koffieprut

Donderdag 15 okt . Zeg nooit tegen een turk ik heb last van mijn darmen want ze voeren je koffieprut met citroensap.
Chris gaat even kijken wat een scoot huren kost en komt met de buurman van de camping aan de praat de ook heel toevallig mooie horloges verkoopt. Een Turk met een Belgisch accent heel grappig. Chris vertelde van mijn darm probleem en hij stuurde zijn personeel op pad om voor mij het meest smerige medicijn te maken. Moest zoveel ik op kon eten nou 4 happen lijkt me meer dan zat. Maar het hielp! We gaan op het strand liggen en verbasen ons over de badgasten die voor de hotels liggen met hun mooie armbandjes om. De kleur bepaalt welk hotel je zit. Of inrichting! We krijgen een smsje van Wil en John ze zijn ook in Side gearriveerd gezellig. We hebben elkaar een hoop te vertellen en gaan gezellig met z’n vieren uit eten. De medicijn man woont toch op de hoek!
Vrijdag 16 okt. We gaan verhuizen naar het strand want het is weer 30 gr en zon.
We gaan op het privé strand van Wil en John staan. Ik zeg niet waar anders is het volgend jaar bezet ha ha ha. Het is net een camping wc, stroom, water,bewaking, zee, zon wat wil een mens nog meer. De jongens die op het strand werken vonden het wel gezellig. Het seizoen is bijna ten einden dus hadden ze tijd voor een praatje. Er was weer een hondje maar deze was echt zo leuk een half jaar oud bruine vacht en heerlijk ontdeugend na een paar dagen kon Chris hem mee de zee in nemen en zwommen ze samen terug. Toen we weg gingen vonden de beachboys dat we hem maar mee moesten nemen hun baas keek toch niet naar hem om. We vermaken ons prima. Chris heeft er een baantje bij hij is de privé masseur van John geworden die met een knie probleem zit. We keutelen de hele dag maar wat aan en de tijd vliegt voorbij. s Avonds samen op pad wij op de fiets en Jon en Wilma op de scoot. Chris heeft zijn zinnen op een horloge gezet nu kijken waar de beste deal kan worden gemaakt John wil ook wel een klokje erbij dus samen iets kopen is een betere deal. Ik als horlogefan ( maar niet heus ) moet dus winkel in winkel uit. Na 3 uur geen horloge maar wel weer shirts.
Zaterdag 17 okt we blijven nog een dagje.
De weersvoorspelling zijn voor 100km verderop niet zo best dus blijven we nog. We vinden het raar dat we gewoon echt vakantie aan het vieren zijn. Het lijkt bijna of we aan de tweede vakantie zijn begonnen. We hebben het nog steeds gezellig met de buren en als we s avonds naar Side gaan en Wil gaat onderhandelen over een poncho loopt het hele dorp uit. Ze presteert het om met de sapjes man ( waar uiteindelijk het geld heen ging) zo ver te krijgen dat er niets van de prijs af gaat maar dat we allemaal een sapje krijgen nou zo gek zijn die Turken nou ook weer niet. Maar Wilma laat er geen gras over groeien en stapt achter het kraampje en gaat zelf granaatappels persen. Tot grote hilariteit van de rest van de turken. Maar ze gaat wel met een goedkope poncho naar huis. Als dat geen zakenvrouw is. De mannen nog steeds geen horloge.
Zondag 18 okt. Geen stoom geen studio sport!
Chris loopt de hele dag te bedenken hoe aan stoom te komen zodat hij bij Wil en John studiosport kan kijken. Hij regelt wat met de beach boy’s en al de grote baas weg is gaan we aan het stroom. Ook wel fijn voor onze koelkast. Chris is weer helemaal op de hoogte van het voetbalwereldje.

Maandag 19 okt. Wil stuurt Chris naar de juwelier nu moet het er maar eens van komen.
We gaan naar de Belg en Chris koopt eindelijk het horloge tjonge jonge. We drinken thee en kijken op zijn laptop wat het weer gaat doen. Het ziet er niet best uit ( 25 gr) voor het westen van Turkije maar we moeten toch echt morgen die kant op. Ik zie op de site van A Sisters Hope dat ze het miljoen hebben gehaald helemaal goed zijn al mijn inspanningen niet voor niets geweest. We gaan bij de BIM boodschappen doen en daar vallen de prijzen weer mee. We eten s’ avonds samen op ons strak geëgaliseerde plekje. Had John effe geregeld met de burgemeester van Side. Om de 5 min vraagt iemand aan Chris hoe laat is het!
Dinsdag 20 okt hiep hiep hoera Bo is jarig.
We gaan bij de Belg voor de deur even met Bo bellen via skype. Maar goed ook want Chris ziet dat er een schroefje uit zijn horloge is ooohhhhh nou dat weer! Bo klinkt jarig alweer 19 jaar. Ze heeft appeltaart voor de meiden gebakken en gaat s avonds uit eten. We gaan nu toch echt rijden . We gaan proberen of we een volkswagen garage kunnen vinden want we moeten nieuwe remmen en die zijn hier een stuk goedkoper. In Antalya slagen we en na 1 ½ uur rijden we verder met nieuwe remmen. We slapen in Kemer in de haven. Volgens een dorpeling hebben we te ver op de stoep geparkeerd en gaat hij de politie halen. We konden er op rekenen dat we binnen een kwartier weg moeten. Na een uur nog geen politie. De bewaker van e haven die aan de overkant staat komt een praatje maken en is geïnteresseerd in hoe en wat in de camper en vind het een te gek idee dat we blijven slapen!