Vrijdag 12 September
Het was lekker afgekoeld dus heerlijk geslapen. Lekker kunnen douche in het zwembad en op de fiets naar het dorp gegaan. Bij een kruispunt aan een voorbijganger gevraagd waar het vvv was. Nou dat werd lachen we moesten maar achter hem aan! Bij een restaurantje werd een plattegrond in een mooi boekje overhandigd maar dat was nog niet genoeg want de jongen had bedacht dat hij ons wel even rond kon leiden. Hij is dames kapper en had vakantie of hij in het dorp woonde was niet duidelijk hij sprak 8 woorden Engels dus dat gaat lukken. Maar we hebben in snel tempo het dorp gezien en hij haalde overal eten uit de winkeltjes om te proeven en zelf at hij niets van wegen de rameldan . Chris heeft zijn schoen nog laten maken en ook dat wilde hij betalen hoe gast vrij kun je ziin! Bij een klokkentoren lag een heel zielig hondje te slapen en ik moest mezelf echt tot de orde roepen want Chris zegt steeds Monique we nemen niet 33 zielige honden mee naar huis. Wat ook zo zielig is:er liggen heel veel dode honden langs de weg. Vaak hun eigen schuld want ze liggen echt op de weg te slapen of steken gewoon over . En dat is niet slim met het rijgedrag van de Turken.
We zijn door gereden naar Sinop een hele mooie route. Alleen liggen daar heel veel mensen aan de kant van de weg begraven soms met 3 graven bij elkaar en soms wel 20 heel raar. Misschien is het wel heilige grond thuis maar eens nakijken. We moesten een berg over waar nooit een einde aan kwam maar wel heel mooi. Onderweg staan overal kraampjes en daar word van alles in verkocht meestal meloen en tomaten. Ook stond er een jochie met hazelnoten hij was duidelijk op pad gestuurd om wat geld te verdienen. In Sinop zou een camping zijn nou wij hebben gezocht en konden het niet vinden ja er was iets wat op een zigeunerkamp leek en geen sanitair gebouw erbij nou dat hoeft van ons niet. En we moeten voor 18.30 wat vinden anders is het donker en hier in het donker rijden is echt vragen om ellende. Dus zijn we terecht gekomen op een parkeerplaatje aan de zwarte zee. Er was een waakstraathond die ging naast de camper liggen hij had geen honger wel dorst. Hij blaft naar elke auto die langs komt dus dat wordt lekker slapen.
Het was lekker afgekoeld dus heerlijk geslapen. Lekker kunnen douche in het zwembad en op de fiets naar het dorp gegaan. Bij een kruispunt aan een voorbijganger gevraagd waar het vvv was. Nou dat werd lachen we moesten maar achter hem aan! Bij een restaurantje werd een plattegrond in een mooi boekje overhandigd maar dat was nog niet genoeg want de jongen had bedacht dat hij ons wel even rond kon leiden. Hij is dames kapper en had vakantie of hij in het dorp woonde was niet duidelijk hij sprak 8 woorden Engels dus dat gaat lukken. Maar we hebben in snel tempo het dorp gezien en hij haalde overal eten uit de winkeltjes om te proeven en zelf at hij niets van wegen de rameldan . Chris heeft zijn schoen nog laten maken en ook dat wilde hij betalen hoe gast vrij kun je ziin! Bij een klokkentoren lag een heel zielig hondje te slapen en ik moest mezelf echt tot de orde roepen want Chris zegt steeds Monique we nemen niet 33 zielige honden mee naar huis. Wat ook zo zielig is:er liggen heel veel dode honden langs de weg. Vaak hun eigen schuld want ze liggen echt op de weg te slapen of steken gewoon over . En dat is niet slim met het rijgedrag van de Turken.
We zijn door gereden naar Sinop een hele mooie route. Alleen liggen daar heel veel mensen aan de kant van de weg begraven soms met 3 graven bij elkaar en soms wel 20 heel raar. Misschien is het wel heilige grond thuis maar eens nakijken. We moesten een berg over waar nooit een einde aan kwam maar wel heel mooi. Onderweg staan overal kraampjes en daar word van alles in verkocht meestal meloen en tomaten. Ook stond er een jochie met hazelnoten hij was duidelijk op pad gestuurd om wat geld te verdienen. In Sinop zou een camping zijn nou wij hebben gezocht en konden het niet vinden ja er was iets wat op een zigeunerkamp leek en geen sanitair gebouw erbij nou dat hoeft van ons niet. En we moeten voor 18.30 wat vinden anders is het donker en hier in het donker rijden is echt vragen om ellende. Dus zijn we terecht gekomen op een parkeerplaatje aan de zwarte zee. Er was een waakstraathond die ging naast de camper liggen hij had geen honger wel dorst. Hij blaft naar elke auto die langs komt dus dat wordt lekker slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten