is een wacht en veel pracht en praal. We gaan toch laat in de middag rijden en we weten dat er geen campings in de buurt zijn we gokken het erop. We komen in Khemisset aan en gaan boodschappen doen. In de supermarkt hoor in een jochie Nederlands praten en zie ik een blonde vader en een Marokkaanse moeder we vragen hun of zij een plek weten waar we veilig kunnen overnachten. Waar we op hopen gebeurd en we mogen bij haar vader voor de deur staan. We drukken ze op het hart dat we alles aan boord hebben en niets nodig hebben. We mogen alleen voor de deur staan als we op z’n minst thee komen drinken en heel veel koekjes eten. Oké Het blijk een Belg te zijn Chris die met Sandra een Marokkaanse vrouw is getrouwd ze wonen in België en zijn nu op familie bezoek ze heeft 2 zussen een tweeling en 1 broer. Na 6 nee tegen een maaltijd zeggen gaan we terug naar de camper. Er komt family voor Sandra eten en daar hebben wij niets te zoeken. We zijn dood moe en gaan slapen.

Vrijdag 27 april.

Om 4 uur in de ochtend schreeuwt de Iman de oproep voor gebed. Maakt ons niets uit alleen het lijkt wel of er 100 moskeeën in het dorp staan. We draaien ons nog maar eens om. Natuurlijk eerst ontbijt en koffie! We praten nog wat en dan wil de family de camper zien want ze snappen er niets van hoe en waar we slapen eten plassen enz! Na een rond leiding mogen we gaan rijden. Wat een lieve mensen. Sandra verteld nog dat ze al 2 jaar aan het proberen is om haar ouders op vakantie naar België te krijgen. Dit blijkt nu erg lastig te zijn . Zij moet financieel gerand staan enz. We hopen dat het nu wel gaat lukken zodat ze haar ouders kunnen zien waar ze nu woont. We gaan rijden richting Meknes . Midden in Meknes gaan we op een parkeerplaats staan waar we ook kunnen blijven slapen. Er is veel dicht het is vrijdag. We lunchen in de camper en doen een dutje. Chris laat zijn schoenen poetsen en later in de middag gaan we naar het mausoleum niet echt heel bijzonder . Er is een museum waar een grootvizier in heeft gewoond. Aardig paleisje. S ’avonds is er een concert maar dat blijkt een zanggroep te zijn die een erg hoog E.O gehalte heeft we luisteren/kijken 2 liedjes en gaan dan terug naar de camper.

Zaterdag 28 april.

We rijden in 1 keer naar Martil we willen nog heel graag 2 dagen strand alleen het weer werkt weer niet mee. We komen langs Chefcouen we eten daar wat maar de dorpelingen zijn erg vervelend het is te rustig voor ze dus vallen ze iedereen lastig. Jammer want we vinden dit een leuk dorpje. We eten wat en rijden toch maar door naar Martil. Als we aan komen is de cirkel rond en zijn we na ruim 6 weken weer terug waar we zijn begonnen. Het voelt als 6 dagen! En de vakantie is bijna voorbij.

Zondag 29 april.

REGEN REGEN REGEN . We worden er stront chagrijnig van. We hebben stroom dus maar klooien op de laptop. Dan komt er een groep Nederlanders aan en dan is het lachen de wielen draaien nog en hup een run naar de stroom paal. Dus er loopt er een man naar de stroom paal en hup onze stekker eruit! PARDON! Dus ik gooi de schuif deur open en vraag Meneer wilt u mijn stekker erin laten zitten! HHHHUUUUUUU OH SORRY. Tjonge wat een sukkel zal je niet thuis zijn aso. Dan gaan ze klooien om hun campers van water te voorzien. ( volgens mij kun je gewoon met de camper naar het kraantje rijden ipv 6 slangen uitleggen. Oohhh neee ik snap het al dan ben je te laat voor de stroompaal!) Wat een stel camperaars! Eindelijk is het droog en gaan we het dorpje in we verbazen ons hoe leuk het dorpje is we waren nooit verder dan het strand geweest . We kopen lekkere koekjes en hebben een leuk gesprek met de eigenaar van de bakker die Engels spreekt. We lopen terug maar verdwalen een beetje. Nou goeie oefening voor de Nijmeegse ( oja dat moet ook nog) Terug bij de camper kunnen we nog even van de zon genieten.

Maandag 30 april leve de koningin!

Het weer blijft slecht dus we gaan naar de boot. We kopen eerst nog koekjes en ontbijt bij het bakkertje. 2 zakken vol voor 3 euro. Het duurt langer dan verwacht om bij de boot te komen en dan moeten we eerst de tickets activeren. Fijn dat dat zo keurig staat aangegeven. Niet dus . Draaien en op zoek naar een loketje. Daar duurt het ook erg lang en dan eindelijk richting douane nog 5 minuten voor de boot vertrekt! Dan moeten we de camper uit en de paspoorten inleveren er gaat en scan over de camper om verstekelingen te ontdekken en evt drugs op te sporen. De kist met boodschappen moet open maar niets te vinden dan mogen we door rijden. Dan nog de boot vinden en hup de achterwielen zijn er nog niet op of het luik gaat dicht. We staan vooraan en kunnen er weer als eerste af. Wat een tijd winst. Het is 11 uur en we moeten nog ontbijten dus dan maar de snoeperijen mee naar boven. W e kopen koffie voor 4 euro! Welkom in Europa!

