TROTAMUNDOS

Maandag 4 Februari 2013.


Dit is het laatste berichtje.

23 Februari 2011 hebben we een Volvo TGB gekocht. Omdat we lange verre reizen willen gaan maken en dit niet met de Volkswagen kunnen doen zijn we tot dit besluit gekomen. De Volkswagen is niet geschikt voor ruig terrein en off road te rijden. We hebben altijd met erg veel plezier gereisd met de Volkswagen. We hebben erg veel van Europa, Engeland, Azië, Syrië , Jordanië , Marokko gezien. Maar nu willen we verder. Het plan was naar de Himalaya maar omdat het Midden Oosten zo onrustig is willen we geen risico nemen dat we halve wegen stranden en niet verder kunnen of zelf terug moeten. Dit is zonde van ons onbetaalde verlof en spaargeld. Na veel prachtige presentaties over Zuid Amerika en erg enthousiaste verhalen zijn we erg geïnteresseerd geraakt in Zuid Amerika. En Nu de Volvo bijna af is zijn we gaan informeren of we evt met de boot mee kunnen in het najaar. Dit is nu in volle gang dus we wachten het af.

We willen onze volgers bedanken voor jullie interesse voor onze avonturen en dus ook uitnodigen om ons te volgen op de nieuwe site waar we ons Volvo avontuur zijn begonnen.

www.chrismobo.webnode.nl

face book: chrismoboexpedition of Monique hoek.

Chris en Monique van den Hoek

TROTAMUNDOS

weer thuis

30 april de terugreis.


Als we net ons ontbijt op hebben komt er een wat oudere man bij ons zitten en bied ons een kopje koffie aan. Later blijkt dat Chris al met de man had gesproken. We praten wat en voor we het weten zijn we aan de overkant. We zijn snel van de boot en door de douane. We rijden naar het dorpje Almendralejo in zuid Spanje ooit per ongelijk terecht gekomen en we kunnen hier prima vrij staan. Dan duikt net voor de afslag de Marokkaanse man van de boot op! Hij stopt en zegt tegen Chris waar was je nou? HUH? Wat blijkt de man had aan Chris op de boot gevraagd om achterelkaar aan rijden naar Antwerpen!!!!! 2000km lang? Hij gaat met ons mee en we gaan bij de Chinees eten. We gaan nog naar de Chinese euro winkel en man kijkt zijn ogen uit. We drinken nog koffie in de camper en dan gaan we slapen. Hij in zij bus wij in de camper.

1mei.

We zijn vroeg wakker hoe laat het echt is weten we niet want wij hebben nog Marokkaanse tijd en hoeveel dat met Europa scheelt zijn we effe kwijt omdat niet overal de zomer tijd geld in Marokko. Hassan had het koud gehad eigen schuld we hadden nog een deken aangeboden! Onderweg komen we er achter dat alles dicht is 1 Mei dag van de arbeid. Nou we hebben gelukkig nog genoeg aan boord. Hassan rijd keurig achter ons aan Wij hadden afgesproken dat als het evt een gevaarlijke situatie zou worden we Hassan zouden afschudden. Maar hij is beroeps chauffeur in België geweest en rijd prima. Het is een aardige man blijkt al 77 jaar te zijn. En om de 2 maanden heen en weer te rijden naar Marokko. In Agelme slapen we op een prachtige parking aan het strand. We lopen naar het strand en dan komen bij een toilet gebouwtje. Er staat een bak water voor de hond voor de deur. Hassan ziet zijn kans waar en neemt de bak mee naar de wc. Doet daar zijn was ritueel en komt weer uit de wc. En dan mag hij straks bidden! Als je reist mag je ook het was ritueel met een steen doen. De bak water plaats hij netjes terug en wij zijn te verbaasd om te lachen. Maar met Marokko vers in mijn geheugen snap ik deze actie heel goed. Hassan is blij met deze compleet service! Mooi verhaal om op een verjaardag te vertellen zoals we thuis zeggen! Ik maak pasta van de sardine uit blik en Hassan vindt het heerlijk. Dat vind ik wel erg grappig hij wilt alles proeven zolang het maar geen knor knor is. Hassan eet ook gewoon met mes en vork. We gaan slapen we zijn moe, Morgen weer een lange dag.

