damascus

Maandag 5 okt. Op de fiets naar Damascus. Door 2 privé gidsen zien we een ander Damascusen. In het donker de camper terug vinden is best lastig.
We gaan fietsen ook weer zo’n verhaal want je moet niet nadenken wat er allemaal kan gebeuren maar gewoon mee met het verkeer, een engeltje op je schouder heb jewel hard nodig. We twijfelen welke kant we op moeten en vragen het aan een passant. Toevallig moet hij naar de moskee waar we naar op zoek zijn dus we lopen achter hem aan en dan komen we door een stukje Damascus want niet iedereen ziet. Allemaal kleine straatjes met winkeltjes waar de toeristen niet komen geweldig zo dat hebben we mooi weer gezien. De jongen blijkt in de soek ( bazaar) te werken en we denken op een naaiatelier waar ze prachtige jurken maken van prachtige stoffen. Trouwen is hier ook zo’n ding want de trouwjurken zijn echt heel bijzonder. We nemen afscheid en vinden de moskee. Hij is inderdaad heel bijzonder we moeten ons weer helemaal in doeken wikkelen want ojee ojee je zal een stukje been zien! Ik bindt onze schoenen aan de rugzak vast want anders raken we ze kwijt het is heel druk. Er zijn ook bussen vol mensen ( voornamelijk vrouwen) uit Iran dit blijkt een soort bedevaart tocht naar deze moskee te zijn. Want het hoofd van Johannes de Dooper ligt hier en nog een ander hoofd maar dat begrijpen we niet en ons boek zegt er ook niets over thuis nog eens uitzoeken. De vrouwen moeten links en mannen rechts naar de graftombe. Ze raken met groenen doekjes de tralies aan en huilen, Je kan ook bloemen of geld naar binnen gooien. Het is een hysterisch gedoe en een geduw ik ga maar gauw weg. De moskee is wel heel mooi van binnen en weer anders dan alle andere. We gaan naar buiten en lopen door de soek. Dit is veel overzichtelijker dan die in Turkije. Je kan ook hier van alles kopen en dat doen we dan ook want we hadden heen geen winkel gezien die waren vanwege Suikerfeest dicht ( scheelt enorm veel geld, onzin het is hier spotgoedkoop) We kopen souvenirs en Chris laat koffiebonen malen. En ik laat wat voor Bo maken. Dan gaan we terug naar de fietsen om zo op zoek naar het paleis te gaan. We hadden ze in de ochtend tegen een lantaarnpaal gezet. Nu staan ze in het midden van een vierkant met een lint eromheen en worden de duiven gevoerd we liggen dubbel van het lachen. Beetje jammer dat ze onze fietsen onder schijten. We worden aangesproken in het Engels waar we vandaan komen. De man Woont in Damascus en heeft veel van Europa gezien en wil ons heel graag rondleiden. Oké we gaan mee hij laat ons inderdaad heel veel mooie dingen zien veel oude huizen het paleis en dan opent hij een paar deuren waar ongelooflijke mooie restaurants verstopt zitten. Je verwacht dat helemaal niet in die steegjes zulke grote panden. Het paleis is ook heel mooi en we gaan ook nog naar een andere moskee . Maar daar zijn de Iranese vrouwen weer dus is het zeer druk en weer een hysterisch gedoe want hier is de graftombe van een kindje van 3 jaar de dochter van de profeet Mohammed. We drinken nog wat met onze gids en nemen afscheid. We moeten in het donker de weg terug vinden naar de camper ik vind het niet echt fijn om te fietsen maar er is geen andere optie. Daar denk een taxie chauffeer anders over want die wil ons en de fietsen wel brengen hoe? Dat weet hij ook niet. We fietsen verder en vragen het 2 keer de weg en dan komen doodmoe maar