Hippie dorp

Maandag 23 april


We hebben nog internet dus eerst even met Ma bellen om haar met haar verjaardag te feliciteren. We rijden naar Essauria het hippie dorp. Onderweg komen we een markt tegen en kopen een kilo makreel voor 20 euro cent niet gerookt maar wel vers. Als we in het dorp aankomen staat een harde wind en de zee bonkt tegen de rotsen aan. De man die we twee jaar geleden sokken hebben gegeven loopt er ook weer rond en hij herkent Chris we hebben nog sokken dus hij heeft geluk. Er komen ook 2 vrouwen vragen of we geld kunnen wisselen ze hebben euro munten gekregen en kunnen hier niets mee. Ik snap de toeristen niet die dit doen we wisselen en ik geef de vrouw ook bananen mee ze is zwanger en ze ziet er uit of ze wel wat extra’s kan gebruiken. In het dorp lopen ook veel vrouwen te bedelen dit was verleden keer toch niet zo. We hebben gemengde gevoelens we kunnen best wat muntjes missen maar zou het niet beter zijn als deze vrouwen aan het werk gaan. In onze beleving is er best nog wel wat te doen er ligt genoeg rotzooi overal maar gemeenten werk kennen ze hier niet zo lijkt het. In Fes hebben we wel vrouwen zien straatvegen dus het kan wel. We lopen het dorpje door en zien toch weer veel nieuwe dingen. We rijden naar een camping die naar de weg naar Marrakech ligt en daar is een grappig toiletgebouw. Een rond gebouw met aan de buitenkant de douch en w.c en in de binnenring de afwas bakken. We grillen de makreel en maken er Paella van best lekker er zijn ineens erg veel katten in de buurt!

Dinsdag 24 april

We rijden binnendoor en niet langs de kust naar El Jadida het Portugese dorp. Onderweg komen we veel marktjes tegen en we blijven ons verbazen hoe veel rotzooi ze er verkopen. Het is wel een beleving op de markt. Er is een komen en gaan van ezeltjes met karren vol handel. Er is zelfs langs de weg waar wij rijden een ezel pad aangelegd zodat deze niet op de openbarenweg hoeven te lopen. Dit is wel veiliger. Als we langs de kant van de weg wat gaan eten komt er een jongen voorzichtig kijken hij vraagt nergens om en of hij nu gestuurd is of echt benieuwd was of alles goed met ons is? We Geven hem wat snoep en weg is hij weer. De camping is nog steeds 1 grote bende lees: geen douche of toilet. De gemeente wil geen geld investeren. Wat erg dom is want het dorpje is prachtig met Portugees waterbassin. En de stadsmuren zijn ook mooi. We lopen naar het dorp en eten iets lekkers van de bakker ik kies kip in bladerdeeg met anijspoeder Chris gaat voor iets “ veiligs” maar wil dan wel altijd even proeven om evt later dat ook een keer te eten ( held!) We eten het op ,op een bankje in het park en daar zijn mannen op de stoep een spel aan het spelen met dobbelen of zo iets. Het is een rotzooitje in het parkje en daarom gooi ik heel demostatief mijn papiertjes in de prullenbak. We gaan het ander deel van het dorp in en zien en zien toch weer nieuwe dingen. 2 jaar geleden waren we ook al onder de indruk van dit dorpje. Er is voetbal op de tv en we horen de eerste helft als we langs de winkeltjes en eettentjes lopen. De tweede helft gaan we ergens eten om de wedstrijd te kunnen zien. 2-2 wordt het uiteindelijk Het eten was lekker en kost weer niet veel. We zullen in Europa erg aan de prijzen moeten wennen.

Woensdag 25 april 6 weken van huis!

We gaan met de camper naar het dorp want we willen om 12.00 uur naar het Portugees waterbassin want dan staat de zon hoog en krijg je de mooiste foto’s. ZON? Nu even niet! We gaan naar binnen en ondanks dat we weten hoe het eruit ziet blijft het prachtig. We zijn de foto’s van 2010 kwijt geraakt door de inbraak in de camper dus Chris wilde perse hier naar terug om nieuwe foto’s te maken. Dus er worden veel kiekjes gemaakt en dan gaan we weer naar buiten. Daar komen we bij de camper 2 backpakkers tegen. Net met de bus uit Cassablanca. We luisteren naar hun verhalen laat ik het zo zeggen ze zijn meteen slachtoffer van alle scenario’s geworden waar iedereen voor gewaarschuwd wordt. Dus we geven ze les 1 in reizen. We laten ze op de kaart zien wat erg interessant is om heen te gaan. We laten ze op de laptop een berichtje naar huis sturen en we geven ons adres voor als ze in Nederland komen. Nu kan ik zeggen tot nu toe niets van ze gehoord. We gaan veel later dan de planning rijden. We eten ergens aan het strand. We rijden door Cassablanca het is druk maar het gaat goed we zoeken de camping en blijkt dat we daar al eens gestaan hebben en 2 Duitse motorrijders hebben geholpen. Lekkere warme douch en even met het thuisfront gesproken.