2 Mei.

Hassan klopt al op de camper. Effe geduld! Het is niet echt heel mooi weer dus een dagje strand zit er niet in. Toch nog een beetje te vroeg in het seizoen. We ontbijten en rijden door Bordeaux geen probleem lekker rustig. In Poitiers gaan we naar de Decathlon Hassan gaat helemaal los hij vindt het geweldig hij koopt een stretcher voor in de bus om op te slapen slaapzak en 2 stoeltjes. Chris slaagt voor een t shirt en ik koop wandel sokken! We lunchen erg laat en rijden dan door tot net voor Parijs. We eten in een chauffeurs cafe en Hassan wil perse trakteren. We rijden door Parijs heen het is al wel erg laat 23.00 maar wel lekker rustig! We slapen in een dorpje.

3 Mei.

We zijn toch weer vroeg wakker. En na het ontbijt gaan we weer rijden. We hebben afgesproken om samen tot Anwerpen te rijden daar nog wat te eten en dan nemen we afscheid van Hassan. Hij wilde heel graag dat we mee naar zijn huis gaan om daar te eten maar de kans dat we daar weer uren zitten is groot dus dat doen we maar niet. Hassan neemt met tranen in zijn ogen afscheid van ons geeft Chris een dikke knuffel ( hij is 2 koppen kleiner).Het was toch wel een hele bijzondere ervaring deze terug reis. We hebben zijn adres dus we beloven hem een keer op te zoeken in Antwerpen of in Marokko. We stappen in de camper hij in zijn bus en we zwaaien naar elkaar. Omdat we toch op de route richting John en Wilma zitten besluiten we daar heen te gaan. Daar worden we zoals altijd heel gastvrij ontvangen. We hebben heel wat te vertellen en gaan dan laat naar Soesterberg. Ons Marokko avontuur zit erop. We hopen volgend jaar met Lappie de Volvo die kant op te kunnen om proef te rijden voordat we echt lang weggaan.

Op de boot

Donderdag 26 april


Vandaag naar Rabat. Dit wordt een drama. Er is een tunnel gekomen en die missen we in eerste instantie om op de parkeerplaats te komen waar we de weg vandaan weten. We gaan dwalen en het wordt er niet gezelliger op. Uiteindelijk vinden we een parkeerplaats. We lopen door de Medina en kopen yoghurt met vers fruit we eten er 1 op en nemen er mee naar de camper. We gaan naar het Mausoleum waar de vader van de huidige Koning ligt er is een wacht en veel pracht en praal. We gaan toch laat in de middag rijden en we weten dat er geen campings in de buurt zijn we gokken het erop. We komen in Khemisset aan en gaan boodschappen doen. In de supermarkt hoor in een jochie Nederlands praten en zie ik een blonde vader en een Marokkaanse moeder we vragen hun of zij een plek weten waar we veilig kunnen overnachten. Waar we op hopen gebeurd en we mogen bij haar vader voor de deur staan. We drukken ze op het hart dat we alles aan boord hebben en niets nodig hebben. We mogen alleen voor de deur staan als we op z’n minst thee komen drinken en heel veel koekjes eten. Oké Het blijk een Belg te zijn Chris die met Sandra een Marokkaanse vrouw is getrouwd ze wonen in België en zijn nu op familie bezoek ze heeft 2 zussen een tweeling en 1 broer. Na 6 nee tegen een maaltijd zeggen gaan we terug naar de camper. Er komt family voor Sandra eten en daar hebben wij niets te zoeken. We zijn dood moe en gaan slapen.

Vrijdag 27 april.

Om 4 uur in de ochtend schreeuwt de Iman de oproep voor gebed. Maakt ons niets uit alleen het lijkt wel of er 100 moskeeën in het dorp staan. We draaien ons nog maar eens om. Natuurlijk eerst ontbijt en koffie! We praten nog wat en dan wil de family de camper zien want ze snappen er niets van hoe en waar we slapen eten plassen enz! Na een rond leiding mogen we gaan rijden. Wat een lieve mensen. Sandra verteld nog dat ze al 2 jaar aan het proberen is om haar ouders op vakantie naar België te krijgen. Dit blijkt nu erg lastig te zijn . Zij moet financieel gerand staan enz. We hopen dat het nu wel gaat lukken zodat ze haar ouders kunnen zien waar ze nu woont. We gaan rijden richting Meknes . Midden in Meknes gaan we op een parkeerplaats staan waar we ook kunnen blijven slapen. Er is veel dicht het is vrijdag. We lunchen in de camper en doen een dutje. Chris laat zijn schoenen poetsen en later in de middag gaan we naar het mausoleum niet echt heel bijzonder . Er is een museum waar een grootvizier in heeft gewoond. Aardig paleisje. S ’avonds is er een concert maar dat blijkt een zanggroep te zijn die een erg hoog E.O gehalte heeft we luisteren/kijken 2 liedjes en gaan dan terug naar de camper.

Zaterdag 28 april.

We rijden in 1 keer naar Martil we willen nog heel graag 2 dagen strand alleen het weer werkt weer niet mee. We komen langs Chefcouen we eten daar wat maar de dorpelingen zijn erg vervelend het is te rustig voor ze dus vallen ze iedereen lastig. Jammer want we vinden dit een leuk dorpje. We eten wat en rijden toch maar door naar Martil. Als we aan komen is de cirkel rond en zijn we na ruim 6 weken weer terug waar we zijn begonnen. Het voelt als 6 dagen! En de vakantie is bijna voorbij.

Zondag 29 april.

REGEN REGEN REGEN . We worden er stront chagrijnig van. We hebben stroom dus maar klooien op de laptop. Dan komt er een groep Nederlanders aan en dan is het lachen de wielen draaien nog en hup een run naar de stroom paal. Dus er loopt er een man naar de stroom paal en hup onze stekker eruit! PARDON! Dus ik gooi de schuif deur open en vraag Meneer wilt u mijn stekker erin laten zitten! HHHHUUUUUUU OH SORRY. Tjonge wat een sukkel zal je niet thuis zijn aso. Dan gaan ze klooien om hun campers van water te voorzien. ( volgens mij kun je gewoon met de camper naar het kraantje rijden ipv 6 slangen uitleggen. Oohhh neee ik snap het al dan ben je te laat voor de stroompaal!) Wat een stel camperaars! Eindelijk is het droog en gaan we het dorpje in we verbazen ons hoe leuk het dorpje is we waren nooit verder dan het strand geweest . We kopen lekkere koekjes en hebben een leuk gesprek met de eigenaar van de bakker die Engels spreekt. We lopen terug maar verdwalen een beetje. Nou goeie oefening voor de Nijmeegse ( oja dat moet ook nog) Terug bij de camper kunnen we nog even van de zon genieten.

Maandag 30 april leve de koningin!

Het weer blijft slecht dus we gaan naar de boot. We kopen eerst nog koekjes en ontbijt bij het bakkertje. 2 zakken vol voor 3 euro. Het duurt langer dan verwacht om bij de boot te komen en dan moeten we eerst de tickets activeren. Fijn dat dat zo keurig staat aangegeven. Niet dus . Draaien en op zoek naar een loketje. Daar duurt het ook erg lang en dan eindelijk richting douane nog 5 minuten voor de boot vertrekt! Dan moeten we de camper uit en de paspoorten inleveren er gaat en scan over de camper om verstekelingen te ontdekken en evt drugs op te sporen. De kist met boodschappen moet open maar niets te vinden dan mogen we door rijden. Dan nog de boot vinden en hup de achterwielen zijn er nog niet op of het luik gaat dicht. We staan vooraan en kunnen er weer als eerste af. Wat een tijd winst. Het is 11 uur en we moeten nog ontbijten dus dan maar de snoeperijen mee naar boven. W e kopen koffie voor 4 euro! Welkom in Europa!

Hippie dorp

Maandag 23 april


We hebben nog internet dus eerst even met Ma bellen om haar met haar verjaardag te feliciteren. We rijden naar Essauria het hippie dorp. Onderweg komen we een markt tegen en kopen een kilo makreel voor 20 euro cent niet gerookt maar wel vers. Als we in het dorp aankomen staat een harde wind en de zee bonkt tegen de rotsen aan. De man die we twee jaar geleden sokken hebben gegeven loopt er ook weer rond en hij herkent Chris we hebben nog sokken dus hij heeft geluk. Er komen ook 2 vrouwen vragen of we geld kunnen wisselen ze hebben euro munten gekregen en kunnen hier niets mee. Ik snap de toeristen niet die dit doen we wisselen en ik geef de vrouw ook bananen mee ze is zwanger en ze ziet er uit of ze wel wat extra’s kan gebruiken. In het dorp lopen ook veel vrouwen te bedelen dit was verleden keer toch niet zo. We hebben gemengde gevoelens we kunnen best wat muntjes missen maar zou het niet beter zijn als deze vrouwen aan het werk gaan. In onze beleving is er best nog wel wat te doen er ligt genoeg rotzooi overal maar gemeenten werk kennen ze hier niet zo lijkt het. In Fes hebben we wel vrouwen zien straatvegen dus het kan wel. We lopen het dorpje door en zien toch weer veel nieuwe dingen. We rijden naar een camping die naar de weg naar Marrakech ligt en daar is een grappig toiletgebouw. Een rond gebouw met aan de buitenkant de douch en w.c en in de binnenring de afwas bakken. We grillen de makreel en maken er Paella van best lekker er zijn ineens erg veel katten in de buurt!

Dinsdag 24 april

We rijden binnendoor en niet langs de kust naar El Jadida het Portugese dorp. Onderweg komen we veel marktjes tegen en we blijven ons verbazen hoe veel rotzooi ze er verkopen. Het is wel een beleving op de markt. Er is een komen en gaan van ezeltjes met karren vol handel. Er is zelfs langs de weg waar wij rijden een ezel pad aangelegd zodat deze niet op de openbarenweg hoeven te lopen. Dit is wel veiliger. Als we langs de kant van de weg wat gaan eten komt er een jongen voorzichtig kijken hij vraagt nergens om en of hij nu gestuurd is of echt benieuwd was of alles goed met ons is? We Geven hem wat snoep en weg is hij weer. De camping is nog steeds 1 grote bende lees: geen douche of toilet. De gemeente wil geen geld investeren. Wat erg dom is want het dorpje is prachtig met Portugees waterbassin. En de stadsmuren zijn ook mooi. We lopen naar het dorp en eten iets lekkers van de bakker ik kies kip in bladerdeeg met anijspoeder Chris gaat voor iets “ veiligs” maar wil dan wel altijd even proeven om evt later dat ook een keer te eten ( held!) We eten het op ,op een bankje in het park en daar zijn mannen op de stoep een spel aan het spelen met dobbelen of zo iets. Het is een rotzooitje in het parkje en daarom gooi ik heel demostatief mijn papiertjes in de prullenbak. We gaan het ander deel van het dorp in en zien en zien toch weer nieuwe dingen. 2 jaar geleden waren we ook al onder de indruk van dit dorpje. Er is voetbal op de tv en we horen de eerste helft als we langs de winkeltjes en eettentjes lopen. De tweede helft gaan we ergens eten om de wedstrijd te kunnen zien. 2-2 wordt het uiteindelijk Het eten was lekker en kost weer niet veel. We zullen in Europa erg aan de prijzen moeten wennen.

Woensdag 25 april 6 weken van huis!

We gaan met de camper naar het dorp want we willen om 12.00 uur naar het Portugees waterbassin want dan staat de zon hoog en krijg je de mooiste foto’s. ZON? Nu even niet! We gaan naar binnen en ondanks dat we weten hoe het eruit ziet blijft het prachtig. We zijn de foto’s van 2010 kwijt geraakt door de inbraak in de camper dus Chris wilde perse hier naar terug om nieuwe foto’s te maken. Dus er worden veel kiekjes gemaakt en dan gaan we weer naar buiten. Daar komen we bij de camper 2 backpakkers tegen. Net met de bus uit Cassablanca. We luisteren naar hun verhalen laat ik het zo zeggen ze zijn meteen slachtoffer van alle scenario’s geworden waar iedereen voor gewaarschuwd wordt. Dus we geven ze les 1 in reizen. We laten ze op de kaart zien wat erg interessant is om heen te gaan. We laten ze op de laptop een berichtje naar huis sturen en we geven ons adres voor als ze in Nederland komen. Nu kan ik zeggen tot nu toe niets van ze gehoord. We gaan veel later dan de planning rijden. We eten ergens aan het strand. We rijden door Cassablanca het is druk maar het gaat goed we zoeken de camping en blijkt dat we daar al eens gestaan hebben en 2 Duitse motorrijders hebben geholpen. Lekkere warme douch en even met het thuisfront gesproken.

Naar de zee

Maandag 16 april


De weg naar Tiznit is mooi. We hadden deze weg vanaf de andere kant al gereden. Onderweg komen we langs een rivier met een plek waar een vrouw met haar dochtertje aan het wassen is. Ik loop naar ze toe om het meisje belleblaas en een pen met schriftje te geven. Ze is een beetje voorzichtig maar dan zegt haar moeder dat het goed is en pakt ze het aan. Ze heeft een portemonnee bij zich met van alles erin en dat is ze ook aan het “wassen”! Als we weer weg rijden wordt er flink door de twee gezwaaid, schatjes. In Tiznit gaan we op de gemeente camping staan. Hier staan de Franse de hele winter ik begrijp dat niet want er is geen bal aan op deze camping. We gaan het dorpje in en kopen wat groente en fruit bij de kleine winkeltjes want de supermarkt is te duur. We lopen langs de eettentjes en zien dat de prijzen heel gaan we eerst naar de winkel waar we een zonnepaneel 2 jaar geleden hebben gekocht. De man herkende ons en vond het leuk dat we hem gedag kwamen zeggen . We hebben wat info over evt de zonnepanelen voor Lappie gevraagd. Het scheelt echt veel geld dus we houden het in gedachten. We gaan eten in een klein tentje en de bediening vind het helemaal leuk dat er twee toeristen zijn en ze halen alles uit de kast! We eten lekker voor 5 euro en we geven de kok en het meisje van de bediening allebei 1 euro fooi! Dat is veel als je bedenkt dat ze 5 tot 7 euro per dag verdienen. Wij zijn van mening als ze voor ons iets extra’s willen doen en op hun manier behulpzaam zijn nou dan geven we ze een mooie fooi. En dan zal een Marokaan nooit kijken waar je bij bent hoeveel dat is maar als je weg loopt dan hebben ze heel snel gekeken en soms kijk ik dan even om en zie ze dan met een lach ons nog uitzwaaien.

Dinsdag 17 april

Richting Agadir. Er is op de route een nationaal park de Sous Masa waar je vogels kan spotten en deze maand zijn de vogels er ook en met de verrekijker van ome Joop moet dit wel wat worden. Wanneer je in Marokko reist is het erg handig als je erg veel info bij de hand heb waar je heen moet rijden en dan is het ook wel fijn als er een bordje langs de kant van de weg staat met de richting waar je heen wilt. Hoeft geen groot bord te zijn als het maar een bord is! Wij kunnen het dus niet in een keer vinden en met handen en voeten taal komen we uiteindelijk op de plaats van bestemming. We gaan met een gids het park in. Langs de rivier de Masa die uitkomt in de zee dus zoet en zout water vermengd hier met elkaar. We zien de flamingo’s die op 1 poot staan te slapen best knap voor zo’n grote vogel. Bij de waterput zit een steenuil Chris is net te laat met de verrekijker en de uil vliegt de waterput weer in. Er zitten ook schorpioenen onder de stenen kleintjes ik had ze nog nooit in het echt gezien dit is een klein soort .We lopen naar het strand waar natuurlijk weer gevoetbald wordt er lopen wat talentjes rond in Marokko. Meestal spelen ze op slippers of blote voeten en met een plof bal! We gaan bij een vriend van de gids thee drinken hij woont in een grot op het strand. Hij vist en die verkoopt hij en in de zomer maanden is hij de badmeester. Hij heeft een puppy van 4 maanden oud en die luistert al heel goed. De pup moet ook goed leren zwemmen! We eten onze broodjes op en dan gaat die jongen pannenkoeken bakken. Hij heeft geen klopper en moet dus met 2 vorken aan de gang. Ik beloof dat ik mijn klopper uit de camper mee geef aan de gids zodat dit wat makkelijker gaat. Na de lunch lopen we weer terug en komen een paar vrouwen op ezel tegen ze gaan naar een family waar een vrouw de dag ervoor is overleden na een ongeluk met een bus. Dan voel je ,je ineens te veel als toerist. Terug bij de camper drinken we nog wat en we betalen de afgesproken prijs en geven er nog een flesje wijn bij en de klopper. De gids blijft achter moet op kraamvisite en wij nemen een andere jongen mee tot aan de weg. Dan zien we de gekke blauwe vogeltjes weer en we proberen ze op de foto te krijgen.

We rijden naar de camping die hier in de buurt zit want nu naar Agadir rijden is te laat. De camping is onverwachts helemaal te gek met het uitzicht op de zee. Er is hier verder niets dus toch wel erg handig dat we een kleine voorraad aan eten bij ons hebben. Zo houden we het wel een extra dagje uit!

Woensdag 18 april.

We blijven een dagje op de camping. Het is lekker weer. Als we op het strand lopen zien we hoe dicht we dan bij het Nationaal park zitten. Over de weg is het best een stukkie rijden en nu over het strand 2 km grappig. Het is druk met Marokkanen op het strand. Laat in de middag komt er een jongen vis verkopen en dat is toevallig de jongen van de grot. We kopen vis en eten die s’avonds op.

Donderdag 19 april.

We rijden nu naar Agadir. In het dorpje net voor Agadir doen we boodschappen. In Agadir vinden we nu wel de soek in 1 keer gelukkig maar anders heb ik Wilma heel wat uit te leggen! 2 jaar geleden wilde dit niet lukken. Het is een mooie Soek en er is van alles te koop. We kopen dus weer veel te veel. Het liefst willen we hier vrij staan op het strand maar dat gaat toch niet echt lukken. We nemen geen risico. We rijden naar de camping en zijn verbaasd hoe de bomen en struiken zijn gegroeid het was in 2010 net een landingsbaan en nu is het wel een aardige camping. Bij de vrouwen is de douche koud maar dan ga je gewoon bij de heren die is altijd warm! Aan het eind van de camping is een restaurant gekomen en het ziet er allemaal erg mooi uit het strand is schoongemaakt en dat is een hele vooruit gang. En het zwembad is af niet dat we er ingaan toch nog iets te fris. Het ziet er goed uit allemaal blijven de toeristen komen en dat brengt geld in het laadje!

Vrijdag 20 april

We lopen over het strand naar Tagazoud Hier verblijven erg veel surfers van de wereld. Vroeger was dit een hippie dorp. Het verhaal is at Amerikanen een stuk grond hebben gekocht maar er uiteindelijk niets mee hebben gedaan. Het is een leuk dorpje we drinken koffie met uitzicht op zee. We kopen twee dezelfde leren bandjes en hebben flink kunnen afdingen. We vinden niet echt een tentje om wat te eten. Na wat gemopper gaan we terug naar de camping en bakken we pannenkoeken. We gaan nog even op het strand liggen en zo is er weer een dag voorbij.

Zaterdag 21 april

We gaan op de fiets naar Agadir. Eerst langs de haven waar de boten vol sardines binnen komen. Het is een drukte van je welste en het stinkt enorm. We kunnen op ons gemak alles bekijken. Er staat 1 jongen tussen de vis in de boot de sardines er uit te scheppen in mandjes en die worden weer door gegeven. Dit is erg zwaar werk en vies werk. We lopen nog wat rond en maken wat foto’s. Dan gaan we over de boulevard fietsen deze is 8 km lang. Aan de ene kant de zee en aan de andere kant allemaal hotels in alle soorten en maten en prijzen. Ook zit hier de Mac Donald, Pizza Hut en een lekker ijs tentje het ziet er schoon uit en het is er druk dus we durven wel een ijsje te eten. Er is een park met allerlei soorten vogels en beesten een soort kinderboerderij volgens de Trotter betaal je entree maar nu is het gratis. Het is schoon en de beesten hebben redelijk grote hokken. We lopen er doorheen en gaan dan op de fiets naar de Portugese tuin nou dit is helemaal niets meer het is vervallen en we vinden het helemaal niets dus we zijn hier gauw klaar. We fietsen langs een winkel waar ze stoffen verkopen we gaan even kijken of er wat tussen zit om lappie te bekleden. Er is van alles mogelijk dus tegen die tijd moeten we maar eens kijken wat verstandig is om te doen. We komen in de buurt van de soek en lopen er nog een keer doorheen. We kopen nog een paar sjaaltjes en eten een soort pannenkoek zo hup van het vuur. De dames die ze staan te bakken willen niet op de foto maar de pannenkoeken mag ik wel foto graveren. We fietsen over de boulevard terug en dan moeten we flink in de pedalen naar de camping. Maar een beetje bewegen kan geen kwaad!

Zondag 22 april.

Vandaag klusjes dag . De camper eens goed uitsoppen zodat we met een redelijk schone camper aan de terug reis kunnen beginnen. Chris maakt de ventilator van de koelkast schoon geen overbodige luxe. Stof kruipt echt overal tussen en als je het niet bijhoudt is de ramp niet te overzien. Het wordt warm 28 gr en we gaan de rest van de dag naar het strand. We hebben twijfels hoe we terug naar het noorden gaan rijden want d. weersvoorspellingen voor dat gebied zijn slecht maar we kunnen hier niet echt heel veel langer blijven

Ezel taxi

Monique jarig

Dinsdag 10 april


We drinken met de buurtjes eerst koffie met koekjes om mijn verjaardag te vieren. Dan gaan we bij de Marjanne wat boodschappen doen. De route door de bergen is prachtig en de besneeuwde bergtoppen komen steeds dichter bij. Door de vallei naar Imilil, waar de weg ophoud, je kan niet verder alleen te voet. In het dorp aangekomen bied iemand een camping aan we willen eigenlijk eerst kijken maar voor we het weten zit hij al in de auto en rijden een bijna onmogelijk pad naar boven en daar is een camping nou een parkeerplaats met douche! Hij vraag 100 mad ik zeg hem dat dat een belachelijke prijs is want we komen net van een camping voor 80 mad met zwembad ja maar ………….. Nou ik ben er klaar mee en wil weer weg. Dan gaat hij onderhandelen en we betalen 60 mad (5 euro 20) Het blijven prijen die nergens over gaan maar je moet wel de prijs betalen die hier normaal is. Dan begint hij over wandelen met een gids door de bergen. Hij vraagt weer de hoofdprijs. Nou we gaan wel even te voet het dorp in en dan kijken we wel. We komen bij Ibrahimi terecht hij heeft een winkeltje en is ook gids vraagt een normale prijs en legt goed uit hoe en welke route je kan lopen. Ook hij vind het verhaal van de ‘camping ‘ raar. We spreken af voor de volgende dag. Als we terug lopen komen we ezels tegen die de bagage van toeristen naar boven moeten brengen. We lopen terug naar de camper en dan komt er een brommer met 2 man als een gek naar beneden en de remmen doen het niet meer ! Veel keus heeft de bestuurder niet het is of de diepte in of kedeng tegen een muur. Hij kiest voor het laatste! De schade valt mee zo lijkt het.

Woensdag 11 april

Nadat we de lunch hebben gesmeerd gaan we met de gids op pad. Nu maar hopen dat de route echt makkelijk is zoals men zegt want anders ben ik er klaar mee. Ik neem wel 2 stokken mee voor de zekerheid. We klimmen gelijk wat meters omhoog en komen op een uitkijkpunt waar we een kopje thee drinken. Het is een smal pad maar goed te doen het lijkt wel een snelweg voor ezels! Bepakt met van alles gaan ze naar boven. Zelfs met kippen en een geit in de draagmand aan de zijkant van de ezel gaat naar boven. De route is erg mooi en dan komen bij een bergdorpje waar zomer en winter mensen wonen echt ongelooflijk. Er is niets alleen een waterval die langs het dorpje gaat. We eten de lunch op en dat komt er een stier naar boven lopen aan een touw met twee begeleiders en die moet een bruggetje over. Dit gaat niet en de stier valt bijna naar beneden. Wat misschien niet eens zo heel gek idee is want 3 keer raden waarom de stier 2 uur naar boven is komen lopen? Er komen gasten en die moeten eten! Is het dan niet makkelijker om de stier in kilo verpakking naar boven te brengen neeeeeee hij moet ter plekke hahlal geslacht worden. hij Er is ook een kleine moskee dit maakt het dorp ook tot een bedevaart oord. Er staat een groot bord verboden voor niet Moslims! Zoals op zoveel moskeeën in Marokko. We gaan weer naar beneden en komen bij een plek waar je wat kan drinken daar zijn ze aan het metselen en Chris kan het niet aan zien dat het zo scheef gaat en bemoeit zich ermee dit wordt hilarisch. Eenmaal terug in ht dorp besluiten om in het dorp te slapen en de volgende dag verder te gaan we parkeren achter een gasthuis en kunnen daar ook douchen. Het koelt enorm af en in de nacht regen en zo blijkt in de ochtend ook hagel/sneeuw!.

Donderdag 12 april.

Het is 0,5 graden tjonge we zijn toch niet op wintersport. Nu in dit dorp blijven is geen optie dus we gaan maar rijden. En dan begint de pret. Door de regen zijn er veel stenen op de weg gevallen en soms zo veel dat ik even moet uitstappen om de brokstukken aan de kant te leggen anders kunnen we er niet langs. En overal ontstaan spontaan kleine watervallen over de weg. Het is wel even een gedoe om de vallei uit te komen. Wat regen kan veroorzaken! Maar 5 jaar geleden was hier nog geen asfalt alleen een zandpad en dan is het helemaal een toestand na een regenbui. Dan komen we op de weg 203 uit en dit is beter maar ook hier is het oppassen. De Hoge Atlas is werkelijk prachtig we zijn de hele dag aan het rijden en kijken onze ogen uit. We geven de kindjes langs de weg pennen en schriftjes, snoep ze vinden het geweldig. Ze zijn erg verlegen en vragen nergens om dat is wel eens anders. Boven op de top is een restaurant wij eten in de camper ons broodje op het is wel koud maar prachtig uitzicht. Dan volgen we N10 naar Taroudant. We rijden de camping voorbij shit nu hopen dat we langs de stadsmuren mogen staan. Geen probleem en de parkeerwachter is aller vriendelijks (2 jaargeleden werden we hier weg gestuurd). We lopen het dorp nog even in een grote Medina met alweer winkeltjes. Dan komen we een bruidsstoet tegen alleen vrouwen die (denken we) de bruid gaan halen. Manden vol met cadeautjes, schoenen met hoge hakken en lingerie en er ligt een schaap levend vast gebonden op de kar. We maken stiekem foto’s maar ze hebben het door gelukkig ze zeggen er niets van.

Vrijdag 13 april

Gelukkig strak blauwe lucht en om 8.30 al 20 gr dat is beter. Hier in Taroudant zijn ook leerlooierijen en die gaan we bekijken. De stank valt mee maar ik houd mijn takje mint wel in de buurt van mijn neus voor de zekerheid. De jongen die ons rondleid is erg vriendelijk maar natuurlijk komen we bij een winkeltje uit. Chris wil een schapenvel kopen en ik zie wel een leuke tas en de geitenvellen zijn ook wel aardig. Daar gaan we weer………….. Ik moet flink afdingen want ik wil de tas voor weinig! Het heeft wat voeten in de aarde maar uiteindelijk lukt het en betalen we niet te veel. Maar dan zie ik in de winkel ernaast ook een leuk geitenvelletje nou oké kopen we die er ook bij! We rijden naar Tafraoute dit zou volgens de Trotter een van de mooiste wegen van Marokko zijn nou wij vinden dat niet ( te verwend ?of al te veel gezien?) Tafraoute is het schoenendorp hier hebben we in 2010 ook gestaan maar toen achteraf te weinig gezien. Snel een wasje en de camper uitsoppen want wat een stof zooi steeds.

Zaterdag 14 April

We gaan fietsen achter de camping langs waar we de grote rotsen goed kunnen zien die hier zomaar plots zijn. Zomaar uit het niets ineens joekels van rotsen. Dan komen we weer op de weg en ja hoor lekke band wat schrijf ik 2 lekke banden voor en achter. Chris natuurlijk weer niet. We lopen naar het dorp en dan zit er een banden boer we hebben zelf de plakspullen bij ons dus we hebben alleen lucht nodig. Hij is erg behulpzaam en binnen 10 min fietsen we weer. We willen de beschilderde rotsen zien dit is kunst van een Belg die ooit bedacht laat ik ze eens blauw ,ros en groen maken. We kunnen er niet komen want ze zijn met de weg/zandpad bezig. Nou jammer dus we zetten de afdaling maar weer in terug naar de camping. We hebben zin in koffie met wat lekkers maar kunnen niet echt wat vinden er is wel een hotel met een Marokkaanse feesttent de koffie duurt uren en iets lekkers is er niet maar we zijn moe van het fietsen dus we zitten wel effe lekker. We zijn behoorlijk verbrand door de zon.

Zondag 15 april

Gelezen in de Trotter dat er een mooie fietstocht is door een kloof Ait-Mansour en de palmen tuinen. Eerst een prachtige weg naar de kloof toe dan zou je op een parkeerplaats komen en dan houd de weg op en kun je een rondje van 37km rijden. Nou klinkt goed het is niet te warm dus we gaan er voor. De weg houd niet op en we rijden door blijkt later veel te ver en echt fietsen door de palmen tuin is ook niet echt zoals wij het in gedachten hebben. Bij een kruising krijgen we ‘ hulp” van een bijdehand wijffie van een jaar of 8 ze legt op een soort plattegrond bord uit waar we zijn en waar we volgens haar naar toe moeten! We proberen uit te leggen dat we willen fietsen en zijn snapt er niets van. Nee zij leest ook geen Trotter! Ik geef ze allemaal een pen en schriftjes en wat toffies. Dan gebaar ik dat de jongste 2/3 van het stel dat nog niet mag eten en zij stopt de vinger in het bekkie van het jochie om te laten zien dat hij echt wel tanden heeft. Geweldig wat een grietje. We rijden terug naar de parkeerplaats drinken een kopje thee geven de parkeerwachtster ook een kopje want het is best fris hier zo hoog in de bergen. Dan komen we er achter dat we dus al met de auto een heel stuk van de fietsroute hebben gereden. Want de weg houd dus niet op hij gaat nu door! Al met al besluiten we om een stuk te gaan lopen. We lopen langs de palmen en door een dorpje echt prachtig is het hier en die kloof geweldig. Terug bij de camper gaan we lunchen. We geven de parkeervrouw! de eerste en de laatste die we tegen komen! Nog een reep chocola en een Delf blauw klompje en natuurlijk het parkeergeld. Terug zien we vanaf de weg de beschilderde rotsen toch nog liggen en zien er een andere weg naar toe. We rijden er naar toe en kunnen toch nog wat foto’s maken. De camper weer klaar voor vertrek maken want morgen richting Agadir. De zee in plaats van bergen.